บทที่​ 6 (2/2)

“พิธีกรของเราหายไปไหน” ทีมงานคนหนึ่งถามขึ้นเมื่อหาตัวพิธีกรรายการไม่เจอ ทั้ง ๆ ที่ภายในไม่กี่นาทีข้างหน้าจะเริ่มถ่ายทำ

“ผมลืมบอกไปเลย เมื่อคืนพี่ปุ๊กป่วย ท้องเสียหนักมาก ตอนนี้ส่งตัวไปที่โรงพยาบาลแล้ว ถ้าอาการไม่ดีขึ้นคงต้องส่งกลับกรุงเทพฯ” ทีมงานที่อยู่ในเหตุการณ์การบอกขึ้น

“แล้วใครจะมาเป็นพิธีกรให้เนี่ย” เธอยืนเกาหัวด้วยความกังวลใจ

“พี่อ้อมใจไงพี่ พี่เขาก็พอมีคนรู้จักบ้าง เคยทำพิธีกรมาบ้างก็น่าจะพอได้”

“อืม เดี๋ยวพี่ไปบอกพี่อ้อมใจแป๊บ” เธอพูดจบก็เห็นอ้อมใจกำลังเดินมาพร้อมกันตาพอดิบพอดี จึงรีบตรงเข้าไปหาอย่างไม่รีรอ

“พี่อ้อมใจคะ คือว่ารบกวนให้พี่มาเป็นพิธีกรรายการชั่วคราวของเทปนี้ได้ไหมคะ พอดีพิธีกรน้องปุ๊กของเราไม่สบาย”

“พ-พี่เหรอคะ พี่ไม่มั่นใจเลย” อ้อมใจไม่มั่นใจถึงเธอจะเคยทำพิธีกรมาบ้างก็แต่นับครั้งได้ เธอไม่ใช่มืออาชีพ

“ไม่มีใครแล้วนอกจากพี่” เธอยืนลุ้นคำตอบ

“พี่อ้อมใจตกลงไปเลยค่ะ จะได้อยู่ช่วยตาตลอดการถ่ายทำ พี่จะได้ไม่ต้องกลับกรุงเทพฯ ไงคะ รับเพื่ออยู่ช่วยตาที่นี่นะ” กันตากระซิบข้างหู

“เอาก็เอาค่ะ ถ้ามีอะไรก็แนะนำพี่ได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ” อ้อมใจตอบตกลง

“พร้อมนะครับ” ตากล้องให้สัญญาณ

“สวัสดีค่ะท่านผู้ชม กลับมาพบกับตามติดชีวิตดารากันอีกครั้ง เห็นหน้าพิธีกรเปลี่ยนไปก็อย่าเพิ่งตกใจแล้วเปลี่ยนช่องหนีนะคะ เทปนี้เป็นเทปพิเศษสุดเอ็กซ์คลูซีฟ ดารารับเชิญไม่ใช่แค่หนึ่งแต่มีถึงสอง!” อ้อมใจชูสองนิ้ว “ครั้งนี้จะเป็นการให้แขกรับเชิญทั้งสองมาแข่งกันด้วยนั่นก็คือ… คุณกันตาและคุณยิหวาค่าาา”

จากนั้นกล้องก็แพลนไปที่ยิหวา

“ยิหวาค่ะ ศึกครั้งนี้หวาต้องชนะ! ช่วยเชียร์กันด้วยน๊า” เธอโบกไม้โบกมือทักทายผู้ชมทางบ้าน

หลังจากยิหวาพูดจบกล้องก็แพลนไปที่กันตา

“สวัสดีค่ะ ตาเองค่ะ ทุกคนเป็นกำลังใจให้ตาด้วยนะคะ”

“เอาล่ะคะเดี๋ยวเราจะให้น้องทั้งสองเปิดแผ่นภารกิจพร้อมกันเลยนะคะ”

