บทที่​ 6 (1/2)

เสียงนกร้องบ่งบอกว่าพวกมันพร้อมออกหากินในยามฟ้าสางเช่นเดียวกับผู้คนก็เริ่มทยอยตื่นเพื่อทำกิจวัตรประจำของตน

กองฟางลืมตาตื่นเวลาเดิมของทุกวันแต่วันนี้กลับงัวเงียไม่สดใสเหมือนเฉกเช่นทุกวัน เธอหันไปมองหน้าคนข้าง ๆ พลางแกะมืออีกฝ่ายออกจากแขนของตนจึงทำให้ยิหวารู้สึกตัวและลืมตาตื่นตาม

“เช้าแล้วเหรอ นอนไม่เต็มอิ่มเลย” เธอพูดตาปรือจากนั้นจึงล้มตัวลงนอนต่อ

เอ้กอี๊เอ้กเอ้ก

“โอ๊ยยย หนวกหูหยุดขันเดี๋ยวนี้นะ” ยิหวาพลิกตัว ใช้มือเอาหมอนอุดหู

เอ้กอี๊เอ้กเอ้ก

“บอกให้หยุดไง!” เธอดิ้นถีบขาอยู่บนเตียง

“ฟางว่าคุณตื่นง่ายกว่าสั่งให้ไก่มันหยุดขันนะ” กองฟางยืนมองยิหวาที่ดิ้นงอแง

“ฉันนอนไม่อิ่มเลย ต้องคอยระแวงตุ๊กแกตลอดเวลา”

“ต้องเป็นฟางพูดไหมประโยคนี้” เธอต่างหากที่หลับไม่สนิทตลอดคืน ไหนจะต้องปวดเมื่อยต้นคอเนื่องจากไม่ได้หนุนหมอน แถมยิหวายังเกาะเธอหนึบยิ่งกว่าตุ๊กแก ขยับตัวออกห่าง อีกฝ่ายก็ขยับตาม เอาขาและแขนก่ายพาดขาพาดตัวเธอทั้งคืนอีกด้วย

“ไม่ต้องมามองเลย คุณเบียดฟางทั้งคืนไม่พอยังเตะอีก ดูนี่” กองฟางถลกขากางเกงขึ้นเผยให้เห็นรอบช้ำเป็นวง

“ฉันว่าฉันเป็นคนนอนไม่ดิ้นเธอ เธออาจจะเอาขาไปกระแทกกับขอบเตียงเองก็ได้แล้วมาโทษฉัน” เธอแก้ตัว

“วันหลังเดี๋ยวฟางจะอัดคลิปให้คุณดู แต่คงไม่มีวันนั้นแล้วแหละ นอนกับคุณครั้งเดียวก็เจ็บระบมไปทั้งตัว” กองฟางนวดแขน ขาและต้นคอ

ยิหวามองแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก จากนั้นเธอก็เตรียมแปรงสีฟัน ยาสีฟันและเดินไปยังโอ่งใส่น้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟัน

ผู้ใหญ่สมานเดินมาเห็นลูกสาวของตัวเองที่หายไปทั้งคืนก็โวยขึ้น

“เออให้มันได้อย่างนี้สิ ลูกบ้านนี้บอกให้ไปตามอีกคนแต่อีกคนดันหายไปเลย ทำไมเมื่อคืนไม่กลับบ้าน ไปตามน้องแล้วหายหัวไปเลยนะไอ้ฟาง! กูเกือบระดมพลตามหากลางดึกแล้วถ้าไอ้เปี๊ยกมันไม่บอกว่ามึงอยู่ที่บ้านรับรอง” ผู้ใหญ่สมานชี้หน้ากองฟาง

“ฟางก็อยู่ตรงหน้าพ่อแล้วไง”

“มันไม่ได้เข้าไปวุ่นวายกับคุณใช่ไหม” ผู้ใหญ่สมานหันไปถามยิหวา

“ไม่เลยค่ะ พอดีเมื่อวานหวาให้กองฟางอยู่ช่วยอะไรนิดหน่อย”

ทันใดนั้นกันตาก็เดินออกมาพร้อมเครื่องอาบน้ำ

“นี่เธอจะไปอาบน้ำเหรอ” ยิหวาไม่คิดว่ากันตาจะกล้ายืนอาบในที่กลางแจ้ง

“อาบสิ น้ำที่นี่สดชื่นเย็นสบายมาก”

“อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนก็อาบ เธอกล้าได้ยังไง มันแทบจะเรียกว่าห้องน้ำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ” ยิหวาเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ

“ตอนแรกก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ ถึงห้องน้ำมันจะแคบไปหน่อยก็เถอะ”

ยิหวาเปลี่ยนสีหน้าเป็นขมวดคิ้วทันที เมื่อกันตาเห็นว่ายิหวาไม่พูดอะไรต่อจึงเดินหายไปยังหลังบ้าน

“ผู้ใหญ่คะที่นี่มีห้องน้ำด้วยเหรอคะ”

“อยู่ข้างหลังของตัวบ้าน คุณอาจจะไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่นักเพราะต้องเดินออกจากตัวบ้านและอ้อมไปด้านหลัง”

