กฎระเบียบเเห่งตรรกะ | บทที่1 เด็กผู้ถูกเลือก

“ ในไม่อีกกี่ปีต่อจากนี้เด็กที่ถูกเลือกจะเกิดขึ้นมา เขาจะเปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบโดยกำมือของเขาเเละหวังว่าพวกเเกเหล่าจักรพรรดิทั้งหลาย! เเกจะได้สัมผัสประสบการณ์ที่ทำให้พวกเเกขนหัวลุกจนไปถึงทรวงในเลยละ 555555!!!!!! ”

คำพูดของชายผมขาวในวัยสูงอายุคนนึงดังขึ้นก่อนที่เขาจะถูกดาบเเทงทะลุร่างกายก่อนที่จะล้มลงไป…

: ถ้าเเก่เเล้วก็อย่าปากเก่งเลยหน่า คนอย่างชั้นไม่จำเป็นต้องกลัวใครหรอก!

ชายคนนั้นดึงดาบออกจากร่างไล่วิญญาณเเละทิ้งให้ร่างนั้นนอนจมกองเลือดบนบัลลังก์กลางโถงขนาดใหญ่ ก่อนที่จะเดินจากไปเเละเสียงประตูที่ดังขึ้น…

: หึ คำทำนายของไอ้เเก่นอสตราดามุสนั่นไม่มีทางเป็นจริงหรอก!!

ใครจะมาฆ่าชั้นได้ละ ชายคนนั้นพูดกับตัวเองเเละหัวเราะในลำคอก่อนที่จะเดินเข้าไปในประตูมิติบางอย่างไป

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

ณ ปราสาทตระกูลโดวาริ ตระกูลเชื้อพระวงศ์ที่ยิ่งใหญ่

มีพ่อลูกคู่นึงกำลังทะเลาะกันอยู่…

: แก!!! ชั้นบอกเเกกี่รอบเเล้ว!ว่าอย่าเข้าไปในสวนของตระกูล ห๊ะ!

: เเล้วพ่อมีสิทธิ์อะไรมาห้ามผมละผมก็คนในตระกูลไม่ใช่หรอ!?

: คนในตระกูล?เเกกล้าพูดมาได้นะไอ้สวะ คนที่มีพลังเวทย์น้อยอย่างเเกเนี่ยนะจะมีสิทธิ์เรียกตัวเองว่าตระกูล

โดวาริ!

: เเล้วทำไมสุดท้ายผมก็ลูกพ่อไม่ใช่หรอ-!

เมื่อสิ้นสุดคำพูดของคนเป็นลูกผู้เป็นพ่อก็ใช้มือฟาดไปที่หน้าของผู้เป็นลูกของตนอย่างเเรง

: เเกไม่ใช่ลูกชั้นไอ้ขยะ ถ้าไม่มีเเกเเม่เเกก็ไม่ต้องมาตายหรอก!ออกไปซะตอนนี้ชั้นไม่อยากเห็นหน้าเเก!

หลังจากที่โดนคนเป็นพ่อตบที่หน้าอย่างเเรง ก็เดินออกมาจากปราสาทด้วยน้ำตาที่ซึมเล็กน้อย เเละก็มีเสียงอัน

คุ้นเคยทักมาจากด้านหลัง…

: ไงไฮโอโดนพ่อไล่มาอีกเเล้วหรอ!?

: อืม…

: ชั้นบอกนายหลายรอบเเล้วนี่ ถ้าไอ้เเก่นั่นมันไล่นาย นายก็มาอยู่บ้านชั้นสิ

: ไม่เอาด้วยละโอตสึยังไงเขาก็พ่อชั้นหนิ ชั้นไม่อยากทำเเบบนั้นหรอก

: เอาเถอะชั้นไม่บังคับนายหรอก เเต่ถ้าไอ้เเก่นั่นมันทำนายอีก นายต้องรีบบอกชั้นเลยนะ!

