สตรีจอมบัลลังก์
"ฝ่าบาทเสด็จ"
เสียงขันทีหนุ่มดังกึกก้องไปทั่วท้องพระโรง
"ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นๆปี" เหล่าขุนนางต่างๆกล่าวพร้อมเพรียงกัน
"ฝ่าบาทพะยะค่ะ"
"ท่านเสนาบดีหม่ามีอะไรจะกล่าวหรือ?"
"ทูลฝ่าบาทเป็นปัญหาของประชาชน ขุนนางหลายท่านต่างก็ถวายฎีกาหลายต่อหลายครั้ง ตั้งแต่อดีตฮ่องเต้ยังมิทันสวรรคต ณ ตอนนี้ปัญหานั้นก็ยังมิได้รับการแก้ไข"
"ท่านเสนาบดีเจ้าหมายถึงเรื่องอันใด? ฎีกาที่พวกท่านยื่น มิได้มีเพียงเรื่องเดียว ถ้าเจ้าจะพูดก็พูดให้มันกระจ่างเลยเถิด"
"เรื่องราคาสินค้าที่เพิ่มขึ้นของเมืองโม่โฉวพะยะค่ะ"
เมืองโม่โฉวเป็นเมืองที่มีธารน้ำจากหุบเขาไหลผ่าน แม้จะอยู่ห่างไกลจากเมืองหลวงมากแต่การค้าขายเจริญรุ่งเรือง เกิดอะไรขึ้นกับเมืองโม่โฉวกันแน่!!
"莫愁 (โม่โฉว) ปราศจากความเศร้า เป็นความหมายของมัน ข้าก็มิควรมองข้ามมันไป ท่านเสนาบดีข้ารับปากเจ้า ข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้ไวที่สุด"
"พะยะค่ะฝ่าบาท"
"เอาล่ะ วันนี้ข้าเหนื่อยแล้วเลิกประชุมเถอะ แล้วพรุ่งนี้พวกท่านไม่ต้องมา"
"เหตุใดจึงไม่มีประชุมพรุ่งนี้ล่ะพะยะค่ะ"
เหล่าขุนนางต่างสงสัยเพราะหลายปีที่ผ่านมาในทุกๆเช้าจะมีการประชุมที่ท้องพระโรง เว้นเสียแต่... ฝ่าบาทประชวร...
"ข้าย่อมมีเหตุผลของตัวข้าเอง"
"น้อมส่งฝ่าบาท"
ณ ห้องคัมภีร์
"ขันทีซ่ง เจ้ารับใช้ข้ามานานเท่าใด?"
"ประมาณ 3 ปีพะยะค่ะ เหตุใดพระองค์จึงถามกระหม่อมเรื่องนี้หรือพะย่ะค่ะ"
"ไม่มีอะไรหรอก เจ้าไปเตรียมชุดให้ข้าเถอะ"
"พะยะค่ะ"
ฝ้าบาทสวมใส่ชุดธรรมดาแม้ว่าชุดชุดนั้นไม่มีเครื่องประดับแต่ไม่ว่าพระองค์จะใส่ชุดใดก็ทรงสง่างามยิ่งนัก
"ฝ่าบาท พระองค์จะไปที่ใดหรือพะยะค่ะ"
ขันทีซ่งกล่าวด้วยความเป็นห่วง ถึงแม้ขันทีซ่งจะรับใช้ฝ่าบาทได้เพียง 3 ปีแต่ความซื่อสัตย์ที่มีต่อพระองค์นั้นมากยิ่งนัก
"เตรียมรถม้าให้ข้า ข้าจะไปเมืองโม่โฉว"
"แต่เมืองโม่โฉวนั้นอยู่ไกลจากพระราชวังมากเลยนะพะยะค่ะ พระองค์จะทรงให้กระหม่อมตามไปด้วยหรือไม่?"
"ไม่จำเป็น ข้าจะพาเนี่ยนเจินไป"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
Comments