ตอนที่ 18 เปิดตัว 2/2

ลิตา part

นนท์ ! มาแล้วเหรอคะ ..

เสียงของผู้หญิงคนนั้นเรียกพี่ชานนท์ทันทีที่เขาเห็นเราเปิดประตูเข้าไป

ตานนท์ มา ๆ มานั่งนี่ ....

ตามมาด้วยเสียงของผู้ชายวัย 60 กว่า ๆ เรียกพี่ชานนท์ให้ไปนั่งใกล้ ๆ ท่านคงจะเป็นคุณพ่อของพี่ชานนท์

“ครับคุณพ่อ”

พี่ชานนท์ขานรับ

เอวา..ไม่นั่งข้างตานนท์สิลูก..

คราวนี้เป็นเสียงของผู้หญิงอีกคนซึ่งคงเป็นคุณแม่เอ่ยบอกให้ผู้หญิงที่ชื่อเอวามานั่งข้างพี่ชานนท์ โดยไม่สนใจคนที่มาด้วยอย่างฉันเลย

“ลิตา นั่งตรงนี้ค่ะ”

พี่ชานนท์พูดพลางดึงมือฉันให้ลงนั่งข้าง ๆ เขาก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะเขยิบมานั่ง ณ เวลานี้บอกตรง ๆ ว่าฉันทำตัวไม่ถูก เพราะดูจากสถานการณ์ตอนนี้คุณแม่ของพี่ชานนท์คงจะปลื้มยัยเอวานี่แน่ ๆ

ยัยหนูคนนี้เป็นใครล่ะ..ไม่คิดจะแนะนำให้พ่อแม่รู้จักเหรอ....

เสียงคุณพ่อพี่ชานนท์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นมาก ๆ

“คนนี้ชื่อลิตาครับ เป็นคนรักของผม”

พี่ชานนท์บอกกับทุกคนตรงหน้า นอกจากฉันที่ตกใจเพราะไม่คิดว่าพี่เขาจะบอกไปแบบนั้น แต่คนที่ตกใจมากกว่าน่าจะเป็นคุณแม่ของพี่เขา

อะไรนะ!! คนรักเหรอ แล้วหนูเอวาล่ะ?

ทำไมคุณแม่พี่ชานนท์ถึงถามแบบนี้ล่ะ ตกลงผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน

ชานนท์ part

ผมเดาไว้แล้วไม่มีผิดว่าแม่ของผมต้องนัดเอวามาด้วยแน่ ๆ นี่แหละคือเหตุผลที่ผมต้องพาลิตามาด้วย จะยังไงก็แล้วแต่ แต่ทุกคนต้องรู้ว่าตอนนี้ผมมีลิตาอยู่แล้ว

“เอวา ไม่เกี่ยวอะไรกับผมอยู่แล้วนิครับ”

ผมตอบแม่ผมไปทันทีที่ท่านเอ่ยถาม

จะไม่เกี่ยวได้ยังไง! เอวาเป็นคู่หมั้นแกนะ....

จบประโยคนี้ของแม่ผม คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็หันหน้ามามองผมแบบต้องการคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้น ยิ่งกว่านั้นคือสายตาที่สั่นไหวของเธอที่มองมาเหมือนคนที่ผิดหวัง

“คุณแม่ต้องใช้คำว่า เคยเป็นคู่หมั้นนะครับ เพราะตอนนี้เราเลิกกันไปนานแล้ว”

เลิกแล้ว..ก็หมั้นใหม่ได้ หนูเอวาเขาก็รู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ..

“รู้สึกผิด.. หรือว่าไม่มีที่ไปกันแน่ครับ”

นนท์คะ...ทำไมต้องว่าเอวาขนาดนั้นด้วยคะ

“คุณน่าจะรู้อยู่แก่ใจว่าทำไม แต่ผมไม่คิดว่าคุณจะหน้าหนาพอที่จะกลับมา”

ตานนท์!!! ทำไมว่าหนูเอวาแบบนั้นฮะ...

“คุณแม่ครับผมว่าคุณแม่ก็น่าจะรู้คำตอบนะครับ”

แต่คนเรามันก็ผิดพลาดกันได้นี่..แกจะไม่ให้อภัยหนูเอวาหน่อยเหรอ ยังไงเขาก็รักแก..

“ไม่มีคนรักกันที่ไหนทิ้งคู่หมั้นตัวเองไปตอนที่ธุรกิจกำลังแย่ แถมไปคบกับคู่แข่ง หรอกนะครับ พออีกฝ่ายไปไม่รอดก็คิดจะกลับมาง่าย ๆ ผมว่ามันจะไร้นางอายไปหน่อยนะครับ”

“อ้อ..แล้วอีกอย่างนะครับคุณแม่ คนที่ผมรักและจะอยู่ด้วยตอนนี้คือลิตาคนเดียวเท่านั้น คนอื่นผมไม่สนใจครับ”

พูดจบ ผมไม่รอคำตอบโต้จากแม่ผมหรือจากผู้หญิงคนนั้น ผมดึงมือลิตาให้ลุกขึ้นเดินตามออกมาทันที

“ไปเถอะลิตา ที่นี่มลพิษมันเยอะ กินข้าวไม่อร่อยหรอก”

เสียงโหวกเหวกโวยวายด้านหลังของแม่ผมกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้อยู่ในความสนใจของผมสักนิด สิ่งที่ผมสนใจตอนนี้คือร่างบางที่เดินอยู่ข้าง ๆ ด้วยสายตาเหม่อลอย ท่าทางผมคงต้องอธิบายให้เธอฟังกันอีกยาวทีเดียว

//////

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***