EP.2 ติ้ง ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Dream come true ค่ะ

 EP.2 ติ้ง ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Dream come true ค่ะ

“ ติ้ง ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Dream come true ค่ะ ”

“ ไงนะ? ”

“ ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Dream come true ค่ะ ”

แสบตาจัง นั่นคือความรู้สึกแรกของผมที่สัมผัสได้ผมรู้สึกมึน ๆ เล็กน้อยมันเหมือนกับจู่ ๆ ในหัวผมมันก็วิ้งไปหมดแล้วหลังจากนั้นภาพก็ตัดและก็มาตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนมีสปอตไลต์หลายอันมาจ่อที่หน้าของผมอยู่ผมพยามที่จะลืมตาอย่างยากลำบากและสิ่งแรกที่ผมเห็นหลังจากลืมตาได้ก็คือจอ LED ขนาดใหญ่ที่แสดงข้อความว่า ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Dream come true ค่ะ

เดี๋ยวนะเมื่อกี้เหมือนผมจะได้ยินเสียงพูดเป็นประโยคเดียวกับข้อความที่โชว์อยู่บนจอ LED เสียงงั้นหรอ? เสียงใครกัน

“ ที่นี่ที่ไหนอ่ะ ” ผมถามออกไปด้วยความรู้สึกสับสนเมื่อกี้ผมกำลังทำอะไรอยู่นะเหมือนผมกำลังอยู่ที่บ้านและทำอะไรอยู่สักอย่าง

“ ที่นี่คือ Dream come true ค่ะ ”

มีเสียงเล็ก ๆ เหมือนเด็กผู้หญิงตอบกลับมาตอนนี้สติของผมเริ่มกลับมาแล้วผมพยายามที่จะมองสำรวจรอบ ๆ ตัวเองอีกครั้งว่าสรุปแล้วที่นี่มันคือที่ไหนกันแน่ แต่จากเท่าจากที่ผมสำรวจที่นี่มันเหมือนกับเป็นห้องสีขาว ขาวไปหมดทั้งเพดาน ผนังและพื้นห้องเป็นสีขาวทั้งหมดแต่เดี๋ยวนะ…..ประตูหายไปไหน!!

ผมยกมือขึ้นมาขยี้ตาอีกรอบก่อนจะเพ่งสายตาสอดส่องทุกมุมทุกองศาของสถานที่ที่ผมอยู่ผมเพิ่งสังเกตว่าตอนนี้ผมกำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเก้าอี้สีขาวหน้าตาแปลก ๆ ตัวนึงอยู่ มันดูรูปทรงคล้ายกับเก้าอี้เกมมิ่งที่กำลังปรับเอนหลังอยู่แต่หน้าตามันดูแอดวานซ์กว่านั้นมากจะว่ายังไงดีดูเหมือนเก้าอี้ที่ผมเคยเห็นในหนังยานอวกาศหรือพวกหลังไซไฟอะไรประมาณนั้น

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นคือที่นี่มันไม่มีประตูจริง ๆ มีแต่จอ LED ที่ตั้งอยู่ข้างหน้าของผมแต่เดี๋ยวนะเมื่อกี้มีเสียงคนตอบกลับมาหนิ

“ มีใครอยู่มั้ยครับ ” ผมตะโกนถามเสียงไม่ดังมากหวังว่าเจ้าของเสียงเล็ก ๆ เมื่อกี้จะได้ยินและตอบกลับมา

“ มีน้องดรีมอยู่ค่ะ ” เสียงเล็กตอบกลับมาได้ยินอย่างชัดเจนแต่จากทิศทางไหนผมไม่แน่ใจและผมเองก็มองไม่เห็นร่างของเจ้าของเสียงเล็กนี้แต่ถ้าให้เดาเจ้าของเสียงน่าจะอยู่ข้างนอกห้องเพราะในนี้ไม่มีใครอยู่แล้วนอกจากผมคนเดียว

ฟู่ โล่งอกไปทีนึกว่าจะถูกขังอยู่ในนี้ซะแล้ว

“ น้องชื่อดรีมใช่มั้ยครับ น้องดรีมช่วยบอกพี่หน่อยได้มั้ยครับว่าประตูทางออกจากห้องอยู่ทางไหน ” ผมพูดพลางคิดในหัว หรือว่าในนี้จะเป็นห้องลับแบบต้องมีกลไกอะไรบางอย่างถึงจะเปิดประตูได้เหมือนพวกในหนังสายลับ

“ ที่นี่ไม่มีประตูหรอกค่ะ ”

“ ไม่มีประตู แล้วแบบนี้พี่จะออกจากที่นี่ได้ยังไงล่ะครับ ” คิ้วของผมเริ่มขมวดเข้าหากัน ให้ตายสินี่ผมเริ่มกังวลจริง ๆ แล้วนะเนี่ย

แต่ถึงแบบนั้นเราลองลงไปคลำตรงกำแพงดูเองก่อนดีกว่าบางทีน้องคนนั้นอาจจะอยากแกล้งเค้าเล่นเฉย ๆ ก็ได้ เดี๋ยวนะทำไมผม ขยับไม่ได้ หรือว่า ………… หรือว่าทั้งหมดนี้จะเป็นฝันแล้วผมแค่กำลังโดนผีอำอยู่

“ อื้บ ฮึบ อ้ะ ” ผมพยามที่จะยกมือขึ้นมาเพื่อจะเอามาหยิกแขนตัวเอง แต่ไม่ไหวขยับไม่ได้เลย

“ วิธีที่จะออกจากที่นี่ได้มีแค่วิธีเดียวค่ะคือเล่นเกมจนจบ ปิ๊ง ”

ในขณะที่เสียงนั้นเอ่ยขึ้นก็ปรากฏร่างของอะไรบางอย่างลอยขึ้นมาตรงหน้าของคีย์

“ เห้ย ตัวไรอ่ะ ” ตาของผมเบิกกว้างไม่รู้รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้แต่บอกตามตรงนี่สิ่งที่มันเกิดขึ้นทั้งหมดนี่มันดูประหลาดมากโดยเฉพาะตัวอะไรสักอย่างที่กำลังลอยอยู่ข้างหน้าของผม

“ น้องดรีมเองค่ะ ”

“ ห้ะ น้องดรีม ” เจ้าของเสียงเล็กน่ารักที่ตอนแรกผมคิดว่าน่าเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ น่าจะอยู่ชั้นไม่เกินประถมแต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมนี่ไม่รู้จะนิยามว่าเป็นตัวอะไรดี คือน้องเป็นก้อนเล็ก ๆ กลม ๆ ที่มีขนปุกปุยอยู่รอบ ๆ ตัว

ขนฟูฟ่องเหมือนกับก้อนสำลีแต่ใช่น้องมีหูยาว ๆ 2 ข้างและมีหางที่ฟูฟ่องกลม ๆ ด้านหลัง ฟังถึงตอนนี้น้องดูจะเหมือนกระต่ายใช่มั้ยแต่น้องไม่มีแขนกับขา WTH อะไรวะเนี่ย

สรุปแบบง่ายสุด ๆ เลยก็คือน้องเหมือนกระต่ายที่ขนฟูเหมือนสำลีแต่ไม่มีแขนและขาเป็นแค่ก้อนกลมและบนใบหน้าก็มีรอยยิ้มน่ารักเหมือนในการ์ตูนเด็กอยู่และที่สำคัญน้องลอยได้ เชี่ย หรือว่าน้องจะเป็น………กระสือกระต่าย!!

“ ท่านคีย์พร้อมรึยังคะใกล้เวลาที่ต้องเริ่มเกมแล้วค่ะ ”

“ เดี๋ยวนะ เกมอะไร? ”

“ ที่นี่คือ Dream come true ค่ะที่ที่ทุกความฝันจะเป็นจริงขอเพียงแค่คุณร่วมเดินทางมากับเราคุณจะพบกับความสุข เสียงหัวเราะ รอยยิ้มและความรักค่ะ ขอเพียงคุณมีหัวใจที่บริสุทธิ์คุณผู้ชายทั้ง 3 ท่านก็พร้อมที่จะมอบความรักที่สุดแสนจะโรแมนติกให้กับคุณค่ะ ”

“ …. ” อึ้งกิมกี่ ที่ผมเงียบนี่ไม่ใช่ผมเข้าใจนะคือผมไม่เข้าใจเลยจนต้องพยามใช้สมองอันน้อยนิดของผมคิดทบทวนเรื่องราวทั้งหมดว่าสรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

สายตาของผมเลื่อนไปทางซ้ายและขวาอย่างรวดเร็วด้วยความกังวลก่อนที่ผมจะเหลือบไปเห็นสิ่งที่มันอยู่ตรงหน้าของผมมาตลอดก็คือจอ LED ขนาดใหญ่ที่บนนั้นเขียนคำว่า ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Dream come true ค่ะ อยู่

Dream come true Dream come true ทำไมชื่อนี้มันคุ้น ๆ จังวะ และจู่ ๆ ก็เหมือนมีภาพแฟลชแบ็คเข้ามาในหัวผม

“ติ้ง ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Dream come true ค่ะ” เสียงของเกมดังขึ้นก่อนจะเด้งแถบข้อความว่า

“ นี่มันเกมที่ไอมิ้นให้เราเล่นนี่หว่า นี่เราหลับตอนเล่นเกมแล้วฝันหรอเนี่ย ” เป็นการฝันที่ภาพชัดมากจริง ๆ ปกติเวลาผมฝันนี่ผมแทบจะจำอะไรไม่ได้เลย แต่นี่มันชัดมากเหมือนกับผมอยู่ในฝันนี่จริง ๆ

“ ความจริงแล้วท่านคีย์ไม่ได้หลับค่ะ ท่านคีย์ลองนึกดูดี ๆ อีกทีนะคะว่าภาพสุดท้ายที่ท่านคีย์เห็นคืออะไร ”

ภาพสุดท้ายงั้นหรอก็ผมกำลังเล่นเกมนี้อยู่ กำลังทำเควสกินหมูกระทะ ใช่ แล้วก็หลังจากนั้น…..น้ำ ใช่ผมทำแก้วน้ำตกและพยามที่จะคว้าไว้แต่ก็ไม่ทันแก้วน้ำก็เลยตกใส่ปลั๊กไฟและผมก็หล่นตามลงมาด้วย อย่าบอกนะว่า

“ นี่ผมตายแล้วงั้นหรอ!! ”

“ น้องดรีมเสียใจด้วยจริง ๆ ค่ะท่านคีย์ ”

ไม่นะ ไม่จริง ผมตาย ตายแล้วงั้นหรอ นี่ผมพึ่งจะอายุ 18 เองนะ ผมยังไม่ได้ใช้ชีวิตในแบบที่ผมอยากใช้เลย ยังมีอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำ มีอีกหลายที่ที่ยังไม่เคยไป ผมยังเรียนไม่จบเลยด้วยซ้ำแล้วไหนจะแม่ผม เพื่อนสนิทผม ครอบครัวของผม ผมยังไม่ได้บอกลาแม่เลยด้วยซ้ำ

“ ฮึก ๆ ฮือ ”

น้ำใสค่อย ๆ ไหลรินออกมาตาคู่สวยของคีย์จนดวงตาของเค้าเริ่มแดง ใบหน้าที่เคยดูสดใสกลายเป็นความหมองหม่นจนถูกปกคลุมไปด้วยความเศร้าในท้ายที่สุด

“ ท่านคีย์อย่าร้องไห้เลยนะคะ ยังพอมีทางที่ท่านคีย์จะกลับไปโลกเดิมได้อยู่นะคะ ”

“ มีทางหรอ ” ผมพยามกระพริบตาเพื่อไล่น้ำตาออกไปจากใบหน้าและเงยหน้ามาฟังสิ่งที่น้องดรีมพูดเมื่อกี้

“ ผมยังกลับไปได้งั้นหรอ กลับไปโลกเดิม ไปใช้ชีวิตของผมเหมือนก่อนหน้านี้ได้ใช่มั้ย ” หัวใจผมเต้นตึกตักในขณะที่ผมถามประโยคนั้นออกไป

ถ้าทั้งหมดนี่คือเรื่องจริงหมายความว่าน้องดรีมคือยมบาลงั้นหรอ หรือคือพระเจ้าหรือผมกำลังถูกพระเจ้าทดสอบอยู่ เดิมทีผมไม่ได้นับถือศาสนาอะไรเป็นหลักอยู่แล้วเลยไม่ค่อยแน่ใจว่าขั้นตอนหลังจากนั้นจริง ๆ ต้องเป็นยังไง ไม่รู้ว่าพระเจ้ามีจริงมั้ย เอาจริง ๆ ผมไม่เชื่อเรื่องหลังความตายด้วยซ้ำ สำหรับผมความตายก็คงแค่เหมือนการหลับไปตลอดกาลเฉย ๆ

แต่ตอนนี้ผมยังไม่อยาก ยังไม่อยากจากไป อย่างน้อยก็ขอให้ผมได้บอกลาแม่ก่อนก็ยังดี ถ้ามันจะพอมีทางไหนให้ผมได้กลับไป ผมก็จะทำ

“ ใช่ค่ะ ขอเพียงแค่ท่านคีย์เล่นเกมนี้จนจบแบบ Happy Ending ท่านคีย์ก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกกลับไปโลกเดิมได้ค่ะ ท่านคีย์พร้อมที่จะเริ่มเกมรึยังคะ ”

สายตาของคีย์หลุบต่ำลงด้วยความกังวลแต่ถึงแบบนั้นเค้าก็ตอบออกไปว่า

“ ผมพร้อมแล้ว ” มั้ง ฮืออออ แม่ครับเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ

“ ถ้างั้นก็เริ่มกันเล๊ย Start ” เสียงเล็ก ๆ ของน้องดรีมพูดขึ้นอย่างดีใจก่อนที่จอ LED ด้านหน้าผมจะเริ่มเปลี่ยนข้อความบนหน้าจอ

“ เชิญเลือกเพศของท่านค่ะ ”

[หญิง] [ชาย]

“ เพศชะ ” เดี๋ยวนะเกมที่ไอมิ้นมันให้ผมเล่นมันเป็นเกมจีบหนุ่มไม่ใช่หรอตัวผู้เล่นก็ต้องเป็นผู้หญิงไม่ใช่หรอทำไมถึงมีให้เลือกเพศได้ แต่พอมาคิดดูตอนที่ผมเล่นเกมนี้ตัวละครของเราตรงบทพูดก็ใช้คำว่าครับนี่หว่า

เชี่ย นี่ผมมองข้ามจุดนี้มาได้ยังไงเนี่ยก็เกมมันมีเสียงพากย์แต่พวกตัวละครผู้ชายในเกมนี่หน่าตรงที่เป็นบทของตัวละครเรามันมีแค่เป็นตัวหนังสือเฉย ๆ ผมเข้าใจนะว่าโลกเดี๋ยวนี้ทุกอย่างเปิดกว้างทุกคนเท่าเทียมกันหมดไม่ว่าจะเพศไหน ผิวสีไหน หรือจะศาสนาไหนก็ตาม

แต่ผมไม่เคยเล่นเกมแนวนี้เลยถึงเพิ่งรู้ว่ามันมีให้เลือกเพศด้วย ถ้าผมเลือกเพศชายบทพูดก็จะใช้คำว่าครับเหมือนกับที่ผมเคยเล่นมาก่อนหน้านี้ใช่มั้ย งั้นผมเลือกเพศชะ

ในขณะที่คีย์กำลังตีกับความคิดในหัวของตัวเองนั้น จู่ ๆ จอ LED ที่แสดงช้อยระหว่างเพศหญิงและเพศชายก็มีสัญลักษณ์เคอร์เซอร์โชว์ขึ้น คีย์เหลือบไปมองที่จอด้วยความฉงนคิ้วและก่อนที่เค้าจะได้เอ่ยถามอะไรออกไปสัญลักษณ์เคอร์เซอร์นั้นก็ค่อย ๆ เลื่อนไปที่ช้อยของเพศชายและกดเลือกที่ช้อยนั้น

“ เดี๋ยวนะ นี่ผมยังไม่ได้เลือกเลย ” ถึงผมจะเลือกช้อยนี้อยู่แล้วก็เหอะแต่ก็ยังไม่ได้เลือกไง ไหงเคอร์เซอร์มันขยับไปเองเฉย

“ ขอโทษด้วยค่ะในส่วนนี้ท่านคีย์ไม่สามารถเลือกเองได้ค่ะต้องไปเป็นตามระบบตอนแรกที่ได้ทำการล็อคอินและเลือกไว้ค่ะ ”

“ อย่าบอกนะว่าหมายถึงที่มิ้นเลือกไว้ตอนแรกงั้นหรอ ”

“ ใช่แล้วค่า ” น้องดรีมยกยิ้มอย่างน่ารักราวกับว่าดีใจที่ผมตอบถูก

“ เฮ้อ ขนาดชีวิตผมในนี้ผมก็ยังเลือกเองไม่ได้งั้นหรอแต่ช่างเหอะยังไงผมก็แค่ต้องเล่นมันให้จบอยู่ดี ”

[กรุณาใส่ชื่อของคุณค่ะ]

และข้อความบนจอก็เปลี่ยนไปอีกครั้งและเช่นเคยครั้งนี้ก็มีสัญลักษณ์เคอร์เซอร์เลื่อนไปกดที่ช่องว่างที่ให้ใส่ชื่อพร้อมกับพิมพ์ชื่อลงไปในช่องนั้น

ว่าแต่มิ้นมันตั้งชื่อตัวละครว่าอะไรนะผมก็ลืมแล้วตอนเล่นเกมก็มัวแต่โฟกัสกับเนื้อเรื่องอยู่

[ลูลูช]

เชี่ย มิ้นมึงดูการ์ตูนมากไปมั้ยเนี่ยย โอเคถ้าผมจำไม่ผิดนี่คงเป็นชื่อของพระเอกอนิเมะสักเรื่องเหมือนจะเคยได้ยินที่มิ้นมันเล่าให้ฟัง By the way ชื่อมันก็เท่ดีแต่ต่อไปนี้จะให้ผมแทนตัวเองว่าลูลูชเนี่ยนะมันดูลูกคุณหนูยังไงไม่รู้แฮะ

“ เรียบร้อยค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่ดินแดนแห่งความฝันหวังว่าที่แห่งนี้จะทำให้ฝันของคุณเป็นจริงได้นะคะ START ”

ข้อความเด้งขึ้นบนจอ LED ด้านหน้าผมทันใดนั้นก็มีแสงสว่างสาดเข้ามาจากทุกทิศจนผมทนไม่ไหวต้องยกมือขึ้นมาบังหน้าพร้อมกับหลับตาลงเพื่อหลบแสง

“ ไปกันเล้ย ยะฮู้ว ” เสียงของน้องดรีมดังขึ้นในจังหวะสุดท้าย

_____________________________________________________

Talk with writer

EP.2 มาด้วยความไวแสงความจริงเราแต่งไว้ประมาณ 5 อีพีแล้วค่ะกะจะทยอยลง ยังไงถ้าใครชอบฝากคอมเม้นอะไรก็ได้ แค่เม้น...ก็ได้ 5555 อย่างน้อยเราจะได้รู้ว่ามีคนอยากอ่านต่ออยู่นะคะ

                                                                                                                                             ไวน์ลดา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***