สู้ก๋วยเตี๋ยวผมไม่ได้หรอก

ตอนที่5

*รุ่งเช้า* ตอนนี้เป็นเวลา08:45 น. "นี่ฉันต้องไปทำงานแล้วหรอเนี่ยย" ฉันหันไปมองข้างๆก็ต้องตกใจเพราะไม่เห็นพอร์ชนอนอยู่ "เอ๊ะ!!เขาไปไหนกันนะ" ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวลงไปด้านล่าง ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นเขาทำอาหารอยู่ในครัวโดยที่ป้านุชเป็นผู้ช่วย "นายทำอะไรอ่ะพอร์ช"

"ซักผ้าอยู่" เขาตอบฉันอย่างกวนๆ "นายทำทำไมอ่ะ ทำไมไม่ไห้ป้านุชทำ" เขาไม่ตอบที่ฉันถาม

งั้นรีบทำรีบกินนะมันจะสายแล้ว "คุณไม่กินหรอ" เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนซึ่งฉันไม่เคยฟังแบบนี้กับเขามาก่อน "ฉันกินแค่แซนวิชอ่ะ"

"มันจะไปครบสารอาหารได้ไง

ถึงว่าล่ะ..ทำไมผอมเหมือนโครงกระดูกเดินได้" "นี่นาย!!ไม่กวนฉันสักวิมันจะทำไห้นํ้าท่วมโลกรึไง" ป้านุชขำฉันที่เถียงกับพอร์ช "อาหารเสร็จแล้วค่ะคุณเทียร์" ป้านุชนำอาหารที่พอร์ชทำพร้อมกับแซนวิชมาเสิร์ฟ "นายรีบกินล่ะ กินช้าฉันไม่รอแน่" *15นาทีผ่านไป*

"ป้าคะขอกุญแจBMWด้วยค่ะ" "นี่ค่ะคุณเทียร์" ป้านุชรีบเดินเอากุญแจมาไห้ฉัน *ถึงบริษัท* ฉันเดินเข้าไปในบริษัทแล้วคินก็เดินมาหาฉัน "นายครับวันนี้ต้องคุยกับลูกค้าแล้วก็ทดลองสินค้าใหม่ครับ" ระหว่างเดินมาที่ห้องทำงานพนักงานต่างซุบซิบถึงคนข้างๆฉัน *ถึงห้องทำงาน* "นี่คือโต๊ะนาย นายนั่งทำงานข้างๆฉัน" "แล้วผมต้องทำอะไรบ้าง.."

"ก็แค่...ฉันมองเขาตั้งหัวมาหยุดตรงที่หน้าท้องเขา" "นี่คุณ..อย่ามาหาอ่านกินผมแบบนี้นะ" "แกล้งนายที่สนุกซะมัด55555" ฉันรู้สึกมีความสุขกับการแกล้งเขาแบบนี้จริงๆ "คินออกไปได้ละ" "ครับนาย" หลังจากที่คินออกไปฉันก็เรียกพอร์ชมานั่งข้างๆ "มานั่งข้างฉันสิ ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก" เขาเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆฉัน "พอร์ช

นวดไห้ฉันหน่อยสิ" จากนั้นเขาก็วางมือลงบนไหล่ฉันอย่างเบาๆ ฉันรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก "ตรงนั้นแหละ..สบายกว่าหมอนวดที่นวดอีกนะเนี่ยย" จู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

"ฮัลโหลค่ะพ่อ" "เย็นนี้มาทานข้าวที่บ้านนะ" "เอ่อ...ทำงานก่อนนะคะสวัสดีค่ะ" ฉันรีบกดวางสายแล้วหายใจอย่างโล่งอก "พอร์ชเย็นนี้นายไปกินข้าวกับฉันที่บ้านพ่อฉันนะ" "ครับ" "ฉันจะพานายไปซื้อเสื้อผ้าใหม่"

ฉันรีบพาพอร์ชไปที่ห้างหรูและร้านที่เป็นแบรนด์เนมทันที

ฉันเลือกเสื้อผ้าไห้เขาอย่างดูดี "ฉันว่าตัวนี้เหมาะกับนายนะ พี่คะเอาทั้งหมดนี้ค่ะ" "ห้ะ!!นี่คุณจะบ้าหรอมีแต่ตัวละหลายหมื่น" "เบาๆน่าาฉันจ่ายไหว" "ทั้งหมด5แสนค่ะคุณลูกค้า" "นี่ค่ะบัตร" ฉันไห้บัตรเครดิตกับพนักงาน "เที่ยงละไปกินข้าวกัน..นายอยากกินอะไรหรอ" "อะไรก็ได้" "งั้นร้านอาหารญี่ปุ่นร้านนี้นะ" "ไม่อ่ะ" "แต่ฉันชอบป่ะ..เข้าร้าน" ฉันจับมือเขาเดินเข้าร้านทันที "พี่คะเอาเซ็ทนี้2ค่ะ นํ้าเปล่า2ค่ะ" "พอร์ชเรามาถ่ายรูปกันหน่อย ยิ้มหน่อยสิ1 2 ซั่ม" จากนั้นอาหารก็มาเสิร์ฟ

"อ่ะ นายลองชิม เป็นไงอร่อยป่ะ" "ไม่อร่อยอ่ะ..สู้ก๋วยเตี๋ยวผมไม่ได้เลย" "เบาๆหน่อยสิอย่าพูดดัง"

จบตอนที่5

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ฉันประทับใจการกระทำของเขา

บทต่อไป

มันน่าโมโหชะมัดเลยโว้ยย!!!



ฮอต