วันพักผ่อนของพี่จือ

zoo zoo

4หนุ่มมานั่งรออยู่สักพักแล้ว แต่ด้วยหน้าตาที่โดดเด่นทำให้เป็นที่สนใจแก่ผู้คนเป็นอย่างมาก

"อาทาพ อาราน อาคาม อากาน พี่มาแล้ว"พอถึงสวนสัตว์พี่จือก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก พอได้รู้ว่าจะได้เที่ยวกันเยอะๆ ก็ยิ่งสนุกในความคิดของเด็กน้อย

"ว่าไงครับ ตัวเล็ก"การันต์

"พี่โตแล้วนะ ป๊า แม่ดูอารันต์ว่าพี่สิ"เจ้าตัวกลมหาตัวช่วย

"ก็จริงๆนี่นา ตัวก็แค่เนี้ย จึกนึงเอง"เพลิงกัลป์

"ฮือ อากัลป์อะ"พอโดนรุมแกล้งหน่อยเจ้าตัวกลมก็พองแก้มอมลมไว้ในปาก ใครที่เห็นก็มองด้วยสายตาเอ็นดูเจ้าตัวกลมทั้งนั้น

"พอแล้ว หยุดแกล้งลูกฉันได้แล้ว เข้าไปข้างในกันเถอะ"ขวัญเอยปรามศึกอาและหลาน ปล่อยให้พี่จือลงเดินด้วยตัวเอง มือข้างหนึ่งก็จับแม่จ๋าอีกข้างหนึ่งก็จับป๊าไว้ 4หนุ่มที่เห็นหน้าขวัญเอยแดงๆก็ส่งสายตาล้อเลียน หลานพวกเขานี่แสบจริงๆ

ชิงหลงที่วัยเด็กยังไม่เคยได้ไปไหนกับครอบครัวแบบนี้สักครั้งก็รู้สึกแปลกๆ เขาไม่เคยสัมผัสหรือจับมือคนเป็นพ่อแม่เลยสักครั้ง ท่านทั้ง2ต่างมีความรักให้ในแบบที่แตกต่างกัน พ่อจะเย็นชาใส่เขาต่อหน้าคนอื่นแต่ลับหลังก็แสดงออกให้รู้ว่ารัก แต่ไม่มากมายขนาดนั้น ส่วนแม่เขาได้ความรักจากแม่ด้วยเงินอยากอะไรแม่ก็จะซื้อให้ เธอมักจะบอกเขาเสมอเงินเป็นตัวแทนความรักของเธอ

เมื่อ2-3วันก่อนจือมาชวนเขาที่กำลังทำงานอยู่ ว่าวันหยุดอยากไปเที่ยวเป็นครอบครัว เขาไม่รีรอรีบตอบสัญญาว่าจะไปด้วยทันที

เขามองมือป้อมน้อยๆนั้น ที่กอบกุมมือเขาไว้มันอบอุ่นไปถึงหัวใจเขาอย่างเป็นที่สุด นี่สินะที่เรียกว่ารัก รักจริงๆจากหัวใจของคนเป็นพ่อ

"ป๊า ไปดูคุงหมี นู่นๆ"จือชี้ไปที่กรงในนั้นมีหมีตัวใหญ่อยู่มันกำลังนอนหลับให้ผู้คนดู มันสนุกตรงไหน

แต่พอเขาเห็นลูกชายของตัวเองหัวเราะอย่างมีความสุขเขาก็เผลอยิ้มตามก็คงสนุกสำหรับจือเขานั่นแหละ มองไปทางไหนก็มีแต่คนมากันเป็นครอบครัว

ส่วนเพื่อนของขวัญเอย4คนนั้นก็เดินหาอะไรเล่นๆไม่ก็หนีไปที่อื่นแล้ว ฮานคอยเดินตามหลังโดยทิ้งระยะห่างไว้บอดี้การ์ดคนอื่นก็มีเป็นไปตามจุดที่วางไว้

การจะมาที่นี่ได้เขาต้องระวังความปลอดภัยของขวัญเอยกับลูกไว้เป็นอันดับหนึ่ง

เขากับขวัญเอยจับจูงมือเจ้าตัวกลมไปตามสถานที่ต่างๆที่มีสัตว์น่าสนใจ เดินไม่ถึงไหนก็เริ่มมีคนมองขวัญเอยวันนี้เธอเราทั้ง3คนใส่เสื้อคู่ไม่สิ เป็นครอบครัวเลยต่างหาก แต่เสื้อที่เอยใส่มันคอกว้างทำให้มองเห็นไปถึงร่องอกของเธอ ทำให้ผู้ชายที่เดินผ่านไปมามองเธอแทบไม่ละสายตา บางคนก็มีสายตาแทะโลมเธอบ้าง แต่เขาก็พยายามแผ่ไอสังหารออกมาแล้ว แต่ก็ไม่สามารถหยุดสายตาพวกนั้นได้ เขาแต่งตัวกันมาเป็นครอบครัวขนาดนี้ยังมีใครกล้ามองอีกเหรอ

