บทที่ 3 นาฏศิลป์บันดาลใจ

จูเลียน ละสายตาจาก คาเลบ ไม่ได้ การเคลื่อนไหวของร่างกายของ คาเลบ ทำให้ตะลึงพรึงเพริดไปพร้อมกัน ราวกับว่าร่างกายของเขาเป็นพู่กัน วาดอากาศ ด้วยจังหวะเฉพาะตัวของมันเอง

จูเลียน นั่งอยู่แถวหน้าของผู้ชม สายตาจับจ้องไปที่ คาเลบ ขณะที่เขาเต้นไปทั่วเวที ในแต่ละย่างก้าว จูเลียน รู้สึกว่าตัวเองหลงใหลในตัว คาเลบ มากขึ้นเรื่อยๆ เขารู้สึกว่าได้รับแรงบันดาลใจในการวาดภาพ เพื่อจับภาพความงามของการเคลื่อนไหวของเขาบนผืนผ้าใบ

ในขณะที่เขาเฝ้าดูต่อไป จูเลียน รู้สึกถึงความกลัวและความปรารถนาที่ผสมปนเปกันอยู่ภายในตัวเขา มีบางอย่างเกี่ยวกับ คาเลบ ที่ดึงเขาเข้ามา สิ่งที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นและผิวของเขารู้สึกเสียวซ่าด้วยความคาดหวัง

ในขณะเดียวกัน คาเลบ ก็เต้นด้วยความมั่นใจและพลัง ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวไปตามเสียงเพลงอย่างง่ายดาย ราวกับว่ามันมีความคิดเป็นของตัวเอง เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานไฟฟ้าในอากาศ ดึงพลังของฝูงชนออกไป ดวงตาสีเขียวที่แหลมคมของ คาเลบ เป็นประกายด้วยความรุนแรงในขณะที่เขาเทใจให้กับการแสดง

เขารู้สึกมีชีวิตชีวาบนเวทีราวกับว่านี่คือที่ที่เขาควรจะเป็น และยังมีบางอย่างที่แตกต่างกันในคืนนี้ สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังเต้นรำเพื่อมากกว่าแค่ผู้ชม เมื่อการแสดงจบลง จูเลียน เข้าไปหา คาเลบ ที่หลังเวที หัวใจของเขาเต้นรัวในอกขณะที่เขาแนะนำตัวเองอย่างประหม่า ด้วยความประหลาดใจ คาเลบ ทักทายเขาอย่างอบอุ่นและดูเหมือนสนใจที่จะพูดคุยกับเขาอย่างแท้จริง

ขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน จูเลียน พบว่าตัวเองถูกดึงดูดด้วยเสน่ห์ง่ายๆ และบุคลิกที่ติดเชื้อของ คาเลบ พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับงานศิลปะของพวกเขา ภาพวาดของ จูเลียน และการเต้นรำของ คาเลบ และค้นพบความชื่นชมร่วมกันสำหรับผลงานของกันและกัน

ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกทางกันในคืนนั้น จูเลียนถาม คาเลบ ว่าเขาสนใจที่จะโพสท่าถ่ายรูปหรือไม่ เพื่อความสุขของเขา คาเลบ ตกลงโดยไม่ลังเล ในอีกไม่กี่สัปดาห์ต่อมา จูเลียน ใช้เวลานับไม่ถ้วนในการร่างภาพและระบายสี คาเลบ

ขณะที่เขาทำงาน เขาพบว่าตัวเองตกหลุมรักนักเต้นคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ เขาอดไม่ได้ที่จะหลงใหลในความหลงใหลและความรุนแรงของ คาเลบ จากการที่ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวด้วยความสง่างามและความเหลวไหล และในส่วนของเขา คาเลบ พบว่าตัวเองรู้สึกผูกพันกับ จูเลียนมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันที่ผ่านไป

เขาชื่นชมพรสวรรค์และความทุ่มเทของจิตรกร และประทับใจกับวิธีที่ จูเลียน จับภาพเขาบนผืนผ้าใบ แต่ไม่ใช่แค่การชื่นชมศิลปะร่วมกันเท่านั้นที่ทำให้พวกเขามาพบกัน มีความเชื่อมโยงที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นระหว่างพวกเขา เป็นสิ่งที่ทั้งคู่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ ราวกับว่าพวกเขาเป็นสองซีกของทั้งหมด โดยแต่ละส่วนเติมเต็มซึ่งกันและกันในแบบที่พวกเขาไม่เคยจินตนาการได้

และเมื่อพวกเขาตกหลุมรักกันมากขึ้น พวกเขารู้ว่าพวกเขาได้พบบางสิ่งที่พิเศษจริงๆ นั่นคือความรักที่ส่องสว่างและเป็นจริง ความสัมพันธ์ที่จะคงอยู่ไปตลอดชีวิต

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่ 2 ระบำแห่งความลุ่มหลง

บทต่อไป

บทที่ 4 ความเชื่อมโยงทางศิลปะ

