ตอนที่ 4 รับผิดชอบ

ชานนท์ part

แปะ แปะ แปะ ! นั่นคือเสียงตบมือของไอ้เดวิด กับไอ้เจฟ ทันทีที่ได้ยินว่าผมบอกว่าจะรับผิดชอบยัยนั่น

“คุณหมอชานนท์ ช่างเป็นสุภาพบุรุษมากครับ” บางทีผมก็เกลียดไอ้คำกระแนะกระแหนของได้เดวิดจริง ๆ

“เธอจะไปไหนต่อ” ผมเอ่ยถามยัยตัวดีตรงหน้า

“กลับห้องไง จะไปไหนได้”

“จดที่อยู่ห้องเธอมา เอากุญแจห้องมาด้วย”

“เอาไปทำไม นายจะไปพังห้องฉันเธอ” ยัยนี่ทำไมชอบมองผมในแง่ร้ายนักนะ

“เอามา แล้วหุบปาก ไม่ต้องถาม”

“ชิ บ้าอำนาจชะมัด” เหมือนเธอจะไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ยอมส่งกุญแจให้แต่โดยดี

“ฉันจะรับผิดชอบเธอ ส่วนเธอก็ไปอยู่บ้านฉัน”

“ห๊าาาา บ้านนายเนี่ยนะ เรื่องอะไร ฉันไม่ไปหรอก” เสียงยัยนี่แสบแก้วหูชะมัด

“นี่คือคำสั่ง อย่าขัดถ้าไม่อยากตาย”

“ไอ้นนท์ มึงก็พูดกับน้องลิตาเค้าดี ๆ สิวะ นี่เมียมึงนะ เอะอะจะฆ่าจะแกง เค้าไม่ใช่ลูกน้องมึงนะเว้ย”

เสียงไอ้เจฟดังขึ้นมาระหว่างบสนทนาของผมกับยัยตัวดี ไม่ทันไรพวกนี้ก็เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนซะแล้ว แต่เดี๋ยวนะ! เมียเหรอ ?

“ยัยนี่ไม่ใช่เมียกู” ผมตอบแบบไม่ต้องคิด

“ไม่ใช่เมีย แล้วมึงจะให้น้องเค้าไปอยู่บ้านมึงทำซากอะไร หรือจะให้ไปเป็นเมียไอ้บอส”

คราวนี้เป็นเสียงไอ้เดวิดแทรกขึ้นมา แถมไอ้บอสลูกน้องคนสนิทผมก็ยืนฉีกยิ้มอยู่ข้าง ๆ

“ยิ้มทำเชี่ยอะไร! เดี๋ยวไล่ออกเลยหนิ” ผมหันไปตวาดไอ้บอส เกลียดรอยยิ้มมันจริง ๆ แต่ก็ต้องสั่งงานมันต่อ

“ไอ้บอส มึงไปที่ห้องยัยนี่ตามที่อยู่นี้ พาคนไปด้วย สัก 3 คน ขนของยัยนี่มาที่บ้านให้หมด”

“ได้ครับนาย ผมจะขนของนายผู้หญิงมาให้เกลี้ยง ไม่ให้เหลือเลยครับ”

ไอ้บอสตอบพลางยิ้มแฉ่ง ไอ้นี่ชอบกวนโมโหอยู่เรื่อย แต่จะไล่ออกก็ไม่ได้ เพราะถึงจะดูบ้า ๆ บอ ๆ แต่ก็เป็นลูกน้องที่ฝีมือดีมากทำงานไม่เคยพลาด

“น้องลิตาไม่ต้องกลัวนะครับ ถึงไอ้นนท์มันจะปากหมา แต่รับรองมันไม่ฆ่าน้องแน่นอนครับ ตั้งแต่พี่เห็นมันกินผู้หญิงมา มีน้องคนเดียวเลยนะที่มันบอกจะรับผิดชอบ”

“หุบปากมึงไปไอ้เดวิด พูดมากชิบ เรื่องมันเป็นแบบนี้ก็เพราะมึงนั่นแหละ”

ผมหันไปด่าไอ้เพื่อนตัวดี แต่ดูเหมือนมันไม่ค่อยสนใจจะฟัง แถมเดินหนีไปสั่งงานลูกน้องต่อ

“ส่วนเธอตามฉันมานี่ อย่าพูดมากเข้าใจมั้ย”

ผมหันมาบอกยัยตัวดีที่ยืนตาโตหันหน้าไปมาตามบทสนทนาของผมกับคนอื่น ๆ

ว่าแต่ ผมรับยัยนี่เป็นเมียจริง ๆ เหรอเนี่ย?

