พุดซ้อน

“ดาว เร็วๆหน่อย ถ้าอืดอาดแบบนี้จะไปทันเวลามั้ยเนี่ย!” พุดซ้อนเร่งเพื่อนสาวของเธอที่กำลังพับผ้าผ่อนลงกระเป๋าเดินทาง

“โอเคๆ ฉันรีบอยู่นี้ไงพุด แค่ของฉันมันเยอะนิดหน่อยก็เท่านั้นเอง” 

“ฉันบอกแกแล้วไงยัยดาว ให้จัดเตรียมกระเป๋าตั้งแต่เมื่อวานเย็น เนี่ยก็ต้องออกสาย กว่าจะไปถึงบ้าน แม่กับยายของฉัน และแม่ของเธอ คงรอนานเลยนะ” 

“จ้าๆ แม่คุณ บ่นเป็นคนแก่ไปได้ อื้อ! เสร็จและ ปะ!ไปกันได้” เธอรูดซิบกระเป๋าเดินทาง และตีไปที่กระเป๋าของเธอแล้วยิ้มให้กับพุดซ้อนที่กำลังทำหน้าบึ่งตึงอยู่ตอนนี้

ดาวกับฉันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ยังเด็กเพราะแม่ของพวกเราสองคนเป็นเพื่อนรักและสนิทกันมาก บ้านของพวกเราสองคนแค่เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงแล้ว ตอนเด็กๆ ดาวจะมาเล่นขายของที่บ้านของฉันบ่อยๆ พวกเราสองคนเรียนมาด้วยกันตั้งแต่อนุบาลจนจบมหาวิทยาลัย บอกเลยว่าพวกเรานี่สนิทกันมากเหมือนเป็นพี่น้องกันเลยล่ะ  

...อยุธยา...

“แม่ดูสิว่าใครมา” หญิงสาวเรียกแม่ของตนที่กำลังนั่งพับดอกบัว

“อ้าวแม่พุด แม่ดาว หลานรักของยาย” 

พุดซ้อนกับดาวเดินเข้าไปสวมกอดคุณยายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

“เป็นไงบ้างหลานยายอยู่ที่นู้นเป็นไงบ้างสะบายดีใช่มั้ย แล้วนี้ได้กินข้าวกินปลากันมาหรือยัง เจียกเอ่ยจัดโต๊ะเสร็จหรือยัง” คุณยายถามหลานสาวทั้งสองคนยกใหญ่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

“อยู่ที่นู่นพุดกับดาวสบายดีค่ะ”

“ใช่ค่ะคุณยายอยู่ที่นู่นพวกเราสบายดี คุณยายไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ” ดาวพูดเสริมพุดซ้อนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“แล้วกินข้าวกินปลากันมาหรือยังล่ะยัยสองแสบ” แม่ของพุดซ้อนถาม

“ยังเลยค่ะแม่ เนี่ยรู้มั้ยว่าเคลียร์ท้องมาเพื่อกินกับข้าวฝีมือแม่เลยนะ” พุดซ้อนพูดแล้วทำมือลูบท้องพลางๆ

“ใช่ค่ะคุณป้าพวกเรารอมากินฝีมือคุณป้าและแม่เลยนะ” ดาวทำหน้าตาอ้อนแม่ของพุดซ้อนแล้วแม่ของตน

“งั้นพวกเราก็ไปกินข้าวกันเถอะ นี่ก็เย็นมากแล้ว” เมื่อคุณยายพูดจบพุดซ้อนกับดาวช่วยประคองคุณยายไปที่โต๊ะอาหาร

“ทั้งสองคนกินเยอะๆ เลยนะเนี่ยแม่พวกเธอทำแต่ของโปรดไว้ให้ทั้งนั้น ไม่อิ่มเอาข้าวเพิ่มอีกได้นะ” คุณยายผู้ตักกับข้าวให้หลานทั้งสองยกใหญ่ 

