คุณแม่จ๋ากับป๊า

เช้าวันอาทิตย์

06:19 น.

วันนี้เป็นวันหยุดที่ทุกคนในคฤหาสน์นี้เหมือนจะว่างกันหมด เพราะเวลานี้ยังไม่มีใครตื่นมาเลย

"วันนี้ทำเมนูอะไรดี"เธอปลดล็อกโทรศัพท์มือถือกลางเก่ากลางใหม่ พิมที่ช่องค้นหาเมนูที่จะทำ

"มีประโยชน์กับพี่จือทั้งนั้นเลย" ฉันก็เลยเลือกที่จะทำเมนูที่เกี่ยวกับผักและเนื้อสัตว์ผสมบ้าง

ช่วงที่ทานข้าวกับชิงหลงนั้นฉันพยายามสังเกตว่าเขาชอบหรือไม่ชอบกินอะไรก็ปรากฏว่าเขาชอบ เมนูที่ไม่ค่อยจัดจ้านมากอาหารรสจัดเขาทานได้นิดหน่อย

ตอนนี้เธอเริ่มลงมือทำอาหารให้ทั้งกับชิงหลงและพี่จือ ช่วง อาทิตย์นี้ที่ผ่านมานั้น เธอผ่านอะไรมามากมายเหลือเกินถ้าเกิดว่าไม่มีชิงหลงกับลูกและเพื่อนคอยอยู่ข้างๆจะทำยังไงกันนะ

ผ่านไปเกือบชั่วโมงเธอก็ทำอาหารเสร็จ ขึ้นไปอาบน้ำแง้มๆประตูดูชิงหลงกับพี่จือยังหลับอยู่ เธอค่อยๆย่องเข้าไปในห้องเดินให้เท้าเบาที่สุด ก็มาหยุดอยู่ที่เตียง

"น่ารักทั้งพ่อทั้งลูกเลยนะ"เธอพูดออกมา

"ฉันดูน่ารักยังไง"ชิงหลงเขาตื่นตั้งนานแล้ว แต่พอได้ยินเสียงประตูเปิดเขาเลยแกล้งหลับต่อ เพื่อจะจับตัวโจรย่องเบา

"พะ...พี่ชิงหลง"เธอตกใจจนเซถอยหลังจังหวะที่เธอจะล้มนั้น ชิงหลงก็ลุกมาคว้าเอวเธอไว้ได้ทัน

"ระวังหน่อยสิ หน้าแดงหมดแล้ว ไม่สบายหรอ"นี่เขากำลังแกล้งเธออยู่ใช่มั้ย ใจร้าย

"หึหึ"นี่เขาหัวเราะฉันใช่มั้ย

"อื้อ~~ แม่จ๋า ป๊า เสียงดัง ฮือ"พี่กำลังจะจับคุณทีเร็กซ์ได้อยู่แล้วเชียว 

"ตื่นเลยครับ มาแปรงฟัน อาบน้ำซะดีๆ วันนี้แม่จ๋าทำอาหารไว้เยอะมากเลยน้า"พอพี่จือได้ยินคำว่าอาหารเยอะ ก็ตาลุกวาวทันที

"ป๊าอาบน้ำกาน"เดี๋ยวนี้อาบน้ำกับป๊าเขาตลอดนั่นแหละ ลืมแม่จ๋าไปเลย

"เร็วๆนะครับ แม่ไปรอข้างล่างนะ"

"ค้าบ"เขาเดินออกไปปิดห้องให้2พ่อลูกอาบน้ำด้วยกัน

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ทำไมยังไม่ลงมากันอีกนะ เธอเลยตัดสืนใจขึ้นไปตามทั้ง2คนอีกครั้ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

"แต่งตัวกันเสร็จรึยังค่ะ"ขวัญเอย

"คิกคิก  อู้วหู้วววว"หืม เสียงพี่จือนี่ ตื่นเต้นอะไรกัน

แอ๊ด

"แม่จ๋าๆ ป๊า ป๊าช้างใหญ่มาก"ห้ะ ช้างใหญ่

เธอมองตาชิงหลงปริบๆ

"เอ่อ พี่จือไปเอามาจากไหนครับ"

"ก็ป๊าบอก ช้างของป๊าใหญ่เพราะป๊าโตแล้ว ของพี่ยังเล็กเพราะพี่เด็กอยู่ แม่พี่อยากโตแล้ว"พี่จือครับ แม่จะเป็นลม เธอหน้าแดงมองชิงหลง

"พี่สอนอะไรให้ลูกคะ"เธอถามไปอย่างอายๆ

"ปกติไม่เห็นมีอะไรเลย"เขาตอบ

"แม่ ป๊าพี่หิว"พี่จือพูดขัดขึ้นก่อน

"ไปกันครับ"

โต๊ะอาหาร

"ท่านครับรถเตรียมพร้อมแล้วนะครับ"ฮาน

"อืม"ชิงหลง

"คือจะไปไหนกันหรอคะ"ขวัญเอยถาม

"เซอร์ไพรส์"ขวัญเอยขมวดคิ้ว

"คุณลุงฮาน ช้างคุณลุงฮานใหญ่เท่าป๊ามั้ยอะ"

"แค่กๆ พี่จือครับ"เธอสำลักข้าวออกมาทันทีที่พี่จือถามแบบนี้

"หะๆ ใครสอนนายน้อยครับเนี้ย"ฮานยิ้มให้พี่จือ

"ก็ป๊างาย ป๊าให้พี่ดูช้างของป๊าด้วยนะ ใหญ่มาก ใหญ่กว่าพี่อีก"พี่จือบรรยาย

"หึหึ"ชิงหลง

"หยุดเลยครับพี่จือทานข้าวกันดีกว่า"ขืนพูดออกมามากกว่านี้คนที่จะระเบิดตัวเองตายน่าจะเป็นเสียมากกว่า คนก็อยู่กันตั้งเยอะ ฮือ

หลังจากทานข้าวเสร็จชิงหลงก็พาขวัญเอยกับลูกนั่งรถเล่นชมสวนหลังบ้าน ย้ำ นั่งรถชมสวนข้างหลังบ้าน(คฤหาสน์)

หลังบ้าน เอ่อคฤหาสน์หลังนี้มีสวนดอกไม้ใช่แบบเยอะมากๆ มองไปทางไหนก็เจอแต่ดอกไม้

รถแล่นมาได้สักพักก็หยุดลง ข้างหน้าที่รถเราหยุดลงนั้นก็เจอกับศาลาหลังหนึ่ง ชิงหลงเดินนำไป 

"นั่งสิ จือมานั่งนี่"ชิงหลงเอ่ย

"ที่นี่บรรยากาศดีจังค่ะ สงบดีด้วย"

"ชอบมั้ย"เขาถามฉัน

"ชอบค่ะ ชอบมากๆเลย ถ้ามีคุกกี้หรือขนมด้วยก็ดีเลยนะคะ"เธอเอ่ย

"อืม ฮานสั่งขนมกับคุกกี้ให้ด้วย เป็นชากุหลาบนะ"ชิงหลงสั่ง

"รบกวนคุณฮานหรือเปล่าคะ"ขวัญเอย

"ไม่เลยครับ ผมเต็มใจ"ฮานตอบ

"ป๊าผีเสื้อ นั่นก็ผีเสื้อ แม่สวย ผีเสื้อสวยมาก"พี่จือตื่นเต้นกับสิ่งแปลกใหม่

"อืม สวย"ชิงหลงตอบพี่จือ แต่สายตากลับจ้องมาที่ขวัญเอย 

"ใช่ค่ะ ผีเสื้อนานๆทีจะได้เห็นแบบนี้ สวยมาก"ขวัญเอย

"อืม เธอก็สวย"

"เอ๊ะ!"เขาหูฝาดหรือเปล่า ใจมาเต้นอะไรตอนนี้เนี้ย

"ขนมกับคุกกี้ ชากุหลาบได้แล้วค่ะ"มาเรียม

"ขอบคุณค่ะ"ขวัญเอย

"พี่จือกินช้าๆครับ แหม่ทานข้าวแล้วยังทานขนมได้อีก ดูแก้มสิ ยืดหมดแล้ว"เธอว่าไปก็ดึงแก้มนั้นให้ยืดออก น่ารักเชียวนะ 

"งือ แม่จ๋าอะ"

"แม่ พี่ไปวิ่งเล่นตรงนั้นนะ"มือป้อมๆนั้นก็ชี้ไปที่ดอกไม้สีสันสวยงามหลากหลาย

"ครับ อย่าไปไหนไกลนะ"

"ค้าบ~~"พอได้รับคำอนุญาตพี่จือก็วิ่งไปอย่างร่าเริง น่ารัก น่ารักไปหมดเลย

"จือเกิดวันไหน"เขาเอ่ยถามขวัญเอย

"วันที่28มีนาค่ะ"เธอบอก

"อืม เธอล่ะ"

"เอ่อ เอยเกิดวันเดียวกันเดือนเดียวกันกับพี่จือค่ะ"

จากนั้นเขาสองคนก็ตกอยู่ในความเงียบแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไร 

ขวัญเอยหันไปมองพี่จือที่ตอนนี้กำลังยืนนิ่งอยู่ เธอขมวดคิ้วทำไมพี่จืออยู่นิ่งเฉยๆแบบนั้น

"เอยไปดูลูกแปปนะคะ"เขาบอกชิงหลงที่กำลังทำงานผ่านไอแพดอยู่ เขาพยักหน้าให้เธอ 

เธอค่อยๆเดินไปหาลูกชายที่ยืนนิ่งอยู่

"พี่จือครับ"เธอเรียกลูกชาย

"แม่จ๋า"พี่จือชี้มือไปตรงข้างหน้า

"!!"งู ข้างหน้าพี่จือมีงูอยู่ตรงนั้น ห่างกันไม่ไกลนัก 

"จือ เดินมาหาแม่ช้าๆครับ"ตอนนี้ในใจของเธอเต้นโครมครามยิ่งกว่ากลองเสียอีก

"ช้าๆนะครับ ไม่ต้องกลัวนะ"เธอจะตะโกนเรียกชิงหลงก็ไม่ได้ ถ้าเกิดว่าเธอตะโกนเรียก พี่จือตกใจโดนงูกัดจะทำยังไง

"มันคือไรง่า"พี่จือถาม

"เดินมาหาแม่ก่อนครับ เด็กดีนะ"

"อื้อ"ขณะที่พี่จือค่อยๆเดินมานั้น งูตัวนั้นมันก็งูคอขึ้นมาแผ่แม่เบี้ย 

"พี่จือวิ่งมาหาแม่เลยครับ"เธอวิ่งไปอุ้มลูกมากอดไว้ในอ้อมกอดได้ทัน แต่งูตัวนั้นมันกำลังจะกัดพี่จือ ขวัญเอยเบี่ยงตัวให้พี่จือหลบมาในอ้อมแขนเธอ แล้วกอดลูกให้แน่นที่สุด

"เอย!!"ชิงหลง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***