ตอนที่ 1 อวดของ

⚫ตอนที่ 1 อวดของ

ชานนท์ part

ในห้องทำงานส่วนตัวบนชั้น 3 ในไนท์คลับระดับ VVIP

“แกเรียกพวกฉันมามีอะไรวะ” ผมเอ่ยถามไอ้เดวิดที่เป็นเจ้าของไนท์คลับตึก 5 ชั้นแห่งนี้

“จะมีอะไร มันก็แค่จะอวดยาตัวใหม่ของมันไง” ไอ้เจฟเจ้าของอาบ อบ นวด ระดับ 5 ดาว ที่มีตึกตั้งอยู่ข้าง ๆ ตอบแทนทันควัน

“เรียกมาแต่ละทีไม่เคยจะอวดของดี ๆ “ ผมสบถใส่มันพลางกระดกไวท์ราคาแพงเข้าปาก

“แหม..ไอ้นนท์ กูก็มีให้อวดอยู่แค่นี้ “ ไอ้เดวิดตอบผม พูดพลางชูขวดแก้วขนาดเล็กให้พวกเราดู

“อันนี้เรียกว่า น้ำหวานร่านสวาท รสชาดเหมือนคอกเทล ดื่มง่าย ดื่มปุ๊บ ร่านภายใน 10 นาที” มันยังร่ายสรรพคุณไอ้น้ำหวานสีชมพูใสของมันอย่างภาคภูมิใจ

“มึงเรียนจบเคมีมาโดยตรง เพื่อมาผลิตยาพวกนี้เนี่ยนะ” เดวิดเป็นลูกครึ่งเยอรมัน ตาสีฟ้าอมเขียว ผมสีน้ำตาลทอง หล่อเหลาคมตามฉบับคนยุโรป แถมยังเป็นทายาทบริษัทผลิตยาชื่อดัง

“โถ..ไอ้คุณหมอชานนท์ครับ ไอ้คุณหมอทายาทโรงพยาบาลดังระดับประเทศ ทีมึงยังเรียนหมอแล้วมาเปิดคาสิโนได้เลย”

ไอ้เดวิดไม่วายแขวะผมกลับ

“พวกมึงจะเถียงกันทำไมวะเนี่ย” ไอ้เจฟพูดแทรก เจฟเป็นทายาทสถานศึกษาหลายแห่ง จบครูเกียรตินิยม แต่นั่นแหละครับ มันเปิดอาบอบนวด

ไอ้เจฟเป็นหนุ่มหล่อมีเชื้อสายแขกนิดหน่อย หน้าของมันจึงคมเข้มสไตล์แขก

ส่วนพวกเรามาเจอกันได้ไง แน่นอนครับ พวกเราทั้ง 3 คนจบมาจากมหาลัยที่บ้านไอ้เจฟเป็นเจ้าของ เลยทำให้รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ไลฟ์สไตล์ของพวกเราสวนทางกับธุรกิจที่บ้าน แต่ทำไงได้คนเราต้องกตัญญู พวกผมเลยจำเป็นต้องเล่นบทสวมหน้ากากคนดีตอนไปทำงานให้ที่บ้าน ส่วนเวลาที่เหลือก็เอามาทำธุรกิจสีเทาของตัวเอง

“เมมเบอร์ใหม่ร้านมึงเหรอ ไม่เคยเห็นหน้า” ผมถามเดวิดขณะที่ยืนมองกลุ่มนักศึกษาที่อยู่ชั้น 2 กำลังดื่ม และเต้นกันอย่างได้ที่ผ่านกระจกห้องทำงานของมัน

“เปล่าว่ะ เด็กนั่นชื่อลิตา มากับยัยคุณหนูเหมยลี่ลูกเจ้าสัวเชง เห็นว่ามาฉลองครบ 20 ปีให้เด็กนั่น “ เดวิดตอบตอนที่เดินมายืนข้าง ๆ ผม

“ลูกเศรษฐีที่ไหนวะ ทำไมยัยคุณหนูนั่นถึงพามาฉลอง” ผมยังถามต่ออย่างสงสัย เพราะเท่าที่รู้มายัยคุณหนูนั่นจะคบเฉพาะลูกเศรษฐีด้วยกัน

“เท่าที่กูเช็คประวัติ ก็เป็นลูกคนธรรมดาทั่วไปว่ะ อยู่ตัวคนเดียว พ่อแม่เสียหมดละ แถมให้อีกอย่างยังซิงด้วยเว้ย “ คราวนี้ไอ้เดวิดตอบอย่างละเอียด

“โห..มึงทำงานเป็นนายทะเบียนปะเนี่ย รู้กระทั่งเขาซิงไม่ซิง กระทั่งพ่อแม่เขาตายแล้ว” ไอ้เจฟที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเอ่ยปากแขวะเดวิด

“มึงก็รู้ กูต้องเช็คประวัติเมมเบอร์และลูกค้าที่มา ไม่อย่างนั้นเกิดมีปัญหาอะไรร้านกูเจ๊งพอดี” เดวิดหันไปพูดกับเพื่อนซี้ที่ยังกระดกไวน์เข้าปากไม่หยุด

ผมยังยืนอยู่ที่กระจกจ้องมองผู้หญิงคนนั้น เธอน่าตาดีทีเดียวแต่ดูไม่เหมือนคนที่ชอบเที่ยวกลางคืน เสื้อยืดรัดรูปสีขาวกับกางเกงยีนส์ที่ดูแสนจะธรรมดา แต่ช่างทำให้รูปร่างของเธอดูเซ็กซี่น่าค้นหา ผิวขาว ผมยาวสลวย เออ มองไปมองมาก็สวยเหมือนกันนะ

“มึงจะจ้องอีกนานมั้ย หรือว่าอยากกิน เอาน้ำหวานกูไปลองใช้มั้ยล่ะครับคุณชานนท์” ไอ้เดวิดถามผมเมื่อมันเห็นผมยืนจ้องผู้หญิงคนนั้นไม่ละสายตา

“กูไม่ใช้ของแบบนั้นหรอก มึงเก็บไว้ขายเถอะ” ผมปฏิเสธมันอย่างหัวเสีย ที่มันชอบยัดเยียดไอ้ยาของมันให้เพื่อนลองใช้

ผมละจากตรงนั้นมานั่งดื่มกับ 2 เพื่อนซี้ต่อ แต่ในใจก็ยังสงสัยว่าทำไมยัยคุณหนูเหมยลี่นั่นถึงพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วย ไหนจะในกลุ่มที่มีผู้หญิงแค่ 3-4 คน แต่ผู้ชายที่อยู่ด้วยเกือบ 10 คน แถมเท่าที่รู้มายัยคุณหนูนั่นนิสัยร้ายกาจมาก

นั่งได้ไม่กี่นาทีผมก็ลุกมายืนดูตรงกระจกอีกครั้ง คราวนี้ผมเห็นยัยคุณหนูเหมยลี่ยื่นแก้วเครื่องดื่มสีชมพูใสให้กับเธอคนนั้น เห็นแล้วสีมันคุ้น ๆ ตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***