พุดซ้อนกับดาวยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้มากินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง เมื่อกินข้าวเสร็จแล้วดาวกับแม่ก็ขอแยกย้ายกลับบ้าน

“ยายจ๊ะดาวกลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าดาวจะมาหาใหม่นะคะ” ดาวยกมือไหว้พร้อมวิ่งมากอดคุณยาย

“ไปได้แล้วยัยดาว คุณยายจะได้พักผ่อน ไปก่อนนะยายไปก่อนนะผกา” แม่ของดาวพูดพร้อมยกมือไหว้ลาคุณยาย

หลังจากที่ดาวกับคุณป้าดวงกลับไป พุดซ้อนก็มานั่งช่วยคุณยายพับดอกบัว

“ยายจ๊ะนี่พับดอกบัวไปทำอะไรหรอคะเนี่ย” พุดซ้อนถามพลางหยิบดอกบัวขึ้นมาพับ

“พรุ่งนี้วันพระ ยายก็จะไปทำบุญที่วัดไงจ๊ะหลาน" คุณยายส่งยิ้มให้หลานรักด้วยความเอ็นดู

“แล้วลูกล่ะ พรุ่งนี้จะไปด้วยกันมั้ย ถ้าไปก็ตื่นเช้าๆ ละกันนะ” แม่ของพุดซ้อนพูดพลางเช็ดจานไปด้วย

“ไปจะแม่ เดี๋ยวแวะไปกราบหลวงพ่อด้วยไม่ได้เจอกันตั้งนาน…  เฮ้อ! ในที่สุดก็เสร็จสักที” พุดซ้อนทำถ้าบิดขี้เกียจหลังจากช่วยคุณยายพับดอกบัวจนเสร็จ คุณยายของพุดซ้อนก็ยิ้มด้วยความเอ็นดูหลานของตน

"นี้ก็ดึกมากแล้ว ลูกขึ้นไปอาบน้ำอาบท่า แล้วนอนเถอะนะ ทางนี้เดี๋ยวแม่กับป้าเจียกจัดการเอง"

หลังจากพุดซ้อนอาบน้ำเสร็จ เธอก็มานั่งหวีผมที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เธอได้กลิ่นหอมอะไรสักอย่าง เธอจึงเดินตามกลิ่นหอมนั้นไปตรงที่หน้าต่าง เธอพบว่ามีต้นพุดซ้อนออกดอกเต็มต้นส่งกลิ่นหอมยวนใจยิ่ง เธอจึงเดินออกไปนอกบ้านเพื่อเก็บดอกพุดซ้อนมาไว้ที่หัวเตียง

“อ้าว! ยัยพุดลงมาทำอะไร ยังไม่นอนอีกหรอ แล้วในมือนั้นคืออะไรน่ะ” แม่ของเธอถามด้วยความสงสัย

“พุดได้กลิ่นหอมทางหน้าต่าง เห็นดอกพุดซ้อนเต็มต้น ก็เลยลงมาเก็บเอาไปไว้ในห้องน่ะค่ะ กลิ่นมันหอมดี” พุดซ้อนยกดอกไม้ขึ้นมาดมด้วยใบหน้าหน้าเปื้อนยิ้ม

“งั้นก็ขึ้นนอนได้แล้ว เดี๋ยวน้ำค้างลง จะไม่สบายเอา” 

“ฝันดีนะแม่” เธอพูดแล้วเดินขึ้นห้องไปด้วยใบหน้าที่มีความสุข 

พุดซ้อนนำดอกไม้ที่เธอเก็บมา วางไว้ข้างหมอน และพุดซ้อนไม่ลืมที่จะไหว้พระก่อนนอนทุกคืน จากนั้นเธอล้มตัวลงนอน และหลับไปในทันที แต่ในความฝันของเธอในคืนนี้กลับไม่เหมือนความฝันปกติ เหมือนกับทุกคืนที่ผ่านมา...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***