แต่อย่างที่ไอ้เดวิดพูด ผมอายุ 32 แล้ว แต่ก็ไม่เคยพาใครเข้าบ้าน กินเสร็จก็แยกย้ายไม่คิดจะสานต่อ เพราะผมเคยโดนหักหลังจากผู้หญิงคนนึง ถึงแม้เรื่องมันจะผ่านมานานแล้วก็เถอะ แต่กับยัยนี่ไม่รู้ทำไม แค่เพราะเสียงร้องน่ารำคาญนั่นก็ทำให้ผมอยากรับผิดชอบขึ้นมา

ลิตา part

ไม่นานนักรถสีดำคันใหญ่ก็พาฉันและนายชานนท์ มาถึงบ้านหลังหนึ่ง เอ่อ แต่อย่าเรียกว่าบ้านเลยถ้าจะหลังใหญ่ขนาดนี้ จะเรียกคฤหาสน์ก็ไม่ผิด

“นี่บ้านนายเหรอ”

“บ้านคนอื่นมั้ง ถ้าไม่ใช่บ้านฉันจะพาเธอมาทำซากอะไร”

นายนี่พูดดี ๆ กับคนอื่นเป็นมั้ยนะ เสียดายหน้าหล่อ ๆ หมด

พรึบ! ทันที่ก้าวลงจากรถก็มีชายชุดดำอีกนับ 10 ก้มหัวเป็นการทำความเคารพ ชีวิตมาเฟียนี่ต้องมีลูกน้องเยอะขนาดนี้เลยเหรอ จะอยู่ได้มั้ยน้อลิตาเอ้ย

“ยินดีต้อนรับครับนายผู้หญิง”

เสียงลูกน้องหัวแถวกล่าวกับฉันหลังจากทำความเคารพแล้ว

“นะ นายผู้หญิงเหรอคะ เรียกลิตาเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเรียกนายผู้หญิง”

“แต่นายสั่งให้เรียกคุณลิตาว่านายผู้หญิงครับ” ลูกน้องคนนั้นยังยืนยันคำตอบเดิม

“นี่นาย ทำไมต้องให้คนอื่นเรียกฉันแบบนี้ด้วยอะ ฉันไม่ชินเลย”

ฉันหันไปถามคนตัวใหญ่ที่ยืนข้าง ๆ แต่ก็ไร้คำตอบ แถมยังเดินหนีฉันเข้าไปข้างในบ้านอีก

“นายผู้หญิงคะ เดี๋ยวป้าพาขึ้นไปข้างบนห้องนะคะ”

เสียงแหบ ๆ ของผู้หญิงคนนึงทำให้ฉันหันไปมอง เดาไม่ผิดก็คงเป็นคุณป้าแม่บ้านของที่นี่

“ป้าชื่อทิพย์นะคะ ถ้านายผู้หญิงอยากจะได้อะไร เรียกป้าได้ตลอดนะคะ ส่วนของของนายผู้หญิงจะให้คนเอาขึ้นไปให้นะคะ”

คุณป้าแม่บ้านแนะนำตัว พลางเดินนำฉันไปข้างบน

“คุณป้าเรียกหนูว่าลิตาก็ได้ค่ะ ไม่ต้องพิธีมาก”

ฉันบอกคุณป้าด้วยความเกรงใจ

“ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้านายได้ยินจะไม่พอใจเอาค่ะ “

คุณป้ายังยืนยันคำเดิม นายชานนท์เนี่ยคงจะเผด็จการมาก ๆ สินะ คนในบ้านถึงได้กลัวขนาดนี้ ขนาดกับฉันยังบอกจะฆ่าไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ

“ถึงแล้วค่ะนายผู้หญิง ป้าขอตัวนะคะ”

ป้าทิพย์บอกฉันแล้วก็หันหลังกลับไปข้างล่าง

ว่าแต่..นี่ห้องนอนหรืออะไรเนี่ย มันใหญ่มาก ใหญ่กว่าห้องเดิมของฉันตั้งไม่รู้กี่เท่า แถมเตียงนอนก็ทั้งใหญ่ทั้งนุ่ม เฟอร์นิเจอร์ครบชุดอีก นายชานนท์คงจะรวยมากสินะ ฉันคิดพลางเดินสำรวจไปรอบ ๆ ห้อง

“เฮ้อ! ลองดูวะยัยตา คงไม่มีอะไรร้ายแรงไปกว่านี้แล้วแหละ”

ฉันพึมพำกับตัวเอง พลางเอนตัวลงนอนบนที่นอนนุ่ม ๆ ด้วยความเหนื่อย เพราะถึงยังไงคุณเดวิดเพื่อนนายชานนท์ก็การันตีแล้วว่าฉันจะไม่โดนฆ่าแน่ ๆ

▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***