ยิหวาและกันตาหยิบซองกระดาษขึ้นมาก่อนจะช่วยกันเปิดอ่าน

“ให้จับปลาในโคลนตมแข่งกัน ใครได้เยอะสุดเป็นผู้ชนะ” กันตาค่อย ๆ อ่านขึ้น แต่หลังจากเธออ่านจบยิหวาก็ดึงไปอ่านต่อ เธอไล่อ่านด้วยสายตาอย่างรวดเร็ว

“จับปลาในตม!” ยิหวาเงยหน้ามองเหม่อ

“ได้ภารกิจแรกเรียบร้อยแล้วนะคะ ตามมาเลยค่ะท่านผู้ชม เราจะพาไปยังสถานที่”

ตอนนี้ยิหวาและกันตาอยู่ในชุดที่มีความทะมัดทะแมง รองเท้าบูทและที่ขาดไม่ได้คือข้องใส่ปลา

กันตาค่อย ๆ เดินลงไปในบ่อตม เธอเอาเท้าเหยียบเบา ๆ ก่อนจะยกขาขึ้นอีกครั้ง ยิหวาเห็นดังนั้นจึงแกล้งชนจนอีกฝ่ายล้มลงไป

“กริ๊ดดดดด” กันตาร้องอย่างขยะแขยง มือทั้งสองจุ่มลงจนเกือบถึงข้อศอก “ใครก็ได้ช่วยดึงตาขึ้นที” เธอยื่นมือข้างหนึ่งขึ้น

ยิหวารีบตรงเข้าไปหากันตาที่กำลังค้ำพื้นตัวโก่ง เธอรู้สึกขยะแขยงเมื่อเท้าเหยียบลงในโคลนไม่ต่างกับกันตาแต่ด้วยความที่อยากเย้ยจึงพยายามกัดฟันเดินลงไป

“ฉันช่วย” ยิหวายืนมือให้กันตาพร้อมรอยยิ้มยียวน

กันตาไม่ได้เอะใจกับรอยยิ้มบนใบหน้ายิหวา กันตาเอื้อมมือไปจับ ยิหวาดึงเธอขึ้นเล็กน้อยก่อนจงใจปล่อยมือ คราวนี้จึงทำให้จากที่กันตาเปื้อนแค่ที่แขนกลายเป็นเปรอะไปทั้งตัว

“อุ๊ยโทษทีพอดีมือฉันมันลื่นโคลนจากมือเธอ ใหม่แล้วกัน” เธอยื่นมือไปอีกรอบให้กันตา

กันตายื่นมือไปจับเหมือนเดิมแต่คราวนี้เธอดึงอีกฝ่ายกลับ ยิหวาจึงนั่งอยู่ข้าง ๆ กันตาด้วยสภาพที่เปื้อนไม่ต่างกัน

“เธอทำฉันก่อนนะ” กันตากัดฟันพูดพร้อมยิ้มให้คนรอบข้างไปด้วยเหมือนว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ

“เราจะมีเวลาให้ยี่สิบนาที หลังจากนั้นมาลุ้นกันว่าใครเป็นฝ่ายชนะ” อ้อมใจชะโงกหน้าเข้ากล้อง

ยิหวาและกันตาค่อย ๆ ลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัว

“พร้อมนะคะ สาม...สอง...หนึ่ง เริ่มได้ค่ะ” อ้อมใจเอ่ยพร้อมกดปุ่มจับเวลา

เมื่อการแข่งขันครั้งที่หนึ่งเริ่มต้นขึ้นยิหวาและกันตาก็มองไปรอบบริเวณเพื่อเป็นการสำรวจบวกกับการทำใจ

“จับเลย จับเลย” เสียงกองเชียร์ของชาวบ้านที่มามุงดูดังกระหึ่ม

ในที่สุดคนที่เริ่มงมปลาในตมคนแรกก็คือกันตา เธอเม้มปากก่อนล้วงควานหา

“เอ๊ะเจอแล้ว! ตาเจอแล้ว” เธอชูมือขึ้นเผยให้เห็นปลาช่อนกำลังดิ้น แต่แล้วมันก็หลุดจากมือลงสู่ที่เดิม กันตาไม่รอช้ารีบควานหาต่อทันที

