จุดเริ่มต้น

...อย่าไปเลยนะ เรารักแกจริงๆ...

:**รักแล้วทำงี้หรอเอาผู้หญิง***มานอนในห้องฉันทำได้ไง

:ขอโทษให้โอกาสฉันหน่อยนะ ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว

หวังไปเถอะ ไอ้คนเลว ฉันจะไม่มีทางให้โอกาสแกอีก อย่าหวังว่าจะได้เจอกันฉันจะไม่มีทางหวนคืนมา ทำกับฉันได้ลง ใช่สิฉันไม่ได้สวยเหมือนยัยนั้นที่ออกจะมีฐานะดีไม่เหมือนฉันสักหน่อย เราอย่าได้เจอกันอีกเลย

เวลาผ่านไปได้ด้วยเร็วใช่ค่ะเรื่องนี้ผ่านไป2ปีแล้วตอนนั้นฉันพึ่งอายุได้18ค่ะเลิกกับแฟนคนแรกซึ่งทำใจได้ยากมากแต่ต้องอยู่ให้ได้เพราะการที่คำทำมันเจ็บมากคนที่โดนเท่านั้นที่จะเข้าใจค่ะ....

สวัสดีค่ะเราชื่อตะวัน อายุ20อยู่มหาลัยปี2คณะวิศวะ

สาเหตุที่เอาคณะนี้ก็แล้วแต่ความชอบนะคะ

เราเป็นคนบ้านนอกแต่เข้ามาเรียนในกรุงเทพฯตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นมันเกิดขึ้นตอนที่เราเจอกันครั้งแรกที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง เรา2คนคบกันได้7-8ปีแต่สุดท้ายเขาก็นอกใจไปกับหญิงอื่นซึ่งเคยเป็นรุ่นน้องในร.รนั้น เราทำใจไว้นานแล้ว กว่าจะยอมรับความจริงได้มันยาก เราเลยตัดสินใจเดินออกมาทั้งทียังรักแต่ความรักจะมีมือที่สามมันก็ไม่ควรนะคะการที่เราออกมาก็ดีแล้วค่ะอย่าไปเป็นคนขัดขวางเขา2คนเลย

เข้าเรื่องของเราดีกว่าค่ะ

เราเรียนในมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯและมีเพื่อน2คนชื่อดาวกับฟ้า ใช่ค่ะเราอยู่คนล่ะคณะเขา2คนอยู่คณะแพทย์และนิเทศ จะได้เจอกันเฉพาะเวลาพักเท่านั้น ลืมบอกไปเราอยู่หอนอกไม่ได้อยู่หอในนะคะเพราะต้องทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย

ฟ้า:ตะวันยังไม่เข้าเรียนหรอ

ตะวัน:ยังอ่ะว่าจะไปหาไรกินก่อน

ฟ้า:เดียวไปเป็นเพื่อนนะ

ตะวัน:โอเค แล้วดาวไปไหน

ฟ้า:เข้าเรียนแล้วอ่ะ ลืมบอกวันนี้พี่ที่ทำงานตามไปทำงานด้วยนะจ๊ะ อย่าลืม!!!

ตะวัน:โอเคร เดียวไปหาไรกินกันฉันหิวแล้ว

ฟ้า:โอเครๆ

ป้าค่ะเอากระเพรา หมูสับ2ที่ค่ะ

ได้จ๊ะ

ฟ้าฉันสั่งให้แล้วนะแล้วทำไมวันนี้เจ้ตามอ่ะ

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันเห็นว่ามีลูกค้ารายใหญ่จะเข้ามาเราเลยต้องเข้าอ่ะ

อ๋อ เดียวไป20:00นะวันนี้เลิกเรียนช้าอ่ะ