ตอนที่ 5 กินเลี้ยง

ตอนที่ 5 กินเลี้ยง

ติ๊ง ต๊อง! เสียงกริ่งประตูดังขึ้น โรสสรินทร์จึงรีบออกไปเปิดประตู คิดว่าคงเป็นเพื่อนซี้สุดรักแน่ ๆ ที่มาก่อนเวลา เพราะตอนนี้พึ่งจะ 9 โมงครึ่งเอง

"อ้าว คิม มาเร็วจัง เข้ามาก่อนสิ"

เธอเอ่ยทักด้วยความแปลกใจเพราะเห็นว่าที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูคือคิมหันต์ ไม่ใช่เดซี่

"พอดีเราพักอยู่ใกล้ ๆ น่ะ เลยมาก่อนเวลา จะได้ช่วยเตรียมของด้วย"

คนตัวสูงบอกเหตุผลกับโรสสรินทร์ พลางชูถุงพลาสติกที่ข้างในเต็มไปด้วยของสำหรับทำอาหาร

"คิมพักอยู่แถวไหนเหรอ"

คนตัวเล็กกว่าเอ่ยถามด้วยความสงสัย ระหว่างที่เดินนำเขาเข้ามาในห้อง เพราะแถวนี้นอกจากคอนโดที่เธออยู่ หอพักอื่น ๆ กว่าจะมาถึงที่นี่รถก็ค่อนข้างติดเลยทีเดียว

"อ่อ พอดีเราพักอยู่ห้องถัดไปนี่เอง"

คำตอบของคิมหันต์ทำเอาโรสสรินทร์หยุดกึก พร้อมกับหมุนตัวกลับมาทำตาโตใส่เขาแบบไม่เชื่อหูสักเท่าไหร่

"บังเอิญจังเลยเนาะ"

เธอพูดออกมา แต่ในใจตอนนี้เต้นแทบไม่เป็นจังหวะ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น แบบนี้เรียกว่าพรหมลิขิตได้รึเปล่านะ สาวสวยปากสีกุหลาบแดงคิดในใจ จนอีกฝ่ายเอ่ยถามขึ้นมาเธอถึงได้ตื่นจากภวังค์

"อีก 2 คน ยังไม่มาเหรอ"

คิมหันต์ถามเธอ เมื่อเข้ามาข้างในแล้วไม่เจอคนอื่น ๆ

"อืม อีกสักเดี๋ยวคงถึงแหละ"

โรสสรินทร์ตอบกลับ พลางช่วยคิมหันต์เอาข้าวของออกจากถุง เพื่อเตรียมทำอาหาร

บรรยากาศในห้องคอนโดเงียบเชียบ เพราะทั้ง 2 แทบจะไม่คุยกันเลย จนโรสสรินทร์พูดทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน

"คิมทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ"

เธอเอ่ยถาม เมื่อเห็นเขาจัดแจงวัตถุดิบ และเตรียมทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว

"ใช่ เราอยู่คนเดียวน่ะ พ่อกับแม่ไปทำงานต่างประเทศ นาน ๆ จะกลับมาที เลยได้หัดทำจนคล่องเนี่ยแหละ"

"ดีจัง เราทำกับข้าวไม่เก่งเลย สงสัยต้องหาแฟนทำกับข้าวเก่ง ๆ แบบคิมบ้างละ"

คำพูดของหญิงสาวทำเอาชายหนุ่มที่ยืนจัดแจงวัตถุดิบอยู่ข้าง ๆ ถึงกับหน้าแดงเรื่อด้วยความเขิน ไม่คิดว่าเธอจะเล่นมุกนี้กับเขา

//////////////////////////////////////////////

ติ๊ง ต๊อง! เสียงกริ่งหน้าประตูห้องของโรสสรินทร์ดังขึ้นอีกครั้ง

" 2 คนนั่นคงมาแล้วล่ะ เราไปเปิดประตูก่อนนะ"

เธอเอ่ยบอกคิมหันต์ แล้ววางมือจากการช่วยเตรียมของ เดินไปเปิดประตูให้เพื่อนซี้และแฟนหนุ่ม

"เฮ้ยคิม มาเร็วจัง"

เสียงของภูผาเอ่ยทักรุ่นน้องเมื่อเขาเข้ามาข้างในแล้วเห็นคิมหันต์ยืนอยู่โซนในครัว

"ครับพี่ พอดีผมอยู่ห้องถัดไปนี่เอง"

ประโยคคำตอบของเขาทำเอาเดซี่เพื่อนซี้ของดาราสาวถึงกับเบิกตาโต

"ว้าว ๆๆๆๆๆ นี่มันพรหมลิขิตชัด ๆ ว่ามั้ยแก"

สาวหน้าหมวยพูดพลางหันไปพยักพเยิดหน้าให้กับเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ คล้าย ๆ กับเป็นการเชียร์ไปในตัว

"พูดบ้าอะไรของแกเดซี่ มาช่วยกันทำเร็ว ๆ จะได้กินสักที"

ดาราสาวคนสวยตอบเพื่อนแก้เขิน หากมีใครสังเกตก็จะเห็นว่าตอนนี้หน้าเธอแดงไปถึงติ่งหูแล้ว

//////////////////////////////////////////////////////

ทั้ง 4 คนสังสรรค์กันอย่างสนุกสนานเฮฮา จนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนกลางคืน ต่างคนต่างก็เริ่มมึน ๆ ได้ที่

"เฮ้ย เรามาเล่นเกมกันปะ"

เดซี่เพื่อนสาวหน้าหมวยเอ่ยขึ้นมาระหว่างกำลังดื่มกัน

"เกมอะไรวะแก"

โรสสรินทร์เอ่ยถามเพื่อนสาว

"เกมหมุนขวด ถ้าหมุนไปหยุดที่ใคร คนนั้นจะต้องดื่มหมดแก้ว Ok ปะ"

เดซี่พูดพลางชูมือทำท่า Ok ทำเอาเรียกเสียงหัวเราะจากคนที่เหลือ เพราะความเมาทำให้ท่าทางที่เธอทำมันไม่ได้คล้ายกับท่า Ok เลยสักนิด ทุกคนต่างลงความเห็นว่าเห็นด้วย เกมหมุนขวดรอบแรกก็เริ่มขึ้น

"ไอ้โรส โดนแก ดื่มเลย ๆ "

เดซี่พูดขึ้นเมื่อเห็นขวดหมุนไปตรงที่โรสสรินทร์นั่งอยู่ เธอก็ดื่มอย่างไม่ขัดข้อง

เกมหมุนขวดดำเนินไปรอบแล้วรอบเล่า แต่ดูเหมือนว่า 2 สาวจะดวงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะตำแหน่งที่ขวดหมุนไปหยุดจะตรงกับโรสหรือไม่ก็เดซี่ซะส่วนมาก จนสาวสวยทั้ง 2 คนเริ่มพูดไม่รู้เรื่องและประคองตัวเองให้นั่งแทบไม่อยู่

"คิม พี่พาแฟนกลับก่อนนะ เมาจนไม่รู้เรื่องละ ทางนี้ฝากแกด้วยละกัน"

ภูผาเอ่ยบอกชายหนุ่มรุ่นน้องให้ดูแลโรสสรินทร์ต่อ เขาต้องพาเดซี่กลับก่อนเพราะแฟนสาวเมาจนเดินไม่ไหวแล้ว

"ได้พี่ ขับรถกลับดี ๆ นะครับ"

คิมหันต์พูดพลางระหว่างยืนส่งภูผาและเดซี่ที่หน้าประตู เสร็จแล้วตัวเขาก็หันหลังกลับเข้ามาในห้อง จัดการเก็บกวาดของที่เหลือจากการสังสรรค์เมื่อครู่ ซึ่งตอนนี้ก็ปาไป 5 ทุ่มกว่าแล้ว พอทำทุกอย่างเสร็จเขาก็เดินมาดูโรสสรินทร์ที่หลับอยู่บนโซฟา เขาจึงค่อย ๆ อุ้มเธอเข้าไปวางบนเตียงนุ่ม ๆ ในห้องนอน

"จะไปหนายยย"

เสียงของคนเมาที่ตอนนี้คุยไม่รู้เรื่องดังขึ้นหลังจากที่เขาวางเธอลงบนที่นอนแล้วกำลังจะกลับห้องตัวเอง แต่มือเรียวเล็กของเธอดันดึงชายเสื้อเขาไว้ซะก่อน

"จะกลับห้องแล้ว โรสเมาแล้วก็นอนเถอะ"

คิมหันต์บอกสาวสวยตรงหน้าแล้วค่อย ๆ แกะมือเธอออก แต่นอกจากที่จะแกะไม่ออกแล้วเธอยังจับไว้แน่นกว่าเดิม

"อยู่เป็นเพื่อนหน่อยสิ"

เธอพูดขึ้นมาแล้วดึงชายเสื้อของเขาแรงจนคนตัวโตข้าง ๆ ที่ไม่ทันระวังตัวล้มลงมาจนหน้าแทบจะติดกัน

"โรสอย่าอ่อยดิ ถ้าเราเป็นคนไม่ดีจะทำยังไง"

คิมหันต์เอ่ยขึ้นมา แต่เหมือนคนสวยที่เมาอยู่ตรงหน้าจะไม่ใส่ใจ

"ก็อยากอ่อย จะทำไม อุ๊บ!"

ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ เขาก็ประกบริมฝีปากหนาได้รูปลงบนปากสีกุหลาบของเธอ บรรจงจูบนุ่มนวลจนทำให้เธอเคลิบเคลิ้มขยับปากบางเล็กได้รูปจูบตอบกลับไป อึดใจชายหนุ่มก็ถอนริมฝีปากออก

"โรสนอนเถอะ เดี๋ยวเราอยู่เป็นเพื่อน"

หลังพูดเสร็จเขาก็จัดแจงห่มผ้าให้เธอ ก่อนที่ตัวเองจะเดินออกไปนอนอยู่ตรงโซฟาที่อยู่ในห้องรับแขก

/////////////////////////////////////////////////////////////////

โรส part

สะลึมสะลือตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงในห้องนอน สงสัยเพื่อนจะเป็นคนแบกเข้ามา เมื่อคืนดื่มไปเยอะจนตอนนี้รู้สึกมึน ๆ หัว อาบน้ำสักหน่อยคงดีขึ้น

ฉันใช้เวลาไม่นานนักก็จัดการตัวเองเรียบร้อย ตอนนี้เริ่มจะหิวซะแล้วสิ ออกไปต้มมาม่าในครัวกินดีกว่า ขณะที่กำลังเดินไปที่ครัว ฉันก็ได้กลิ่นหอม ๆ ลอยมาเตะจมูก เอ๊ะ! รึว่ายัยเดซี่จะซื้อของกินมาฝาก ได้แต่คิดในใจ แต่พลันสายตาก็ไปสะดุดกับแผ่นหลังกว้างของใครบางคนที่กำลังดูยุ่ง ๆ อยู่ในครัว

“คิม!”

ฉันเรียกชื่อเจ้าของแผ่นหลังกว้างที่อยู่ในครัว

“ตื่นแล้วเหรอ”

เสียงทุ้มอ่อนโยนเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นฉัน

“อืม พึ่งตื่น ว่าแต่ทำไมคิมอยู่ที่นี่อะ”

ฉันถามออกไปอย่างสงสัย ก็เขาควรที่จะกลับห้องไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนี่นา

“ก็มีบางคนแถวนี้บอกให้เราอยู่เป็นเพื่อนน่ะสิ แต่เราก็พึ่งกลับมาจากห้องเหมือนกัน เมื่อเช้าเราตื่นแล้วเลยกลับไปอาบน้ำก่อน”

คำตอบของคนตรงหน้าทำเอาฉันเริ่มปะติดปะต่อเหตุการณ์คืน แต่เหมือนความจำจะตัดไปแค่ตอนที่ยังเล่นเกมอยู่แค่นั้น แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้กลิ่นหอมของอาหารบางอย่างที่เขากำลังทำอยู่ทำให้ท้องของฉันเริ่มประท้วงเพราะความหิวแล้วสิ

“หิวแล้วเหรอ เราทำซุปเสร็จพอดีเลย กินเลยมั้ย”

“อืม กินเลยก็ได้”

จากนั้นเขาก็จัดแจงตักซุปน่องไก่หอมกรุ่นให้ฉัน 1 ถ้วย ดูน่ากินมาก ๆ เลยล่ะ

“หูย อร่อยมากเลยอะ คิมทำอาหารเก่งจัง”

ฉันชมเขาออกไปทันทีที่ตักซุปขึ้นมาชิมคำแรก ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมีฝีมือด้านนี้ ส่วนคนที่โดนชมก็นั่งยิ้มเล็ก ๆ อยู่ตรงข้าม เขาดูน่ารักและอ่อนโยนมากเลยล่ะ นี่ถ้าได้เป็นแฟนกันจริง ๆ ก็คงจะดี

///////////////////////////////////////////////////

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***