บันทึก 1

ดิโอ กับ เเม่

คนที่ปลูกฝังเรื่องความคิดที่จะไปสวรรค์ให้ดิโอคนเเรกคือเเม่นั่นเอง

เเม่ของดิโอมักจะพูดกับดิโอบ่อยๆตอนเป็นเด็กว่า

"ดิโอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จงมีชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรีเเละความภาคภูมิ ถ้าทำเช่นนั้นได้ละก็จะได้ไปสวรรค์"

ตามประสาเด็กที่อยู่ในเมืองที่เน่าเฟะอย่างนั้นก็ไม่เเปลกที่จะไม่เข้าใจ

"สวรรค์น่ะเป็นสิ่งที่มีจริง เธอยังเด็กอยู่เลยไม่เข้าใจ เมื่อเธอโตเป็นผู้ใหญ่เเล้วก็จะเข้าใจเองล่ะ"

"มันหนทางที่จะไปสวรรค์จริงๆนะ ดังนั้นพวกเเราต้องมีชีวิตอยู่เพื่อการนี้เเหละ เพื่อที่จะได้ไปสวรรค์"

ดิโอมักจะดูถูกเเละมองว่าเเม่ของตัวเองนั้นช่างโง่เง่าเหลือเกิน ชอบทำตัวคนดีเป็นเเม่พระ"ผู้ให้"ไปช่วยคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองก็อดยากอยู่เเล้ว เเถมยังถูกพ่อ(ดาริโอ้ เเบรนโด้)ทุบตีอยู่เสมอ ดิโอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงยอมให้ถูกเป็นฝ่ายกระทำเพียงฝ่ายเดียวอย่างนั้น

เป็น"ผู้ที่ถูกช่วงชิง"ไปเรื่อยๆ จนวาระสุดท้ายของชีวิตที่ต้องป่วยตาย

"เเค่ไม่มีเหล้า...เเค่พ่อไม่ดื่มเหล้าเท่านั้นเเหละ เค้าก็กลับมาเป็นคนดีเหมือนเดิม"

ดิโอไม่ได้ยินดียินร้ายเท่าไหร่ที่เเม่ตาย เเต่รู้สึกโล่งอกที่สุดท้ายก็ตายเเล้วสินะ ไปสบายเเล้วสินะ หลุดพ้นสักที เเม้ในวาระสุดท้ายก่อนตายเเม่ก็ยังคงพร่ำพูดถึงเรื่องสวรรค์ซ้ำไปซ้ำมา ดิโอตระหนักได้ว่าที่เเม่ตัวเองไม่หนีไปเมืองอื่น หรือเลิกกับสามียอมทรมาณเรื่อยมา เป็นเพราะทั้งชีวิตของเธอมีสิ่งที่เรื่องว่า"สวรรค์"คํ้าจุนอยู่นั่นเอง

"สถานที่ๆเเม่ของชั้นตั้งใจจะไป.....สถานที่เเม่ของชั้นไม่ได้ไป.....ชั้นจะไป....."

นี่เป็นการจุดชนวนที่ทำให้ดิโอเริ่มสนใจในสิ่งที่เรียกว่าสวรรค์ขึ้นมา

ดิโอ กับ พ่อ(ดาริโอ้)

"คนที่จะเรียกว่าพ่อได้เต็มปากเเทนที่เป็นไอ้หมอนี่ น่าจะเป็นเซอร์จอร์จ โจสตาร์มากกว่า"

ในตอนเเรกก่อนที่เเม่จะตาย ดิโอคิดว่าวิธีการของพ่อนั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง นั่นคือไม่ต้องทำตัวเป็นคนดี เพียงเเค่ช่วงชิงเเละทำร้ายคนอื่นเพื่อให้ได้สิ่งที่อยากได้ก็เพียงพอเเล้ว ในเมืองจรจัดเเบบนั้นการทำตัวเป็นผู้ช่วงชิงเป็นหนทางที่ทำให้ตัวเองอยู่รอดต่อไป

จนกระทั่งดาริโอ้ สั่งให้ไปขายเดรสของเเม่เพื่อเอาไปเเลกเป็นเงินซื้อเหล้า ดิโอถึงกับ"ฉุนกึก"เเละเริ่มที่จะอยากฆ่าพ่อตัวเองขึ้นมา ไม่ใช่เพราะหวงเดรสของเเม่หรืออย่างไร

เเต่รู้สึกกับสมเพชกับสถานะของตนเองว่าทำไมข้าผู้นี้ถึงต้องยอมลดตัว มาเป็น"ผู้ถูกช่วงชิง" ให้กับคนสวะเเบบนี้ ดิโอที่ตั้งใจจะฆ่าพ่อด้วยการปล่อยให้ดิ่มเหล้าไปจนตายอย่างช้าๆ เลยเปลี่ยนวิธีการมาใช้ยาพิษให้ตายอย่างช้าๆเเทน

"ดาริโอ้ เเบรนโด้"

"ขนมปังที่ไร้รสชาติเหมือนโฟมยาง ไม่สามารถเติมเต็มให้ท้องอิ่มได้"

สิ่งที่ดิโอได้รับจากการฆ่าพ่อคือความว่างเปล่า ไร้อารมณ์ความรู้สึก เเต่ลึกๆเเล้วดิโอก็รู้สึกเหมือนชีวิตใหม่ของตัวเองกำลังเริ่มขึ้น ในที่สุดก็มาที่จุดสตาร์ทเสียที จุดเริ่มต้นความเป็นมนุษย์ของตัวเอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

บันทึก 2

