บทที่ 17 ความลึกใต้น้ำ

อเล็กซ์เดินไปตามทางเดินหัวใจเต้นแรง เรือที่เคยเงียบตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงเอี๊ยดอ๊าดและเสียงครวญคราง มีบางอย่างกำลังมา มีบางอย่างที่มืดมนและเป็นลางสังหรณ์ เขารู้สึกได้ถึงกระดูกของเขา อากาศหนาทึบด้วยพลังงานที่น่าขนลุก และผนังก็เต้นเป็นจังหวะด้วยความมืดที่เป็นลางร้าย ความอยากรู้อยากเห็นของอเล็กซ์ทั้งฉุนเฉียวและน่ากลัว เขาก้าวไปข้างหน้า ประสาทสัมผัสของเขาเพิ่มสูงขึ้น

ผมสีน้ำตาลสั้นของเขาสะบัดไปมาท่ามกลางพายุที่พัดผ่านทางเดิน และดวงตาสีเขียวของเขาก็สอดส่องไปรอบๆ ทุกตารางนิ้ว ในแต่ละก้าว เขารู้สึกถึงน้ำหนักแห่งความกลัวที่บีบคั้นจนเห็นแสงริบหรี่ที่ปลายโถงทางเดิน มันเล็กมากจนเขาเกือบจะพลาดไป แต่ก็ยังมีอยู่ ดึงดูดเขาด้วยเสน่ห์แปลกๆ เขาผลักไปข้างหน้า บังคับตัวเองให้ไม่สนใจเสียงบ่นในหัวที่บอกให้วิ่ง เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้

เขาเห็นว่ามีแสงมาจากหน้าต่างบานเล็กที่ปลายโถงทางเดิน เขารีบวิ่งไปหามัน หัวใจของเขาเต้นแรงอยู่ในอก แล้วเขาก็เห็นมัน - พื้นที่กว้างใหญ่ที่ยื่นออกมาต่อหน้าเขาเหมือนทะเลดาวที่ไม่มีที่สิ้นสุด ความสวยงามของมันทำให้เขาแทบลืมหายใจ และชั่วขณะหนึ่งเขาก็ลืมทุกอย่างและวิญญาณที่ติดอยู่บนเรือ แต่แล้ว ราวกับจะย้ำเตือนให้เขารู้ว่ามันมีอยู่ เสียงกัมปนาทกลับมาดังอีกครั้ง

คราวนี้สั่นสะเทือนฐานของเรือ อเล็กซ์เดินโซเซถอยหลังและมองดูด้วยความสยดสยองเมื่อมีบางอย่างเคลื่อนไหวในระยะไกล สิ่งที่ยิ่งใหญ่ สิ่งที่มืดมน ความอยากรู้อยากเห็นของเขานำเขามาที่นี่ แต่ตอนนี้มันขู่ว่าอายุ 60 ปีของเขาจะถูกลบล้าง เขามีทางเลือกที่จะทำเงินหรือสอบสวนเพิ่มเติม เขาหายใจเข้าลึก ๆ ตัดสินใจ เตรียมพร้อมสำหรับทุกสิ่งที่อยู่ข้างหน้า

ขณะที่อเล็กซ์เดินผ่านป่าโดยมีเอลิซาเบธอยู่ข้างๆ เถาวัลย์และต้นไม้ก็บิดเบี้ยว เขาไม่สามารถสลัดความรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังเฝ้าดูเขา สะกดรอยตามเขาผ่านเงามืด เสียงของเรือที่ดังเอี๊ยดอ๊าดและคร่ำครวญดังขึ้นเรื่อยๆ และเขาได้ยินเสียงกระซิบรอบๆ ตัวเขา มันเหมือนกับเสียงร้องของวิญญาณที่ถูกทรมานร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและความเจ็บปวด เมื่อเขาคิดว่าความหวังทั้งหมดสูญสิ้นไปแล้ว

เสียงแผ่วเบาก็ดังก้องอยู่ในหูของเขา ทำให้เขาสงบสติอารมณ์และคลายความกลัวลง เขาหันไปเห็นเอลิซาเบธยืนอยู่ข้างๆ เขา รูปลักษณ์เหมือนผีของเธอเปล่งประกายด้วยแสงที่อบอุ่นและปลอบประโลม เธอพูดกับเขาในภาษาที่เขาไม่เข้าใจ แต่เขารู้ว่าคำพูดของเธอเต็มไปด้วยความรักและการนำทาง เธอเอื้อมมือไปแตะแก้มของเขาเบา ๆ ส่งประกายพลังงานไหลผ่านเส้นเลือดของเขา

