EP.4 ค่าความสัมพันธ์งั้นหรอ

EP.4 ค่าความสัมพันธ์งั้นหรอ

พอเดินออกมาจากตัวห้องเมื่อกี้ทะลุออกมาก็เป็นสระว่ายน้ำแบบ out door เลยที่ข้างหน้าสระมีโต๊ะกับเก้าอี้วางอยู่น่าจะเป็นที่พี่คีตะบอกว่ามานั่งกินข้าวได้ ผมเดินตามทางด้านข้างของสระว่ายน้ำไปก็จะเห็นห้องนอน 2 ห้องที่หน้าตาเหมือนกัน

แค่หนึ่งห้องอยู่ชั้นนี้ติดกับสระว่ายน้ำ และอีกหนึ่งห้องอยู่ชั้น 2 และข้างนอกห้องผมก็เห็นบันไดเหล็กที่เอาไว้เดินขึ้นลงระหว่างห้องชั้น 1 และชั้น 2 วิว

เอาจริง ๆ ผมค่อนข้างจะประทับใจที่นี่เลยนะถ้ามองจากหน้าบ้านเมื่อกี้ผมคิดว่าบ้านน่าจะเล็กแต่พอเดินมาข้างในถึงได้รู้ว่ามันลึกมากและบวกกับมันเป็นบ้านที่ออกแบบมาดูโมเดลแต่ด้วยวัสดุของประตูกับหน้าต่างที่เป็นไม้ซึ่งมันเข้ากับสีขาวของตัวบ้านได้เป็นอย่างดี

และต้นไม้กับดอกไม้รอบ ๆ ของบ้านก็ทำให้บ้านนี้ดูร่มรื่นเข้าไปอีกเป็นบ้านที่น่าอยู่มาก ๆ หลังนึงเลยจริง ๆ

“ ลูลูช นายจะอยู่ห้องชั้น 1 หรือชั้น 2 ดีชั้นให้นายเลือกก่อนเลย ”

เลือกคำตอบ

- ชั้นเลือกห้องชั้น 1

- ชั้นเลือกห้องชั้น 2

อืมมมม เอาไงดีห้องข้างบนก็น่าจะได้ดูวิวข้างนอกชัด ๆ และก็ดูมีเพื่อนที่สำหรับนั่งอ่านหนังสือที่ริมระเบียงด้วย แต่ห้องชั้น 1 ก็ติดกับสระว่ายน้ำมองวิวสระว่ายน้ำได้ตลอด

ผมคิดไม่ตกก่อนที่จะหันไปเห็นสิ่งนึงอยู่หน้าห้องชั้น 1 สิ่งนั้นก็คือแคร่ที่เอาไว้สำหรับนั่งมันดูวางอยู่ตรงหน้าบานหน้าต่างบานใหญ่ของห้องติดกับขอบสระว่ายน้ำพอดี

ที่ด้านข้างของแค่มีโต๊ะญี่ปุ่นที่ทำจากไม้อันเล็ก ๆ อันนึงวางอยู่ ถ้าผมเปิดหน้าต่างออกและเอาโต๊ะญี่ปุ่นวางไว้บนแคร่และก็เอาโน๊ตบุ๊คมาวางมันและนั่งทำงานจากข้างในห้องโดยที่ยังรับลมจากข้างนอกได้อยู่ ว้าว เพอร์เฟค

เลือกคำตอบ - ชั้นเลือกห้องชั้น 1

“ ชั้นเลือกห้องชั้น 1 ”

“ ได้เลยจัดให้ เดี๋ยวชั้นช่วยนายจัดของเอง ”

โทมะเดินถือกระเป๋าของผมนำหน้าเข้าไปในห้องก่อนจะเริ่มรื้อของที่อยู่ข้างในออกมาเพื่อวางในห้อง

ในห้องถูกตกแต่งด้วยไม้เกือบทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นพื้น เตียงที่ติดไปกับพื้นเลยก็ทำมาจากไม้เหมือนกัน กระจก ชั้นวางของและตู้เสื้อผ้าก็ทำมาจากไม้ทั้งหมด คงจะมีแค่ที่นอน แอร์ กับเบาะรองนั่งที่พื้นล่ะมั้งที่ไม่ได้ทำมาจากไม้

เดี๋ยวก่อนนะมาทำความเข้าใจกันก่อนที่ผมพูดมาทั้งหมดมันคงจะได้ฟีลบ้านผีสิงตามต่างจังหวัดที่บ้านทรงไทยทำมาจากไม้ใช่มั้ย ช้าก่อนทุกท่านมันไม่ใช่แบบนั้นทั้งหมดนี่มันให้ฟีลแบบบ้านพักอากาศริมทะเลมากกว่าน่ะนะถึงแม้ว่ารอบข้างจะดูเหมือนอยู่ในตัวเมืองก็ตาม

“ โทมะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวที่เหลือชั้นจัดของเองนายไปเก็บของที่ห้องนายก่อนเถอะ ”

“ เอางั้นหรอ ”

“ อื้อ ”

“ โอเค งั้นก็ได้งั้นถ้าชั้นจัดเสร็จแล้วเดี๋ยวลงมาหาใหม่นะ ”

ผมยิ้มและพยักหน้าให้โทมะก่อนที่โทมะจะค่อย ๆ เดินถือสัมภาระของตัวเองขึ้นไปที่ชั้น 2

หลังจากที่โทมะออกไปผมก็เดินตรงไปหากระจกบานยาวบริเวณขอบทำจากไม้ที่ตั้งอยู่ตรงมุมห้องเพื่อที่จะมองตัวเองให้ชัดขึ้นผมลากสายตามองตั้งแต่บริเวณหัวจรดจนถึงปลายเท้าและกลับมาเพ่งมองที่บริเวณหน้าอีกทีแบบจริงจัง

อืม…..หน้าตาดีเอาเรื่องเลยนะเนี่ย ฮะ ๆ

คีย์เผลอยิ้มและหัวเราะเบา ๆ ให้กลับตัวเองในร่างใหม่ที่เค้าเห็นผ่านกระจก

สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของคีย์คือ เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลอ่อน ใบหน้าดูเกลี้ยงเกลา จมูกโด่งเรียวเล็ก ริมฝีปากบางมีสีชมพูอ่อน ๆ และที่ดูเด่นชัดออกมาจากใบหน้านั้นที่สุดก็คงจะเป็น ดวงตากลมโตสีเขียวมรกต ราวกับตาของตุ๊กตา

สมแล้วที่เป็นตัวละครหลักออกแบบมาได้ดีเหมือนกันนะเนี่ย ถ้าให้ผมเดาส่วนสูงก็น่าจะพอ ๆ กับตัวผมในชีวิตจริงประมาณ 175 ได้

แต่เค้าดูดีกว่าผมเยอะเลยแฮะแต่จะเทียบกันมันก็คงยากอ่ะเนอะ เค้ามันตัวละครหลักที่ผู้สร้างตั้งใจปั้นโมเดลกับผมที่เป็น NPC ตัวที่หกพันสามร้อยยี่สิบเอ็ดล้านล้านบนโลกจริง ฮ่า ๆ

และเดี๋ยวก่อนนะตาคู่นี้ นี่มันอะไรกันของจริงหรือใส่คอนแทคเลนส์เนี่ย

จิตเป็นนายกายเป็นบ่าวแต่บางครั้งกายก็ทำงานก่อนจิตอย่างเช่นตอนนี้ที่มือผมมันไวกว่าความคิดเผลอเอานิ้วจิ้มตาตัวเองด้วยความไวแสง

“ โอ้ย เจ็บ ” คีย์เอามือสองข้างกุมที่ดวงตาข้างขวาของตัวเองแน่นก่อนที่จะงอตัวลงเพราะความเจ็บปวดจากบริเวณตา

ของจริงนี่หว่า ใครจะไปรู้ล่ะเกิดมาก็เพิ่งเคยเจอคนเอเชียตาสีเขียว ผมเองก็ลืมนึกไปว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ในเกม พอ ๆ เลิกคิดเรื่องรูปร่างมาคิดเรื่องที่มันสำคัญกว่านั้นก่อนดีกว่า

คีย์คิดได้ดังนั้นจึงย้ายร่างของตัวเองมานั่งลงที่เตียงก่อนจะครุ่นคิดในหัวตัวเอง

เท่าที่ผมลองสังเกตดู ดูเหมือนว่าผมจะสามารถพูดคุยกับทุกคนได้โดยที่ไม่ต้องรอแค่เลือกช้อยตอนตอบคำถามเฉย ๆ แต่ถ้าผมพูดอะไรออกไปมั่ว ๆ แบบนี้มันจะดีหรอมันจะไม่ทำให้เนื้อหาของเกมเปลี่ยนไปใช่มั้ย

เห้อ คิดไปก็คงไม่ได้คำตอบลองเรียกน้องดรีมมาถามดูดีกว่า

น้องดรีมครับ

“ ว่าไงคะ ท่านคีย์ ”

“ เย้ย ” ผมตกใจเกือบหงายหลังจู่ ๆ กระสือ แค่ก กระต่ายตัวกลมขนฟูนามว่าน้องดรีมก็โผล่ขึ้นมากลางอากาศ

คือผมก็เข้าใจนะว่านี่มันไม่ใช่โลกความจริงแต่ผมก็ยังไม่ชินสักทีคงต้องใช้เวลาปรับตัวอีกสักพัก

“ ท่านคีย์เรียกน้องดรีมมาทำไมหรอคะ ”

“ คือผมมีเรื่องอยากจะถามนิดหน่อยน่ะ ”

“ ได้เลยค่ะท่านคีย์ ”

“ คือผมสามารถพูดคุยกับทุกคนในโลกนี้ได้ปกติใช่มั้ย แบบพูดอะไรก็ได้หรือผมต้องพูดตามบทที่กำหนดไว้แล้วอะไรแบบนี้หรือเปล่า ”

“ ในส่วนของการใช้ชีวิตของท่านคีย์ รวมถึงทั้งคำพูดและการกระทำต่าง ๆ ท่านคีย์สามารถเลือกทำได้ตามใจของตัวเองเลยค่ะเพราะที่นี่ก็คือชีวิตของท่านคีย์เหมือนกัน

เพียงแต่ในบางเหตุการณ์ตามเวลาที่เควสกำหนดจะมีอีเว้นท์ที่ท่านคีย์ต้องทำเพื่อที่จะรักษาและเพิ่มค่าความสัมพันธ์ค่ะถ้าท่านคีย์ไม่ทำ ท่านคีย์ก็จะจบเกมนี้ไม่ได้ค่ะ ”

“ ค่าความสัมพันธ์งั้นหรอ ”

“ ใช่ค่ะ ค่าความสัมพันธ์ในทุกวันท่านคีย์จะได้รับ 100 เพชร และในแต่ละเควสที่ท่านคีย์ทำจะต้องใช้เพชรเพื่อปลดล็อคค่ะหากเพชรหมดไม่สามารถปลดล็อกเควสได้ ก็จะไม่สามารถทำเควสนั้นได้ค่ะ

แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ หากในวันนั้นท่านคีย์ใช้เพชรไม่ครบ 100 ก็สามารถเก็บสะสมเพชรไว้สำหรับใช้วันอื่นได้ค่ะ และในแต่ละเควสก็สามารถเลือกช้อยเพื่อเพิ่มค่าความสัมพันธ์ระหว่างท่านคีย์กับตัวละครหลักได้ด้วยค่ะ

และค่าความสัมพันธ์รวมถึงช้อยต่าง ๆ ที่ท่านคีย์เลือกในระหว่างที่ทำเควสก็จะเป็นตัวตัดสินบทสรุปของแต่ละตัวละครหลักค่ะว่าจะจบแบบไหน

หากค่าความสัมพันธ์ติดลบก็จะจบแบบ Bad Ending ค่ะ หากค่าความสัมพันธ์อยู่ที่ระดับกลางก็จะจบแบบ Normal Ending ค่ะ และหากค่าความสัมพันธ์อยู่ในระดับสูงก็จะจบแบบ Happy Ending ค่ะ

แต่มีกฎอยู่ 1 ข้อค่ะสำหรับเรื่องนี้ คือท่านคีย์สามารถเลือกจบ Happy Ending ได้แค่กับ 1 ตัวละครหลักเท่านั้นค่ะ ส่วน Normal Ending กับ Bad Ending ไม่ได้จำกัดไว้ค่ะ ”

“ หมายความว่าผมแค่เล่นเกมนี้ให้จบต่อให้จะจบแบบไหนก็ตามก็สามารถกลับไปที่โลกเดิมของผมได้ใช่มั้ย ”

“ ถูกต้องค่ะ ”

“ แล้วต้องค่าความสัมพันธ์ติดลบเท่าไหร่หรอถึงจะจบแบบ Bad หรอ ”

ช้าก่อนอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ผมไม่ได้ต้องการจะให้เกมนี้จบแบบ Bad Ending หรอกนะถึงจะเป็นแค่เกมแต่สำหรับผมการที่มีคนมายืนอยู่ข้างหน้าผมแบบนี้จะให้คิดแค่ว่าเค้าเป็นตัวละครในเกม หรือเป็น NPC อะไรพวกนั้นมันก็คิดไม่ลงหรอก

เอาจริง ๆ ทุกอย่างมันเหมือนจริงมากจนผมไม่อยากเชื่อด้วยซ้ำว่ามันเป็นแค่เกมและต่อให้มันจะเป็นเกมผมก็อยากให้ทุก ๆ ดำเนินไปในแง่ดีมากกว่าแง่ร้าย แต่แค่ถามเผื่อไว้เฉย ๆ เกิดไปตอบคำถามพลาดขึ้นมาแล้วคะแนนติดลบเดี๋ยวก็ชิบหายกันหมด

“ ในส่วนของเรื่องนั้น………..น้องดรีมไม่สามารถบอกได้ค่ะ ”

“ ห้ะ อะไรนะ แล้วต้องค่าความสัมพันธ์เท่าไหร่ถึงจะจบแบบ Normal กับ Happy ล่ะ ”

“ ขอโทษด้วยค่ะในส่วนของข้อมูลตรงนี้น้องดรีมไม่สามารถบอกได้ค่ะ ”

“ เดี๋ยวน้องดรีมไม่งั้นคือผมต้องเล่นเกมนี้แบบไม่รู้จุดหมายงั้นหรอว่ามันจะจบเมื่อไหร่และจะจบแบบดีหรือไม่ดี ”

“ ความจริงตอนที่ท่านคีย์เล่นเกมนี้ผ่านคอมพิวเตอร์จะมีบอกอยู่ตรงปุ่มเครื่องหมายคำถามเล็ก ๆ ข้างซ้ายล่างของจอก่อนที่จะกดเข้าเกมค่ะ ถ้ากดเข้าไปอ่านในนั้นจะมีรายละเอียดบอกอยู่ค่ะ ”

เดี๋ยวนะ ใครมันจะไม่สังเกตอะไรแบบนั้นกันฟะหรือต่อให้ผมรู้ในตอนนั้นผมก็ไม่สนใจมันด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ไงนี่มันส่งผลต่อชีวิตผมเลยนะ

“ คือตอนนั้นผมไม่ได้สังเกตเลยจริง ๆ น้องดรีมบอกผมหน่อยไม่ได้หรอครับ เรื่องนี้มันสำคัญมาก ๆ เลยนะ ”

ผมยกมือสองข้างขึ้นมาผสานกันไว้ตรงอก ก่อนจะทำหน้าเว้าวอนแบบที่ผมคิดว่าดูน่าสงสารแบบสุดขีดหวังว่าน้องดรีมจะใจอ่อนลงบ้าง

“ ขอโทษจริง ๆ ค่ะท่านคีย์ความจริงถ้าน้องดรีมสามารถบอกได้น้องดรีมก็อยากจะรีบบอกท่านคีย์ค่ะ แต่ว่า…..”

“ แต่ว่า ” แต่ว่าอะไรล่ะครับบอกผมมาเถอะ

“ แต่ว่าเบื้องบนมีคำสั่งมาว่าไม่ให้บอกค่ะ ”

“ วอท? เบื้องบน เบื้องบนไหนน้องดรีม ”

อะไรคือเบื้องบน ผมเงยหน้ามองไปข้างบนก็มองเห็นแต่เพดานห้อง เบื้องบน เบื้องบน บนไหนฟะ

“ เบื้องบนเป็นผู้สั่งการของน้องดรีมค่ะ ทางเบื้องบนได้ส่งน้องดรีมมาช่วยดูแลท่านคีย์ น้องดรีมจะตั้งใจดูแลท่านคีย์อย่างเต็มที่ค่ะแต่ต้องขอโทษจริง ๆ สำหรับบางคำถามหากเบื้องบนไม่อนุญาตน้องคีย์ก็ไม่สามารถจะฝ่าฝืนคำสั่งได้ค่ะ ”

“ อย่าบอกนะว่า ” เชี้ยหรือว่าจะใช่ “ เบื้องบนคือพระเจ้าหรอ ”

จริงป้ะเนี่ยพระเจ้ามีอยู่จริงด้วยงั้นหรอ ก่อนอื่นผมต้องออกตัวก่อนว่าผมไม่ได้นับถือศาสนาอะไรเลยหรือก็คือผมไม่มีศาสนานั่นเอง ผมแค่นับถือตัวเอง นับถือความดี ผมเลือกในสิ่งที่ผมชอบและผมก็รับผิดชอบในสิ่งที่ผมเลือก

ผมคิดเสมอว่าผมจะทำทุกอย่างที่ผมอยากจะทำแต่สิ่งที่ผมทำนั้นต้องไม่ไปรบกวนหรือสร้างความเดือดร้อนสำหรับผู้อื่น ผมให้เกียรติทุกคนในถานะมนุษย์เท่าเทียมกันหมด และอะไรที่ผมไม่อยากให้คนอื่นทำกับผม ผมก็จะไม่ทำสิ่งเหล่านั้นใส่คนอื่น

ความจริงผมไม่เชื่อด้วยซ้ำว่านรก สวรรค์มีจริงสำหรับผมถ้าตายก็แค่กลายเป็นฝุ่นและหายไปแค่นั้น ผมยังลงทะเบียนบริจาคอวัยวะไว้กับสภากาชาดไทยเลย

เผื่อผมเป็นอะไรไปและอวัยวะของผมมันสามารถช่วยต่อลมหายใจของใครสักคนบนโลกนี้ได้บ้าง ดีกว่าสลายกลายเป็นฝุ่นเฉย ๆ ซึ่งแน่นอนว่าผมไม่ได้ทำไปเพราะหวังบุญเหมือนที่ผู้ใหญ่หลาย ๆ คนพยามกรอกใส่หูผมหรอกนะ

ผมแค่ทำในสิ่งที่ผมอยากทำ ทำในสิ่งที่ผมมีความสุขและถ้ามันเป็นส่วนนึงที่ทำให้คนอื่นมีความสุขได้ด้วยผมก็ยินดี

So ผมเลยไม่คิดว่าพระเจ้าจะมีอยู่จริงไง ฮัลโหล นี่หรือจะแปลว่าตรรกะที่ผมคิดว่าก่อนหน้านี้มันผิดหมดเลยงั้นหรอ

“ พระเจ้า พระเจ้าคือใครหรอคะ ” น้องดรีมถามพร้อมกับทำตาแป๋วมองมาที่ผม

“ ก็พระเจ้าไง แบบคนที่สร้างโลก สร้างภูเขาทะเล สร้างมนุษย์ อดัมกับเอวา อะไรแบบเนี้ย

“ เอ๋ น้องดรีมไม่เห็นรู้จักพระเจ้าเลยค่ะ แต่ดูเป็นคนที่เท่ดีนะคะ ”

“ ไม่ใช่แบบนั้นน้องดรีม ” คุยไปผมว่าจะยิ่งไม่รู้เรื่องกันไปใหญ่ผมเองก็ไม่รู้ว่าคลังคำศัพท์ของน้องดรีมจะบรรจุอะไรไว้บ้างแล้วจะเข้าใจตรงกันกับมนุษย์แบบเรารึเปล่า ผมเองก็เพิ่งเคยคุยกับกระต่ายบินได้เหมือนกัน

“ แล้วทำไมเบื้องบนถึงไม่ให้บอกผมเรื่องค่าความสัมพันธ์ล่ะครับ ”

“ ทางเบื้องบนได้ให้คำอธิบายไว้ว่า เพราะนี้ก็คือชีวิตของท่านคีย์ค่ะ ต่อให้ที่นี่จะเป็นเกมแต่ชีวิตของท่านคีย์ก็ยังเป็นชีวิตของท่านคีย์ค่ะ

ในชีวิตที่ผ่านมาของท่านคีย์ก็เคยผ่านการตัดสินใจมาหลายครั้งและในหลาย ๆ ครั้งท่านคีย์เองก็ยังไม่รู้ใช่มั้ยคะว่าทางที่ท่านคีย์เลือกจะเป็นทางที่ดีหรือทางที่ไม่ดี

ในหลาย ๆ ครั้งคำพูดหรือประโยคสนทนาที่เราพูดใส่ใครเราก็ไม่รู้ใช่มั้ยล่ะคะว่าเค้าจะรู้สึกดีหรือรู้สึกแย่

และในหลาย ๆ ครั้งเราก็ไม่รู้ใช่มั้ยล่ะคะว่าประโยคเหล่านั้นจะเป็นประโยคสุดท้ายในชีวิตที่เราจะได้คุยกับเค้ารึเปล่า ”

ประโยคสุดท้ายในชีวิตงั้นหรอ จู่ ๆ ภาพในหัวผมก็นึกย้อนกลับไปถึงความทรงจำของผมตอนที่ยังเป็นเด็ก

‘ พ่อครับ อย่าลืมซื้อลูกอมมาให้ผมด้วยนะครับ ’

‘ ผมจะรอนะครับ ’

‘ พ่อ พ่อครับ ฮือ ไม่นะ พ่ออออออ ’

‘ ผมรักพ่อนะครับ ’

“ เพราะว่าไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นแบบไหนทุกการตัดสินใจจึงมีค่าใช่มั้ยล่ะคะ ทางเบื้องบนแจ้งมาแบบนี้ค่ะ ”

“ เฮ้อ นั่นสินะ ไม่บอกก็ไม่บอกผมจะพยามด้วยตัวเองละกันนะ ขอบคุณมากนะน้องดรีม สำหรับข้อมูล ”

______________________________________

talk with writer

EP.4 มาแล้วเย้ ๆ อยากจะบอกทุกคนว่าตอนที่กำลังแต่งอยู่คือหัวโงนเงนเริ่มไม่มีสติเพราะหกโมงเช้าแล้วแต่ยังไม่ได้นอนเลย 555 ความจริงเวลาที่ใช้แต่งน้อยมากเลยค่ะ แต่ใช้เวลาทำอารมณ์เยอะมากเลยเสียเวลากับตรงนั้นไปเยอะมาก อาจจะเป็นเพราะเรายังแต่งไม่เก่งด้วย แต่หวังว่าในอนาคตมันจะง่ายขึ้นเราจะได้อัพให้ทุกคนอ่านกันได้ไว ๆ เนอะ ^^

ไวน์ลดา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***