ฉันยืนหลบมุมอยู่ข้างห้องของพี่เอกวุฒิ พลางนึกคำพูดให้ดูสวยหรู
“มายืนแอบอะไรตรงนี้”
“ชะอุ้ย! พี่เอกวุฒิเองเหรอคะ” ฉันสะดุ้ง
“ก็ใช่น่ะสิ มีอะไรถึงมายืนแอบตรงนี้”
“มาหาพี่ค่ะพี่เอกวุฒิ”
“เข้ามา” พี่เอกวุฒิกวักมือเรียกเข้าห้อง “มีอะไรจ๊ะถึงลงทุนหาพี่ถึงห้องทำงาน”
“คือข้าวจะมาขอเข้าไปสืบข่าวดาราอย่างเต็มรูปแบบค่ะ แต่ข้าวไม่ได้จะทิ้งงานหลักของตัวเองนะคะ”
“ยังไง เล่า”
“ข้าวถูกเสนอให้ไปเป็นผู้จัดการชั่วคราวค่ะ”
บอกตรง ๆ ไปเลยแล้วกัน ไม่รู้จะพูดคำพูดยังไงให้ดูสวยหรู
“แล้วแบบนี้แกจะมีเวลาบริษัทเหรอ ไม่เอา ๆ” พี่เอกวุฒิโบกมือ
“มีสิคะ ข้าวจะพยายามเข้าบริษัททุกวันที่ว่างเลย แล้วข้าวจะหาข่าวดาราให้ได้เยอะ ๆ บริษัทเราจะได้เป็นที่สนใจไง ไม่ดีเหรอคะ”
“ภายหนึ่งอาทิตย์เธอจะมีเวลาเข้าบริษัทสักกี่วันเชียวฮะ!”
เรื่องนี้ฉันก็บอกไม่ได้ด้วย งานมันไม่ตายตัวนี่นา
“นั่งหน้าเครียดเชียวข้าว” กนกที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมเอกสารในมือ “หนกวางไว้ตรงนี้นะคะพี่เอกกี้”
“จ๊ะวางไว้ตรงนั้นแหละ… นางจะมาขอไปรับงานสอง ไปเป็นผู้จัดการดาราชั่วคราว” พี่เอกวุฒิเล่า
“เหรอคะ แล้วแกเป็นให้ใคร”
“คุณกันตา”
“หะ! กันตา!” กนกได้ยินดังนั้นก็ตกใจ
“ตกใจอะไร มีอะไรแปลก”
“นั่นสิ” พี่เอกวุฒิเสริมและหันมารอคำตอบ
“กันตาไง กันตาเลยนะ ดาราแถวหน้า แถมเรื่องข่าวเหวี่ยงวีนฉันก็เล็งคนนี้ไว้อยู่ ส่วนอีกคนคือยิหวา” จากนั้นกนกจึงใช้สองมือประคองมือของพี่เอกวุฒิและทำหน้าตาจริงจัง “หนกว่าปล่อยไอ้ข้าวไปเถอะ หนกเห็นแสงสว่างเหมือนว่าบริษัทเราต้องรุ่งแน่ ๆ”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ค่ะพี่เอกกี้” เธอทำหน้าตาจริงจังเพิ่มทวีคูณ
“แล้วเธอคิดว่าไง ที่หนกพูดมาเรื่องกันตา คิดว่าใช่คนในข่าวไหม” พี่เอกวุฒิหันมาถามฉัน
“อื้ม… ก็มีโอกาสนะ”
จากที่ฉันเจอเธอแค่เพียงสามครั้งก็คิดว่าไม่แปลกหากคนในข่าวเป็นกันตา
“สัญญาว่าจะเข้าบริษัทให้บ่อยที่สุด?”
“แน่นอนค่ะพี่เอกวุฒิ ตกลงพี่อนุมัติใช่ไหมคะ”
“ก็ได้ น้องหนกว่าดีพี่ก็เห็นด้วย”
“แหม่ อะไรก็เชื่อกนกไปหมด แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะ” ฉันซบหน้าลงบ่าและกอดพี่เอกวุฒิด้วยความดีใจ
ดีใจที่จะได้รายได้เพิ่มเป็นสองเด้งแถมสิ้นปีจะได้โบนัสตามที่พี่เอกวุฒิเคยบอกได้อีก งานนี้คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม!
