EP.12 คนขวาน่ารักขอหอมแก้มหนึ่งที

EP.12 คนขวาน่ารักขอหอมแก้มหนึ่งที

ผมเปิดมือถือเข้าเว็บซาต้าเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ก่อนจะเข้าไปที่หน้าศิลปินไหนดูซิมีใครหน้าเหมือนในนี้มั้ย

“เป็นไงบ้างลูลูช” โทมะที่เดินตามผมมาเรื่อย ๆ ในขณะที่ผมทำหน้าที่เป็นสปายอยู่

“อืมมม ยังไม่เจอเลย”

คนนั้นก็ไม่ใช่ คนนี้ก็ไม่ใช่ คนนู้นก็….ไม่ใช่ นี่ผมเดินไล่ดูตามกลุ่มที่รุ่นพี่ยืนกันอยู่ตอนนี้เองก็มีพวกรุ่นน้องหลายคนเข้าไปยืนออคุยกับรุ่นพี่อยู่ทำให้ผมมองยากนิดหน่อย

“โทมะนายตัวสูงกว่าช่วยมองให้หน่อยสิว่ามีคนหน้าคล้ายในนี้มั้ย” ผมพูดพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้โทมะ

โทมะรับโทรศัพท์ของผมไปก่อนเจ้าตัวจะก้มดูในจอโทรศัพท์และก็เงยหน้ามองไปรอบ ๆ ทำอยู่สักพักก็เหมือนว่าจะไม่เจอเลยหันหน้ามามองผมก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ

อืม หรือที่ผมคิดไว้จะผิด

“ขอโทษนะครับรุ่นพี่พอจะรู้มั้ยครับว่ามีรุ่นพี่ปีสองคนไหนหน้าเหมือนในนี้บ้างมั้ย”

ในขณะที่ผมกำลังใจลอยอยู่จู่ ๆ หันไปอีกทีก็เห็นโทมะเดินเข้าไปหารุ่นพี่ผู้หญิงกลุ่มนึงแล้ว

“เดี๋ยว โทมะ” ผมเดินตามไปจะห้ามแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ทันแล้ว

“อืมในนี้หรอคะเท่าที่รู้ก็ไม่มีนะคะ” รุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงในกลุ่มตอบกลับมา

“แกรู้จักมั้ย” ก่อนที่เธอจะหันไปถามเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ อีกสามสี่คนแต่ทุกคนก็ส่ายหน้าเหมือนว่าไม่เคยเห็นรุ่นพี่ที่หน้าตาเหมือนในนี้เลย

“แต่ว่าวันนี้เองพวกพี่ปีสองเองก็มาไม่ครบทุกคนบางทีคนที่เรากำลังตามหาอยู่อาจจะยังไม่มาก็ได้นะ” เป็นรุ่นพี่คนเดิมที่หันไปตอบโทมะ

“ขอบคุณครับ”

“เดี๋ยวก่อนค่ะ”

โทมะกล่าวขอบคุณพวกรุ่นพี่ก่อนจะรีบหันหลังจะเดินกลับไปผมก็ก้มหัวเป็นเชิงขอบคุณพวกรุ่นพี่ไปแต่ยังไม่ทันที่ผมจะหันหลังตามโทมะไปรุ่นพี่คนเดิมก็เรียกซะก่อน

“ครับ?” โทมะหันกลับมาทางเสียงเรียกของรุ่นพี่อีกครั้งส่วนผมก็ยังยืนค้างอยู่ที่เดิม

“คือว่า….น้องชื่ออะไรหรอคะ” รุ่นพี่คนเดิมถามขึ้นแต่เหมือนว่าพวกรุ่นพี่ที่ยืนข้าง ๆ จะซุบซิบและก็หัวเราะอะไรสักอย่างแต่ผมฟังไม่ค่อยได้ยิน

“โทมะครับ” และนี่ผมต้องตอบด้วยมั้ยเนี่ยหรือเค้าถามแค่ชื่อโทมะกัน

“ส่วนนี่เพื่อนผมครับชื่อลูลูช” ผมผงกหัวรับกับคำที่โทมะพูด

แต่ดูเหมือนพวกพี่เค้าจะไม่ค่อยสนใจผมเท่าไหร่เลยมองมาที่ผมแปปเดียวก็กลับไปจ้องหน้าโทมะอีกแล้ว

“แล้วน้องอยู่ห้องไหนหรอคะ” รุ่นพี่ยังคงจ้องหน้าโทมะและถามเหมือนเดิม

“ห้องหนึ่งครับ”

“แล้วเสร็จจากตรงนี้แล้วไปไหนกันต่อมั้ยคะคือพวกพี่ว่าจะไปร้าน”