นายท่านเป็นไรอะ-->ฮาน

นายท่านปล่อยไอสังหารทำไม-->บอดี้การ์ด

เขาเลยตัดสินใจมือข้างหนึ่งช้อนจือมาอุ้ม อีกข้างหนึ่งจับจือชวัญเอยไว้

"เอ่อ พะ...พี่ชิงหลงค่ะ"เธอตกใจที่อยู่ๆเขาก็มาจับมือเธอกระทันหัน

"จืออยากดูอะไร ป๊าพาไป ให้ป๊าอุ้มดีกว่าเนอะ"เขาทำเป็นไม่สนใจเสียงของขวัญเอย

เธอที่ชิงหลงจับมืออยู่ก็พลันหน้าร้อนขึ้นมา จะร้ายกาจเกินไปแล้วนะ แต่ว่ามันก็อบอุ่นดีเหมือนกัน มือคู่นี้สินะ ที่ทำงานมาตลอด มือคู่นี้สินะที่คอยปกป้องเธอและลูกมาตลอด เขาเป็นคนใจดีก็จริงแต่ก็ไม่ได้ใสซื่อจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เขารู้มาตลอดว่าชิงหลงปกป้องเขาจากเบื้องหลังเสมอ เธอเลยบีบมือมือคู่นั้นไว้แน่น อย่าปล่อยมือเอยนะคะ เอยมีความสุขมากจริงๆตอนนี้ ขอบคุณสำหรับทุกเรื่องที่เคียงข้างเอยนะ เธอคิดในใจ

ชิงหลงที่รู้สึกว่าเอยบีบมือเขาแน่นคงเพราะต้องการอะไรสักอย่างเขาเลยหยุดแล้วหันมามองเธอ

"เมื่อยขาหรอ"เขาถาม

"ไม่ค่ะ เดินต่อเถอะ พี่จือกำลังสนุกเลย"เธอตอบ

"โอโห ป๊าาาาา เสือ คุณเสือ ตัวใหญ่กว่าพี่อีก"เจ้าตัวกลมมองด้วยความตื่นเต้น ก็พี่เคยเห็นแต่ในโทรทัศน์นี่นา

เรา3คนก็พากันเดินดูสัตว์ต่างๆมากมายบางตัวเคยเห็นบางตัวก็ไม่เคยเห็นมันก็สนุกไปอีกแบบ

"พี่จือหิวหรือยังครับ ไปหาอะไรทานกันก่อนมั้ย"เธอถามเจ้าตัวกลม

"พี่หิวจะกินเสือได้แล้ว"เจ้าตัวกลมตอบ

"งั้นเราไปหาอะไรทานกันก่อนเนอะ แล้วนี่คุณอาทั้ง4คนไปไหนแล้ว"ขวัญเอยคุยกับลูก

"คุณขวัญเอยครับ คุณเพลิงกัลป์รออยู่ร้านอาหารข้างนอกสั่งของไว้ให้คุณชวัญเอยแล้วครับ"ฮาน

"จริงๆเลยนะ ไปกันเถอะค่ะ"เธอส่ายหัวให้กับเพื่ิอนตัวเอง ปากบอกว่าอยากมาเที่ยวกับหลานนี่มันข้ออ้างชัดๆ

ร้านอาหาร

"เอยๆ ทางนี้"ฐานทัพเอยเรียก เรา3คนเดินไปตรงโต๊ะในสุด ซึ่งก็เป็นมุมที่ไม่มีคนเดินไปเดินมาเท่าไหร่

"คุณชิงหลงอยากได้อะไรก็สั่งเพิ่มได้นะครับ"สงคราม

"ใครเลี้ยง?"การันต์

"คุณชิงหลงไง"ฐานทัพ

"..."ทุกคน

"ได้สิ"ชิงหลง

"เห็นมั้ย"ฐานทัพ

พออาหารทะยอยมาเสิร์ฟทุกคนก็เริ่มทานอาหารกัน เจ้าตัวกลมให้ชิงหลงป้อนบ้าง ขวัญเอยป้อนบ้าง ทั้ง4หนุ่มก็เอาอกเอาใจเจ้าตัวกลมโดยการตักอาหารให้ตลอด เรียกรอยยิ้มทั้งเสียงหัวเราะให้คนบนโต๊ะเจริญอาหารเป็นอย่างดี

มื้อกลางวันผ่านไป นั่งพักกันสักพักก็เดินดูซื้อของกันต่อ ขวัญเอยเธอซื้อพวกขนมไปฝากพวกบอดี้การ์ด กับคุณมาเรียมที่คฤหาสน์

พอตกช่วงบ่ายๆพี่จือก็เริ่มปรือตาหาวนอนแล้ว แต่ด้วยความเป็นเด็กยังสนุกอยู่เลยฝืนที่จะไม่นอน

18:21น.

"พวกเรากลับแล้วนะเอย คุณชิงหลง"สงคราม

"กลับดีๆกันนะ"ขวัญเอย

"อื้อ~~"เจ้าลูกชายเขาหลับไปแล้ว ดูท่านอนนี่สิ แก้มที่วางบนบ่ามันย้วยจนจะติดหนังเขาอยู่แล้ว

ชิงหลงกับขวัญเอยมาขึ้นรถที่จอดรอไว้แล้ว รถแล่นไปตามถนน มีรถติดบ้างในช่วงเย็น กว่าจะถึงคฤหาสน์ก็ใช้เวลาพอสมควร

คฤหาสน์

ชิงหลงที่อุ้มเจ้าตัวกลมมาตลอดทางนั้นก็รู้สึกแขนเริ่มชาบ้างแล้ว

"เอยอุ้มเองค่ะ คุณฮานนี่ขนมนะคะ ฝากให้ทุกคนด้วยค่ะ"เธอบอกฮานแล้วก้าวขึ้นห้องไปกับชิงหลง

"ฮือ สิงโตๆ เสือ คุณเสือ"พี่จือละเมอออกมา ขวัญเอยระบายยิ้มออกมา เธอหันไปหาชิงหลง

"ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ ที่ทำให้เราได้เป็นเหมือนครอบครัวที่สมบูรณ์"เธอกล่าวอย่างจริงใจ