เบญจเพส ตอนที่3

        สิ่งที่ชายหนุ่มเห็นข้างนอกหน้าต่างนั้น ดูคล้ายกับศีรษะของมนุษย์ เฟยเพ่งเล็งดูดีๆ จึงเห็นว่าไม่ได้มีแค่ศีรษะเดียว แต่มีถึงสี่ ลักษณะเหมือนมนุษย์ แต่ก็ไม่ใช่ คล้ายหัวโขนที่ใช้ครอบศีรษะในการแสดง บ้างก็รูปหน้ายักษ์เขียว บ้างก็หน้ายักษ์สีแดง ถูกไม้เสียบอยู่ข้างนอกหน้าต่าง เป็นเพียงหัวโขน แต่เหตุใดจึงมีเลือดไหลออกมาจากหัวนั้น เลือดไหลลงตามไม้ ยิ่งมองยิ่งน่ากลัว ศีรษะเหล่านั้นล้วนจ้องเขม็งมาทางเขา หน้าโหดดวงตาคมกริบ ทำให้เขาขนลุกซู่ไปทั้งตัว ทันใดนั้นเอง

      ฟุ่บบบบบ

      ไฟลุกท่วม ไหม้หัวเหล่านั้น พลางมีเสียงกรีดร้องของชายหญิงที่ดังออกมาจากหัวโขน 

      “ กรี๊ดดดด ร้อนนน ช่วยด้วย”  เสียงร้องดังระงมไปทั่ว ไฟเริ่มลุกไหม้ ลามมาหาเฟย 

       ‘อะไรอีกวะเนี่ย!!!!’ ชายหนุ่มคิด เมื่อเห็นบางอย่าง กำลังเดินเข้ามาหาเขา

        สิ่งที่เขาเห็น คือพระหนุ่มรูปหนึ่ง กำลังเดินมาหาเขาอย่างช้า และหยุดที่ปลายเท้าเขา พระรูปนั้นยืนนิ่ง จ้องมาที่เขาตาไม่กระพริบ เหมือนกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรกับเขาดี 

         ‘เฮ้ยยยยย อย่าๆๆๆๆ !!! ช่วยด้วย’  เฟยได้แต่ขอร้องในใจ แม้จะรู้ว่าไม่มีใครได้ยินเขาเลยก็ตาม

         “ ไม่มีใครมาช่วยมึงหรอก ถึงคราวมึงแล้ว” พระหนุ่มพูดเสียงแข็ง พลางหัวเราะในลำคอ

          เฟยที่ยังไม่ทันได้ระวังตัว ก็ต้องตกใจ เมื่อพระรูปนั้น ได้วิ่งเข้ามา แล้วดึกขาเขา และลากเขาออกจากที่นอน

        ‘ช่วยด้วยย ช่วยด้วยยย’

        ‘หึหึหึหึหึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า’

         ขาเฟยถูกยกขึ้นสูง พร้อมถูกลากยาวโดยพระหนุ่มรูปนั้น แม้ว่าเฟยจะพยายามร้องขอให้พระปล่อยเขา แต่ก็ไม่เป็นผล เขาโดนลากออกจากห้อง และโดนลากผ่านหัวโขนที่โดนเสียบประจานอยู่ข้างนอกหน้าต่าง หัวเหล่านั้นค่อยๆหันมามองตามร่างที่ถูกลากออกไป เลือดข้นหนืดค่อยๆไหลออกจากตาเหล่านั้น 

        ‘ฮ่า ฮ่า ฮ่า’  เสียงหัวเราะลั่น ดังก้องไปทั่วป่า

        “ม่ายยยยยยย”  เฟยสะดุ้งตื่น

        “พี่เฟย เป็นอะไร ร้องดังลั่น ตกใจหมดเลย” บ้งถาม พร้อมสะดุ้งตื่น

        ‘ฝันไปหรือนี่ เหมือนจริงอะไรขนาดนั้น’ เฟยคิด

        “ไม่มีอะไร พี่ฝันร้าย ขอโทษที”

          บ้งนอนต่อไม่วายจะทำท่าทางฟุดฟิดด้วยความหงุดหงิด 

          ‘มันก็แค่ความฝัน’ เฟยคิดในใจ

           เวลา 4.00 น. 

