ฝันร้าย

ชายหนุ่มในชุดไทยโบราณ รูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีแทน กำลังพาพุดซ้อนไปที่ใดสักแห่ง

"คุณ! คุณเป็นใครจะพาฉันไปที่ไหน ปล่อยนะ!"  พุดซ้อนพยายามรั้งตัวเอาไว้ และถามชายตรงหน้าว่าจะพาเธอไปที่ไหน แต่กลับไม่มีคำตอบใดๆ กลับมา

"คุณ! ปล่อยฉันไปเถอะนะ ตอนนี้แม่กับยายคงเป็นห่วงฉันมาก ปล่อยฉันเถอะนะ" พุดซ้อนอ้อนวอนชายตรงหน้า พร้อมน้ำใสๆ ที่ไหลอาบแก้มของเธอทั้งสองข้าง 

"แม่พุดซ้อน" เสียงชายที่อยู่ตรงหน้าได้เอ่ยปากพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงเรียบ 

"แม่พุดซ้อน แม่มิต้องร้องให้ไปใย ข้ามิทำกระไรแม่ดอก" ชายตรงหน้าพูดกับเธอแต่ไม่ได้หันหน้ามาหาเธอแต่อย่างใด แต่ชายตรงหน้ากลับพาเธอเดินไปข้างหน้าไม่หยุด

"แล้วคุณจะพาฉันไปที่ไหนกัน ปล่อยฉันนะ! ปล่อย!" พุดซ้อนรั้งตัวสุดฤทธิ์ และตะโกนสุดเสียง ว่าให้ปล่อยเธอ ซ้ำๆ ก่อนทุกอย่างจะดับวูบลง...

พุดซ้อนสะดุ้งตื่น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เธอมองไปรอบๆ ด้วยความตกใจ ในที่สุดภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็คือห้องนอนของเธอ เธอถอนหายใจยาวรู้สึกโล่งอก ว่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ใช่! เธอแค่ฝัน เธอหันไปมองนาฬิกา ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลาตีห้า วันนี้เธอต้องไปทำบุญที่วัด เธอจึงรีบลุกไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วเธอก็ลงมาข้างล่าง

“แม่คะ มีอะไรให้พุดช่วยมั้ย” พุดซ้อนพูดขณะเดินลงจากบันได

“เอ้า! ยัยพุดตื่นแล้วหรอ งั้นช่วยหยิบตะกร้าตรงนั้นให้แม่หน่อย” แม่ของพุดซ้อนพูดขณะวุ่นอยู่กับการเตรียมของไปทำบุญที่วัด

             พุดซ้อนเดินไปหยิบตะกร้าให้แม่ของเธอ จากนั้นพุดซ้อนก็ช่วยแม่เตรียมของจนเสร็จ แม่ของพุดซ้อนก็ไปดูคุณยายของเธอเพื่อจะเตรียมตัวไปทำบุญที่วัด

เมื่อทำบุญตอนเช้าเสร็จแล้วพุดซ้อนได้ไปพบหลวงพ่อที่ไม่ได้เจอกันมานานตั้งแต่เธอเข้ามาทำงานในกรุงเทพพุดซ้อนได้สนทนากับหลวงพ่อเรื่องสาระทุกข์ทั่วไป

“พุดซ้อนขอตัวลาก่อนนะคะ” พุดซ้อนพูดพร้อมทั้งยกมือไหว้

เมื่อพุดซ้อนกลับถึงบ้านเธอก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกเธอมาแต่ไกล เธอหันไปตามเสียงนั้นก็พบว่าเป็นดาวเพื่อนสนิทของเธอที่กำลังวิ่งมุ่งหน้ามาหาเธอ

“พุด! พุด!” ดาววิ่งมาด้วยความเร็ว ทำให้เธอหอบ

“มีอะไรหรอดาว วิ่งมาหน้าตาตื่นเชียว” พุดซ้อนถามพลางตักน้ำให้ดาวที่กำลังเหนื่อยหอบ

“ขอบใจ คือว่าอาทิตย์หน้าจะมีงานยอยศยิ่งฟ้าอยุธยามรดกโลกไปกันมั้ยพุด ที่เขาใส่ชุดไทยไปกันอ่ะ" ดาวทำท่ายิ้มแย้ม แล้วส่งสายตาออดอ้อน

“โอเคๆ” พุดซ้อนตอบพร้อมใบหน้ายิ้ม

เวลาก็ล่วงเลยมาถึงตอนเย็นพุดซ้อนไม่ลืมที่จะไหว้พระก่อนนอนทุกคืน และอีกเช่นเคยพุดซ้อนฝันแบบคืนก่อน และหลังจากนั้นทุกๆวันพุดซ้อนก็ฝันแบบนี้ซ้ำๆ ในทุกๆคืน

คืนก่อนวันไปงานยอยิ่งฟ้าดาวได้ขอมาพักที่บ้านของพุดซ้อนด้วย เพื่อว่าพรุ่งนี้จะได้ไปดูชุดด้วยกัน หลังจากที่ทุกคนนอนนั้นพุดซ้อนก็ฝันดังคืนก่อนๆ พุดซ้อนดิ้นไปมาพร้อมพูดว่าให้ปล่อยตัวเธอไป

“พุดๆ ยัยพุดแกเป็นอะไร” ดาวพูดพลางเขย่าตัวเพื่อนของเธอ

พุดซ้อนสะดุ้งตื่น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่ออยู่ทั่วหน้า เธอหันไปมองรอบๆ ภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็คือห้องของเธอ

“พุด แกเป็นอะไรฝันร้ายหรอ”

พุดซ้อนพยักหน้าตอบกลับ

 “ดาว เธอเคยฝันเรื่องซ้ำๆ ติดต่อกันหลายวันไหม” พุดซ้อนพูดพลางจับมือของดาว

“ก็เคยนะ แต่ก็ฝันซ้ำติดต่อกันมากสุด ไม่สองวันก็สามวัน ส่วนมากฝันเรื่องเดียวกันซ้ำก็คงเป็นเพราะว่าฉันดูซีรีย์เยอะไปหน่อย ก็จะชอบจินตนาการว่าตัวเองเป็นนางเอกจนเก็บมาฝันอยู่บ่อยๆ ละมั้ง!”