“คุณหาปลาสิ” กองฟางตะโกนบอกยิหวาที่ยังคงยืนแข็งอยู่ที่เดิมโดยไม่กระดิกตัวไปไหนเลย

ยิหวาส่ายหน้าให้กองฟางพลางแสดงสีหน้าคล้ายจะร้องไห้

“ถ้าคุณไม่ยอมขยับแบบนี้แพ้แน่ ๆ แล้วความพ่ายแพ้ของคุณก็จะถูกพูดถึงไปอีกนานเลยนะ” กองฟางพูดให้ยิหวารู้สึกฮึกเหิมแล้วมันก็ได้ผล

“เอาว่ะ” ยิหวาพ่นลมออกจากปากช้า ๆ เธอจะไม่ยอมถูกกล่าวขานในโลกอินเทอร์เน็ตว่ายืนนิ่งจนพ่ายแพ้ไม่ได้

ในที่สุดเธอก็ล้วงมือลงและไล่คลำหาปลาทันที

“กริ๊ดดดดดด” ยิหวาร้องขึ้นก่อนจะหันหน้าไปหากองฟางเหมือนขอความช่วยเหลือ

“อะไรลื่น ๆ ก็ไม่รู้ กริ๊ดดด” เธอจับถูกบางอย่าง จากนั้นก็ร้องด้วยความกลัวและชักมือกลับ

“ดูเหมือนว่าคุณยิหวาจะจับถูกตัวปลาแล้วนะคะ” พิธีกรเอ่ยขึ้น

กองฟางที่กำลังยืนลุ้นก็เบือนหน้าหนีด้วยความหน่าย “คนอะไรกลัวแม้กระทั่งปลา”

ยิหวาได้ยินเสียงจากพิธีกรก็โล่งใจและรีบล้วงมือลงที่เดิมและใช้สองมือจับมันขึ้นมา เมื่อได้ตัวมันแล้วเธอจึงเดินกลับไปที่ข้องใส่ปลาของตัวเองด้วยความยากลำบากเพราะหนืดโคลน แต่กว่าจะไปถึงปลาในมือก็ลื่นหลุดมือเสียก่อน

ส่วนทางฝั่งของกันตาก็ล้มลุกคลุกคลานในข้องก็ยังว่างเปล่าเช่นกัน

ซึ่งในระหว่างการแข่งขันดังไปด้วยเสียงร้องกริ๊ดของผู้เข้าแข่งขันทั้งสองอย่างต่อเนื่อง

“อีกสิบวิจะหมดเวลาแล้วนะคะท่านผู้ชม เอาล่ะพวกเรามานับถอยหลังดัง ๆ กันเถอะ” พิธีกรจำเป็นบอกกับชาวบ้านที่กำลังเชียร์และลุ้นติดขอบสนาม

“สิบ… เก้า… แปด… เจ็ด…” ทุกคนนับพร้อมเพรียงกัน

ยิหวาหยิบข้องขึ้นและเดินกลับไปยังจุดที่ปลาหลุดมือ หากเธอจับได้อีกครั้งมันก็คงจะหนีไปอีกเช่นกันหากไม่ถือข้องติดตัวไว้

“กริ๊ดดด” กันตาร้องขึ้ยอีกครั้ง ในที่สุดปลาก็อยู่ในมือเธอสักที แต่ทว่า… “อ้าวเห้ย!” กันตาเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าปลาที่ตนจับมาด้วยความยากลำบาก ตอนนี้มันกลับย้ายเข้าไปอยู่ในข้องของศัตรูคู่แข่งต่อหน้าต่อตา