: นายเนี่ยยุ่งไม่เข้าเรื่องเลยนะ

: ถ้าเป็นเรื่องของนายชั้นก็อยากยุ่งทุกเรื่องนั่นเเหละ!

: นายเนี่ยพูดอะไรน่าอายชะมัด รีบไปเถอะ

งานอดิเรกของทั้ง2คนคือการไปที่สวนดอกไม้ของราชวงศ์เเละเด็ดดอกที่สวยที่สุดกลับบ้านในทุกๆครั้ง…เเต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้พวกเขาจะเดินเพลินไปหน่อย

: งั้นชั้นกลับละนะเจอกันพรุ่งนี้

: เออน่า นายก็กลับดีๆละ

ไฮโอเเละโอตสึกิได้ร่ำลากันก่อนจะเเยกย้ายกันเพื่อกลับบ้านของตนเอง

: กลับมาเเล้วครับ…

: เเกไปไหนมากลับมาซะดึกขนาดนี้เลยหรอ!? อืม…เเต่ก็ดี!ชั้นก็คิดอยู่ว่าจะลงโทษเเกยังไงดี! ทหารเอามันไปขัง

ไว้คุกใต้ดิน!!

: ไม่เอา…ไม่เอาเเบบนี้สิ! พ่อครับ!ผมขอโทษ!!

: หุบปากชั้นไม่อยากจะเห็นหน้าเเก พี่สาวเเกมีค่ามากกว่าไอ้ขยะเเบบเเกอีก!รู้เเบบนี้ชั้นน่าจะฆ่าเเกทิ้งเเต่ยังเด็ก

เอาตัวมันไปขัง!

หลังจากนั้นไฮโอก็ถูกเอาตัวไปขังในคุกใต้ดินของปราสาท…เเละมีเสียงการทะเลาะกันจากด้านนอกเเว่วมา " ลูกเลิกยุ่งกับไอ้ขยะนั่นได้เเล้วหน่าไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย " " พ่อพูดอะไร!เขาเป็นน้องหนูนะอย่างน้อยให้หนูได้เข้าไปหาน้องเถอะ! " " เอาเถอะๆไปก็ได้ "

: พี่ขอเข้าไปได้มั้ย?

เสียงของหญิงผู้เป็นพี่ดังขึ้นหน้าประตู พร้อมเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้น

: เข้ามาเลยครับ

ประตูได้เเง่มออกทำให้เห็นเเสงสว่างจากภายนอกพร้อมผู้หญิงคนนึงที่ยืนอยู่หน้าประตู

: พี่…

: รู้อะไรมั้ยไฮโอนายเป็นน้องที่ดีมากเลยนะ เเต่เพราะเเบบนั้นแหละพี่ก็อยากจะเป็นพี่ที่ดีได้บ้าง…

: พี่ก็เป็นพี่ที่ดีมาโดยตลอดหนิ ตอนผมเศร้าพี่ก็อยู่ข้างผมตลอดไม่ใช่หรอ?

: ไฮโอนายก็รู้ว่านายโดนเกลียดชังจากพ่อเพราะนายมีพลังอันน้อยนิดไม่สมความเป็นราชวงศ์…เเละเป็น

ความอับอายของตระกูล…เเต่พี่ก็ไม่เคยช่วยอะไรได้เลย

: ผมรู้เเต่ให้ผมทำยังไงละผมไม่สามารถไปได้ไกลกว่านี้เเล้ว

: ตอนนี้พี่ได้เลื่อนขั้นเป็นยศเป็น10มหาจอมเวทย์โบาณ เเล้วพี่ต้องออกเดินทางไปไกลมากๆต่อจากนี้จะไม่มี

ใครช่วยนายได้เเล้วนะ

: เเล้วพี่จะกลับมาตอนไหนละ…?

: ไม่ใช่กลับมาเเต่นายต้องเเข็งเเกร่งขึ้นเพื่อตามหาพี่ ถ้านายอยากเจอพี่นายก็ต้องเเข็งเเกร่งขึ้นไม่งั้นเรา

ก็ไม่ต้องเจอกันอีกตลอดไป เเละก็จะได้รู้เลยว่านายมีค่ารึเปล่า?

