เศษเสี้ยวความทรงจำของเฟย์

พวกผมปกป้องฟุตบอลโดยการจะดึงพลังอ่อร่าของบุคคลในยุคประวัติศาตร์มาเริ่มจากคนแรก

ชินโดได้ทำการดึงพลังอ่อร่ามาจาก โอดะ โนบุนากะ ที่อยู่ในสมัยยุคสงครามแคว้นญี่ปุ่น

คิริโนะได้ทำการดึงพลังอ่อร่าจาก โยน ออฟอาร์ก ที่มีประวัติศาตร์ในสมัยยุคสงครามอัศวินฝรั่งเศษ

ไทโยได้ทำการดึงพลังอ่อร่าจากข้งเบ้งในยุคของความชั่วร้ายของโกโฉในสามก๊กในแผ่นดินจีน

ชินสุเกะได้ทำการดึงพลังอ่อร่ามาจากเล่าปี่ในยุคเดียวกันกับข้งเบ้ง

สึรุงิได้ทำการดึงพลังอ่อร่ามาจาก โอคิตะ โซจิ ในยุคของญึ่ปุ่นซามูไร

นิชิกิได้ทำการดึงพลังจาก ซาคาโมโตะ เรียวมะ ในยุคเดียวกับโอคิตะ

โทบุเด็กที่เกิดจากความผิดพลาดของเครื่องท่องเวลาทำให้เข้าไปอยู่ในยุคไดโนเสาร์ได้ทำการดึงพลังอ่อร่าจาก เซราโน อาร์กนี่ เป็นไดโนเสาร์ประเภทบิน

ส่วนผม เฟย์ ได้ทำการดึงพลังอ่อร่าจากราชาไดโนเสาร์ มิกส์ นั้นเอง

เทนมะได้ทำการดึงพลังอ่อร่าจากกษัตริย์อาเธอร์หรือราชาในนิยาย

คินาโกะได้ทำการดึงพลังอ่อร่าจากมาสเตอร์ดร้ากอนในที่เดียวกับกษัตริย์อาเธอร์

พวกเราก็ทำการเล่นฟุตบอลกันอย่างปกติแต่เมื่อพวกเราได้รับพลังอ่อร่ามาครบสิบคนแล้วอยู่ๆพวกเราก็ถูกวาปไปทีาเอลโดราโดทันทีรวมถึงพวกรุ่นพี่ที่ไม่ได้มาด้วยกันกับพวกผมเพื่อไปเอาพลังอ่อร่า

หลังจากเจรจากันไปพวกผมกลายเป็นผู้เล่นของเอลโดราโดทันทีเพื่อแข่งฟุตบอลแร็ตนาร็อคกับทีมซิลเคิลสเตนชิ่วเด้นหรือองค์กรเฟย์ด้าที่มีพันธุกรรมยีนSSCซึ้งเป็นคนมีพลังจิต

พวกผมโดนแยกกันฝึกซึ่งผมก็ไม่ขัดอะไนเพราะว่าผมอยากจะขออยู่คนเดียวสักพัก

ระหว่างฝึกซ้อมในสามวันพวกผมต้องเล่นฟุตบอลกับผู้เล่นเอลโดราโดซึ่งไม่ค่อยจะฟังคำสั่งใครเลยครับขนาดกัปตันเป็นชินโดยังไม่ค่อยฟังคำสั่งกัปตันชินโดเลยพวกนั้นบอกว่าจะเล่นตามใจตัวเอง

'เอาแต่ใจเกินไปแล้ว'ผมได้แต่คิดในใจเพราะทำอะไรไม่ได้เพราะโค๊ชเป็นคนเลือกพวกเขามา

ระหว่างที่พวกผมกำลังพักซ้อมกันอยู่เพราะตอนนี้เป็นเวลาเลิกซ้อมแล้วผมเลยเดินไปที่ดาดฟ้าของตึกเอลโดราโดนี้ผมขอมองดูดาวสักพักเพื่อให้จิตใจสงบลงหน่อยเถอะ

ผมแหงนหน้าดูดาวที่ตรงนี้ไม่มีเมฆทำให้มองเห็นดาวได้ชัดเจนผมมองดูกลุ่มดาวสักพักผมก็ร้องเพลงออกมา

"ผมมาทำอะไรที่นี้กันแน่นะ"หลังร้องเพลงเสร็จผมก็พูดออกมาและก็ปวดหัวทันที

"อึก"อีกแล้วความเจ็บปวดทรมานนี้มันอะไรกันร่างกายเหมือนจะแตกร้าวได้ทุกเมื่อเลย

'เพื่อชัยชนะของพวกเรา'อยู่ก็มีเสียงใครไม่รู้เข้ามาในหัวสมองของผม

"อึก"ผมเจ็บปวดทรมานร่างกายอ่อนแรงลงในทันทีเหมือนร่างของผมจะค่อยๆสลายหายไปได้ทุกที

"อ้ากกกกกกกกกกกก"ผมตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด

"เฟย์!!?"เสียงใครนะ..ใครกำลังเรียกผมอยู่งั้นหรอ..แต่ว่าเสียงคุ้นจังเลย..เหมือนเคยได้ยินที่ไหนเลย..เสียงดูอบอุ่นอ่อนโยนแบบนี้..เสียงใครกันนะ..ร่างกายขยับไม่ได้..เปลือกตาหนักจังเลย..ผมจึงค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นในเช้าวันถัดมา

"อึก"ผมค่อยๆลืมตาขึ้นและเห็นเพดานห้อง

'เกิดอะไรขึ้น'ผมนั่งคิดทบทวนว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่นาน

"เฟย์เป็นไงบ้าง"เป็นเทนมะที่เปิดประตูเข้ามาและถามอาการทันที

"ก็ปวดหัวอยู่นิดหน่อยนะ..ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ"ผมตอบคำถามเทนมะที่ถามมาทันทีและผมจึงค่อยๆถามกลับ

"พวกเราเห็นเฟย์นอนสลบอยู่หน้าประตูห้องนะ"เทนมะอธิบายทันที

"งั้นหรอ..."ผมจึงไม่พูดอะไรต่อ

"ว่าแต่เป็นอะไรไปหรอเฟย์ทำไมนายถึงได้ไปนอนสลบอยู่หน้าประตูล่ะ"เทนมะถามเฟย์อีกครั้ง

"ดูเหมือนจะไม่ค่อยสบายนะ..และก็ปวดหัวเลยสลบลงไปนะ"แน่นอนว่าผมโกหกแต่ผมไม่อยากให้ใครเป็นห่วงผมนี้น้า

"งั้นหรอ"เทนมะยื่นมือมาจับที่หน้าผากผมทันทีที่ผมพูดจบ

"อืม..ตัวร้อนๆนะเฟย์"เทนมะบอกว่าผมตัวร้อนล่ะ..ก็แหง่ล่ะดันไปนั่งดูดาวตากลมตอนกลางคืนอีกไม่ตัวร้อนก็แปลกและครับ

"เอาเป็นว่า..นายพักผ่อนไปเถอะ"เทนมะบอกให้ผมพักผ่อน

"ขอบคุณนะเทนมะ"ผมพูดขอบคุณเทนมะทันทีที่เทนมะพูดจบ

"ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องซ้อมหรอกนะ..แค่นอนพักนิดหน่อยก็น่าจะหายแล้วล่ะ"ผมบอกกับเทนมะเหมือนสื่อว่าผมจะไปซ้อม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***