ตอนที่1การกลับบ้าน ep2

แอดมาอัพช้าขอโทษน้าาา ต่อๆ

อีกอย่างที่สำคัญคือไม่อยากให้แกอยู่แล้วรับรู้ว่าเขาทำงานอะไรหรือเจ็บป่วยอะไรอยู่ตอนนี้“เอ๊ะ...ปอจะกลับมาแล้วก็ไหนพี่สุทินบอกว่าหลานจะยังไม่กลับมาตอนนี้ไงคะ”รังสิณาเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ“ยายหนูบอปแค่สั้นๆว่าจะกลับ”.......“ไป อยู่นู่นจะเจ็ดปีไม่เห็นมีวี่แววว่าปอจะกลับบ้านเลยสักครั้งหรือแกจะรู้ว่าพี่สุทินป่วย”คำพูดของรังสิณาสุทินส่ายหน้าให้“ไม่น่าเป็นไปได้”......“แล้วพี่สุทินจะทำยังไงคะ?”น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยเอ่ยถามเพราะพอจะรู้ว่าสุทินไม่อยากให้ณชาณัธฐ์กลับมาตอนนี้เพราะอะไร“กำลังคิด”สุทินมองออกไปยังกระจกห้องพักฟื้นเขาจะให้ณชาณัธฐ์กลับมาแล้วพบว่าเขาป่วยไม่ได้เป็นอันขาดเพราะเรื่องนี้เขาเองก็ปิดเป็นความลับเหมือนกันมีไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้แต่จะห้ามให้ณชาณัธฐ์ว่าไม่ให้กลับก็คงผิดสังเกตรังสิณาเดินเข้าไปใกล้สุทินก่อนจะยื่นมือไปสัมผัสมือเขาไว้มือคนที่ได้ชื่อว่าพี่เขยด้วยความห่วงใยแต่สุทินกลับส่งแววตาตึงเครียดมาให้เธอจนรังสิณาต้องปล่อยมือเขาให้เป็นอิสระ“เอ่อ...กวางกลับก่อนดีกว่า”รังสิณาก้มหน้าพูดก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปจากห้องพักฟื้นของสุทินพรุ่งนี้เขาจะเข้ารับการผ่าตัดที่กินเวลาหลายชั่วโมงเธอค่อยมารอเขาตอนนั้นก็แล้วกันเมื่อเดินออกมานอกห้องสายตาของรังสิณาก็ประสานกับมือขวาของสุทินที่ยืนเฝ้าอยู่พอดี“จะกลับแล้วเหรอครับคุณกวาง”ชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆเดินเข้ามาทักด้วยแววตาของความชื่นชมที่ปิดยังไงก็ไม่มิดเพราะในใจเขานั้นได้หลงรักรังสิณามาตั้งนานแล้วบางครั้งเหมือนเธอจะรับรู้ความรู้สึกนั้นแต่บางครั้งเธอก็เฉยเสียจนเขาปวดใจว่าความรักครั้งนี้คงจะไม่สมหวังเป็นแน่ถึงเธอจะอายุมากกว่าแต่ก็แค่ตัวเลขเท่านั้นเอง“ค่ะ”รังสิณาเอ่ยตอบรับเพียงสั้นๆอีกตามเคยแววตาครั้งนี้เหมือนมีอะไรบางอย่างในใจแต่สักพักแววตานั้นก็หายไป“คุณไม่สบายหรือเปล่าสีหน้าไม่ค่อยดี”...“เปล่า...”(ขอตัดบทนะที่เรา...ก็คือไม่อยากให้ไอ่2ตัวนี้ติดกัน“ ”เข้าใจ นะคะต่อๆ)รังสิณาปฏิเสธคำถามนั้นของเอกรัฐเพราะเธอสบายดีไม่ได้เป็นอะไร จบแล้วน้า~~~~

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่1การกลับบ้าน