บทที่ 11 กุญแจโบราณ

อเล็กซ์โผล่ออกมาจากเงามืด หายใจหอบแฮ่กๆ และเช็ดเม็ดเหงื่อเย็นที่หน้าผาก น้ำหนักของสิ่งที่เขาทำสำเร็จตกลงบนไหล่ของเขา ราวกับว่าความมืดที่เขาขับไล่กลับไปสู่ก้นบึ้งได้ทิ้งร่องรอยถาวรไว้บนตัวเขา จะยังไม่มีการพักผ่อน เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะเปิดเผยความจริงเบื้องหลังอดีตที่ตามหลอกหลอนของเรือและปลดปล่อยดวงวิญญาณที่ติดอยู่ที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้องโถงอันมืดมิด

ขณะที่เขาเริ่มสำรวจ อเล็กซ์ก็สังเกตเห็นเหตุการณ์แปลกๆ สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในตอนแรกแทบสังเกตไม่เห็น แต่เมื่อเขาเจาะลึกลงไปในความลับของเรือ เหตุการณ์เหล่านี้ทวีความรุนแรงและถี่ขึ้นจนไม่สามารถเพิกเฉยได้ เงาดำเคลื่อนไปตามผนัง เสียงกระซิบสะท้อนผ่านห้องที่ว่างเปล่า และอากาศเริ่มหนาขึ้นด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ

อเล็กซ์กดดันต่อเรื่องนี้ ความอยากรู้อยากเห็นและความกล้าหาญของเขาผลักดันให้เขาก้าวไปข้างหน้า เขารู้ว่าเขากำลังอยู่บนจุดสูงสุดของการเปิดเผยบางสิ่งที่น่ากลัวจริงๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่อยู่ในใจกลางของสถานที่ที่น่ากลัวแห่งนี้ แต่แม้ว่าความมุ่งมั่นของเขาจะแข็งแกร่งขึ้นในแต่ละก้าว ความกลัวของเขาก็เช่นกัน

เพราะเขารู้ว่ามีบางสิ่งในเรือลำนี้ที่แม้แต่เขาเองก็ไม่สามารถเข้าใจได้ นั่นคือกองกำลังโบราณที่แฝงตัวอยู่นอกม่านแห่งความเป็นจริง และรอการปลดปล่อยสู่โลกที่ไม่มีใครสงสัย และขณะที่อเล็กซ์เดินทางต่อไปในดินแดนที่ไม่รู้จัก ความรู้สึกว่าถูกจับตามองเหมือนเมฆดำทะมึน ทางเดินของเรือยื่นออกไปต่อหน้าเขา เป็นเขาวงกตทางเดินมืดที่คดเคี้ยวไปมาราวกับกิ่งก้านของสัตว์ร้าย อากาศรอบตัวเขาหนาวเย็นขึ้นขณะที่เขาเดินเข้าไปลึกเข้าไปในสถานที่ผีสิงแห่งนี้

หมอกเริ่มจับตัวรอบตัวเขาหนาขึ้นและหนาแน่นขึ้นกว่าเดิมจนเขาแทบจะมองไม่เห็นข้างหน้าตัวเอง ทันใดนั้น ร่างวิญญาณสองร่างปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา กัปตันเจมส์และเอลิซาเบธกลับมาเพื่อนำทางเขาไปสู่จุดอ่อนของเอนทิตี อเล็กซ์ถอยหลังหนึ่งก้าว หัวใจของเขาเต้นแรงอยู่ในอก เขาดูหนังสยองขวัญมากพอที่จะรู้ว่าผีไม่เคยมีข่าวดี

“กัปตันเจมส์” อเล็กซ์พูด น้ำเสียงของเขาสั่น “อลิซาเบธ คุณต้องการอะไรจากฉัน”

“มีทางเดียวเท่านั้นที่จะเอาชนะได้” กัปตันเจมส์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"พลังของมันมาจากคำสาปที่ครอบครองสถานที่แห่งนี้ และมีเพียงการทำลายคำสาปนั้นเท่านั้นที่คุณหวังว่าจะเอาชนะมันได้"

อเล็กซ์พยักหน้ารับข้อมูลที่เพิ่งได้รับมาโดยหวังว่าจะเข้าใจทั้งหมด เขารู้สึกได้ถึงหมอกเย็นที่ซึมเข้าสู่ร่างกายของเขาทำให้เขาเจ็บปวด ลมหายใจของเขาพ่นออกมาอย่างหนักขณะที่เขามองไปที่เอลิซาเบธ

“แต่ขอเตือนไว้ก่อน” เธอกล่าวเสริม

"การทำลายคำสาปไม่ใช่เรื่องง่าย มันต้องใช้พละกำลังและความเสียสละอย่างมาก"

อเล็กซ์เฝ้าดูอย่างตั้งใจในขณะที่ผีทั้งสองยังคงพูดต่อไป โดยสรุปแผนปฏิบัติการที่ต้องใช้ความกล้าหาญและความมุ่งมั่นทุกส่วนของเขา องค์กรมุ่งร้ายซ่อนความอ่อนแอจากเขามาตลอด แต่ตอนนี้ในที่สุดเขาก็มีโอกาสโต้กลับ

อเล็กซ์ขอบคุณผีและออกจากห้องไป การเดินทางของเขาเพื่อทำลายคำสาปได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว และเขารู้ว่าจะต้องมีอุปสรรคมากมายในเส้นทางของเขา แต่เขาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งเหล่านั้นแบบตัวต่อตัว ขณะที่เขาเดินไปตามโถงมืดของคฤหาสน์ต้องสาป เขารู้สึกได้ถึงภาระหนักอึ้งของภารกิจที่แบกรับไว้

แต่เขาก็รู้สึกได้รับพลังจากความรู้ใหม่ของเขาและตั้งใจที่จะมองมันให้ทะลุปรุโปร่ง ในตอนนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบาพัดผ่านลมหนาวที่ทำให้เขาหนาวไปถึงกระดูก หัวใจของเขาเต้นรัวเมื่อเดินตามเสียงนั้น ไปตามโถงทางเดินยาวที่ดูเหมือนจะทอดยาวตลอดไป เสียงกระซิบดังขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งพวกเขามาอยู่ข้างๆ เขา เหน็บแนมเขาด้วยสัญญาแห่งความตายและการทำลายล้าง

อเล็กซ์รู้ว่าเป็นองค์กรมุ่งร้ายที่พยายามจะหยุดเขา แต่เขาจะไม่ปล่อยให้มันชนะ เขาก้าวต่อไป หัวใจเต้นแรงกับทุกย่างก้าวจนกระทั่งมาถึงประตูที่ดูเหมือนจะแผ่พลังงานชั่วร้ายออกมา เมื่อเขาเปิดประตู เขาก็พบกับภาพที่ทำให้เลือดของเขาเย็นเฉียบ ตัวตนที่มุ่งร้ายยืนอยู่ต่อหน้าเขา ร่างอันมืดมนของมันบิดเบี้ยวและบิดเบี้ยว ดวงตาของมันเปล่งประกายด้วยแสงจากนอกโลกขณะที่มันส่งเสียงร้องที่สั่นสะเทือนเรือจนถึงแกนกลาง การสู้รบเป็นไปอย่างดุเดือดและรุนแรง การปะทะแต่ละครั้งดังก้องไปทั่วทั้งเรือ

แต่อเล็กซ์ก็ไม่หยุดยั้ง ฟาดฟันใส่สัตว์ประหลาดตัวนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกการโจมตีที่  โจมตีใส่เขา อเล็กซ์สามารถจัดการกับมันได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่อการต่อสู้ดำเนินไป อเล็กซ์เริ่มรู้สึกถึงน้ำหนักของความอ่อนล้าและความกลัวที่แบกรับเขา แขนของเขาหนักขึ้นและเคลื่อนไหวช้าลง ในตอนนั้นเองที่เขาตระหนักว่าการทำลายคำสาปนั้นต้องการมากกว่าแค่พละกำลังอันดุร้ายมันต้องการจิตวิญญาณของเขา

อเล็กซ์เริ่มเรียกพลังแห่งความรักและความเมตตา พลังที่ยิ่งใหญ่กว่าความมืดที่เคยกัดกินเขา ขณะที่เขาทำเช่นนั้น เขารู้สึกถึงอาหารเบาๆ อุ่นๆ ผ่านเส้นเลือดและกลืนกินไปทั้งตัว ด้วยการฟาดดาบอย่างรวดเร็วเพียงครั้งเดียว

อเล็กซ์ก็พุ่งเข้าใส่หัวใจ มีแสงวาบทำให้ไม่เห็น และจากนั้น... ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขณะที่เขายืนหายใจรวยรินอยู่นั้น อเล็กซ์ก็รู้สึกโล่งอก เขาทำสำเร็จเขาได้และทำลายคำสาปของมัน ในที่สุดเรือก็สงบสุข แต่เมื่อเขากำลังจะจากไป เขาก็รู้สึกถึงมือที่ไหล่ของเขา เขามองขึ้นไปเห็นกัปตันเจมส์และเอลิซาเบธยืนยิ้มให้เขา

“ขอบคุณ” อเล็กซ์พูดเบาๆ น้ำตาไหลอาบแก้ม "ฉันไม่สามารถทำมันได้หากไม่มีคุณ"

วิญญาณพยักหน้าก่อนจะจางหายไปในอากาศธาตุ อเล็กซ์ยืนอยู่ในห้องว่างคนเดียว เขาได้ยินเสียงคลื่นกระทบด้านข้างของเรืออยู่ไกลๆ และเขารู้ว่าการเดินทางของเขายังอีกยาวไกล แต่เขาไม่กลัวอีกต่อไป

เพราะเขาเคยเผชิญกับอันตรายมาก่อน และเขาจะต้องเผชิญอีก อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้เขาจะไม่โดดเดี่ยว กัปตันเจมส์และเอลิซาเบธจะอยู่กับเขาทุกย่างก้าว นำทางเขาไปสู่ชัยชนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***