ในวินาทีนั้น โดวาริ โคริ ผู้เป็นพี่ได้คิดในใจว่า"เอาสิเกลียดพี่สิ ในตอนที่พี่หายไปนายจะได้ไม่ต้องคิดถึงพี่อีก…"เเต่คำพูดจากผู้เป็นน้องก็ทำให้เขาชะงัก

: ได้! ผมจะเเข็งเเกร่งขึ้นเพื่อไปเจอพี่อีกครั้ง เมื่อถึงตอนนั้นผมจะทำให้พี่รู้ว่าผมเเข็งเเกร่งกว่าพี่อีก!

: หึ นายโตขึ้นเยอะนะไฮโอ เอาสิพี่จะรอนายนะ!

ทั้งสองคนได้ชนหมัดกันเป็นการให้สัญญาว่าจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง…

เช้าวันต่อมา…พี่ของไฮโอก็ได้เดินทางจากไป…และ…

ไฮโอกับโอตสึกิได้ไปโรงเรียนของเหล่าขุนนางเพื่อศึกษาเรื่องเกี่ยวกับเวทมนตร์

: เอาละนักเรียน!อย่างที่รู้กันในโลกจะมีส่วนประกอบจาก "อณูเวทมนตร์" ในทุกอย่างเป็นองค์ประกอบเเละจะมี

พลังงานอีก3เเบบคือ 1.พลังจิตรวิญญาณ. 2.พลังเวทมนตร์ตามธรรมชาติ. 3.เเก่นจิตรวิญญาณ

1.พลังจิตรวิญญาณเป็นพลังมานาในร่างกาย ที่ปล่อยออกมาภายนอกเพื่อควบคุมพลังรอบตัว

2.พลังเวทย์ตามธรรมชาติจะใช้ในการแสดงพลังเวทย์ของตัวเราเอง โดยใช้อณูเวทย์เป็นเชื้อเพลิง

3.เเก่นจิตรวิญญาณเป็นตัวตนที่เเท้จริง เเละเป็นจุดกำเนิดพลังเวทย์ของตัวเราเองในร่างกาย

เเต่ ณ ตอนนี้พวกเธอยังคงใช้เวทย์ประจำตัวได้ไม่คล่อง อยากให้ฝึกควบคุมพลังจิตรวิญญาณไปก่อนนะ

หลังจากเลิกเรียน…

: สรุปคือ…พี่นายจะไม่ได้อยู่กับนายเเล้วว่างั้น

: ก็ตามนั้นเเละเเต่ชั้นก็สัญญากับพี่เเล้วว่าจะเก่งขึ้นให้มากกว่านี้อีก!

: เออ จริงด้วยครูบอกไว้ว่าให้ฝึกพลังเวทย์ประจำตัวหนิ!พลังเวทย์ของนายคืออะไรหรอ?

: ขอไม่บอกดีกว่า มันน่าอายนะ!

: นายจะอายทำไมเล่าก็เเค่บอกพลังเวทย์เอง!เวทย์ประจำตัวของชั้นคือการวาดวงเวทย์เพื่อใช้พลังต่างๆ!

: พลังเวทย์ของนายมันดูดีนะ…เเต่เทียบกับของชั้นมันก็…

ในตอนนั้นโอตสึกิมองเห็นใบหน้าของไฮโอที่เเดงก่ำเป็นลูกสตอเบอรี่ ก็เกิดอารมณ์นึกอยากเเกล้งคนตัวน้อยขึ้นมา

: อะไรหรอ\~พลังของนายมันทำไมหรอ\~

: มะ…ไม่มีอะไรหรอก…นี่!หยุดเเกล้งชั้นได้เเล้วหน่า!