“พอดีมีนัดกับเพื่อนแล้วครับ” ยังไม่ทันที่รุ่นพี่คนนั้นจะพูดจบโทมะก็ตอบกลับไปก่อนพร้อมกับทำหน้านิ่ง ๆ

หมอนี่ถ้ายิ้มก็ดูเหมือนว่าจะทำให้โลกทั้งใบสดใสขึ้นมาได้เลยแต่พอทำหน้านิ่ง ๆ แล้วดูนิ่งมากจนอ่านไม่ออกเลยว่ารู้สึกแบบไหนอยู่เหมือนกับว่ามีสวิตช์เปิดปิดที่พอเปิดแล้วเป็นอีกคนแต่พอปิดแล้วก็เป็นอีกคนไปเลย

“อ๋อค่ะ” เหมือนว่ารุ่นพี่คนนั้นจะทำตัวไม่ถูกเล็กน้อยที่โทมะตอบไปแบบนั้น

“ขอตัวก่อนนะครับ” โทมะพูดพร้อมกับก้มหัวให้ก่อนจะมาจูงมือผมเดินออกไป

พอผมเดินออกมาจากห้องประชุมก็เจอกับพวกใยไหมพอดีก็เลยตรงไปที่ห้องกายต่อเลยแต่ระหว่างทางก็แวะซื้อพวกของกิน ขนม เหล้าไปด้วยเหมือนว่าจะซื้อมาทั้งเบียร์กับโซจูเลย

“ทางนี้ ๆ เข้ามาเลย ๆ ไม่ต้องเกรงใจ”

ผมเดินเข้าไปในห้องกายพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ห้องที่กายอยู่ค่อนข้างจะใหญ่พอสมควรเลยเป็นห้องสตูดิโอที่มีห้องนอนสองห้องตรงกลางเป็นห้องนั่งเล่นและก็มีห้องครัวเล็ก ๆ อยู่ด้วยแถมยังอยู่ในคอนโดที่ดูน่าจะแพงมากอีกด้วย

“ว้าว ที่นี่สวยจังเช่าเดือนละเท่าไหร่หรอกาย” เกี๊ยวที่มองไปรอบ ๆ พร้อมกับถามขึ้นอย่างตื่นเต้น

“ซื้อแล้วน่ะ” กายตอบเกี๊ยวกลับไป

“ห้ะ ซื้อแล้วหรอสุดยอดไปเลยอ่ะ”

“อื้อ พ่อแม่บอกว่ายังไงก็ต้องอยู่ที่นี่ตั้งสี่ปีอยู่แล้วก็เลยซื้อไปเลยก็ได้ถ้าหลังจากนั้นไม่อยู่แล้วก็ค่อยปล่อยเช่าเอายังไงตรงนี้ก็มีพวกนักศึกษาอยู่ตลอดอยู่แล้ว”

“อย่างงี้ต้องเรียกว่าเสี่ยกายแล้วรึเปล่า” ริวพูดขึ้นพร้อมกับเอาแขนไปกระแทกกายก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะออกมา

พวกผมตัดสินใจว่าจะเอาพวกของกินวางที่พื้นและก็นั่งที่พื้นดีกว่าเพราะว่าถ้าวางที่บนโต๊ะและนั่งที่โซฟาเอาเดี๋ยวเกิดเมาแล้วทำขวดตกแตกกันอีกจะเป็นเรื่อง

แกร๊ก “มา ๆ เดี๋ยวรินให้” กายเปิดขวดโซจูออกก่อนจะรินใส่แก้วให้เพื่อน ๆ ทุกคน

“อ๊า ขม” เห็นเป็นแก้วช็อตเล็ก ๆ แต่พอกินเข้าไปแล้วร้อนตั้งแต่คอลงไปยันลำไส้เลยรู้สึกเลยว่าแอลกอฮอล์มันไหลไปตรงไหนบ้าง

“ไหวมั้ย” โทมะหันมาถามผมแต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้สะทกสะท้านกับสิ่งที่เพิ่งดื่มไปเท่าไหร่

“พอได้ ๆ”

ผมตอบกลับไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้โทมะเป็นห่วงแต่ความจริงก็ไม่น่าจะไหวเท่าไหร่เพราะนี่เป็นครั้งแรกของผมเลยที่ลองกินแอลกอฮอล์เหมือนว่าตอนที่อยู่ในโลกจริงจะเคยเอาลิ้นแตะ ๆ ตอนมิ้นซื้อไวน์มาบ้างแต่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

“ลองกินโซจูบอมบ์ดูมั้ย” ใยไหมพูดขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองที่เธอ