“โอ๊ยปล่อย อึดอัด ฉันให้ผู้ชายกับน้องหนกกอดได้เท่านั้น”
“โห ลำเอียงอะ แต่ข้าวขอกอดด้วยแล้วกัน” ว่าแล้วฉันก็แกล้งกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม
“จะไปไหนก็ไปไป๊” พี่เอกวุฒิดันตัวฉันออกและเอ่ยไล่
“ไปก็ได้ค่ะ ข้าวขอตัวนะคะ” ฉันบอกลาพี่เอกวุฒิก่อนควงแขนกนกออกไปนอกห้องพร้อมกัน
“แก ฉันถามหน่อย ในข่าวอะแกสงสัยคุณกันตากับคุณยิหวาใช่ป่ะ”
“อือ” เธอพยักหน้า
“แล้วมีคนอื่นอีกไหม ไหนไหนก็จะได้ใกล้ชิดคนในวงการแล้ว”
กนกเหลือบตาคิด “ไม่แล้วนะ นึกใครไม่ออกแล้วนอกจากสองคนนี้ เพราะสองคนนี้ชอบมีคนจับมาซุบซิบ น่าจะเห็นเหตุการณ์นั่นแหละ”
“โอเคเพื่อน ไว้เจอกัน” จากนั้นจึงกลับชั้นตัวเองและนั่งที่
ได้รับอนุญาตจากพี่เอกวุฒิแล้ว งั้นฉันก็ควรโทรไปบอกพี่นัตตี้ตอนนี้เลยแล้วกัน
“สวัสดีค่ะพี่นัตตี้ ข้าวเองนะคะ”
[ค่ะน้องข้าว ว่ายังไงคะ พี่ลุ้นคำตอบอยู่นะ]
“ตกลงค่ะพี่”
[จริงเหรอคะ!] ปลายสายตอบกลับมาแบบแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
“จริงแท้แน่นอนค่ะพี่”
ถ้าฉันถามว่า ฉันจะได้สี่สิบเปอร์เซ็นต์จริงใช่ไหมมันจะดูน่าเกลียดไปไหมนะ มันจะดูตื่นเต้นกับเงินเกินไปรึเปล่า
[ตอนนี้ว่างคุยไหมคะ พี่อยากบอกรายละเอียดทุกอย่างให้ยิบตอนนี้เลย]
“ว่างค่ะว่าง”
[เรื่องเงินเดือนก่อนเลยนะคะ]
แบบนี้แหละที่ฉันต้องการ ฉันกำหมัดกระแทกศอกไปข้างลำตัวเล็กน้อย ดีจังที่ไม่ต้องเอ่ยถามเองให้เสียมารยาท ช่างรู้ใจฉันจริง ๆ
“ค่ะ”
[สี่สิบเปอร์เซ็นต์ตามที่บอกไว้ หลังจากได้รับเงินจากนายจ้างแล้วพี่จะโอนให้น้องทีหลัง ไม่เกินสองถึงสามวันนะคะ ช้าที่สุดก็หนึ่งอาทิตย์]
“ค่ะพี่”
[ส่วนเรื่องรถเราจะใช้รถตู้ของบริษัทไปรับไปส่งน้องตานะคะ เป็นรถส่วนตัวสำหรับน้องตาโดยเฉพาะ ทางบริษัทจัดหาให้ใหม่เรียบร้อยแล้วหลังจากอุบัติเหตุคราวก่อน อ้อแล้วน้องข้าวจะต้องดูแลทุกอย่างของน้องตาค่ะ ไม่ว่าจะเป็นตารางงาน รับงานรับอีเว้นท์ต่าง ๆ เอาเป็นว่าดูแลทุกอย่าง พรุ่งนี้มารับน้องตาที่โรงพยาบาลสักสิบโมงตรงนะคะ]
“ได้ค่ะพี่นัตตี้ สิบโมงตรง ขอบคุณนะคะ”
[ขอบคุณเช่นกันค่ะ ตอนแรกพี่ก็เครียดว่าใครจะมาช่วยดูตรงนี้ให้ พี่เห็นว่าเป็นเพื่อนน้องฟาง น่าจะทำหน้าที่ได้ดีเหมือนกัน]
“ข้าวจะทำให้ดีที่สุดค่ะ ขอบคุณนะคะที่ไว้ใจ สวัสดีค่ะ”
รู้สึกตื่นเต้นกับงานใหม่เหมือนกันนะเนี่ย ได้เปิดประสบการณ์ใหม่ ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง
ฉันดีใจแว็บหนึ่งก่อนทำหน้าสลด ฉันคงต้องหาวิธีรับมือกับกันตาอีกเยอะเลย ดูท่าแล้วเธอฤทธิ์เยอะไม่ใช่เล่น
“ไหนดูสิประวัติเป็นยังไงบ้าง”
ฉันกดเปิดหน้าจอคอมและคลิกเข้ากูเกิ้ล วางเรียวนิ้วที่แป้นคีย์บอร์ดอย่างถูกหลักและพิมพ์ชื่อของกันตาลงไป
ข้อมูลต่าง ๆ ที่ฉันต้องการที่จะรู้ก็เด้งขึ้นมาเต็มหน้าจอ
ส่วนมากจะเป็นข่าวเกาเหลากับคุณยิหวาซะส่วนใหญ่ รวมไปถึงข่าวงานต่าง ๆ อย่างล้นหลาม
หน้าของการค้นหาปาไปห้าสิบหน้าก็ยังคงไม่สิ้นสุด เธอคนนี้นี่ฮอตจริง ๆ
“ไหนลองกดเข้าไปดูสักข่าวสิ”
ว่าแล้วฉันก็กดเข้าไปในหัวข้อแรกที่ขึ้นมา นั่นคือข่าวไม่กินเส้นกับคุณยิหวา จากที่ฉันเจอมาก็อาจจะเป็นจริงตามข่าวแค่ครึ่งเดียวก็ได้ เธอทั้งสองก็ไม่ได้ดูบาดหมางอะไรขนาดนั้นสักหน่อย แค่มีบางเล็กน้อยพอกรุบกริบ
ว่าแต่ว่าพรุ่งนี้ฉันควรเตรียมอะไรไปด้วยดีนะ สมุดบันทึกและปากกาเป็นอันดับแรกแล้วกัน
จากนั้นฉันจึงเปิดลิ้นชักใต้โต๊ะเพื่อรื้อหาสมุดบันทึกขนาดกลาง ฉันจำได้ลาง ๆ ว่ามันถมอยู่ในนี้แหละ คราวก่อนไปขอเบิกมาแล้วไม่ได้ใช้
“เจอแล้ว” ฉันหยิบสมุดปกน้ำตาลขึ้นมาใส่กระเป๋าพร้อมเหน็บไว้
“พรุ่งนี้สิบโมงเช้า” ฉันพูดกับตัวเองเพื่อทวน
และเมื่อถึงเวลาเลิกงาน ฉันก็เก็บกระเป๋าและพุ่งตัวกลับอย่างไม่รีรอ
มาสายแต่กลับตรงเวลานี่แหละคอนเซ็ปต์ฉัน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 29
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments