ผู้จัดการของยิหวาที่นั่งข้างเธออยู่ในรถเห็นว่าสีหน้าของดาราสาวดูไม่ค่อยสบอารมณ์ไม่มากนักจึงลังเลว่าตอนนี้ควรคุยเรื่องงานหรือไม่
“พี่นัตตี้มีอะไรก็ว่ามา” ยิหวาเอ่ยขึ้นหลังจากถูกจ้องจนรำคาญ
“เอ่อคือมีรายการเรียลิตี้ติดต่อมาน่ะค่ะ”
“ไม่เอาไม่รับ” เธอตอบปฏิเสธทันทีที่ได้ยินชื่อรายการ “หวาไม่ต้องการให้คนมาตามดูหวาทุกอิริยาบถ หวาต้องการความเป็นส่วนตัว”
“รับทราบค่ะ”
นัตตี้รับคำก่อนต่อสายตรงไปปฏิเสธรายการเรียลิตี้
“ก็ดีเหมือนกันนะคะ น้องหวาจะได้ไม่ต้องไปเจอน้องกันตา” เธอเอ่ย
“เดี๋ยวก่อนพี่นัตตี้” ยิหวาดึงมือของผู้จัดการลง “เมื่อกี้พี่ว่ายังไงนะ ยัยตารับงานนี้ด้วยเหรอคะ?”
“ใช่ค่ะ”
“งั้นพี่บอกทางรายการไปเลยนะว่าหวารับ”
“ค-คะ? น้องหวาว่าไงนะ” นัตตี้ถามย้ำ
“ตอบตกลง หวารับรายการนี้ พี่โทรไปคอนเฟิร์มตอนนี้เลย ส่วนรายละเอียดไว้หวาค่อยอ่านทีหลัง”
ยิหวาเปลี่ยนใจเมื่อรู้ว่าคู่แข่งอย่างกันตาก็รับรายการนี้ด้วย
“ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะพี่นัตตี้” เธอบอกผู้จัดการส่วนตัวก่อนขึ้นคอนโด
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงเข้าไปดูรูปของตัวเองที่เพิ่งไปเปิดตัวงานโปรโมทละครเมื่อช่วงค่ำ
ยิหวาไล่อ่านคอมเมนท์ไปเรื่อย ๆ จนไปสะดุดกับบางข้อความ
“เชียร์พี่เชนทร์กับพี่กันตา แหวะ” เธอลอยหน้าลอยตาอ่านข้อความพร้อมกับเบะปาก
แฟนคลับต่างพากันจับคู่จิ้นระหว่างคเชนทร์กับยิหวาและคเชนทร์กับกันตา
หากเธอถูกแย่งชิงตำแหน่งคู่จิ้นไปละก็งานก็คงหดหายไปไม่น้อย
เพราะเหตุนี้เองพวกเธอทั้งสามจึงได้ออกงานร่วมกันบ่อย ๆ
“ต้องยิหวากับคเชนทร์สิยะ ว่าแต่ว่าสวยเหมือนกันนะเนี่ยเรา”
ยิหวาซูมดูภาพที่ตัวเองยืนอยู่บนพรมแดงในงานก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเส้นข้างตาที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีมันมาก่อน
“ตีนกา!” เธอร้องเสียงหลงก่อนหยิบกระจกเงาทรงกลมจากโต๊ะข้างหัวเตียงขึ้นมาส่อง
ยิหวารีบส่งข้อความไปหาผู้จัดการส่วนตัวทันที
เช้าวันต่อมา นัตตี้ไขกุญแจคอนโดที่ยิหวาให้ติดตัวไว้เพื่อที่จะได้เข้าออกห้องของเธอสะดวก พร้อมกับถือเอกสารรายละเอียดของงาน
“พี่มาแล้วค่ะน้องหวา” นัตตี้ตะโกนเรียกเจ้าของห้อง
“ไปกันค่ะพี่” ยิหวาคว้ากระเป๋าที่วางไว้บนโต๊ะและเดินตรงไปยังหน้าประตู
“อ่านรายละเอียดงานก่อนไหมคะ?” เธอยื่นแฟ้มให้กับยิหวา
“ค่อยอ่านค่ะพี่ พาหวาไปนวดหน้าแล้วก็ยกกระชับก่อน เรื่องนี้สำคัญกว่า”
“อ่า.. ค่ะ งั้นไว้ค่อยอ่านทีหลังก็ได้เนาะ” นัตตี้เหน็บแฟ้มไว้ข้างตัวก่อนรีบเดินตามยิหวา
“สวัสดีค่ะคุณยิหวา วันนี้มาทำอะไรดีคะ” พนักงานคลินิกเอ่ยต้อนรับ
“ลดริ้วรอยรอบดวงตาแล้วก็ยกกระชับหน้าค่ะ อ้อมาร์คทองคำด้วยนะคะ”
“ริ้วรอยแทบจะมองไม่เห็นเลยนะคะ ผิวดีมาก พี่แนะนำให้ทำเลเซอร์กระตุ้นคอลลาเจนค่ะ ไม่แนะนำโบท๊อกซ์”
“จริงเหรอคะ เมื่อวานหวาส่งกระจกแล้วเครียดมากเลย พี่พูดแบบนี่หวาค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย ตกลงหวาเอาตามที่พี่แนะนำเลยก็ได้ค่ะ”
“ค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะคุณยิหวา”
หลังจากผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง ยิหวาก็เดินออกมาพร้อมกับออร่าบนใบหน้า
“หวาพร้อมอ่านรายละเอียดแล้วค่ะพี่นัตตี้” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส
“อยู่บนรถค่ะ”
“แล้ววันนี้หวาต้องไปที่ไหนอีกไหมคะ”
“มีต่ออีกหนึ่งที่ ทางผู้ใหญ่เขาอยากเจอน้องหวาแล้วก็คุยเรื่องรายการเรียลิตี้ค่ะ ทางนั้นเขาดีใจมากที่น้องหวารับรายการของเขา” นัตตี้บอกและเปิดประตูรถตู้ให้ยิหวา
เมื่อส้นเข็มสีแดงเหยียบถึงพื้น เจ้าของรองเท้าคู่นี้ก็เดินด้วยความมั่นใจ
ผู้คนทั้งนอกและในบริษัทต่างมองเธอเป็นตาเดียว
“เชิญครับคุณยิหวา” พนักงานชายที่กำลังจะเปิดประตูเข้าไปต้องหยุดชะงักและทำตัวเป็นสุภาพบุรุษทันที เขายิ้มเคลิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
ยิหวาฉีกยิ้มเล็กน้อยเป็นการขอบคุณ
ในขณะที่เธอเอื้อมมือไปกดปุ่มของลิฟต์ก็มีบางคนเดินเข้ามายืนข้าง ๆ
“กันตา?”
“เรียกทำไม กลัวลืมชื่อฉันเหรอ” อีกฝ่ายกวนอารมณ์
“เธอมาที่นี่ทำไม”
“ไม่บอก” กันตายกไหล่ขึ้น
ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดขึ้น ทั้งสองก็ก้าวขาเข้าพร้อมกัน
“จะมาเบียดฉันทำไม!” กันตากระแทกเสียง
“เธอนั่นแหละที่เบียดฉัน ก็เห็นอยู่ว่าฉันจะเข้า!”
“เธอจะเข้าคนเดียวเหรอไง ฉันก็ต้องเข้าเหมือนกัน!”
ทั้งสองต่อกรกันไม่สิ้นอยู่หน้าลิฟต์
“เอ่อน้องหวาคะ น้องตาคะ คนมองกันหมดแล้วค่ะ” นัตตี้รีบห้ามทั้งสองก่อนที่จะเป็นจุดสนใจไปมากกว่านี้
“เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ หยอกกันเล่นนิดหน่อย” ยิหวาหันไปบอกกันทุกคน
“ใช่ค่ะ เรารักกันจะตาย ใช่ไหมหวาเพื่อนรัก” กันตาเสริมก่อนจะคว้าแขนของยิหวาและเอนใบหน้าซบลงที่ต้นแขนของเธอ
เมื่อทุกคนเห็นว่าเป็นเช่นนั้นบางคนก็เลิกสนใจ ส่วนบางคนก็แอบถ่ายรูปเก็บไว้
“ปล่อย!” ยิหวาสะบัดแขนออกเมื่อประตูลิฟต์ถูกปิดลง
กันตาค่อย ๆ ปล่อยมือออก
“ก็ไม่ได้อยากจับนักหรอก เสียดายฉันลืมหยิบแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อลงมาจากรถ” เธอทำท่ารังเกียจที่ไปแตะโดนตัวของยิหวา
กันตาเบะปากเล็กน้อยก่อนเอื้อมมือไปกดปุ่มชั้นสิบสอง
ยิหวาเห็นจึงถามขึ้น “เธอไปทำอะไรที่ชั้นสิบสอง
“จะไปทำอะไรก็เรื่องของฉัน” ฝ่ายตรงข้ามยังไม่ยอมบอกเธอแล้วเธอจะบอกทำไม “ผู้จัดการเธอไปไหนแล้วละ วันนี้ไม่ตามเหรอไง”
ยิหวาเพิ่งสังเกตว่ากันตามาคนเดียว
“พี่อ้อมใจก็มีธุระของเขาบ้าง ไม่เหมือนเธอ…” กันตาเปรยตามองยิหวาก่อนหันหน้าตรง
“ฉันทำไม!”
“เปล๊า” เธอทำเสียงสูงจากนั้นจึงถอนหายใจ “เฮ้อ ฉันละสงสารพี่นัตตี่จังเลย” เธอพูดลอย ๆ
“ถึงแล้ว พี่ว่าเรารีบไปดีกว่านะคะ” นัตตี้รีบบอกยิหวาทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก
โชคดีจริง ๆ ที่มันเปิดทันเวลาพอดี ไม่อย่างงั้นคงมีสงครามเกิดขึ้นในลิฟต์แน่นอน
“เดินตามมาทำไมอีก” ยิหวาหยุดก่อนหันไปถามกันตาที่เดินตามมาติด ๆ
นัตตี้ยืนมองยิหวาพลางตบหน้าผากตัวเองหนึ่งฉาก เธอไม่นึกเลยว่ายิหวาจะหันไปหาเรื่องกันตาอีก
“ฉันต้องไปทางนี้เหมือนกัน” เธอตอบ
ขณะที่ยิหวากำลังจะสวนกลับก็มีเสียงทักขึ้นมาก่อน
“อ้าวนึกว่าใคร น้องตากับน้องหวานี่เอง มาพร้อมกันซะด้วย มา ๆ ดีเลยพี่จะได้ไม่ต้องพูดหลายรอบ นั่งก่อน”
“สวัสดีค่ะพี่ตุ๊ก” ทั้งสามยกมือไหว้พร้อมกัน
“สวัสดีจ้ะ พี่ดีใจมากเลยที่น้อง ๆ สนใจมาออกรายการของพี่ อีพีนี้พี่ว่าจะทำแบบพิเศษ พี่จะให้น้องทั้งสองถ่ายร่วมกัน พี่ว่าคนต้องดูเยอะแน่เลย”
“ถ่ายด้วยกันเหรอคะ?” ยิหวาถาม ในใจได้แต่ภาวนาให้มันไม่จริงแต่ก็ต้องผิดหวัง
“ใช่จ้ะ พอดีพี่เห็นว่าน้อง ๆ รับงานนี้เหมือนกันเลยจับมามัดรวดกันซะเลย คนดูน่าจะชอบ แล้วเรตติ้งของพี่ต้องพุ่งกระฉูด พวกเราไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม”
“ไม่มีค่ะ” กันตาเอ่ย
“ยิหวาละ?” พี่ตุ๊กถามขึ้นเมื่อได้ยินแต่เสียงของกันตา
“ไม่ค่ะ” เธอพูดเสียงแผ่ว
“โอเค งั้นพี่จะบอกรายละเอียดที่น้องต้องทำคร่าว ๆ คือทางพี่เนี่ยกะจะให้น้องทำภารกิจแข่งกัน เอาเป็นว่าพี่บอกแค่นี้ก็แล้วกัน นอกนั้นให้ไปลุ้นเอาเอง”
“แล้วถ่ายทำกันที่ไหนคะ” นัตตี้ถาม
“หมู่บ้านหนองบึงบ่อ บ้านเกิดของคเชนทร์จ้ะ”
เสียงแจ้งเตือนความจำดังขึ้น พี่ตุ๊กจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู
“พี่ไปก่อนนะพอดีมีนัดต่อ”
จากนั้นเธอก็รีบออกไปทำธุระของตัวเอง โดยปล่อยให้ยิหวายืนอ้างปากค้างหลังจากได้ยินชื่อของสถานที่ถ่ายทำ
“ไว้เจอกันนะยิหวา” กันตายิ้มเย้าให้อีกฝ่ายเกิดอารมณ์ก่อนเดินจากไป
“โธ่เอ้ย!” ยิหวาสบถ “พี่นัตตี้ดูยัยนั่นสิคะ หวาอยากขัดขาให้ล้มจริง ๆ” เธอโวยวาย
“ใจเย็น ๆ ค่ะคุณน้อง”
“หวาไม่รับงานนี้แล้วนะคะ หวาไม่โอเคที่ต้องถ่ายร่วมกับยัยตา หวาต้องปั้นหน้าตลอดเวลาหวาทนไม่ไหวหรอกนะคะ”
“สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เข้า ออก เข้า ออก”
“เรียลิตี้ยังพอทนแต่ต้องถ่ายกับยัยตาแถมยังอยู่บ้านนอกอีก หวาไม่ทน!” เธอนิ่วหน้า
“เรารับงานนี้แล้วนะคะ บอกผู้ใหญ่แล้ว ปฏิเสธไม่ได้แล้วค่ะ พี่ว่าน้องหวาทำใจแล้วเตรียมข้าวของสำหรับอาทิตย์หน้าดีกว่านะคะ”
“อาทิตย์หน้าเหรอคะ เร็วไปไหม”
“ไปเตรียมของดีกว่านะคะ” นัตตี้รีบตัดบทก่อนที่ยิกวาจะโวยวายเพิ่ม
กันตาลงมายืนรอรถที่หน้าบริษัท แต่กลับไร้วี่แววถึงต่อสายหาผู้จัดการทันที
“พี่อ้อมใจคะ ตาคุยธุระเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ”
[ตอนนี้รถติดมากเลยค่ะ น้องตารอพี่ก่อนได้ไหม]
“ค่ะพี่ งั้นเดี๋ยวตาเดินซุปเปอร์มาร์เก็ตรอนะคะ ถึงแล้วโทรบอกตาอีกทีนะคะ”
[โอเคค่า แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่รีบไปรับ]
กันตายืนนึกสักพักก็เดินไปยังโซนขนมขบเคี้ยวและอาหารแห้ง
เธอเดินดูของเรื่อย ๆ จนไปหยุดอยู่หน้าชั้นขายปลากระป๋อง
และเขย่งเพื่อเอื้อมหยิบของบนชั้น ซึ่งของที่เธอจะหยิบอยู่เหนือหัวของเธอ แต่แล้วก็มีมือปริศนามาจากทางด้านหลัง
“ระวังครับ เดี๋ยวผมหยิบให้”
“อุ้ย.. ขอบคุณค่ะ อ้าวนึกว่าใครที่แท้เชนทร์เองเหรอ”
“ตามาทำอะไรแถวนี่เนี่ย เมื่อกี้ผมเพิ่งเจอหวาเอง”
“มาคุยกับผู้ใหญ่ค่ะ พอดีตามารับงาน เรื่องหวาเนี่ยถ้าเดาไม่ผิด เธอกำลังทำหน้าบูดใช่ไหมคะ”
“ตารู้ได้ยังไงหรือว่าสองคนทะเลาะกันอีกแล้ว” คเชนทร์ถามเพราะสองคนนี้เจอกันทีไรเป็นทะเลาะใส่กันทุกที
“ก็ประมาณนั้นค่ะ พอดีว่าตากับหวาได้ถ่ายรายการร่วมกันที่บ้านเกิดคุณนั่นแหละ น่าจะอยู่หลายอาทิตย์เลย”
“หนองบึงบ่อ?”
“ค่ะ”
“แล้วรายการถ่ายเมื่อไหร่ละ” คเชนทร์ถามต่อ
“อาทิตย์หน้าค่ะ”
“ดีเลย ถ้าผมเคลียร์งานหมดแล้ว ผมจะไปเยี่ยมกองสักหน่อยและก็ถือโอกาสกลับไปเยี่ยมบ้านด้วย”
“ตาไปก่อนนะคะ พี่อ้อมใจมารับแล้ว” กันตาบอกลาคเชนทร์ทันทีเมื่อได้รับข้อความจากอ้อมใจ “ขอบคุณสำหรับนี่นะคะ” เธอมองไปที่แพ็คปลากระป๋องครึ่งโหล
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 8
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments