ตอนที่ 3 สีแห่งความบังเอิญ

***07:30 น.🕣***

กริ๊ง~~~~ กริ๊ง~~~

⏰⏰

พรึ่บ!(@_@) ฉันตื่นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุก กี่โมงแล้วเนี้ยย หาวว~:0 พึ่ง7:30เอง~ นอนต่ออีกหน่อยดีกว่า เอ๋ 7:30 เดี๋ยวนะวันนี้ฉันต้องไปโรงเรียนนิ แย่แล้ว! ฉันรีบเข้าห้องอาบน้ำแต่งตัวด้วยความเร็วแสง ฉันเปิดประตูออกมากำลังจะไปโรงเรียนแต่ต้องชะงัก ฉันไม่รู้ทางไปโรงเรียน!! แถมมีแค่จักรยานคันเก่า ให้ตายเถอะ!(〒﹏〒)

***08:15น***.

ในที่สุดก็มาถึงโรงเรียน สายจนได้ ประตูโรงเรียนก็ปิดแล้วด้วย(TT)

"นักเรียนตรงนั้นนะมาสายสินะ!" เอ๊ะ เสียงผู้ชายตัวใหญ่ทักฉัน คงเปิดครูสินะน่าจะครูฝ่ายปกครองซะด้วยสิ

"ใช่ค่ะ คือหนูหลงทางค่ะเลยมาสายค่ะหนูพึ่งย้ายมาใหม่"

" ยังงี้นี้เอง งั้นเดี๋ยวครูไปหาครูประจำชั้นเธอแล้วกัน เธออยู่ม.ไหน"

"ม.4ค่ะ"

ฉันเดินถามหลังครูมาเลยๆ โรงเรียนนี้ก็ไม่ได้เล็กนะใหญ่พอสมควร ตอนนี้มาหยุดอยู่หน้าห้องห้อง1 มันเขียนไว้ว่า ม.4/3

"รอแปป1นะ" ครูเดินเข้าห้องไปพร้อมออกมากับครูหนุ่มคน1

"เธอชื่อยูกิสินะ ตามครูมาสิ" ว่าเเล้วเดินเข้าห้อง

ฉันเดินตาม

"ทุกคนเงียบ นี่นักเรียนใหม่":

:ว้าวว น่ารักว่ะ :แม่งแจ่ม555@#&-฿+฿)/฿+ :ลูกครึ่งป่าวว่ะอย่างขาว@฿--฿+฿(:*£^$°)/

"เอาหละๆ เงียบๆหน่อย แนะนำตัวสิ" หันมาบอกฉัน

"สวัสดีฉันชื่อยูกิ เรียกว่ายูก็ได้ยินดีที่ได้รู้จักนะ(^^)"

"งั้นยูกิไปนั่งข้างหลัง" ฉันมองไปที่โต๊ะข้างหลังที่ว่างข้างๆมีผู้ชายคนหนึ่งคนหลับอยู่ ควเป็นพวกเด็กเกเรสินะ ทำไมต้องนั่งคู่ด้วยนะ

•| REN PART |•

วันนี้ผมโรงเรียนเช้ากว่าปกติ ก็ไม่รู้ทำไม ก็คง

เพราะยัยบ้ายูกิละมั้งนี่ก็จะ8โมงอยู่แล้ว แต่ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอเลย เดี๋ยวนะไม่ใช่ว่าหลงหรอกนะ ฉันลืมไปซะสนิทเลยว่ายูกิพึ่งย้ายมายังไม่รู้จักทางเลย แย่แล้วสิ แต่มันไม่ใช่เรื่องของเรานิจะสนใจทำไม ขึ้นห้องดีกว่า แต่อดเป็นห่วงไม่ได้เลย แต่ก็คงหาทางมาเองได้ พอมาถึงห้องผมก็ เอาหน้าฟุบลงกับโต๊ะว่าจะนอนซะหน่อย

"ไอ้เรน~~" เสียงไอ้วินดังมาแต่หน้าประตู

"หนวกหูเว่ย จะตะโกนทำเ*ี้*ไร(-_-;)"

"กูคิดถึงมึงนิ โดดเรียนกัน^•^"

"เห้ยๆ หัดเข้าเรียนบ้างไอ้พวกบ้านิ่" เสียงของไอ้ไผ่เพื่อนอีกคนของผม พวกเรา3คนชอบไปไหนด้วยกันสนิทกันที่สุดในบรรดาเพื่อนในห้อง

"กูนอนต่อดีกว่า" ว่าเเล้วฟุบลงกับโต๊ะอย่างเคย

"มื้อคืนมึงไม่ได้นอนหรือไง หรือมัวแต่ดูหนังxxxxจนดึก ฮ่าๆ" ไอ้วินพูดขึ้น

"ทุกคนเงียบๆกันหน่อย" ครูประจำชั้นเข้ามาในห้องแต่เรนก็ไม่ได้สนใจ แล้วนอนต่อ ผมก็คิดแค่ว่ายูกิจะมาโรงเรียนหรือยังหรือไม่มากัน จะเป็นยังบ้างนะ

"ทุกคนเงียบ นี่นักเรียนใหม่"

พอครูพูดจบเพื่อนในห้องก็ฮือฮากันยกใหญ่ เสียงไอ้วินก็ดังซะลั่นห้อง แม่งอะไรหนักหนาว่ะ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจนอนต่อแล้วเคลิ้มหลับไป จนรู้สึกว่ามีคนมานั่งข้างๆ แต่ผมก็คิดว่าคงเป็นไอ้ไผ่ มันชอบมานั่งข้างๆผมเพราะรำคาญไอ้วินที่นั่งข้างกันมันชอบกวนชอบแกล้งอยู่บ่อยๆ ผมเลยนอนต่อ จนผมได้ยินเสียงดังใกล้ๆผมผมตื่นลุกขึ้นด้วยความงงงวย ผมหันไปข้างๆ

"เห้ย เบาๆหน่อยดิ่"ผมพูดออกไปด้วยความหงุดหงิด

"เอ๊ะ? เรน เรน!" เสียงผู้หญิงพูดขึ้น พอผมมองดีๆอีกทีนี่มัน!

"ยูกิ!O_o"

***YUKI PART***

ฉันมานั่งที่โต๊ะเรียบร้อย จัดการหยิบของขึ้นมาจากในกระเป๋า

"เห้ย เบาๆหน่อยดิ่" เสียงผู้ชายที่นั่งโต๊ะข้างดังขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นมาและปรากฏใบหน้าที่คุ้น

"เอ๊ะ? เรน เรน!" ใช่เรน ไม่ผิดแน่ เขาอยู่ห้องนี้หรอกหรอแถมยังนอนหลับอยู่ด้วย

"ยูกิ!" ตกใจขนาดนั้นเลยหรอเนี้ย

"ยังไงๆพวกเธอรู้จักกันหรอ ยังไงไอ้เรน" เสียงผู้คนหนึ่งพูดขึ้นหน้าตาดีหล่อใช่ได้เลยดูขี้เล่นห้าวๆคงเป็นเพื่อนของเรน

"ก็รู้จักแต่ไม่ได้สนิทหรอก ฉันอยู่ใกล้ๆแถวบ้านเรนนะ"

"แบบนี้นี่เอง"ชายอีกคนพูดขึ้นหน้าตาหล่อเรียบร้อย

"ฉันวินเพื่อนรักไอ้เรนกับไอ้ไผ่(^^)" แล้ววินก็ยืนมือมาจับมือฉัน

แป๊ะ! "โอ้ยย ไอ้เรนตีกูทำไมเนี้ยย" เรนใช้หนังสือตีไปที่หัววินเบาๆ (มั้งนะ-.-)

"ให้มันน้อยๆหน่อยเดี๋ยวเขาก็กลัวพอดี"้ เรนนเหลือบมามองฉันเล็กน้อนก่อนจะหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง

"ส่วนฉันไผ่ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน^_^" ฉันยิ้มให้ไผ่เล็กน้อย

ก่อนที่ผู้หญิงอีก2คนจะโพล่มา

"วัสดียูกิ เราน้ำค้างส่วนนี้โรส ยินดีที่ได้รู้จักนะเราเป็นเพื่อนกับไอ้3ตัวนี้แหละ" เรนมีเพื่อนผู้หญิงด้วยแฮะ คน1ดูตัวเล็กแบ๋วๆดูเฟรนลี่น่ารักดี อีกคนดูเปรี้ยวๆแซ่บๆสวยอย่างกับนางแบบ

"อะ. ..อ้อ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

"เรน~ วันนี้ก็นอนอีกแล้วนะ ไม่ได้นะๆตั้งใจเรียนหน่อย" น้ำค้างเดินไปหาเรนก่อนจะจิ้มที่แก้มเรน สนิทกันจักแฮะ

"ยุ่งน่า" เรนพูดขึ้นก่อนจะปัดมือน้ำค้างออก

"ทุกคนเงียบ นั่งที่ได้แล้ว" ครูเดินเข้ามาในห้องก่อนบอกนักเรียนให้นั่งที่ เเล้วเริ่มเรียน ฉันคิดว่าที่นี่ก็คงแย่หรอกไม่ว่าจะเกิดอะไรฉันก็จะผ่านไปให้ได้

พักกลางวัน

ฉันเดินมาโรงอาหารคนเดียวพวกน้ำค้างไม่รู้ไปไหนแล้วฉันมัวไปเข้าห้องน้ำเลยไม่ได้ไปพร้อมกัน ฉันเดินไปซื้อข้าวกับน้ำแล้วหาโต๊ะนั่ง บ้างคนก็มองฉันแปลกๆ ก็คงจะสงสัยฉันเป็นใครไม่เคยเห็น คงไม่โดนแกล้งหรอกมั้ง

พึ่บ!!! เคร้ง!!

พูดไม่ทันขาดคำ ฉันก็สดุดขาของใครบ้างคนจนล้มข้าวในมือหกเต็มพื้นและเลอะตัวฉัน

... :"ฮ่าๆ ฮ่าๆ ดูหน้ามันดิโคตรตลกอ่ะ"

... :"นั้นดิฮ่าๆ หมดสวยแล้วจ้าา"

... : "อยากให้พวกผู้ชายมาเห็นหน้ามันวะ หมดสวยเลย"

... :"ข้าวอร่อยไม่จ้ะ ฮ่าๆ"

ฉันมองหน้าพวกนั้นด้วยความโกธร ฉันกำลังจะลุกขึ้นแต่ก็โดนพวกนั้นสาดน้ำใส่

... :"กินข้าวแล้วก็ต้องกินน้ำนะจ้ะยัยน่าสวย ฮ่าาาๆ"

คนในโรงอาหารมองมาที่พวกเราต่างคนต่างซุบซิบ หัวเราะ สภาพฉันในตอนนี้มันน่าอายมาก ทำไมเป็นแบบนี้กันนะ

"พวกเธอต้องการอะไร มาแกล้งฉันทำไม"

"เอิ่มม....พวกเราแค่หยอกเองน้าาา อย่าซีเรียสเลนย ฮ่าๆ"

"งั้นฉันขอหยอกบ้างแล้วกัน!" พูดจบฉันคว้าผมของยัยหัวหน้าแก๊งได้ เอาหน้าของมันจุ่มลงไปในจานข้าวแล้วเหวี่ยงยัยนั้นลงกับพื้น เพื่อนพวกนั้นจะเข้ามาช่วยแต่ฉันมองด้วยสายตาขู่ ไม่มีใครเข้ามาใกล้ฉันสักคน ก่อนที่ฉันจะเดินหนีออกมา

... : "ยัยบ้า! ฝากไว้ก่อนเถอะ!"

"ใช่ฉันบ้า! อย่ามายุ่งกับฉัน!" ฉันหันหลังกับไปพูดแล้วรีบเดินออกไป น่าอายชะมัด ตอนนี้ฉันล้างเนื้อล้างตัวเสร็จแต่เสื้อฉันก็เปียกหมดแถมมีกลิ่นอาหารอีกด้วย แย่ชะมัดคงเข้าเรียนแบบนี้ไม่ไหวหรอก คงต้องโดดเรียนแล้วสินะ เฮ้อ วันแรกต้องโดดเรียนซะแล้ว เอ๊ะหรือว่าบอกครูว่าไม่สบายอยู่นอนพยาบาลดีน๊า ฉันเดินออกมาจาห้องน้ำกำลังจะเดินไปดาดฟ้า จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้น

"เป็นไร มากมั้ยฉันได้ยินเขาพูดว่าเธอโดนแกล้งที่โรงอาหาร"

"เรน อืม นิดน่อยแต่ไม่เป็นไรหรอก แล้วนายมาอยู่ที่นี่ได้ไง โรคจิตป่ะเนี้ยนี้มันหน้าห้องน้ำหญิงนะO_o"

"ยัยบ้า! ฉันไม่ใช่โรคจิต ก็แค่เดาเอาเลยมานี่..."

"แบบนี้นี่เอง ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก สบายมาก ฮ่าๆ"

"!!ใครเป็นห่วงเธอกัน ยัยบ้า! " พูดเเล้วเดินหนี อีตานี้เป็นบ้าหรือไงจะมาก็มาจะไปก็ไป ー_ー ไปดาดฟ้าดีกว่า ฉันเดินขึ้นมาบนดาดฟ้าที่นี่ไม่ค่อยมีคนขึ้นมาหรอกเลยคิดว่าเป็นที่ ที่เหมาะดี ตอนนนี้ทุกคนเข้าเรียนหมดแล้วหละนะ ฉันนั้งลงพิงกำแพงก่อนจะหลับตาลง อากาศดีจริงๆลมเย็นดีชักจะชอบที่นี่แล้วสิ แต่ว่าหิวจัง เฮ้อ~ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าเลยแฮะ ไม่มีเเรงแล้วว(╥﹏╥) แม่จ๋าหนูหิวว~

พึ่บ!

เสียงคนมานั่งข้างๆฉันฉันรีบลืมตาขึ้นพบว่าเป็นเรน มาอยู่นี้ได้ไงกัน

"นะ..นาย มาอยู่นี่ได้ไง"

"ตามเธอมาไง"พูดได้หน้าตาเฉยมาก

"นี้มันเข้าเรียนแล้วนะทำไมไม่เข้า"

"นั้นสิ ทำไมกัน แล้วทำไมเธอก็ยังไม่เข้า" พูดแล้วก่อนจะหันมามองหน้าฉันก่อนจะหันหนี

"ก็ดูสภาพฉันสิ เสื้อสกปรกกลิ่นก็เหม็นจะเข้าเลยได้ไง....."เรนเงียบไป

"อ่ะ นี้คงหิวสินะ" เรนยื่นขนมปัง แซนวิชกับนมสตอเบอรี่ให้ฉัน

"ของนายหรอ นายไม่กินหรอ"

"ไม่อ่ะ ไม่หิว"

"งั้นขอบใจนะ ฉันกินนะ ยังไม่ได้กินไรแต่เช้าเลย"

ว่าแล้วฉันก็แกะแซนวิชแล้วงับเข้าปาก