ยิหวาที่กำลังวางข้องไว้ข้างตัวก็ต้องหยุดชะงักเมื่อบางอย่างลอยเข้ามาที่ข้องที่ตนถือไว้ เธอส่องเข้าไปข้างในก็ต้องกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ปลาอยู่ในข้องที่เธอถืออยู่ ซึ่งไม่รู้ว่ามันมาจากไหน

“สาม…สอง…หนึ่ง หมดเวลาค่ะ”

“เอาปลาของฉันคืนมานะ” เจ้าของปลาที่ทำหลุดมือท้วงขึ้น

ยิหวาเบี่ยงข้องไว้ข้างลำตัว

“ของเธอที่ไหน นี่ปลาของฉัน”

“ฉันเป็นคนจับมันขึ้นมา” กันตาเถียง

“แล้วทำไมถึงมาอยู่ในข้องของฉันได้ล่ะ” ยิหวายิ้มให้อีกฝ่าย

กันตาแยกเขี้ยวใส่ยิหวาซึ่งเป็นจังหวะที่อ้อมใจลงมานับคะแนนพอดี

“พี่อ้อมใจว่าเราลงมานับผลคะแนนตรงนี้เลยดีกว่า”

เหตุผลที่อ้อมใจยอมเปื้อนและปรี่ลงมานับคะแนนในโคลนก็เพราะว่าเธอสังเกตท่าทางของทั้งสองแล้วรู้ทันทีว่ากำลังจะมีเรื่องกันเร็ว ๆ นี้หากเธอไม่ลงมากันเสียก่อน

อ้อมใจก้มดูข้องใส่ปลาของกันตา ยกขึ้นลงเทลงให้กล้องเห็น

“คุณกันตาไม่ได้สักตัวนะคะ คราวนี้เรามาลุ้นทางคุณยิหวาบ้าง”

อ้อมใจยกข้องขึ้นก็รู้แน่แล้วว่ามีสิ่งมีชีวิตดิ้นอยู่ข้างใน

เธอเอื้อมมือหยิบปลาตัวน้อยขึ้นมาชู

“ไม่น่าเชื่อว่าทางคุณยิหวาจะสามารถจับปลาได้หนึ่งตัวค่ะ อุ๊ย” อ้อมใจร้องเมื่อปลาดิ้นหลุดมือและมุดหายเข้าไปในตม

“ผลครั้งนี้คุณยิหวาเป็นฝ่ายชนะค่าาาา ผู้ชนะกล่าวอะไรหน่อยค่ะ” อ้อมใจยื่นไมค์ให้ผู้ชนะเมื่อทั้งสองขึ้นมายืนบนพื้นดินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“หวาชนะแล้ว เย้! หวาก็ไม่คิดมาก่อนเลยนะคะว่าจะจับปลาได้ แข่งคราวหน้าเป็นกำลังใจให้หวาอีกนะคะ ขอบคุณทุกคนน๊า” เธอยิ้มให้กล้องด้วยความสดใสก่อนจะนิ่วหน้าลงเมื่อกล้องแพลนไปทางอื่น

“กล้าพูดนะคุณว่าจับปลาได้” กองฟางที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างทักขึ้น

“แล้วไง ฉันชนะยัยนั่นแล้วกัน”

“เธอมาก็ดีแล้ว พาฉันไปล้างเนื้อล้างตัวหน่อย อี๋จะแย่อยู่แล้วเนี่ย” ยิหวายื่นมือออกนอกลำตัวเล็กน้อย กางนิ้วทั้งสิบออกห่างจากกัน เบ้ปากมองโคลนที่ติดเต็มไปทั่วร่างกายด้วยความแขยง

—————————————————

...ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาถึงตอนนี้นะคะ​ ในนี้จะลงเป็นตัวอย่างเพียงเท่านี้นะคะ​ สามารถติดตามต่อได้ในรูปแบบของebook ใน​ Meb​...

...หรือรายตอนต่อใน​ readawrite​ ค่ะ...

...พิมพ์ชื่อเรื่องหรือนามปากกาหาได้เลยนะ...

...นามปากกา​ น.นิรา...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***