บทที่​ 8​ (2)

ไม่ถึงยี่สิบนาทีจากร้านขายยาก็มาถึงสถานที่ที่กองถ่ายได้นัดไว้

ในงานเต็มไปด้วยนักแสดงมากมาย รุ่นใหญ่และรุ่นเล็ก มีโต๊ะเรียงรายเต็มไปด้วยอาหารสำหรับทำพิธี

ดาราเยอะขนาดนี้ เล่นเอาฉันทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว ทำไงได้ฉันคุ้นชินกับสนามกีฬาการแข่งขันมากกว่า

ฉันนั่งมองผู้คนเดินสวนกันไปมาอย่างคับคั่งหรือฉันควรรอเธอที่รถดี

ในระหว่างที่กำลังตัดสินใจอยู่นั้นเสียงเคาะกระจกก็ดังขึ้น พร้อมกับการขยับปากของกันตา ‘ลงมาสิ’

เธอลงไปตอนไหน ลงไปได้ยังไงโดยไม่รบเร้าฉันให้เป็นคนไปเปิด และแล้วฉันก็เห็นผ้าเช็ดหน้าผืนเดิมกับตอนมาในมือของกันตา

“ดูลำบากจัง” ฉันมองดูเธอและบ่นกับตัวเองก่อนจะลงไปยืนข้าง ๆ

“ฉันรอตรงนี้ได้ไหม”

“ไม่! เธอต้องเข้าไปกับฉัน ถ้าเห็นอะไรสกปรกแล้วฉันต้องหยิบจับ ทำให้ด้วยล่ะ อย่าให้ฉันดูแย่ เข้าใจไหม!” เธอเลื่อนแว่นกันแดดลง เหลือกตามองหน้าฉัน

ฉันพยักหน้า “แต่ข้างในคนเยอะมากเลย จะให้ฉันอยู่ตรงไหน”

“ตามฉันมาก็พอ” จากนั้นกันตาก็หันหลังเดินตรงเข้าไปในงานด้วยท่าทีมั่นใจ ยิ้มแย้ม สดใสและเป็นมิตรกับทุกคน โดยเฉพาะพี่ ๆ สื่อที่อยู่ทั่วบริเวณงาน

ส่วนฉันก็เดินตามหลังเธอไปติด ๆ หลายคนในที่นั้นก็มองฉันแปลก ๆ ฉันจึงได้แต่ยิ้มกลบความไม่มั่นใจเอาไว้

“น้องตาทางนี้เลยค่ะ เข้าไปแต่งตัวแล้วมานั่งตรงนี้นะคะ” ทีมงานคนหนึ่งเอ่ยขึ้นและชี้ไปยังห้องแต่งตัว

ฉันยืนมองหลังไวไวของเธอหายลับไป แล้วตอนนี้ฉันควรเอาตัวเองไปวางไว้ส่วนไหนของงานดีเนี่ย!

เธอจะทิ้งฉันไว้โดยไม่หันมามองแบบนี้ไม่ได้นะ

ฉันยื่นนิ่งมองสำรวจไปทั่วทุกตารางนิ้วของงาน และได้ข้อสรุปว่าฉันไม่ควรไปไหนทั้งนั้น ตอนนี้ฉันยืนอยู่ใต้เต็นท์ใหญ่ที่เต็มไปด้วยเก้าอี้พิงพลาสติก

ฉันจึงย้ายตัวเองไปนั่งหลังสุดและนั่งเกร็งมองคนที่เริ่มทยอยเข้ามาในงาน จนตอนนี้รอบข้างฉันเต็มไปด้วยผู้คนที่มีชื่อเสียง

และตอนนี้มันทำให้ฉันตัวหดเหลือสองนิ้ว ฉันนั่งชะโงกหน้ามองหากันตาเป็นระยะ ๆ แต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีวี่แวว จึงเปลี่ยนมามองสำรวจการจัดพิธีแทน มันจึงทำให้ฉันพบว่าเธอนั่งอยู่หน้าสุดและกำลังคุยกับคนข้าง ๆ อย่างร่าเริง

โอ้โห เธอปล่อยให้ฉันเด๋อด๋า

เมื่อเห็นกันตาอยู่ในสายตาแล้วฉันจึงเริ่มผ่อนคลายและวางใจขึ้นว่าไม่โดนหลอกมาฆ่า

“สวัสดีครับทุกท่าน เดี๋ยวผมจะบอกกำหนดการคร่าว ๆ เลยนะครับ”

และเสียงประกาศก็ดังขึ้น

“หลังจากทำพิธีเสร็จแล้วนะครับ จะให้พี่ ๆ สื่อถ่ายรูปรวมตรงนี้ก่อนแล้วจากนั้นค่อยย้ายไปถ่ายตรงแบ็คดรอป แล้วหลังจากนั้นให้นางเอกสัมภาษณ์ก่อน พระเอก นางร้ายและนางรองตามลำดับเลยนะครับ”

สิ้นสุดเสียงพิธีก็เริ่มขึ้นตามลำดับ

หลังจากที่พิธีเสร็จสิ้นและต่างพากันถ่ายรูปหมู่เสร็จเรียบร้อยแล้วก็พากันย้ายขบวนไปยังแบ็คดรอปจุดสุดท้าย

ฉันเดินตามเธอไปอย่างห่าง ๆ พอให้กันตาเห็นและเรียกได้ เผื่อเธอต้องการ

เมื่อสัมภาษณ์เกี่ยวกับรายละเอียดละครแล้วก็มีนักข่าวคนหนึ่งเอ่ยถามจิปาถะ

“น้องตากับน้องนินิวร่วมงานกันครั้งแรกรึเปล่าคะ”

“ไม่ค่ะ ตากับนินิวทำงานด้วยกันมาหลายครั้งแล้ว แต่ละครเป็นครั้งแรกที่เจอกัน” และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่เธอรู้ข่าวว่านินิวมาแทนยิหวาที่กำลังรักษาตัวอยู่ มันทำให้เธอเซ็งมากแต่ก็ต้องแสร้งยิ้มแย้ม ตอบไปตามน้ำ

“ได้ข่าวมาว่าตัวละครนี้ตอนแรกวางคิวเป็นน้องหวา น้องนินิวรู้สึกยังไงบ้างคะที่มาแทนเพราะน้องหวาเกิดอุบัติเหตุ”

นินิวยิ้มหวานก่อนตอบคำถามสื่อ “ก่อนอื่นเลยนิวก็ภาวนาให้พี่หวาหายเร็ว ๆ ค่ะ”

“น้องน่ารักเนาะ คิดถึงคนอื่นด้วย” เสียงซุบซิบของสื่อ

“ส่วนเรื่องที่ได้มาแทน นิวไม่ได้รู้สึกติดอะไรเลยค่ะ อยากจะขอบคุณผู้จัดที่ยังอุตส่าห์นึกถึงนิวซึ่งเป็นน้องใหม่ของวงการ”

กันตาได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจพลางมองไปทั่ว ๆ และเห็นว่าใบขาวยืนพิงมุมเสา เธอจึงจ้องเขม็งส่งสายตาพิฆาตไป จนอีกฝ่ายรู้สึกตัวหันมามอง กันตาจึงกวักเรียก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***