ตอนที่4 สีของสองพี่น้อง

วันนี้วันหยุดฉันว่าจะออกไปเที่ยวดูเมือง คงต้อง

ชวนอิตาบ้าเรนไปไม่งั้นมีหลงแน่ แถมไม่มีรถด้วยสิ สงสัยฉันต้องเอาลูกรักมาขับซะแล้ว ว่าแล้วฉันหยิบโทรศัพท์ต่อสาย

(ฮัลโหลลูกรัก~)

"ฮัลโหลค่ะแม่ สบายดีมั้ยคะ"

(สบายดีจ้าา ลูกหละเป็นไงบ้างไม่ค่อยโทรหาแมเล่ยคิดถึงงง~(╯︵╰,) ) ถึงแม้ฉันจะเป็นคนญี่ปุ่นแต่ก็พูดไทยได้ บ้างคำก็เพี้ยนอะน่ะ

"หนูสบายดีค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงง คือแม่ช่วยส่งรถหนูมาให้หน่อยได้มั้ย"

(ได้สิจ้ะ เดี๋ยวแม่จัดการให้)

ฉันวางสายแล้วเดินไปห้องครัว หยิบขนมปังมาปิ้งหยิบแยมนมออกมา สักพักขนมปังก็เด้ง ฉันจัดการกับอาหารตรงหน้าไม่ทันหมด เเขนฉันดันไปโดนแก้วนมตกแตก

เคร้ง!

เศษแก้วกระจัดกระจายเต็มพื้น แถมนมเลอะเต็มพื้นอีก บ้าเอ้ยฉันนี่ซูมซามชะมัด ว่าแล้วฉันก็หยิบเศษแก้วใส่ถุงพลาสติกเพื่อเอาไปทิ้ง

กึกๆ พึ่บ!

"น้องยู!" จู่ๆก็มีชายปริศนาเปิดประตูเข้ามาด้วยความตื่นตะนก

"เอ๋?....พี่ริว?" ฉันลุกขึ้นหันไปทางประตูเห็นพี่ริวยืนอยู่ ด้วยท่าทางตกใจ

"มาได้ยังไงคะ"

"เอ่อ...คือพี่ปีนรั้วเข้ามานะ ได้ยินเสียงดังนึกว่าน้องยูเป็นอะไร"

"อ่อ...ฮ่า ฮ่า หนูไม่เป็นไรหรอกพอดีเพ้อทำแก้วตกนะ"

ฉันหัวเราะให้กับความเข้าใจผิดของพี่ริว

"พอดีพี่เอาขนมมาให้นะ" พี่ริววางขนมไว้โต๊ะเหลือบมองอาหารบนโต๊ะ แล้วมองนาฬิกาบนข้อมือ เป็นเวลา 9:33 นาที

"นี่พึ่งกินอาหารเช้าหรอ"

"ใช่ค่ะ พอดีวันหยุดเลยตื่นสายนิดหน่อย^_^" ฉันยิ้มแก้เขิน ที่ผู้ชายต้องมาเจอฉันในสภาพนำยังไม่อาบ แถมตื่นสายอีก

"ครับ ...เอ่อเดี๋ยวพี่ช่วยเก็บ"

"ไม่เป็นไรค่ะๆ ยูเก็บเอง" ฉันห้ามพี่ริวไว้ก่อนที่ฉันจะ.....

" ระวังน้องยู!" ฉันลื่นคราบนมบนพื้นก่อนที่พี่ริวคว้าเอวฉันไว้เข้าไปหาร่างของเขา พออยู่ใกล้ๆพี่ริวไม่ได้บอบบางเลย กลิ่นเขาช่างหอมหวานละมุ่น

"เป็นอะไรหรือป่าว"

"ปะ...เปล่าค่ะๆ ฮ่าๆ " ฉันผละออกจากพี่ริว ด้วยความอายนิดหน่อย

"งั้น...ยูไปอาบน้ำนะ ฮ่า ฮ่า ฝากพี่..พี่ริวเก็บด้วยนะ"

ฉันรีบวิ่งเข้าห้อง หน้าขายหน้ามากเลยยยเพ้อไปดมพี่เขาซะได้(●__●)

ฉันอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยเดินมาหาพี่ริวที่นั่งอยู่ระเบียงหลังบ้าน

"มาแล้วค่ะ"

" บ้านยูกิสวยดีนะ สไตล์ญี่ปุ่นดูน่าอยู่มากเลย"

"จริงหรอค่ะ ฮ่าๆ " แล้วความเงียบก็เข้ามา ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดี อึดอัดจัง

"เอ่อ...พี่ริวพวกเราไปคาเฟ่กันดีกว่ามั้ย."

"ไปก็ได้"

ฉันเดินมาคาเฟ่กับพี่ริวบรรยากาศในร้านคนไม่มากนักฉันมานั่งที่ประจำมุมหนึ่งของร้านส่วนพี่ริวขอตัวไปบ้านฉันเลยมานั่งฟังเพลงกินชานมไข่มุกคิดอะไรเพลินๆ

"เห้...."

........

"ยัยเซ่อ!"

"ว๊าย!?! ตกใจหมด " ฉันสะดุ้งตกใจอิตาบ้าเรนตะโกนเรียกฉัน

"แล้วจะตะโกนทำไมมิทราบ'

"ฉันเรียกเธอหลายรอบแล้วเธอนั้นแหละไม่ได้ยิน"

คงงั้นมั้งฉันคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนเพลิน

"อ่ะ...อ่อ แล้วมีไร"

"ป่าว ฉันนึกว่าเธอนั่งหลับ" อิตานี่ฉันไม่เคยนั่งหลับนะย้ะ(-_-メ)

"นายมาพอดีเลย นายว่างมั้ย"

"....ก็ว่างอยู่ ทำไม"

"พาฉันไปเที่ยวรอบเมืองหน่อยสิ จะได้คุ้นเคยฉันไปคนเดียวกลัวกลับบ้านมาเช้า"

"ยัยบ้าเอ้ย.... ก็ได้งั้นรอแปปไปเปลี่ยนชุดก่อน"

ตอนนี้เรนใส่ผ้ากันเปื้อน คงพึ่งออกจากครัวมาแน่ๆ

"โอเค"

ฉันนั่งรอเรนไปได้สักพัก ฉันก็เห็นพี่ริวก็เดินมาจากข้างร้าน อ๋อ ฉันรู้แล้วนะว่าทางนั้นตอนที่เรนเอารถออกมานะ เป็นทางเข้าบ้านของพวกเขา เอาง่ายๆคือบ้านอยู่หลังร้านคาเฟ่นั้นเอง

"น้องยูพี่นั่งด้วยนะ^_^" ฉันไม่รู้สึกตัวเลยว่าพี่ริวเดินมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่

"ได้ค่ะๆ"

ฉันเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ อิตาเรนไปนานจัง10นาทีแล้วนะไหนว่าแปปเดียว

"น้องยูรีบหรอ จะไหนหรอ"

"อ่อ ใช่ค่ะ พอดีจะเข้าเมืองแต่รอเรนอยู่นี่รอนานแล้วยังไม่มาเลยไหนว่าเปลี่ยนชุดแปปเดียว อิตาบ้านี่:-\"

"ฮ่าๆ ยังงี้นี่เอง พี่ขอไปด้วยได้มั้ย" เอ๋? พี่ริวขอไปด้วย..w(°ｏ°)

"ได้ค่ะ(^^)"

ก๊อกๆ เสียงเคาะอยู่กระจก เห็นเรนยืนอยู่ข้างนอกคงจะเรียกให้ออกไป

"เรนรออยู่ข้างนอกแล้วไปเถอะค่ะ"

ฉันเดินออกมาหาเราที่ยืนพิงรถมอเตอร์ไซค์อยู่ แต่ไม่ใช่รถสามล้อเหมือนคราวก่อนแต่เป็น บิ๊กไบค์ รุ่นYamaha YZF-R15 สีดำน้ำเงินดูๆไปก็แต่งเครื่องไม่เบาเท่จังเลยแฮะ เห็นแล้วคิดถึงลูกรักฉันเลย(〒﹏〒)

"ว้าวๆรถสวยไม่เบานะเรน รถนายหรอ"

"ก็ใช่นะสิ จะไปได้ยัง"

"เอ่อ...พี่ริวจะไปด้วยนะ รถนายไป3คนคงไม่ไหว

หรอกมั้ง" ฉันเกือบลืมพี่ริวไปเลยมัวแต่ชมรถอยู่

"ไปรถพี่สิ" พี่ริวพูดขึ้นก่อนจะเบี่ยงหน้าไปทางรถของตัวเองซึ่งเป็นรถเก๋งสีแดง รุ่นMazda3 บ้านนี่รวยจังแฮะ

(ー_ー゛)

"มากับฉัน-"

"มากับพี่สิ-"

จู่ๆก็พูดพร้อมกัน ใจตรงกันเหลือเกินพี่น้องคู่นี่

"เอ๋!? " แล้วฉันจะไปกับใครเนี้ยยย

🌻🍭

***โปรดติดตามตอนต่อไป***....