......คนดีย่อมไหลไปรวมกับคนดี......
เหมือนตายแล้วเกิดใหม่อีกครั้ง หัวใจของเธอมันเหมือนหลุดออดจากขั้วไปแล้ว มันรวดเร็วและร้ายแรงเกินกว่าที่จะคิด ตอนนั้นมีเพียงคำคำเดียวที่กังวานก้องอยู่ในสมอง ...มันจบแล้วมันจบแล้ว...จบแล้ว... เมตตา...
มันเจ็บเกินกว่าจะบรรยาย ไม่นึกว่าเขาจะโหดร้ายได้ถึงเพียงนี้ จิตใจคนช่างชั่วช้าเกินคาดจริงๆ จิตใจเธอมันแตกสลาย ก่อนที่ร่างกายจะกลายเป็นเพียงแค่ซากเนื้อ อันปราศจากวิญญาณไปเสียด้วยซ้ำ
แต่ปาฏิหาริย์ก็มีอยู่จริง เมื่อมีผู้มอบชีวิต มอบจิตใจ ช่วยเยียวยาจิตวิญญาณให้เธออีกครั้ง มอบความรู้สึกมอบความหวังให้เธอ มอบโลกใหม่ให้เธออีกครั้ง เขาคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นเลย แค่เห็นเพียงด้านหลังของเขาเธอก็จำเขาได้ทันที จนเธอเผลอเรียกชื่อเขาออกมา ..."ร่วง ร่วงใช่ไหม"...
เขาคือคนที่เคยมีไมตรีจิต เขาผู้ที่เคยมีความรักให้เธออย่างเอ่อล้น ซึ่งใครต่อใครต่างคิดว่าเขาคงลาลับจากโลกนี้ไปแล้ว เพราะความเศร้าโศกเสียใจที่สูญเสียคนรัก เวลาต่อมาเขาก็ได้หายสาบสูญไปในความทรงจำของผู้คน และไม่มีใครพบเขาอีกเลย
เขามีวิชาอะไร เขาบอกว่า..." อย่าสงสัยในตัวร่วงเลย ร่วงมิได้มีวิชาอันใดเลย เป็นเพียงคนธรรมดาที่ตั้งตารอคอยวันนี้ที่จะมาถึงเท่านั้น"...เขายิ้มอย่างอิ่มเอิบและเล่าความต่อไปว่า..."ตอนนี้เราเป็นคนใหม่และเปลี่ยนชื่อจากร่วง เป็นจำแลง เป็นชื่อที่พระผู้ทรงธรรมตั้งให้ เพราะตอนนั้นเราเสียใจมากจนจำไม่ได้แม้แต่ชื่อตัวเอง และเพิ่งนึกชื่อของเราขึ้นได้เมื่อเจอตา และที่ตาเรียกชื่อเรานี่แหละ"
ได้ยินแค่นั้นเมตตา ถึงกับน้ำตาคลอด้วยความสงสารเห็นใจในความรักของเขา ไม่คิดเลยว่าคนที่ชื่อร่วงจะรักเธอปานนั้น และที่น่าศรัทธาในตัวเขามากก็เพราะความมั่นคงในรักของเขา เขารักเธอมากถึงกับรอที่จะพบเธอจนถึงวันนี้ ซึ่งมันเป็นความหวังที่เลื่อนลอย เลือนรางเหลือเกิน
ร่วงบอกเธอต่อไปว่า..."ผู้ที่ช่วยตาไว้คือพระผู้ทรงฤทธิ์ ท่านมีวิชชา และท่านก็รอที่จะถ่ายทอดวิชชาให้กับเด็กน้อย ผู้บริสุทธิ์ ท่านบอกว่าวิชชานี้ยากมากมีเด็กน้อยที่จิตใจยังไม่เปื้อนธุลีเท่านั้นที่จะบรรลุถึงขั้นสุดยอด"...
แม้เธอ จะยังตกอยู่ในความหวาดผวามิหมดสิ้น ต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม้จิตใจของเธอจะยังไม่ปกติ แต่เมื่อเธอรับรู้ว่าร่วงมีความรักให้กับเธอขนาดนี้ เธอย่อมเห็นใจอย่างมิอาจบรรยาย จนเธอแทบจะลืมพระผู้ทรงฤทธิ์ ผู้ให้ชีวิตเธอ
ต้องยอมรับความจริง ความจริงที่เธอยังคงมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ และความจริงที่เธอมาพบเจอกับชายที่ชื่อร่วง ผู้คอยเยียวยาความรู้สึกของเธอ
ได้พบกันครั้งแรกนับว่าเป็นบุญ แต่มิอาจร่วมชีวิตกันได้ก็เพราะมีกรรมมาบัง แต่บุญยังไม่หมดสิ้นไปเสียเลยทีเดียว มันยังคงเหลืออยู่บ้างพอที่จะทำให้พบกันอีกครั้งหนึ่ง กรรมทำให้สองคนนี้ที่เคยรู้จักกันดีต้องมาจากกันนั้นมันหมดไปแล้ว กรรมที่ต้องระทมทุข์เพราะความโหดร้ายของชายผู้หนึ่งมันหมดคงหมดไปแล้ว หากว่ามันยังคงค้างอยู่บ้างก็ตาม ตั้งแต่นี้ต่อไปเธอจะต่อสู้เพื่อปกป้องลูกให้ถึงที่สุด
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 36
Comments