“ไม่ใช่อาบน้ำตรงโอ่งมังกรหรอกเหรอคะ แล้วเวลาปวดห้องน้ำไม่ต้องขุดหลุมตามป่าเหรอคะ”

“ฮา ฮา นั่นมันตั้งแต่สมัยผมเป็นเด็ก สี่สิบปีเห็นจะได้มั้งแบบนั้นน่ะ เด็กสมัยนี้โชคดีเกิดมาพร้อมสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ไม่ต้องลำบากเหมือนสมัยก่อน ว่าแต่ใครบอกคุณ”

“กองฟางค่ะ” เธอชี้ไปคนบอก

กองฟางที่เริ่มถอยหลังออกห่างจากยิหวาและพ่อของเธอเรื่อย ๆ พอห่างได้สักระยะก็เตรียมที่จะหันหลังและวิ่งแต่ผู้ใหญ่สมานมือไวกว่า คว้าหลังคอเสื้อของเธอเอาไว้ได้

“จะไปไหนตัวแสบ!”

“แหะ ฟางลืมไปว่าต้องกลับไปหุงข้าว” เธออ้าง

“แม่มึงทำแล้ว มานี่ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น มาเคลียร์ก่อน”

กองฟางหลุบตาลงทันทีก่อนจะแอบเหลือบไปมองดาราสาวที่เธอแกล้งเอาไว้และยิ้มแห้ง ๆ ให้กับเธอ

“โอ้โห ฟางมันทำแบบนั้นกับคุณเลยเหรอ” ผู้ใหญ่สมานร้องตะลึงเมื่อยิหวาเล่าทุกอย่างให้ฟัง

“ใช่ค่ะ ดีนะที่หวายังไม่อาบน้ำ” เธอยืดหลังตรงนั่งกอดอกเหล่มองไปทางกองฟาง

“เอ้านั่งนิ่งทำไม ขอโทษคุณเขาสิ” ผู้ใหญ่สมานตีลูกสาวตัวเองไปหนึ่งที

“โอ๊ยพ่อฟางเจ็บนะ”

ผู้ใหญ่สมานชักสีหน้าขึ้นอีกรอบ กองฟางจึงจำต้องยกมือขึ้นเพื่อขอโทษขอโพย

“ขอโทษค่ะคุณ”

“ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยบอกผมได้เลยนะครับ ถือว่าไถ่โทษเรื่องไอ้ฟางมัน”

ยิหวานั่งนิ่งพลางครุ่นคิด “หวาขอกองฟางให้มาช่วยดูแลหวาตลอดการถ่ายทำได้ไหมคะ”

เธอต้องการคนดูแลมากที่สุดตอนนี้หลังจากที่นัตตี้ผู้จัดการส่วนตัวของเธอแจ้นหนีกลับไปทำธุระโดยไม่บอกลาสักคำ ปล่อยให้ศัตรูของกันตาต้องเป็นคนมาบอกกับเธอเอง

“ฟางไม่เอาเด็ดขาด!” เธอปฏิเสธหัวชนฝา

“ได้ครับ เต็มที่เลย ผมยินดี”

“พ่อ! ฟางไม่เอาเด็ดขาด”

“แกไปแกล้งคุณเขาขนาดนั้น คุณเขาไม่เอาเรื่องก็ดีเท่าไหร่แล้ว ทำ ๆ ไปเถอะเดี๋ยวเพิ่มค่าขนมให้สองเท่าเลย” ผู้ใหญ่สมานยื่นข้อเสนอ

“ก็ได้” กองฟางรีบตอบตกลงเพราะช่วงนี้เธอกำลังเก็บตังซื้อของขวัญบางอย่างให้คเชนทร์พี่ชายของเธออยู่

“งั้นคืนนี้เธอก็ขนเสื้อผ้ามาไว้เลยนะ โอเค๊” ยิหวาจรดนิ้วโป้งกับนิ้วชี้เป็นวงกลมแสดงสัญลักษณ์ให้ผู้ช่วยชั่วคราว

“หมายความว่าฟางต้องนอนกับคุณอีกอย่างนั้นเหรอ!” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจ

“ใช่สิ ฉันว่าตุ๊กแกมันคงไม่ได้ร้องคืนเดียว แล้วอีกอย่างถ้าฉันอยากเข้าห้องน้ำตอนกลางคืนขึ้นมาทำยังไง เธอจะให้ฉันเดินไปคนเดียวมืด ๆ แบบนั้นเหรอ” เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาไขว้วางไว้ที่หน้าอก

“เฮ้อ...” กองฟางกำลังจะเอ่ยบางอย่างแต่เมื่อเหล่ไปเห็นสีหน้าของพ่อจึงจำใจตอบตกลง “ตกลง งั้นฟางไปเตรียมของก่อน”

“อีกชั่วโมงจะถ่ายแล้วนะ” กันตาที่เดินกลับมาจากห้องน้ำบอกขึ้นเมื่อเห็นว่ายิหวายังคงยืนอยู่ที่เดิมในชุดนอน

เธอมองกันตาพลางพยักหน้าแล้วก็หันกลับไปหากองฟางโดยไม่ได้สนใจกันตา “เสร็จแล้วก็ตามฉันไปที่กองด้วย”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***