“แต่ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นน่ะสิ ฝันของฉันมันไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองมาก่อนเลย ฉันเพิ่งฝันเรื่องราวแบบนี้ตอนกลับมาอยู่บ้านที่อยุธยาตั้งแต่คืนแรก” หลังจากนั้นพุดซ้อนก็เล่าความฝันของตนให้เพื่อนของเธอฟัง

“โห! อย่างกับนิยาย ฝันเห็นผู้ชายทุกคืน หรือจะเป็นเนื้อคู่ของแกวะพุด” ดาวพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มพร้อมทั้งโยกตัวเอาไหล่กระแทกกับไหล่ของพุดซ้อนเบาๆ

“แกนี่พูดอะไร มันก็แค่ฝันน่ะ นอนต่อเถอะ พรุ่งนี้มีอะไรให้ทำอีกเยอะ” พุดซ้อนพูดพลางเอนตัวลงนอน 

วันต่อมาพุดซ้อนกับดาวทำธุระต่างๆในบ้านเสร็จ จนถึงบ่ายพุดซ้อนกับดาวจึงเตรียมตัวไปงานยอยศยิ่งฟ้า ดาวและพุดซ้อนจึงช่วยกันแต่งตัวจนเวลาผ่านไปกว่าชั่วโมง ทั้งสองสาวก็แต่งตัวจนเสร็จสรรพ พุดซ้อนห่มสไบสีเหลืองจำปาตัดกับผ้านุ่งซิ่นสีถั่วเขียวลายกนกคาดด้วยเข็มขัดสีทอง 

“โห!! ยัยพุด แกสวยอะไรขนาดนี้อย่างกับหลุดมาจากวรรณคดีเลย” ดาวกล่าวชมพุดซ้อนด้วยความตะลึงและตื่นเต้น แต่ดาวนั้นก็สวยไม่แพ้ไปจากเธอเลย ดาวห่มสไบสีจำปาแดงตัดกับผ้านุ่งซิ่นสีเขียวนกพิราบลายกนกพร้อมเครื่องประดับสีทอง

เมื่อมาถึงงานยอยศยิ่งฟ้าแสงไฟส่องสว่างไปทั่ว ผู้คนต่างก็แต่งชุดไทยมาในงานนี้ ไม่ว่าแม่ค้าพ่อค้าขายของก็แต่งชุดไทย เหมือนทั้งสองนั้นหลุดมายังโลกอีกโลกหนึ่ง สองสาวก็เดินเที่ยวเล่นซื้อของกินกันทั้งงาน ผู้คนนั้นแน่นขนัด ทั้งสองจึงหาที่พักนั่งกินของกินที่ตนซื้อมา 

“พุด แกลองกินอันนี้สิ อร่อยมาก” ดาวพูดพร้อมยื่นของกินให้กับพุดซ้อน

“พอแล้ว ชุดจะปริอยู่แล้ว” พุดซ้อนทำท่าดูตะเข็บชุดตัวเอง ดาวผู้ดูเพื่อนของเธอนั้นทำท่าทำทาง ตาของเธอก็เหลือบไปเห็นหมอดูดวง ดาวเลยรีบจับมือเพื่อนสาวแล้วเดินไปอย่างไว

“ยัยดาว แกจะพาฉันไปไหน” พุดซ้อนทำหน้างุนงงสงสัย

“ตามมาเถอะน่ะ” ดาวมุ่งหน้ามาที่โต๊ะแม่หมอ

“แกจะดูดวงหรอ” 

“ใช่! ฉันจะดูดวง อยากจะรู้ว่าเรื่องความรักเป็นยังไงบ้างน่ะ” ดาวทำท่ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“ว้าว ไม่คิดว่าคำทำนายจะออกมาดีอย่างนี้ อีกไม่นานสินะ เนื้อคู่ของฉันที่รอมาเนิ่นนาน” ดาวลากเสียงยาว 

“แกลองดูบ้างสิ ว่าเรื่องความรักของแกเป็นยังไง เนื้อคู่แกนั้นเป็นไง” ดาวหันไปถามพุดซ้อนพร้อมยักคิ้วให้ข้างหนึ่ง จากที่ดูสีหน้าของเพื่อนรักนั้นไม่ค่อยยักจะดูเท่าไหร่

ดาวเลยจับพุดซ้อนนั่งเก้าอี้ตรงหน้าแม่หมอ พุดซ้อนถอนหายใจเบาๆ เฮือกหนึ่ง เมื่อพูดถึงความรักหรือเรื่องเนื้อคู่นั้น ทำให้พุดซ้อนคิดถึงผู้ชายคนหนึ่ง นั่นคือผู้ชายที่อยู่ในฝันของเธอ ในใจเธอคิดว่าผู้ชายคนในฝันของเธอนั้นเป็นใคร ทำไมเธอต้องฝันถึงเขาคนนั้นทุกวัน หลังจากนั้นเธอทำสมาธิตามที่แม่หมอบอกก่อนเปิดไพ่ทาโร่ขึ้นมา หลังจากฟังคำทำนาย ทำเอาดาวนั้นหัวเราะไม่หยุด!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***