EP.13 รบกวนรึเปล่า

EP.13 รบกวนรึเปล่า

“คนขวาน่ารักขอหอมแก้มหนึ่งที” ผมพูดพร้อมกับค่อย ๆ หันหน้าไปมองหน้าคนที่อยู่ด้านขวาของผมซึ่งคน ๆ นั้นก็คือ…..โทมะ

เลือกคำตอบ

- ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มโทมะ

- ปฎิเสธ

อึก คีย์ค่อย ๆ หันหน้าของเขาพร้อมทั้งปรายตามองไปทางด้านขวาทันทีที่เขาสบตากับโทมะเขาก็หลุบตาลงต่ำพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากก่อนจะเม้มปากแน่นอย่างคิดไม่ตก

ทำไงดี ๆ ๆ ผมทำไงดีทำไมฉากเซอร์วิสมันถึงมาไวขนาดนี้เนี่ย โอ้ย ถ้าผมไม่ทำมันจะทำให้งานกร่อยมั้ยเพื่อนทุกคนจะหมดสนุกรึเปล่าผมไม่อยากให้ทุกคนหมดสนุกเพราะแค่ผมคนเดียวและนี่ก็เป็นครั้งแรกด้วยที่ผมได้ลองใช้เวลากับเพื่อนใหม่

แต่ถ้าจู่ ๆ จะให้หอมแก้มเนี่ย คือผมไม่ได้รังเกียจโทมะนะแต่ว่าก็แบบนี้มันยังไม่ได้ตั้งตัวเลยเข้าใจว่าเป็นเพื่อนกันการหอมแก้มกันมันเป็นเรื่องปกติอย่างแต่ก่อนมิ้นมันก็ชอบมาหอมแก้มผมเล่นอยู่บ้าง แต่คือนี่มัน โอ้ย คิดไม่ออกแต่ถ้าผมปฏิเสธโทมะจะเสียใจรึเปล่านะผมก็ไม่อยากให้หมอนั่นเสียใจด้วย

ถ้าแบบนั้น…..

“ไม่เอาหรอก”

ผมเงยหน้าพร้อมกับชายตามองขึ้นเพื่อสบตากับเจ้าของเสียงนั้นซึ่งเจ้าของเสียงคนนั้นก็คือคนที่ผมกำลังครุ่นคิดเรื่องของเค้าอยู่….โทมะ

คีย์จ้องตาโทมะพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิดในสิ่งที่โทมะกำลังทำอยู่ในขณะเดียวกันโทมะก็ฉีกยิ้มพร้อมกับหันหน้าไปทางเพื่อน ๆ ทุกคน

“แก้มของชั้นน่ะไม่ใช่ใครจะหอมก็ได้หรอกนะ นี่น่ะเก็บไว้ให้แฟนในอนาคตหอมเท่านั้นแหละ” โทมะพูดไปพร้อมกับยิ้มไปด้วย

“หูยยย มีแบบด้วยอ้า” เสียงของเกี๊ยวเอ่ยแซวขึ้นหลังจากที่โทมะพูดจบ

“น่ารักอ่ะ ถ้าใครได้โทมะเป็นแฟนในอนาคตคงโชคดีน่าดูเลยเนอะ” ใยไหมพูดเสริมก่อนจะหันไปหาเกี๊ยวที่พยักหน้ารัว ๆ เป็นเชิงเห็นด้วย

“งั้นเอางี้ ลูลูชนายดื่มแก้วนึงละกันเพราะถือว่าทำตามคำสั่งไม่สำเร็จ” ริวพูดขึ้น

“ห้ะ อ่อ ๆ อื้อได้สิ”

ผมที่มัวแต่จ้องไปทางโทมะจนไม่ได้โฟกัสที่คนอื่นพูดเลยแต่ได้ยินตอนริวเรียกชื่อผมพอดี ผมหยิบแก้วตรงหน้าขึ้นก่อนจะพยายามดื่มทีละนิด ๆ จนในที่สุดก็หมดแก้ว

