นี่สวรรค์แกล้งฉัน หรือ ผีผลักล่ะเนี่ยย

"ซู่วววววว....!!!!⛈️⛈️"

ขณะที่ฉันกำลังขับรถกลับบ้านอยู่ จู่ๆฝนก็ตกหนักทำไห้มองทางไม่ค่อยชัดบวกกับความมืดของเวลากลางคืนด้วย "เอ๊ะ!! นั่นอะไรน่ะ" ฉันพยายามใช้สายตามองดู "เห้ย!!นั่นคนนี่" ฉันตัดสินใจจอดรถข้างทางเพื่อลงไปดู เป็นคนอายุราวๆ50+ได้ "เห้ย!!ตายมั้ยวะเนี่ย" ฉันจึงรีบโทรเรียกรถพยาบาล จากนั้น2นาทีก็ได้มีผู้ชายคนนึงวิ่งมาฉันจึงลุกขึ้นยืน เขาสูงประมาณ183ได้ จมูกโด่ง ผิวขาว ปากอมชมพู หน้าเรียว

คิ้วดกเรียงสวย เขาหล่อเหมือนเทพที่หลุดมาจากนิยาย

แต่...ฉันก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเขาพูดว่า..."นี่คุณ!!คุณชนแม่ผมแล้วคิดจะหนีหรอ ผมเรียกตำรวจมาละ คุณเตรียมตัวนอนคุกได้เลย" ฉันได้แต่ยืนอึ้งกับคำพูดของเขา ฉันเป็นคนช่วยแม่เขาแท้ๆแต่เขากลับคิดว่าฉันเป็นคนแม่เขา โอ้ว!!พระเจ้าา จากนั้นรถโรงบาลกับตำรวจก็มาถึง "ขอเชิญคุณผู้หญิงไปสอบปากคำด้วยครับ" "ได้ค่ะ" ฉันจึงไปกับตำรวจที่โรงพัก ฉันไห้การกับตำรวจสัก1ชั่วโมงได้ จากนั้นฉันก็รีบไปที่คอนโดเพื่อพักผ่อน "ถึงคอนโด" ฉันล้มตัวนอนด้วยความเหนื่อยล้าทั้งวัน "รุ่งเช้า" ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวไปที่บริษัท

"นายครับ..เช้าวันนี้ประชุมกับหัวหน้าแต่ละแผนกนะครับ

ตอนเย็นมีนัดทานข้าวกับลูกค้าครับ" "โอเค..ไปเตรียมห้องประชุมซะ ใครมาสายหักเงินเดือนนาทีละ500บาท"

"ได้ครับนาย" หลังจากประชุมเสร็จ นี่ก็ใกล้เที่ยงละ "คิน..

นายไปซื้อกระเช้าผลไม้มาไห้ฉันทีนะ" "นายจะเอาไปทำอะไรครับ" คินถามด้วยความงุนงง "เอามาดูมั้ง" "เอ่อ..ครับๆๆ"

*ผ่านไป5นาที* "ได้แล้วครับ" "ไปเตรียมรถไห้ฉันที..ไปที่โรงพยาบาลนะ" "ได้ครับๆๆ" *ถึงโรงบาล* "เยี่ยมผู้ป่วยห้อง502ค่ะ" พยาบาลจึงยื่นบัตรห้องไห้ฉัน พอฉันเดินไปถึงฉันจึงเปิดห้องเข้าไป ก็ได้พบกับผู้หญิงคนเมื่อคืนกับชายหนุ่มรูปหล่อคนนั้น "นี่คุณ!!มาทำไมกัน ชนแม่ผมแล้วยังมีหน้ามาอีกหรอ คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ ผู้หญิงแบบคุณไม่มีใครเอาหรอก" ตั้งแต่ฉันเดินเข้ามาเขาก็เอาแต่ด่าฉันจนไม่มีช่องว่างไห้ฉันได้อธิบายเลย "เอ่อ..ฉันคิดว่าคุณน่าจะเข้าใจผิดนะคะ" "เข้าใจผิดงั้นหรอ..ผมเชื่อสายตาที่ผมเห็น" ฉันจึงโมโหขึ้นมานิดหน่อย ฉันจึงตะคอกใส่เขาไป "แล้วคุณเห็นตอนที่ฉันชนรึป่าวล่ะ!!!

คุณเห็นแค่ฉันลงไปดูคุณป้าคุณก็คิดว่าฉันเป็นคนทำงั้นหรอ นี่มันตรรกะไหนของคุณกัน" เขานิ่งเงียบไม่ตอบโต้กลับ "แม่!!แม่เป็นอะไร คุณหมอๆๆแม่ผมเป็นอะไรไม่รู้"เขากดกริ่งเรียกคุณหมอ *หมอมาถึง* "ขอเชิญญาติออกไปก่อนนะครับ..คุณพยาบาลเตรียมห้องฉุกเฉิน" ผ่านไป1ชั่วโมง คุณหมอก็เดินออกมา "คุณหมอครับ แม่ผมเป็นยังไงบ้างครับ" "หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ หมอยื้อไว้ที่สุดแล้ว แต่...ร่างกายคนไข้ไม่ตอบสนองเลยครับ" "หมอ!!มันไม่จริงใช่มั้ย" เขาพูดพร้อมกับน้ำตาลูกผู้ชายที่ไหลออกมา "หมอขอตัวนะครับ" คุณหมอเดินออกไป "เป็นเพราะคุณ!! คุณชนแม่ผมคุณต้องชดใช้!!"

"ก็บอกว่าไม่ได้ชนไง!!" ฉันโมโหแต่ฉันก็อดที่จะสงสารเขาไม่ได้ เห้ย!!!นี่เขาร้องไห้จนเป็นลม "เรียกพยาบาลหน่อยคิน" *สักพัก* "เป็นไงบ้างดีขึ้นมามั้ย" เขาไม่ตอบฉัน "อ่ะนี่..กินสักหน่อยนะ" ฉันป้อนโจ๊กไห้เขา แต่เขาดันปัดทิ้ง "นี่นาย!! โตแล้วอย่าทำตัวเป็นเด็กได้ป่ะ ฉันไม่ใช่คนที่จะมาเอาใจใครแบบนี้หรอกนะ" "ผมไม่ได้ขอร้องไห้คุณมาดูแลผม!!" เขาตะคอกใส่ฉันเสียงดัง "จะตายอยู่แล้วยังมาทำเป็นเก่งอีก" "ตายก็ดีสิผมจะได้ไปอยู่กับแม่" "นี่!!ฉันหมดคำจะพูดกับนายละ ถ้าไม่กินก็นอนหิวอยู่อย่างนั้นแหละ"

ฉันปล่อยเขานั่งอ่านหนังสือโดยที่ฉันก็ทำงานของฉันไป *คร๊อกกๆๆๆ* "เสียงอะไรอ่ะ" ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย"เสียงท้องนายหรอ" "อื้ม" "หิวล่ะสิ ก็บอกแล้วอย่าทำเป็นเก่งน่าาเด็กน้อย" "ฟังนะผม28แล้ว ผมไม่ใช่เด็ก"

"นายชื่อไรหรอ" "อยากรู้ไปทำไม??" "ก็จะได้เรียกถูกไงล่ะ"

"พอร์ช" "ชื่อเพราะดีนี่..นายมีแฟนรึยัง" "นี่คุณอยากรู้ไปทำไมกัน" "แค่ตอบๆมันจะตายรึไง" "ไม่มี" "อ๋อนี่ๆ ฉันชื่อเทียร์นะอายุ26" "ใครอยากรู้" เขาตอบมาแบบนี้ทำเอาฉันโมโหเลยแหละ "ปากดีนะ..นายทำงานไรหรอ" "ผมทำงานร้านอาหาร" "ลาออกมาเป็นสามีฉันสิแล้วนายจะสบาย"

..."ห้ะ!!นี่คุณจะบ้าหรอ ชนแม่ผมงานศพก็ยังไม่จัดคุณจะยังไห้ผมไปเป็นสามีฆาตกรที่ฆ่าแม่ตัวเองเนี่ยนะคุณโรคจิตหรอ??" "หลังจากงานศพแม่นายจบลง ฉันจะไห้นายคิดอีกทีละกันนะ...

...จบตอนที่2...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***