         ระฆังวัดดังขึ้น เฟยตื่นไปล้างหน้าล้างตา เพื่อไปศาลาโบสถ์ เตรียมตัวสวดมนต์ และตามหลวงตาไปบิณฑบาตร 

          "เป็นอะไรหรือเปล่าโยม หน้าตาดูซีดๆ นอนไม่หลับหรือ" หลวงตาถาม

          "หลับๆตื่นๆ แปลกที่น่ะครับ"

          หลวงตาพยักหน้ารับพลางยกบาตรขึ้นเตรียมออกบิณฑบาตร อากาศยามเช้าตรู่ช่างเย็นสดชื่น ทำให้เฟยรู้สึกได้เสพบรรยากาศอย่างเต็มที่ หมอกปลกคลุมตามชายป่า ทำให้เห็นทางเดินลางๆเท่านั้น

           'ไม่เห็นจะมีบ้านคนสักเท่าไหร่เลย บ้านแต่ละหลังก็ปิดเงียบ ไม่คิดจะมีใครมาใส่บาตรบ้างหรือไง' เฟยคิดในใจ หลังจากที่เห็นว่าไม่มีใครเปิดบ้านออกมาเลยสักหลัง

          'บ้านหลังนี้หลอนชะมัด ให้คนอยู่หรืผีอยู่กันแน่' เฟยคิดกับตัวเอง หลังจากเดินผ่านบ้านไม้สองชั้นหลังหนึ่ง สภาพเก่าทรุดโทรม ต้นไม้ต้นหญ้า เลื้อยปกคลุมตามตัวบ้าน ประตูหน้าต่างผุๆพังๆ หากเกิดพายุเข้าหนักๆ บ้านหลังนี้คงปลิวแน่ๆ ไม่น่าจะมีคนอาศัยอยู่ได้

         เหมือนจะมีแค่เฟยที่สนใจบ้านหลังนี้แค่คนเดียว เพราะทั้งหลวงตา พระรูปอื่น หรือเจ้าบ้ง ก็ไม่มีใครสนใจมองบ้านเก่าหลังนี้

         "รอก่อนสิเจ้าคะ อิฉันยังไม่ได้ใส่บาตรเลย..."  เฟยหันหลังไปตามเสียง ได้เจอกับหญิงสาวผมยาวหน้าตาสะสวย ผิวขาวนวล ทาปากสีแดงสด ดูสะอาดสะอ้านคนหนึ่ง ใส่เสื้อลายลูกไม้สีขาว ผ้าซิ่นสีแดงเลือดหมูสด นั่งรอใส่บาตรอยู่หน้าบ้านเก่าหลังที่เขาเดินผ่านมา

        'สวยขนาดนี้ ถ้าได้เจอแบบนี้ทุกวัน คงลืมนังแฟนทรยศได้แน่ๆ' เฟยคิดปนแค้นในใจ

        หญิงสาวหันมายิ้มบางๆให้เฟย

        "พี่จ้ะ ฉันอยากทำบุญ บอกพระมารับบุญจากฉันทีสิจ้ะ" 

          เฟยยิ้มพยักหน้ารับ

          "หลวงตา มีคนอยากใส่บาตร รอเขาก่อนสิครับ" 

            ทุกคนหันมามองเฝย ผู้ที่เดินอยู่ท้ายแถว ต่างทำหน้าตางงๆ

             "มีอะไรรึ" หลวงตาถาม

            "หญิงคนนั้นอยากใส่บาตรครับ รอเธอก่อนนะครับ" เฟยบอก พลางชี้ไปที่หน้าบ้าน ที่ที่หญิงสาวนั่งรออยู่

           "โยมพูดถึงใคร ไม่มีนะโยม ไปต่อกันได้แล้ว" 

           'ไม่มีได้อย่างไร ก็นั่งอยู่ตรงนั้น หรือเห็นว่าบ้านเก่าผุขนาดนี้ คงไม่มีปัญญาหาอาหารดีๆมาใส่บาตรล่ะสิ ' เฟยคิด พลางสงสารหญิงสาว เขาหันกลับไป เพื่อจะโบกมือลาเธอ แต่เธอกลับไม่อยู่แล้ว 

        'เธอคงจะเสียใจแน่ๆ คงเข้าบ้านไปแล้ว ทำไมเป็นพระต้องเลือกปฏิบัติด้วย แย่ชะมัด' คิดหงุดหงิดในใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ หล่อนเข้าบ้านไปแล้ว โอกาสที่จะได้เห็นหน้าใกล้ๆก็คงจะไม่มี

         "รอก่อนสิเจ้าคะ อิฉันยังไม่ได้ใส่บาตรเลย..." เสียงหญิงสาวดังมาจากข้างหลังของเฟย แต่ดูเหมือนเสียงจะใกล้กว่าเมื่อตอนแรก

        เฟยคิดดีใจ หล่อนคงจะเดินตามมาดักทางของหลวงตาเพื่อใส่บาตรแน่ๆ จะได้เห็นหน้าหล่อนแล้ว

        เขาหันหลังกลับไปทางต้นเสียง กลับไม่เจอหญิงสาว ไม่มีแม้แต่วี่แววของหล่อน หรือเขาจะหูฝาดไปเอง คิดไปพลางเดินต่อไป 

         "รอก่อนสิเจ้าคะ อิฉันยังไม่ได้ใส่บาตรเลย...." เสียงหล่อนดังขึ้นตามหลังอีกแล้ว และเสียงใกล้เข้ามากว่าเมื่อครู่เสียอีก เขาเริ่มเอะใจ เริ่มคิดไปทางที่ไม่ดี เจอดีเข้าแล้วสินะไอ้เฟยเอ้ย

        "รอก่อนสิเจ้าคะ " เสียงดังขึ้นมาอีก ใกล้เขาเข้ามาเรื่อยๆ 

          กรอบ แกรบ ~

          ครั้งนี้ยังมีเสียงเดินตามมาจากข้างหลังอีก เสียงเดิน ปนเสียงเรียก ดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เขาไม่กล้าแม้แต่จะหันหลังกลับไปดู เพราะกลัวจะเจอในสิ่งที่ไม่อยากเจอ

         กรอบ แกรอบ~ 

          'รอด้วยสิจ้ะ รอฉันด้วย' หล่อนเดินตามหลังมาติดๆ

          'รอกูด้วย!!! กูบอกให้มึงรอกูไง!!!! '

          เสียงหญิงสาว ที่คิดว่าไม่น่าจะใช่หญิงสาวที่มีชีวิตแล้ว ตะโกนตามหลังมาติดๆ พร้อมทั้งเสียงวิ่งเต็มกำลังมาหาเฟย เสียงตะโกนไป วิ่งไป บอกให้รอ ตอนนี้เฟยเริ่มสติแตก รีบวิ่งแทรกพระรูปอื่นไปหาหลวงตาข้างหน้า 

        'กูบอกให้รอกู!!!!!' เสียงหล่อนยังตามมาอยู่เรื่อย เหมือนเจาะจงจะวิ่งมาทางเฟย 

        "หลวงตาๆ ช่วยด้วย ผีวิ่งตามมา!!"

         เฟยเกาะจีวรหลวงตา พลางชี้ไปข้างหลัง สิ่งที่เห็นคือ หญิงสาวหน้าสวย กลับกลายเป็นสาวหน้าผี ดวงตาลึกโบ๋ อ้าปากกว้าง เกือบฉีกถึงใบหู หัวเกือบล้านที่มีผมปะปนอยู่เป็นกระจุก เนื้อตัวเหี่ยวแห้ง มีตุ่มมีหนองเต็มตัว กำลังมาทางเขา

       "มันมาแล้วหลวงตา ทำอะไรสักอย่างสิ" เฟยเขย่าตัวหลวงตาที่ยืนนิ่งอยู่ 

       "ช่วยอะไรไม่ได้หรอกโยน มันถึงคราวของโยมแล้ว" หลวงตาหันมายิ้มให้เฟย ใบหน้าชุ่มไปด้วยเลือด 

       'หึหึหึหึ' 

        เสียงหัวเราะดังก้องขึ้น ทั้งพระ ทั้งเณรทั้งเด็กวัด หน้าตาบิดเบี้ยวผิดรูป หันมาหัวเราะใส่เฟยกันหมด

       "ไม่มีใครช่วยมึงได้หรอก" ผีหญิงสาวยื่นหน้ามาจากข้างหลังเฟย พลางสะแยะยิ้ม มือเหี่ยวย่นมีตุ่มหนองจับเข้าที่หน้าของเขาแน่น

       "ม่ายยยยยยย" เฟยตะโกนร้องลั่น

        'เฮือกกก' 

          เฟยสะดุ้งตื่น จับเนื้อตัวที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***