“ต่อ ๆ ไปตาฮารุ” เสียงเกี๊ยวพูดขึ้นผมจึงส่งโทรศัพท์ต่อไปให้ฮารุ

ฮารุรับโทรศัพท์ไปก่อนจะกดเริ่มสุ่ม

“ผู้ชายมันส์ ๆ คนละหนึ่งแก้ว” ฮารุอ่านคำสั่งที่สุ่มได้

“อ่ะงั้นมาพวกเราชน” กายหยิบแก้วขึ้นมาชนกับเพื่อนผู้ชายทุกคนรวมถึงผมด้วย อ้า เริ่มไม่ไหวแล้วอ่ะมันก็ยังไม่เมามากนะเท่าที่ผมรู้สึกแต่ประเด็นคือไอเหล้านี่มันขม อิ๊บอ๋ายเลยเริ่มไม่อยากกินแล้ว

ต่อไปเป็นตาริวคำสั่งที่กายได้คือ ข้าง ๆ น่ารักกอดนะเมาแล้ว ริวยิ้มก่อนจะหันมากอดกับฮารุหลังจากนั้นก็เป็นตากายคำสั่งที่กายได้คือ เที่ยวนี้เห็นใจจัดไปจิบเดียวกายก็เลยชิวเลยจิบไปแค่นิดเดียว

“ทุกคนคือเราขอพักแปปนึงได้มั้ยอ่ะ” ผมไม่ไหวแล้วอ่ะถ้ากินมากกว่านี้กลัวจะอ้วกออกมาก่อน

“เป็นอะไรรึเปล่า” โทมะหันหน้ามาถามผมด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“ไม่ ๆ ไม่ได้เป็นไรแค่มันขมอ่ะเราขอพักแปปนึงทุกคนดื่มกันต่อเลย”

“ถ้านายไม่ไหวแล้วเรากลับ”

“ไหววว ชิว ไม่กลับ ๆ เพิ่งได้นั่งคุยกันแปปเดียวเอง” ผมรีบเบรคโทมะก่อนจะพูดจบประโยคเพราะไม่ต้องพูดจนจบผมก็พอจะเดาได้ว่าโทมะจะพูดอะไรออกมา

“งั้นกินโค้กมั้ยเราซื้อมาด้วย” เกี๊ยวพูดขึ้นพร้อมกับหยิบขวดโค้กขึ้นมาโชว์

“ได้สิ” ผมยิ้มรับ

หลังจากนั้นพวกเราก็ดื่มต่อกันอีกพักใหญ่แต่มีแต่ผมที่เป็นเด็กน้อยนั่งกินโค้กอยู่คนเดียวขนาดเกี๊ยวกับใยไหมยังดื่มเก่งกว่าผมเลยผมล่ะแซด เดี๋ยวไว้คราวหน้าลองซื้อมานั่งฝึกดื่มคนเดียวดูดีกว่าจะได้ไม่อายเพื่อนอีกเวลาต้องมาดื่มด้วยกัน

“กลับดี ๆ นะถ้าใครถึงบ้านพิมพ์บอกในไลน์กลุ่มด้วยนะ” กายพูดพร้อมกับยืนมองเพื่อน ๆ กำลังใส่รองเท้าเตรียมออกจากห้องกลับบ้านกัน

ริวเลือกที่จะนอนพักที่ห้องกายเลยส่วนผมกับโทมะก็กลับบ้านเช่า ฮารุกับเกี๊ยวและไหมก็ขอตัวกลับเหมือนกันและตอนนี้พวกผมก็สร้างไลน์กลุ่มของพวกเราไว้เรียบร้อยแล้วกายก็เลยบอกว่าถ้าใครถึงแล้วให้พิมพ์บอกในกลุ่มด้วยจะได้เช็คได้ว่าเพื่อนถึงบ้านปลอดภัยดี

