ขุนพันธ์ : ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ{ภาค 1}
2.หนังสือ
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//ค่อยๆลุกขึ้น+สำรวจร่างตัวเอง
ภาพจำสุดท้ายที่บาร์เทนเดอร์สาวจำได้คือเธอโดนรถชนจนกระดูกคอของเธอหัก เธอควรจะตายไปแล้วแท้ๆ
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//มองตัวเอง
เม่อบาร์เทนเดอร์สาวมองตัวเองก็พบว่าตนยังสวมเสื้อผ้าของบาร์เทนเดอร์อยู่ แต่ทว่าสิ่งของก่อนตายกลับไม่ได้ตามมาด้วยเสียได้
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//ค่อยๆเดิน
บาร์เทนเดอร์เดินมุ่งหน้าไปเรื่อยๆด้วยความสงสัย วิวทิวทัศน์รอบข้างมันต่างไปไร้ซึ่งเสียงที่มนุษย์สร้างขึ้นเหมือนในยุคปัจจุบัน มีเพียงแต่เสียงธรรมชาติ
และท้ายที่สุดทิวาก็ได้เดินมาพบกับกระท่อมหลังเล็กที่รกร้างไร้ซึ่งผู้อาศัย
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
?? //เดินเข้าไปดู
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//เข้ามา
ด้านในมีแต่เศษฝุ่นเศษดินและใบไม้ที่พัดเข้ามาในตัวกระท่อม และพบกับข้าวขอวเครื่องใช้ดินเผาที่ถูกทิ้งไว้
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//สำรวจรอบๆ
จนกระทั่ง ทิวาได้พบกับสมุดเล็กๆที่ถูกซ่อนไว้ใต้แคร่ไม้ไผ่
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//หยิบขึ้นมา+ดู
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//เปิดอ่าน
ด้านในนั้นไม่ได้มีข้อความอะไรมากมันเป็นแค่กลอนที่ถูกแต่งขึ้นพร้อมกับรูปม้วนฟิลม์แบบเก่าที่ถูกแนบไว้ในแต่ละหน้า
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//ลองอ่านข้อความกลอนที่ถูกเขียน
"ขอให้ราตรีโอบกอดเราสองใต้แสงของบุหลัน ขอให้ฉันกับพี่ได้เคียงข้างกันยันแสงสุริยันดับสูญ"
คำกลอนที่ถูกแนบไว้พร้อมกับรูปของดอกกุหลาบสีนํ้าเงิน ความหมายของดอกไม้ที่แตกต่างจากบทกลอนมันเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งแลสื่อออกมาจากใจของผู้แต่ง
ราวกับสิ่งที่จะสื่อคือ"สิ่งที่บทกลอนกล่าวมามันไม่สมหวัง"
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//เปิดอ่านหน้าอื่นๆ
บทกลอนแต่ละบทในหนังสือนั้นถูกจัดแต่งอย่างสวยงามทั้งภาษาแบะการเขียนที่ใช้ รวมถึงการใช้รูปของดอกไม้ที่มีความหมายตรงกับบทกลอน
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//ปิดหนังสือ
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//ตัดสินใจจะเอาติดตัวไว้
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//มองรอบๆเพื่อมีอะไรที่ตนยังไม่ได้สังเกตุ
หลังจากมองรอบๆเพื่อหวังว่าจะพบกับสิ่งที่ตนยังไม่ได้เจอ ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไร ทิวาตัดสินใจเดินออกมาจากกระท่อมเล็กที่รกร้าง ก่อนจะมุ่งเดินเท้าไปทางทิศตะวันออก
ในที่สุดแสงของบุหลันก็ได้ตงาด ดวงสุริยันได้ดับสูญสู่เส้นขอบฟ้า ราตรีได้มาเยือน ดวงดาวบนท้องนภาสุกสะกาวเด่นประกายราวกับกำลังเริงรื่นเต้นระบำ
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//เดินอยู่ในป่า+ยังหาทางออกไม่ได้
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
(เดินมาจนมืดจนคํ่ากุยังหาทางออกไม่เจอเลย..)
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
(นาฬิกาดูเวลาอะไรก็ไม่มี..)
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//เริ่มเหนื่อยล้า
จากการเดินทางทั้งวันที่ยังคงหลงอยู่ในป่า ทิวาเริ่มเหนื่อยล้ามากขึ้นจึงจำใจหยุดพักแถวลำธาร
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//นั่งพัก
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
(คืนนี้จะนอนในที่แบบนี้จริงหรอ..)//คิด
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
(ยุงก็เยอะ... ไหนอาจจะเสี่ยงเจอเสือก็ได้...)
เสือที่หลายคนคิดมันคงเป็น"สัตว์"ป่าแต่ทว่าเสือที่ทิวาหมายถึงมันคือ"คน" :)
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
.... //เปิดหนังสือที่เก็บมา
หน้าที่ ๑๕
บุษผาแม้จะงามเพียงใดก็มิอาจสู้โฉมงามเช่นเธอ
[ดอกกุหลาบสีแดงสด]
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//ยิ้มเล็กน้อย
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//ปิดหนังสือ
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
//เอ่ยหน้ามองดวงจันทร์
บุหลันส่องแสงสว่างเพื่อตอบรับยามราตรี เสียงสายลมและต้นไม้ดังระรื่นเป็นระยะ
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
..... //ครุ่นคิด
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
(ฉันตายแล้วใช่ไหม... หรือว่าฉันยังไม่ตายกันแน่...)
คำถามที่ข้องใจทิวานั้นยากที่จะหาคำตอบ
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
...... //ถอนหายใจเล็กน้อย
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
หรือหลุดเข้ามาใน... อดีตหรือภาพยนตร์.. หรือการ์ตูน...
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
ต่อให้หลุดเข้ามา.. ไม่ว่ายังไง.. ถ้าโชคดีจริง.. ขอให้ที่ฉันหลุดเข้ามา.. ขอให้เป็นเรื่อง ขุนพันธ์...
ทิวา{บาร์เทนเดอร์}
ขอให้ฉันได้พบกับตัวละครที่ฉันหลงรัก...ขอให้ฉันได้พบกับเขา...
คำภาวนาของทิวาดังขึ้น เธอกล่าวพร้อมดวงตาที่จ้องมองบุหลันด้วยความหวัง
Comments
ทิพวัล สุวรรณหงษ์
ดิฉันควรอ่านเรื่องไหนของเเอดเพื่อรักษาตับดีค่ะ
2023-04-29
0
Romar🐬💞
ต่อๆๆๆ
2023-04-29
1