ย้ายบ้าน

"ได้เวลาแล้วนะลูกเสร็จรึยังจ้ะ"

เสียงของแม่ได้ดังขึ้นมาจากหน้าบ้าน ดังมาถึงห้องของเด็กสาวคนนึง

"ค่ะแม่ กำลังลงไปแล้วค่า"

เสียงของเด็กสาวตอบแม่ เด็กสาวได้ลงไปที่หน้าบ้านและขึ้นรถออกไป เสียงใหญ่ทุ้มได้ดังขึ้นว่า

"นี่ลูกควรรู้นะว่า เรากำลังย้ายบ้านอยู่ลูกควรเร็วกว่านี้อีกนะ"

"ค่าๆ จะจำไว้ล่ะกันค่ะ"

เสียงเศร้าปนโกรธตอบกลับมา รถของครอบครัวนึงได้ขับออกไปในหมู่บ้าน หมู่บ้านนึง ทหมู่บ้านนี้สงบเงียบสงบและสบายมาก ครอบครัวนึงย้ายเข้ามาในหมู่บ้านนี้ ครอบครับนี้มีกันอยู่5คน มีชั้นพ่อ แม่ และน้องทั้งสองคนชั้นเป็นพี่ใหญ่สุดในครอบครัวนี้ ชั้นรักครอบครัวนี้มากๆเลยเเละชั้นก็คิดว่าคนในครอบครัวเราก็คงคิดเหมือนกัน... เอาเป็นว่า สวัสดีนะชั้นชื่อเบลล่า แอนเดอร์สัน ชั้นได้ย้ายเข้ามาที่บ้านหลังนี้เพราะมันใกล้กับที่ทำงานของพ่อ ดังนั้นครอบครัวเลยแยกกันไปคนละทิศคนละทาง ชั้นอยู่กับน้องสาวกับพ่อและแม่ส่วนน้องชายของชั้นก็แยกออกไปอยู่หอคนเดียว ชั้นหน่ะหลังจากมาถึงบ้านใหม่ชั้นก็รีบสำรวจบ้านโดยเร็วเพราะว่าชั้นเป็นพวกสงสัยมากเลยอดที่จะสำรวจไม่ได้ แต่พ่อกลับไม่ยอมเข้าไปในห้องของพวกเขา ชั้นหล่ะเซ็งเป็ด แต่ชั้นก็ไม่คิดที่จะไปนอนที่ห้องหรอก ชั้นเลยไปสำรวจต่อที่ห้องต่างๆ แต่ที่บ้านใหม่หลังนี้มีห้องน้อยมาก ชั้นเลยแทบจะไม่ได้สำรวจเลย ชั้นเดินขึ้นมาเรื่อยๆและได้หยุดที่ชั้น4 ที่ชั้น4นั้นชั้นได้เจอกับ ห้องใต้หลังคาเล็กๆที่ซ่อนอยู่ในมุมหลืบ ชั้นเปิดประตูเข้าไปได้อย่างง่ายดาย เมื่อชั้นเปิดออกก็ได้เห็นกับรูปปั้นโบราณที่ถูกตั้งไว้อย่างสวยงาม ในตู้กระตกนับ10 ทที่ตั้งเด่นอยู่รอบห้อง ชั้นเดินเข้าไปและปิดประตูห้องใต้หลังคาอย่างเบาที่สุด เมื่อประตูปิดลงชั้นก็รู้สึกดีจริงๆ เพราะเหมือนว่าเจ้าของบ้านคนเก่าจะพยายามซ่อนห้องนี้เอาไว้ ชั้นรู้สึกเหมือนได้เจอสมบัติล้ำค่า ชั้นเดินเข้าไปดูรูปปั้นที่หน้าตาแปลกๆเหล่านั้นอย่างใกล้ชิด ชั้นรู้สึกขนลุกขึ้นมาเบาๆแต่ก็ยังเลือกที่จะดูต่อ ด้วยความที่ใคร่รู้ใคร่เห็นชั้นตัดสินใจเปิดกระจกในตู้หนึ่งดู เมื่อชั้นลองมองดีๆชั้นก็สังเกตุเห็นว่า เหล่ารูปปั้นพวกนั้นเหมือนกับ " ใบหน้า "ของคนที่กรีดร้องอย่างน่าสยดสยอง ในทุกๆรูปปั้นและเมื่อว่าจะไม่มีหน้าไหนที่ซ้ำกันเลยเหมือนว่าโดยทำมาจากคนจริงๆที่กำลังทรมานอยู่ ชั้นตกใจผวาในสิ่งที่คิดออกมาจนล้มหงายท้องลงไป

" ปึง!! "

เสียงกระแทกของชั้นที่ดังขึ้น เวลาเสี้ยววินาทีเหล่ารูปปั้นโบราณทั้งหลายที่วางอยู่เริ่มสั่นคลอนและใช้เวลาไม่นานรูปปั้นทั้งหมดได้ตกลงมา

" เพล้ง!! " รูปปั้นทั้งหมดแตกออกไม่เหลือชิ้นดี ชั้นตกใจมากและทำอะไรไม่ถูกเลยในตอนนั้น แต่ก็ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาและได้เรียกสติชั้น

"เป็นอะไรรึป่าวลูก แม่ได้ยินเสียงแตกมีอะไรให้แม่ช่วยรึป่าว?"

"มะ..ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ ค..แค่ดู คริปในยูทูปเฉยๆค่ะ" ใจของชั้นสั่นหนักมากจนไม่คิดว่าจะขยับตัวได้ด้วยซ้ำ แต่ถ้าไม่อยากให้ความแตกและเรื่องใหญ่กว่าเดิมตัวชั้นก็บังคับให้จิตใจของชั้นตอบออกไป เสียงของชั้นสั่นมากและชั้นรู้ว่าแม่รู้ว่ามันนั้นไม่ปกติและแม่ต้องขึ้นมาเช็กเป็นแน่ พอรู้ตัวอีกทีร่างกายของชั้นก็วิ่งออกมาเป็นปิดประตูบานนั้นไปแล้ว ชั้นตกใจมากจริงๆและชั้นรู้ว่าชั้นต้องกลับที่ห้อง เมื่อเวลาที่ชั้นกำลังจะวิ่งกลับห้อง แต่ไม่ทันที่ชั้นจะได้ก้าวออกจากหน้าประตูห้องใต้หลังคาชั้นก็เห็นแม่ที่เดินเข้ามาหาชั้น

จบตอนที่1 ย้ายบ้าน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***