“งั้นเรากลับก่อนนะ” เกี๊ยวกับใยไหมแยกโบกมือบ๊ายบายก่อนจะนั่งแท็กซี่ออกไป

“แล้วพวกนายกลับกันยังไงหรอ” ฮารุหันกลับมาถามพวกผมซึ่งก็น่าจะหมายถึงพูดกับผมมากกว่าเพราะสภาพโทมะตอนนี้ก็คือเหมือนจะยืนไม่ค่อยอยู่ผมต้องคอยประคองไว้

“เดี๋ยวเดินกลับน่ะที่พักเราอยู่ใกล้ ๆ นี่เอง” ผมพูดไปแต่ก็ยืนเซ ๆ ไปด้วยก็โทมะเนี่ยตัวหนักเอาเรื่องเลย

“ถึงจะอยู่ใกล้ ๆ แต่จะเดินกลับกันไหวหรอ” ฮารุพูดพร้อมกับมองมาที่พวกผมด้วยสีหน้าสงสัย

“ก็น่าจะ อ้ะ ไหวนะ” พูดไม่ทันจบโทมะก็ยืนโงนเงนจนผมเกือบจะล้มไปด้วย

“เดี๋ยวเราช่วยพยุงโทมะเดินไปส่งด้วยดีกว่า” ฮารุพูดเสร็จก็เดินมาพยุงโทมะอีกข้างก่อนที่ผมจะได้ตอบตกลงซะอีก

“ไปทางไหนล่ะ”

“อ่า ทางนี้” ผมก็เกรงใจแหละแต่ถึงขนาดนี้แล้วจะปฏิเสธก็กะไรอยู่

ในที่สุดฮารุกับผมก็พยุงโทมะมาถึงบ้านซะทีนี่ขนาดมีฮารุช่วยแบกด้วยนะเนี่ยยังทำผมหอบเลยตอนแรกคิดว่าใกล้ ๆ ไม่ต้องเรียกแท็กซี่หรอกแต่คือผมก็สติไม่ได้เต็มที่ขนาดนั้นบวกกลับแบกคนที่ไม่มีสติเลยอย่างโทมะอีกก็ลำบากแบบ 200% เลย

“ถึงแล้วล่ะ ขอบคุณนะฮารุ”

“ไม่เป็นไรแค่นี้เอง” ฮารุยิ้มพร้อมกับตอบด้วยท่าทางชิว ๆ ดูไม่เมาเลยสักนิดอาจจะเพราะเจ้าตัวก็ไม่ได้ดื่มเยอะขนาด กาย ริว โทมะด้วย

“แล้วฮารุจะกลับยังไงต่อ”

“เดี๋ยวเรานั่งแท็กซี่กลับลูลูชเข้าบ้านเถอะ”

“โอเค งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ”

“อื้อ” ฮารุยิ้มก่อนจะโบกมือบ๊ายบายให้

ผมพยายามจะเปิดประตูให้เบาที่สุดเพราะกลัวว่าจะรบกวนคนอื่นผมค่อย ๆ พยุงโทมะมาจนถึงประตูทางเดินไปสระน้ำ

แกร๊ก ในขณะที่ผมกำลังค่อย ๆ ปิดประตูทางเดินสระว่ายน้ำจู่ ๆ โทมะก็ทิ้งน้ำหนักตัวไปอีกทาง

“เห้ย ๆ” ผมที่ไม่ทันตั้งตัวก็เอนตัวไปทางเดียวกับโทมะ

ปั่ก ก่อนที่เราทั้งสองกำลังจะทิ้งตัวลงไปนอนกับรากมะม่วงจู่ ๆ ก็มีคนมาช่วงจับตัวผมกับโทมะไว้ทัน

“เป็นอะไรมั้ย” ผมหันกลับไปมองตามต้นเสียงก่อนจะตอบกลับไป

“ไม่เป็นไรแล้วครับ ขอบคุณครับพี่เจได”