เมื่อมีเธออยู่เคียงข้าง อเล็กซ์รู้สึกถึงจุดประสงค์ใหม่ เขารู้ว่าเขาสามารถเผชิญกับความท้าทายใดๆ ที่รออยู่ข้างหน้าได้ ไม่ว่าจะมืดมนหรือน่าสะพรึงกลัวเพียงใด พวกเขาร่วมกันเดินลึกเข้าไปในสิ่งที่ไม่รู้จัก และอเล็กซ์รู้สึกหวาดกลัวและสงสัยในความลับที่ซ่อนอยู่ของโลกใบนี้มากขึ้นเรื่อยๆ เขาติดตามเอลิซาเบธอย่างใกล้ชิด ร่างไร้วิญญาณของเธอเปล่งประกายอย่างนุ่มนวลในความมืด

เสียงของเรือที่ดังเอี๊ยดอ๊าดและคร่ำครวญดังไปทั่วอากาศรอบตัวพวกเขา แต่มันไม่ใช่เสียงอันน่าสยดสยองของเรือผีสิงอีกต่อไป ตอนนี้มันเป็นสิ่งที่น่ากลัวกว่ามาก ทันใดนั้นพวกเขาก็มาถึงที่โล่งซึ่งสามารถมองเห็นวิญญาณของกัปตันเจมส์และลูกเรือของเขารวมตัวกันได้ พวกเขาไม่ได้ถูกขังหรือถูกหลอกหลอนอีกต่อไป แต่กลับถูกอาบด้วยแสงอันอบอุ่นที่ดูเหมือนออกมาจากภายใน

อเล็กซ์มองดูพวกเขาด้วยความประหลาดใจ แต่ละคนขึ้นไปสู่ชีวิตหลังความตายทีละคน เอลิซาเบธหันไปหาอเล็กซ์และยิ้ม ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกโล่งใจและสงบ

“ในที่สุดพวกเขาก็หาทางกลับบ้านได้แล้ว” เธอพูดเบาๆ อเล็กซ์รู้สึกถึงน้ำหนักที่ยกขึ้นจากไหล่ของเขาขณะที่เขาเฝ้าดูวิญญาณของกัปตันเจมส์ เอลิซาเบธ และคนอื่นๆ หายไปในแดนไกล

เขารู้ว่าเขาเคยเป็นส่วนหนึ่งของบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเขาเอง และเขาได้ช่วยพวกเขาให้พบกับจุดจบที่พวกเขาสมควรได้รับอย่างยิ่ง แต่ในขณะที่เขาคิดว่ามันจบลงแล้ว เรือก็สั่นอย่างรุนแรง และเขารู้สึกว่าพื้นใต้เท้าของเขาเริ่มที่จะหลีกทาง

อเล็กซ์เงยหน้าขึ้นเห็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นเหนือเขา ดวงตาของมันเปล่งประกายสีแดงด้วยความอาฆาตมาดร้าย และแขนหนวดของมันเหวี่ยงไปมาอย่างดุเดือดในอากาศ อเล็กซ์รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงในอกขณะที่เฝ้าดูสัตว์ร้ายที่เซถลาเข้ามาหาเขา เขารู้ว่าเขาต้องรีบดำเนินการถ้าเขาจะมีชีวิตรอด

อเล็กซ์รวบรวมความกล้าหาญทั้งหมดของเขาพุ่งเข้าใส่สัตว์ร้ายด้วยกำลังทั้งหมดของเขา กำปั้นของเขากระแทกเข้ากับเนื้อหนาของมัน ทำให้มันคำรามด้วยความโกรธ แต่อเล็กซ์ก็ไม่ถอย เขายังคงตีมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนในที่สุด สิ่งมีชีวิตนั้นก็หายไปในอากาศด้วยเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยอง มันจบลงแล้ว เอนทิตี้ที่มุ่งร้ายพ่ายแพ้

และในที่สุดวิญญาณก็เป็นอิสระจากการเกาะกุมของมัน อเล็กซ์ทรุดลงกับพื้น ร่างกายของเขาสั่นเทาด้วยความอ่อนล้าและโล่งอก เอลิซาเบธคุกเข่าลงข้างเขา สีหน้าเป็นกังวล

"คุณสบายดีไหม?" เธอถามเบาๆ อเล็กซ์ยิ้มอย่างอ่อนแรง "ใช่" เขาพูด "ฉันคิดว่าฉันเป็น."

ขณะที่พวกเขานั่งอยู่ที่นั่นในความเงียบ ดูดวงดาวระยิบระยับเหนือพวกเขา อเล็กซ์รู้ว่าเขาเผชิญกับความกลัวที่มืดมนที่สุดและได้รับชัยชนะ เมื่อมีเอลิซาเบธอยู่เคียงข้าง เขาก็พร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งอื่นใดที่โลกบิดเบี้ยวนี้รอเขาอยู่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***