ตอนที่ 19 ปมในใจ

ชานนท์ part

ผมพาลิตานั่งรถออกมาจากร้านอาหารนั่นทันที อะไรที่ผมไม่ชอบ ก็คือไม่ชอบ และยิ่งไปกว่านั้นผมไม่อยากให้ลิตาลำบากใจ แต่สิ่งทำสำคัญที่สุดตอนนี้คือจะทำยังไงให้เธอเข้าใจ ใบหน้านวลเฉยชาราบเรียบไร้ความรู้สึก จนเดาไม่ออกว่าเธอคิดอะไรอยู่

“ลิตา พี่ขอโทษนะคะ”

ผมเลือกที่จะขอโทษคนตัวเล็กข้าง ๆ ลึก ๆ ก็หวังว่าเธอจะไม่ได้โกรธ

“พี่ขอโทษลิตาเรื่องอะไรคะ”

เธอตอบกลับผมโดยที่ไม่หันหน้ามามองเลยสักนิด

“ก็เรื่องที่..พี่ไม่บอกเรื่องของเอวาให้ลิตาฟัง”

ยอมรับจริง ๆ ว่าผมกลัวมากว่าเธอจะคิดว่าผมกับเอวายังเป็นอะไรกันอยู่

“พี่ไม่จำเป็นต้องบอกลิตาก็ได้ค่ะ เพราะไม่เกี่ยวกับลิตาอยู่แล้ว”

คำตอบของเธอก็ยังเย็นชา ราบเรียบเช่นเดิม

อารมณ์ที่ยากจะคาดเดาแบบนี้ผมทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ แต่ยังไงผมก็ต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง ไม่งั้นเธออาจจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้

“พี่กับเอวา รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เพราะคุณแม่ของพวกเราเป็นเพื่อนสนิทกัน เรียกว่าโตมาด้วยกันก็ว่าได้ พี่กับเอวาอายุเท่ากัน เรียนที่เดียวกันมาตั้งแต่อนุบาล และเลือกเรียนหมอเหมือนกัน เราเริ่มคบกันตอนที่เรียนหมอปีที่ 4 ไม่รู้เรียกความรักได้มั้ย แต่มันก็คงเป็นความเคยชินที่เรา 2 คนมีกันและกันอยู่ตลอด คบกันมาเรื่อย ๆ แล้วก็หมั้นกันโดยการจัดการของคุณแม่ จนตอนพี่อายุ 25 พึ่งจบหมอมาไม่นานและกำลังเรียนต่อเฉพาะด้าน การบริหารงานโรงพยาบาลมีปัญหาเพราะโดนโจมตีข่าวเสียหายโดยคู่แข่ง พี่ที่ยังมีประสบการณ์ไม่มากนักเลยทำอะไรมากไม่ได้ มีเพียงคุณพ่อของพี่ที่ประคับประคองโรงพยาบาลให้ยังดำเนินการมาได้ แม้จะไม่ค่อยดีนัก จู่ ๆ ตอนนั้น เอวาก็ให้คุณแม่ของเธอมายกเลิกการหมั้น โดยให้เหตุผลว่าจริง ๆ แล้วเธอไม่ได้รักพี่ คิดกับพี่แค่เพื่อนคนนึง แต่อีก 2 เดือนให้หลังเธอก็ไปคบกับลูกชายคู่แข่งที่ปล่อยข่าวโจมตีโรงพยาบาลพี่”

ผมเลือกจะเล่าความจริงระหว่างผมกับเอวาให้ลิตาฟัง เพราะคงจะเป็นทางเดียวที่คลายความสงสัยให้เธอได้ และเพื่อให้เธอมั่นใจว่าผมกับผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรต่อกันแล้วจริง ๆ เรื่องราวในอดีตของผมเหมือนจะดึงความสนใจจากใบหน้านวลตรงหน้า เธอหันมามองหน้าผมอย่างตั้งใจฟังโดยไม่เอ่ยอะไรออกมา

“หลังจากนั้น 1 ปี พี่ เดวิด แล้วก็เจฟ ก็ปรึกษากันอยากใช้ชีวิตอีกด้านตามทางของเรา ก็เลยได้ก่อตั้งดราก้อน กรุ๊ปขึ้นมา ด้วยกำลังทรัพย์ และความคิดของเรา 3 คน ทำให้ดราก้อน กรุ๊ป เติบโตได้เร็วมาก ธุรกิจของดราก้อน กรุ๊ป กระจายตัวได้เร็วกว่าที่คิด เมื่อพวกพี่มีอิทธิพลและกำลังในมือ เลยทำให้จัดการข่าวเสียหายได้ไม่ยาก ทำให้โรงพยาบาลของพี่กลับมาเป็นแบบทุกวันนี้แหละ”

“พี่พึ่งได้ข่าวมาไม่นานนี้ ว่าคู่แข่งที่ปล่อยข่าวเสียหายให้โรงพยาบาลของพี่ ตอนนี้ในองค์กรมีการทุจริต จนทำให้หน่วยงานอาจจะต้องปิดตัวลง ส่วนการกลับมาประจำที่โรงพยาบาลของเอวา แน่นอนว่าต้องเป็นฝีมือคุณแม่พี่ แต่ลิตาไม่ต้องกังวลนะ ถึงคุณแม่พี่อยากจะให้พี่กลับไปหมั้นกับเอวาแค่ไหน พี่ก็ไม่กลับไปเด็ดขาด ไม่มีใครบังคับให้พี่ทำอะไรได้ ถ้าพี่ไม่เต็มใจ คนที่พี่รักมีแค่ลิตา พี่ไม่สนใครทั้งนั้น”