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้เจอพี่เจไดในบ้านหลังนี้ถึงก่อนหน้านี้จะเจอที่มอแล้วแต่ก็แค่แปปเดียวยังไม่ค่อยชินเท่าไหร่เลย

“กินเหล้าสินะ” พี่เจไดถามด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ

“ครับ” ผมตอบแต่ก็หลุบตาลงต่ำเพื่อหลบสายตาว่าแต่ผมจะหลบตาทำไมเนี่ยไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อยกินเหล้ามันก็ปกติของเด็กมหาลัยรึเปล่า

“โทมะอยู่ห้องไหน” ในขณะที่ผมคิดฟุ้งซ่านพี่เจไดก็ถามผมอีกรอบ

“อยู่ชั้นห้องข้างบนครับ”

หลังจากที่ได้คำตอบจากผมพี่เจไดก็ช่วยผมพยุงโทมะเดินขึ้นมาส่งที่ชั้นสอง

“ขอบคุณนะครับ” ผมปิดประตูห้องของโทมะเสร็จก็หันไปพูดขอบคุณพี่เจไดต่อ

“อือ” พี่เจไดพยักหน้ารับก่อนจะหันหลังเดินลงบันไดไป

ผมเองก็ต้องกลับห้องเหมือนกันถึงจะมึน ๆ อยู่บ้างแต่ก็ยังอยากอาบน้ำอยู่ดีปกติผมก็ไม่ได้เป็นคนรักความสะอาดอะไรขนาดนั้นหรอกนะแต่ตอนนี้คือกลิ่นเหล้ามันเหม็นหึ่งมากจะให้นอนแบบนี้ก็คงจะไม่ไหวผมเลยเลือกที่จะหยิบผ้าขนหนูพาดไหล่และเดินออกมาจากห้อง

แต่พอผมเดินออกมาจากห้องก็ต้องผงะไปแปปนึงเพราะพี่เจไดกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้าง ๆ สระว่ายน้ำเจ้าตัวกำลังเล่นกีตาร์โปร่งพร้อมกับฮัมเพลงไปด้วย พอพี่เจไดเห็นว่าผมยืนอยู่ตรงนี้ก็หยุดร้องเพลงและหันมามองหน้าผมแทน

“ผมว่าจะไปอาบน้ำหน่อยน่ะครับ” และผมจะไปบอกเค้าทำไมเนี่ยแค่เดินผ่านไปก็ได้แล้วมั้ยไม่ค่อยจะเลิ่กลั่กเลย

“รบกวนรึเปล่า”

“ครับ?”

พี่เจไดคงเห็นว่าผมยืนงง ๆ อยู่เลยพูดต่อ

“เสียงกีตาร์รบกวนรึเปล่า”

“อ้อ ไม่เลยครับไม่รบกวนครับก็เพราะดี…ครับ”

พี่เจไดเลิกคิ้วก่อนพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้สิ่งที่ผมพูดผมก้มหน้าเล็กน้อยให้เค้าก่อนจะเดินผ่านพี่เค้าไปเพื่อไปอาบน้ำต่อ

_______________________________

Talk with writer

เรากลับมาแล้วทุกคนนนน แง อยากจะบอกว่ารู้สึกผิดมากเลยค่ะที่ไม่ได้มาอัพหลายวันสืบเนื่องมาจากวันที่ไปเลือกตั้งเราขับรถกลับไปเลือกที่บ้านแม่ค่ะถึงจะไม่ไกลมากแต่ก็ค่อนข้างเหนื่อยเลยว่าจะพักสักวัน หลังจากนั้นวันถัด ๆ ไปกลายเป็นว่าเราเป็นไมเกรนติด ๆ กันเลยทำให้แต่งนิยายไม่ได้เลยค่ะปวดหัวหนักมาก TT ยังไงหลักจากนี้จะพยามอัพให้ไวขึ้นนะคะ คุณรีดอย่าเพิ่งหนีเราไปไหนน้า

ไวน์ดลา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***