: 555 ก็เห็นหน้านายเเล้วมันอยากเเกล้งหนิ บอกมาเถอะน่าไม่ต้องอายหรอกชั้นก็เพื่อนนายนะ\~

: บอกเเล้วอย่าขำนะ!

: ได้ๆไม่ขำๆ

: สัญญา!

: สัญญาๆเลิกพูดมากเเล้วรีบๆบอกมาเถอะหน่า

: ก็ได้ๆ! พลังของชั้นคะ…คือการตัดสิ่งต่างๆ

: ตะ…ตัดหรอชั้นใช้กรรไกรให้ก็ได้นะ 55555-อุ๊ป

สิ้นเสียงหัวเราะของโอตสึกิ ไฮโอก็ได้เตะเข้าไปที่เบ้าหน้าของโอตสึกิอย่างเเรง

: ไหนบอกจะไปหัวเราะ?

: ขอโทษเเล้วกันหน่าว่าเเต่เวทย์การตัดมันเป็นยังไงเนี่ย?

: ก็ถ้าชั้นลากนิ้วไปเป็นรูปอะไรมันก็จะตัดตามนั้นหนะ เเล้วก็ทำหลุมลึกลงไปได้ด้วยการเเบบมือเเล้วกดลงไป

เเต่ก็มีขีดจำกัดอยู่อะตัดของที่เเข็งมากไม่ได้

: อ่อออ ก็ไม่ได้หน้าอายหนิจะอายทำไมเนี่ยไฮโอจัง

: หยุดเรียกชั้นด้วยชื่อนั้นได้เเล้วไม่งั้นชั้นไม่คุยกับนายจริงด้วย!

: อะๆ ขอโทษๆจะไม่พูดเเล้วคร้าบ\~

ชีวิตของไฮโอนั้นก็ดูดำเนินไปได้ด้วยดี จนกระทั่ง2ปีต่อมา…เกิดเหตุการณ์การปฏิวัติขึ้นจากเชาวเมืองที่ไม่พอใจในตัวของเหล่าราชวงศ์และกษัตริย์ที่ไม่มีความเท่าเทียม เเละเกิดการสังหารหมู่ขึ้นรวมถึงตระกูลของไฮโอด้วยเช่นกัน

ณ ปราสาทตระกูลโดวาริ

: พ่อ!อยู่ไหน!

ท่ามกลางไฟที่กำลังลุกโชนของปราสาทไฮโอพยายามมองหาพ่อของเขา ในขณะที่เขากำลังมองหาพ่อของตนอยู่

สายตาของไฮโอก็เลือบไปเห็นชายชุดดำ…เเต่ที่มันทำให้เขาช๊อคคือชายคนนั้นกำลังใช้เวทย์ไฟเผาร่างกายของพ่อเขาอยู่ เขาไม่รอช้าก่อนจะวิ่งไปช่วยพ่อของเขา

: จงสบั้น!

ไฮโอลากนิ้วไปที่กลางตัวของชายปริศนาจากระยะไกล เเละก็มีคลื่นพุ่งออกไปเป็นเส้นเเนวนอนเเต่ชายคนนั้นก็หลบได้เเละหายไป…ไฮโอรีบเข้าไปดูอาการของพ่อเขาอย่างด่วนที่สุด

: พ่อ!ทำใจดีๆไหวผมจะรีบพาพ่อออกไปเอง!

เเน่นอนว่าเหล่าขุนนางที่มีพลังเวทย์สูงจะมีร่างกายเเข็งเเกร่งกว่าคนทั่วไปเเต่ถ้าไม่รักษาอะไรเลยอาจจะอันตรายได้

: พอเถอะไฮโอ…พะ…พ่อขอโทษที่ไม่เคยทำดีกับลูกเลย…ตั้งเเต่พี่สาวเเก…เดินทางจากไปพ่อก็ไม่เคยสน…

ใจเเกพ่อรู้ว่า…การที่พึ่ง…มาทำตัวเป็นพ่อเอาป่านนี้…มันดูเเย่…เเต่พ่อก็อยากจะบอกเเกนะไฮโอ…ว่าพ่อรัก

เเกมาก…

: ใครมันเป็นคนทำพ่อ!บอกผมมาเลยผมจะไปฆ่ามัน!

: มันเป็น…หัวหน้าคนปฏิวัติ…เเต่อย่าตามมันไปเลย…เจ้านั่นมันอันตายเเละมันจะทำให้ลูกต้องทรมาน…ไป

ไปใช้ชีวิต…ให้สงบสุขเถอะนะ…อย่าตามหามัน!อย่าไปยุ่งกับมัน-

ผู้เป็นพ่อจากไปหลังจากพูดจบ ความเกลียดชังที่มีต่อผู้เป็นพ่อได้หายไปทันทีเเละเเทนที่ด้วยน้ำตา ไฮโอจำได้เพียงรอยสักรูปกระโหลกที่ฝ่ามือ เเละรอยเเผลเป็นตรงตาซ้ายจากไอ้เวรตะไลนั่นเท่านั้น…

ไฮโอได้เดินออกมาจากปราสาทเเละตะโกนออกมาสุดเสียง…

“ ไม่ว่าเเกจะเป็นใครชั้นจะฆ่าเเกทิ้งซะไอ้เวร!!!! ”

ก่อนที่ไม่นานการปฏิวัติจะจบลงด้วยการทำสัญญาอย่างเท่าเทียม เเต่สิ่งที่ไม่เท่าเทียมคือชีวิตของผู้ที่ตายจากเหตุการณ์นี้…

ณ สวนดอกไม้ของอาณาจักรที่ไฮโอชอบมาเดินเล่น…

: ว่าเเล้วนายต้องมาที่นี่ ชั้นหานายเเทบตายเเหนะ

: ว่าไงโอตสึกิ…ชั้นไม่มีอารมณ์คุยหรอกนะ

: อ่า ชั้นจะอยู่เงียบๆให้เเล้วกันนะ…

โอตสึกินั่งอยู่กับไฮโอไปซัก 4ชม.ระหว่างนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้เเละสะอึกเบาๆทำให้โอตสึกิอดเป็นห่วงไม่ได้…

: เเล้ว…นายจะไปไหนต่อละไฮโอ

: ไม่รู้สิ…ชั้นไม่เหลือครอบครัวเเล้วละ…

: นายยังเหลือพี่สาวหนิ

: เขาไม่ได้อยู่กับชั้นเเล้วละ

: อยากเเข็งเเกร่งขึ้นมั้ยละเอาเเต่มานั่งเศร้ามันจะได้อะไร?

: โอตสึกิ!นายไม่เคยเข้าใจรึไง ใช่สินายยังเหลือครอบครัวไง-

: คนที่ไม่เข้าใจคือนายตั้งหากไฮโอ ตอนนายออกจากปราสาทนายพูดว่าไงจะฆ่ามันไม่ใช่หรอ!? มานั่งเเบบนี้มันจะได้อะไร! พี่สาวนายก็ยังอยู่มากับชั้นซะไม่ใช่มานั่งอยู่เเบบนี้ เเข็งเเกร่งขึ้นไปฆ่าไอ้เวรนั่นเเล้วไปพิสูจน์ให้ครอบครัวคนสุดท้ายของนายเห็น ชั้นรู้ว่านายเศร้าเเต่ชั้นก็ไม่ต้องการให้นายมานั่งร้องไห้เเบบนี้!

ไฮโอนั่งคิดไปสักพักก่อนที่จะลุกขึ้นมาด้วยท่าทางที่เปลี่ยนไป…

: นายพูดถูก นี่ไม่ใช่เวลามานั่งให้พี่สาวชั้นคอยโอ๋เเล้วละ ชั้นจะฆ่าไอ้เวรนั่นให้ได้!

: ต้องเเบบนี้สิ!ถึงจะเป็นไฮโอที่ชั้นรู้จัก ไปกันเถอะ ชั้นเตรียมรถม้าให้เเล้ว!

: รถม้าหรอจะไปไหน?

: อาณาจักรของครอบครัวชั้นไง ไปเข้าโรงเรียนเวทมนตร์พิเศษกัน!

: อาณาจักรขอบครอบครัวนาย? นายเป็นขุนนางชั้นสูงหรอ?

: ชั้นจะเป็นเชื้อพระวงศ์ต่างหากว่าที่กษัตริย์ในอนาคตของอาณาจักรโยโกโนะหนะ

: ชั้นคิดว่านายเป็นคนในอาณาจักรนี้ซะอีก…

: ไม่หรอกพ่อชั้นเเค่มาเยี่ยมชมที่นี่จากคำเชิญของราชาอาณาจักรนี้เฉยๆ ชั้นเลยมาด้วย

: นายมาอยู่นานจังตั้ง6ปีเเหนะ

: ไม่หรอกชั้นต้องกลับตั้งเเต่5ปีก่อนเเล้ว เเต่เจอนายพอดีเลยหาบ้านอยู่ในอาณาจักรนี้เลย

: เเล้วตอนเกิดการปฏิวัตินายไปอยู่ไหนละ?

: ชั้นก็หลบอยู่ในบ้านนั่นแหละ เลิกพูดมากเเล้วขึ้นรถม้ามาเถอะน่า!

: โอ๊ย!

โอตสึกิอุ้มไฮโอขึ้น ก่อนจะโยนขึ้นรถม้า

: เเล้วบ้านชั้นละ!?

: ชั้นบอกสาวใช้กับคนในบ้านนายให้เเล้วละว่านายจะไม่ได้อยู่บ้านอีกหลายปี ส่วนเรื่องเงินชั้นจ่ายให้เเล้ว

: นายเนี่ยเอาเเต่ใจชะมัด…

หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มออกเดินทางไปยังอาณาจักรของครอบครัวโอตสึกิ อาณาจักร"โยโกโนะ"เพื่อไปเข้าโรงเรียนเวทมนตร์

จบบทที่1…บทที่2โรงเรียนเวทมนตร์

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

[ ข้อมูลตัวละคร ]

โดวาริ ไฮโอ | Dowari haio

(ไม่มีรูปรอคนวาดให้)

เพศ : ชาย

ผมทรง : Dandy

ส่วนสูง : 173.5 ซม.

น้ำหนัก : 50.35 กก.

วันเกิด : วันพฤหัสบดี ที่ 18 ธันวาคม

กรุ๊ปเลือด : O

อายุ ณ ปัจจุบัน : 18 ปี

เวทย์ประจำตัว : การตัด

ของที่ชอบ : ช็อกโกแลตร้อน โทริ โซซุย(ข้าวต้มไก่)

ของที่ไม่ชอบ : ผลไม้ทุกชนิด ของดองทุกชนิด ดอกกุหลาบ

คนที่สนิท ณ ปัจจุบัน : โยโกโนะ โอตสึกิ / โดวาริ คานาริ

เวลาการตื่น-นอน : ตื่น 09.00 น. /นอน 00.30 น.

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

โยโกโนะ โอตสึกิ | Yogono otsugi

(ไม่มีรูปรอคนวาดให้)

เพศ : ชาย

ผมทรง : Comma

ส่วนสูง : 185 ซม.

น้ำหนัก : 60.8 กก.

วันเกิด : วันพุธ ที่ 22 สิงหาคม

กรุ๊ปเลือด : AB

อายุ ณ ปัจจุบัน : 16 ปี

เวทย์ประจำตัว : อักขระเวทมนตร์

ของที่ชอบ : ชาร้อน อาหารที่ไฮโอทำให้

ของที่ไม่ชอบ : ขิงเเละของที่มีรสจืด

คนที่สนิท ณ ปัจจุบัน : โดวาริ ไฮโอ / ?????

เวลาการตื่น-นอน : ตื่น 10.00 น. /นอน 01.00 น.

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***