“คืออะไรหรอ” ริวถามกลับไป

“ก็เราเคยดูในซีรีส์เกาหลีที่เข้าเอาเบียร์กับโซจูมาผสมกันลองกินกันดูมั้ย”

“เอาสิเราก็อยากลอง” เกี๊ยวตอบกลับใยไหมพร้อมกับทำท่าตื่นเต้น

กายเดินไปหยิบแก้วขนาดปกติมาให้ทุกคนเพิ่มเพราะตอนแรกหยิบมาแต่แก้วช็อตก่อนที่ใยไหมจะเริ่มทำโซจูบอมส์ให้ดูเธอเทเบียร์ลงไปในแก้วปกติประมาณเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ก่อนจะเทโซจูใส่แก้วช็อตและเอาแก้วช็อตใส่ลงไปในแก้วเบียร์ทั้งแก้วเลย

“หือ ใส่ไปทั้งแก้วแบบนี้เลยหรอใยไหม” ริวถามขึ้น

“อื้อ ที่เราดูมาเค้าทำแบบนี้เลยมา ชน”

ทุกคนหยิบแก้วขึ้นมาชนก่อนจะกระดกดื่มกันใยไหมกับเกี๊ยวปิดตาปี๋พอได้กินแต่กายกับริวดูตรงกันข้ามดูสดชื่นแต่พอผมหันมาทางโทมะกับฮารุคือทั้งคู่ดื่มแบบหน้าตาเฉยมากเหมือนว่ากินน้ำเปล่าส่วนผมจิบไปแค่นิดนึงรสชาติมันบอกไม่ค่อยถูกแต่รวม ๆ แล้วก็คือขมนั่นแหละก็แอลกอฮอล์อ่ะเนอะ

“รู้แล้วมาเล่นเกมกันดีกว่าในวงเหล้าแบบนี้มันต้องมีเกม” เกี๊ยวทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างออกก่อนที่จะบอกไอเดียของเธอให้กับทุกคนฟัง

“มา ได้หมดเกมอะไรล่ะ” กายที่ดูเหมือนว่าเครื่องจะติดแล้วพูดตอบกลับเกี๊ยวไปแบบกระตืนรือร้น

“ลองดูพวกแอพเกมในวงเหล้ามั้ยเดี๋ยวเราลองโหลดมาดู”

“เจอแล้ว ๆ ชื่อแอพ Shot Game เดี๋ยวเราโหลดแปปนึง”

พูดผมก็นั่งคุยเรื่องสัพเพเหระกันไปเรื่อยระหว่างรอเกี๊ยวโหลดแอพ

“เสร็จแล้ว ๆ มันเล่นยังไงนะ”

“ไหนมาดูหน่อย” ใยไหมก้มหน้าลงไปดูโทรศัพท์เกี๊ยวเพื่อช่วยเกี๊ยวดูวิธีเล่น

“อ๋อ เล่นง่าย ๆ แค่หมุนสุ่มเฉย ๆ ว่าตานั้นคนนั้นจะต้องทำอะไรจะมีคำสั่งอยู่ในแอพ” เกี๊ยวเงยหน้าขึ้นมาบอกพวกผม

“อ๋อ โอเค ๆ งั้นเริ่มที่แกเลยก็ได้” กายพูดขึ้นผงกหัวไปทางเกี๊ยว

“กดล่ะนะ ไหนดูซิว่าจะได้อะไร คนซ้ายน่ารักเชิญซัดหมดแก้ว ใยไหมฮ่า ๆ” เกี๊ยวอ่านประโยคที่อยู่ในโทรศัพท์ก่อนจะหันหน้าไปมองใยไหมที่นั่งอยู่ด้านขวาของเธอและหัวเราะออกมา

“เอ้า ทำไมเป็นตาแกและเราโดนอ่า” ใยไหมทำหน้าบูดก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มจนหมดแก้ว

“อ๊า มา ๆ ตาเราแล้ว” ใยไหมแย่งโทรศัพท์เกี๊ยวมาถือในมือก่อนจะเริ่มกดบ้าง

“ตรงข้ามสบตามะมาครึ่งแก้ว” ใยไหมอ่านจบพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ

“ห้ะ เราหรอ” ริวพูดขี้นพร้อมกับชี้หน้าของตัวเอง

“ใช่ ฮ่า ๆ ริวโดนกินเลย ๆ ครึ่งแก้ว” ใยไหมขำพร้อมกับชี้ไปที่หน้าของริว

“นั่งอยู่เฉย ๆ ไหงซวยได้ล่ะเนี่ย” ริวเกาหัวแกรก ๆ ก่อนจะดื่มไปครึ่งแก้ว

“อ่ะตาโทมะ” ใยไหมส่งต่อโทรศัพท์มาให้โทมะ

โทมะรับมาก่อนจะกดเริ่มผมที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็หันไปมองเพราะลุ้นกับคำสั่งที่จะสุ่มได้เหมือนกันเกิดได้แบบเกี๊ยวผมก็เป็นคนที่รับกรรมน่ะสิ

“เป่ายิ้งฉุบแพ้โดน 2 แก้ว” โทมะพูดเสร็จก็เงยหน้ามามองผม อะไรมองผมทำไม

“งั้นเป่ากับลูลูชก็ได้” เป็นใยไหมที่พูดขึ้น

“เป่ากี่รอบอ่ะ” ผมหันไปถามใยไหม

“เอารอบเดียวไปเลยจะได้แบบรู้เรื่องไปเลย”

“โอเค” ผมตอบรับก่อนจะหันหน้าไปมองโทมะและยกมือขึ้นท่าเตรียมพร้อม

“หนึ่ง สอง สาม” ผมออกกรรไกรส่วนโทมะออกกระดาษ

“อ้า โหโทมะโดนสองแก้วเลยอ่ะไหวมั้ยเนี่ย”

“ไม่มีปัญหาสบายมาก” โทมะหันไปยิ้มให้กับเกี๊ยวก่อนจะกระดกแก้วแรกด้วยความว่องไวและใยไหมก็รีบเติมแก้วที่สองให้อย่างว่องไวเหมือนกัน จะไหวมั้ยเนี่ยโทมะถึงจะคอแข็งแต่ถ้าโดนแบบนี้ผมว่าก็น่าจะเดินเซนะ

ผมหยิบโทรศัพท์ต่อจากโทมะก่อนจะกดเริ่ม ขอให้ได้แบบเกี๊ยวหรือไม่ก็ใยไหมผมไม่อยากดื่มแล้วอ่า

คีย์นั่งลุ้นกับคำสั่งที่จะได้ตรงหน้าและในที่สุดแอพก็หยุดหมุนเจ้าตัวใช้สายตาอ่านคำสั่งนั้นคร่าว ๆ ก่อนจะทำตาโตและชะงักกรึก

“ไหน ๆ ได้คำสั่งอะไรหรอ” เกี๊ยวถามขึ้นเสียงตื่นเต้น

ผมค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นก่อนจะอ่านประโยคในโทรศัพท์ออกมาอย่างช้า ๆ

“คนขวาน่ารักขอหอมแก้มหนึ่งที” ผมพูดพร้อมกับค่อย ๆ หันหน้าไปมองหน้าคนที่อยู่ด้านขวาของผมซึ่งคน ๆ นั้นก็คือ…..โทมะ

What the f*ck คำสั่งมันก็มีตั้งหลายอันทำไมต้องได้อันนี้ด้วยเนี่ย โอ้ยชีวิตมันจะติดคอนเทนต์ไปไหนเนี่ย!!!!

_____________________________

Talk with writer

ตัดฉับแบบละครไทย 555 รีดจะทุบหัวไรท์มั้ยเนี่ย

EP.12 มาแบบความเร็วแสงเพราะรู้สึกผิดกับทุกคนเลยรีบมาแต่งต่อนะคะความจริงตอนนี้เราไลฟ์แต่งนิยายในติ๊กตอกอยู่ด้วยค่ะก็เลยมีคนมาคอยคุยด้วยนิดหน่อยช่วยให้หายเหงาได้ดีเลยค่ะแต่บางทีก็คุยเพลินจนไม่ได้แต่งต่อสักที 5555 ตอนนี้แอบมีอะไรให้ได้ลุ้นด้วยรู้สึกว่าช่วงนี้มันเป็นช่วงเวลาของพ่อหนุ่มโทมะเขาจริง ๆ 555

คาแรคเตอร์โทมะที่เราวางไว้ก็คือจะดูเป็น Mr.Say Yes เลยค่ะแบบไม่ว่าอะไรก็ได้เสมอแต่คนที่สดใสแบบนี้ถ้าเงียบขึ้นมาก็ดูน่ากลัวเหมือนกันใช่มั้ยละค่ะความจริงพอแต่งไปสักพักก็มีพระเอกซีรีส์เกาหลีคนนึงที่ทำให้เรานึกถึงโทมะแต่คงต้องขออุบไว้ในใจเพราะอยากให้ทุกคนจินตนาการและก็มีโทมะในแบบของทุกคนดูนะคะ ยังไงก็ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคะ ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนน้า

ไวน์ลดา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***