บทที1

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเจ้าหญิงองค์นึงมีนามว่าโรสแมรี่เธอได้มีความฝันว่า ฉันน่ะจะเป็นนักผจญภัยที่เก่งที่สุดณโลกแห่งนี้ให้ได้เลย! ถึงตอนนั้นเธอจะอายุเพียงแค่ 5-6 ขวบแต่เธอก็มีความฝันอันยิ่งใหญ่ ในอาณาจักรที่เธอได้เติบโตมาอาณาจักรของเธอนั้นมีนามว่า เอริเกอ เธอได้ใช้ชีวิตอย่างรันทดเธอมีคุณพ่อที่รังเกียจเธอและคุณแม่ที่ไม่สนใจเธอเลยทุกคนเอาแต่สนใจน้องสาวของเธอและพี่ชายทั้งสองคนของเธอเธอมีเส้นผมสีดำตาสีแดงเลยทำให้ถูกหาว่าเป็นองค์หญิงต้องสาป ทำไมกัน?ทำไม!ทำไม!ฉันถึงต้องถูกเกลียด?เพรียงเพราะเส้นผมของฉันล่ะสีดวงตาฉันมันน่าเกลียดอย่างนั้นหรอ?...ไม่นะ...ความฝันของฉัน...//เสียงสั่น เธอนั้นไม่เข้าใจอะไรเลยเธอสงสัยว่าเธอผิดอะไรเธอได้ร้องไห้ทุกวันทุกวันถูกรังแกแล้วถูกรังแกอีกถูกเหยียดหยามแล้วถูกเหยียดหยามอีกบอกใครไปก็ไม่มีใครเชื่อว่าเธอใช้"เวทมนต์"ได้ ทำไม?กันทำไมถึงไม่มีใครเชื่อเราหรอกว่าฉันใช้เวทมนต์ได้!ฮือๆ.... และเธอนั้นก็ได้คิดขึ้นมาว่า เมื่อไม่มีใครสนใจฉันเพราะงั้งฉันจะฝึกเวทมนต์ฝึกวิชาดาบฝึกทุกๆอย่างที่ทำให้ฉันเก่งขึ้นและเอาชนะทุกคนในโลกแห่งนี้...เพื่อจะได้แก้แค้นทุกคนที่หาว่าฉันกระจอกน่ารำคาญเป็นปีศาจน่าเกลียดน่ากลัวทำตัวผยองกากกระจอกฉันจะได้ให้เธอเห็นว่าฉันน่ะเป็น"ปีศาจตัวจริง" เมื่อเธอคิดแบบนั้นแล้วเธอก็ได้ฝึกทุกอย่างทุกวันวันแล้ววันเล่าไม่มีวันพักถึงแม้เธอจะยากจนและแทบไม่มีอะไรเลยก็สู้ต่อไปอยากไม่ย่อท้อจนผ่านไปหลายปีเธอได้กลายเป็นคนที่สวยมากๆ

จนทุกคนต้องตะลึงทั้งความเก่งกาจทุกอย่างเธอมีหมดเธอได้เข้าร่วมกับการต่อสู้เธอได้อันดับ 1 ในการต่อสู้กันตลอดเข้ากิลทำเขวตเรื่อยๆจนแรงผจญภัยถึงระดับ SS และอยู่ๆวันหนึ่งเธอก็ได้พบกับหญิงสาวผมสีชมพูตาสีม่วงนอนหลับอยู่ในป่า ใครกันน่ะทำไมถึงมานอนอยู่กลางป่าแบบนี้? เธอไม่ได้คิดว่าจะสนใจอะไรหรือต่างจากไป อย่าเพิ่งไปนะคะ!อย่าเพิ่งไป.... เด็กสาวคนนั้นได้สลบไปอีกรอบถึงเธอจะได้ฉายาว่าปีศาจไร้หัวใจแต่เธอก็สงสารเด็กคนนั้นหรือเรียกว่าอะไรดีล่ะเธอเหมือนเด็กแต่ก็ไม่ใช่เด็กเพราะเธอตัวสูงถึงเธอจะเป็นปีศาจไร้หัวใจเธอได้พาเด็กสาวคนนั้นไปที่คฤหาสน์ ที่นี่ที่ไหนคะเนี่ยฉันอยู่ที่ไหนกัน ตื่นแล้วหรอเธอเนี่ยหลับยาวใช่ไหมฉันไม่ได้จะคิดจะช่วยเธอหรอกนะก็แค่เห็นว่ามันเกะกะสายตาเท่านั้นแหละ ดีแล้วซึนเดเระมาเจอคนน่าสนใจแบบนี้ดีแล้วล่ะค่ะที่หนีลงมา หนีถ้าหนีออกจากบ้านอย่างนั้นหรอ? ไม่เชิงว่าหนีหรอกค่ะก็แค่ลงมาเที่ยวเล่นสักหน่อยแต่ว่าแนนใช้พลังเยอะเกินไปเลยสลบนะคะ ช่างเถอะในเมื่อเธอตื่นแล้วก็กลับไปได้แล้ว แต่ว่าฉันอยากอยู่กับพี่สาวนะคะพี่สาวเป็นคนดีแถมอีกอย่างตาสีแดงของพี่ก็สวยมากเลยนะคะผมสีดำเหมือนผมของเพื่อนหนูเลยล่ะค่ะสีดำเงางามสีแดงสว่างอย่างกับแวมไพร์ มีคนผมสีดำคนอื่นด้วยอย่างนั้นหรอ!? มีค่ะหลายคนเลยนะคะน่าจะมีหลายคนเลยประมาณ 4-5 คนนะคะ เอ๊ะ!?แล้วทำไมมันเยอะจังตั้งแต่ฉันเกิดมาไม่เคยเห็นสีผมสีดำเลยนอกจากฉัน ที่ที่ฉันอยู่น่ะไม่ว่าจะผมสีอะไรก็เป็นเรื่องปกติยกเว้นผมสีที่เกี่ยวกับเทพเอาเป็นว่านะคะผมสีดำน่ะไม่แปลกหรอกดูจากพี่มีหูเป็นปกติแล้วเป็นลูกครึ่งแวมไพร์สินะคะ เธอพูดอะไรของเธอแวมไพร์น่ะมันไม่มีอยู่จริงหรอก ผมสีดำตาสีแดงผมสีดำนะไม่เกี่ยวหรอกแต่ตาสีแดงสว่างนั่นแหละที่เป็นตัวบ่งบอกว่าท่านเป็นแวมไพร์ยิ่งถ้ามีหูแหลมแล้วยิ่งใช่เข้าไปใหญ่แต่พอพี่เป็นลูกครึ่งก็เลยมีสีผิลที่ปกติและหูปกติ ฉันเป็นแวมไพร์จริงๆหรอ? เธอได้รู้ความจริงว่าเธอนั้นเป็นแวมไพร์และผู้หญิงประหลาดคนนั้นก็ได้บอกมาว่าเมื่ออายเมื่ออายุครบ 18 ปีจะเริ่มกินเลือดความจริงแล้วที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าเป็นลูกครึ่งแต่ถ้าเป็นสายเลือดโดยตรงสารมารถกินเลือดได้ตั้งแต่อายุ 1 ขวบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***