มือเล็กเรียวของคนที่นั่งข้าง ๆ เอื้อมมากอบกุมมือผมเอาไว้ ใบหน้านวลสวย ตาโตเปล่งประกายเงยขึ้นมาสบตา รอยยิ้มบาง ๆ ที่เหมือนจะบอกว่าเธอเข้าใจ ถึงตอนนี้ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก ปมในใจที่ทำให้ผมไม่กล้าเปิดใจให้ผู้หญิงคนไหนอีก แต่พอมาเจอลิตา ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ห่างจากผมหลายปี แถมกลับเจอกันในสถานการณ์แปลก ๆ ผมกลับกล้าเทหัวใจให้เธอจนหมดหน้าตักแบบไม่กลัวอะไรเลย

ลิตา part

ฉันนั่งฟังพี่ชานนท์เล่าถึงอดีตให้ฟัง ในใจก็คิดว่าตอนนั้นพี่เขาคงจะต้องเสียใจมากแน่ ๆ ที่ถูกคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้นหักหลังขนาดนั้น ฉันยื่นมือไปกุมมือพี่ชานนท์ไว้ อยากให้เขารับรู้ว่าฉันเข้าใจและไม่ได้โกรธ

จริง ๆ ฉันก็ไม่ได้โกรธตั้งแต่ที่ได้ยินพี่ชานนท์ว่าผู้หญิงคนนั้นในร้านอาหารแล้ว ความปากร้ายของพี่ชานนท์ไม่มีแผ่วจริง ๆ เหมือนตอนที่ว่าฉันตอนเจอกันครั้งแรกเลย แต่ที่ฉันเงียบก็แค่อยากจะรู้ว่าเขาจะแคร์ฉันขนาดไหน จะอธิบายยังไง พอได้ฟังพี่ชานนท์อธิบายทุกอย่างฉันถึงรู้ว่าพี่เขาแคร์ฉันมากกว่าที่ฉันคิดซะอีก

“พี่ชานนท์คะ”

ฉันเอ่ยเรียกคนข้าง ๆ ที่ตอนนี้กำลังนั่งมองหน้าฉันแบบรู้สึกผิดมาก ๆ

“ว่ายังไงคะคนดี”

ดูสิ...เรียกฉันแต่ละทีมีแต่คำหวาน ๆ

“ลิตาหิวข้าว”

“ห๊ะ ลิตาหิวเหรอคะ”

พี่ชานนท์เบิกตาโต เมื่อได้ยินฉันบอกว่า หิว นาน ๆ จะได้เห็นมุมนี้ ปกติจะเห็นแต่มาดเข้ม ๆ

“ใช่ค่ะ ก็วันนี้เรายังไม่ได้กินข้าวเย็นกันเลยนะคะ”

นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ฉันนั่งหน้านิ่งมาตลอดทาง เพราะความหิวแทบจะทำให้ไม่มีแรงอยู่แล้ว กินข้าวมื้อล่าสุดก็ตั้งแต่เที่ยงนู่น แล้วพี่ชานนท์ก็ต้องไปผ่าตัด ไหนจะต้องรีบกลับบ้านไปแต่งตัวเพื่อจะไปเจอหน้าพ่อกับแม่พี่เขาอีก

“แล้วลิตาไม่โกรธพี่แล้วเหรอคะ?”

“ไม่โกรธค่ะ จะโกรธทำไม ก็พี่ชัดเจนขนาดนั้น ถ้าลิตาเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะหน้าชาไปหลายวันเลยล่ะ”

“แต่พี่ชานนท์คะ”

“ว่ายังไงคะ”

“จากนี้ไปต้องเป็นของลิตาคนเดียวนะคะ”

“ก็เป็นของลิตาคนเดียวมาตั้งแต่คืนแรกที่เจอกัน”

อื้อ คำตอบของพี่ชานนท์ทำเอาฉันแทบจะละลายไปตรงนี้

ฉันพูดจบแล้วก็ส่งยิ้มกว้างให้คนตัวโตกว่าตรงหน้า ใครจะไปโกรธลงล่ะ ก็คุณพี่จัดหนักจัดเต็มไปซะขนาดนั้น ถ้าฉันเป็นยัยคุณเอวานั่นคงจะช็อคตายไปเลยถ้าโดนด่าขนาดนั้น

“ลิตาอยากกินอะไรคะ”

“ลิตาอยากกินหม้อไฟค่ะ”

“ก็ได้ค่ะ..ไอ้บอส เลี้ยวรถไปหาร้านหม้อไฟ”

ได้คร้าบบบเจ้านาย ได้ตามสั่งครับ!!

พี่ชานนท์พูดกับฉันเสร็จก็หันไปสั่งพี่บอสที่กำลังขับรถอยู่ ก็พี่อ่อนโยนกับฉันขนาดนี้ ฉันจะโกรธลงได้ยังไง

//////

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***