ความรู้สึก

you’re my favorite notification

\=<[\%^;\=:\'<%]+^?<+]:]-\+]

ภาษารูดแป้น

คฤหาสน์

17:29น.

ครืด

เพลิงกัลป์

"เอย เราเห็นไอีเพจบ้าๆ นั่นลงละ เธอเป็นไงบ้าง ครั้งนี้มันหนักกว่าครั้งก่อน เธอโอเคมั้ยวะ ตอนนี้เรา ไอ้คราม ไอ้รันต์ ไอ้ทัพอยู่ด้วยกัน มีอะไรอย่าเก็บไว้คนเดียว อย่าแอบหนีไปร้องไห้คนเดียวแบบตอนนั้นด้วย เธอยังมีเรานะ"เพลิงกัลป์รีบรัวประโยคมายาวเยียด แต่ปลายสายที่รับไม่ใช่เจ้าของมือถือนี่สิ ก็เจ้าของมือถือดันหลับพร้อมกับลูกชายที่ร้องไห้เป็นเพื่อนด้วย

"ฮัลโหลเอย แกโอเคมั้ย ให้เราจัดการมั้ย"การันต์เอ่ยขึ้นหลังจากที่ไม่ได้ยินเสียงปลายสายโต้ตอบกลับ

"ร้องไห้จนหลับไปแล้วล่ะ"เสียงปลายสายกลับไม่ใช่เสียงที่4หนุ่มคุ้นเคย

"คุณชิงหลง! "ทั้ง4หนุ่มเรียกพร้อมกัน

"ฉันเอง ที่มหา'ลัยเอยมีปัญหาอะไร"เขาเอ่ยถามเสียงนิ่ง แต่จิตใจตอนนี้จดจ่อมองคนที่กำลังหลับอยู่ เขาย่อตัวลงข้างเตียง ค่อยลูบหัวเธออย่างปลอบประโลม ถ้าเอยฝันร้ายเขาก็อยากเป็นคนปลุกให้ตื่นจากฝันนั้น ถ้าใครทำร้ายเอยเขาก็อยากปกป้องเธอจากอันตรายทั้งหมด จะอยู่ทั้งในตอนฝันร้าย และอยู่ข้างๆ เธอบนโลกความเป็นจริง ความรู้สึกนี้ เรียกว่ารักหรือเปล่านะ

"ก่อนเอยจะมาเจอคุณ เอยเคยตัวคนเดียวมาตลอด เอยเธอน่ารัก นิสัยดี เข้ากับคนง่าย ตอนเข้ามาใหม่ๆ ใครๆ ก็อยากเข้าหา และแน่นอนมีคนชอบ ก็ต้องมีคนไม่ชอบ เรา4คนได้ทำความรู้จักกับเอย ก็รู้ว่าเอยดีจริงๆ แต่ก็มีข่าวเสียๆ หายๆ เอยก็ไม่คิดจะต่างหรืออะไร"สงครามเล่าไป พยายามระงับความโกรธที่พุ่งออกมา

"ต่อสิ"ชิงหลงฟังอย่างใจจดใจจ่อ เขาทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆ กับเด็กชายตัวน้อยขนาดนี้เลยหรอ

"บางวันก็มีเพจลงข่าวว่าเธอเป็นอย่างนั้นแบบนี้ แต่พวกเรารู้เธอไม่ใช่ พวกเราพยายามกำจัดเพจบ้าๆ นั่น แต่มันก็มีขึ้นมาเรื่อยๆ และหนักสุดตอนทุกคนรู้ว่าเอยมีลูกก็ตอนเอยพาจือมาเรียนด้วย เพราะไม่มีคนเลี้ยง"ชิงหลงหลับตาลงฟังเรื่องราวมากมายจากเพื่อนชายทั้ง4คนของเธอ เธอตั้งใจแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว

"หึ ตัวก็แค่นี้ จะไปทำอะไรใครได้"เขายิ้มออกมาพลางมองหน้าขวัญเอยกับลูก

"พวกเรายังอยู่ในสายครับ"

"แล้วรู้มั้ย ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าว"

"รู้ครับ แต่เอยไม่อยากจะให้พวกเราไปยุ่ง"การันต์

"มาทำให้เรื่องนี้มันจบทีเถอะ ฉันทนเห็นเอยกับลูกโดนคนอื่นดูถูกไม่ได้นานหรอกนะ"เขากล่าวอย่างเสีีียงเย็น

"งั้นพวกผมจะจัดการพวกมดปลวกให้ ส่วนเร็วๆ นี้อธิการบดีคงเรียกตัวเอยไปแน่ คุณจัดการส่วนนั้นเองแล้วกัน ฝากดูเอยกับจือด้วยนะ"ฐานทัพ

"ด้วยเกียรติของฉันเอง"เขาตัดสาย ก็หันมาสนใจ2แม่ลูกต่อ

"อื้อ คะ-พี่ชิงหลง เอยมาอยู่บนห้องได้ไงค่ะ"เธอจำได้ว่าเธอร้องไห้กับเขาหนักมาก แถมลูกชายเธอยังร้องตามอีก จากนั้นก็...อย่าบอกนะฉันร้องไห้จนหลับไป ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

"ไม่อยากปลุกเลยอุ้มขึ้นมา มีเรื่องอะไรไม่สบายใจบอกพี่ได้นะ"เขาเอ่ยออกไปทั้งที่รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว

เธอได้ยินแบบนั้นเลยส่งยิ้มออกมาให้

"ช่วงนี้เรียนหนักค่ะ เครียดๆ นิดหน่อยด้วย"เธอเลือกที่จะโกหก เธอไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งยากไปมากกว่านี้แล้ว มันเหนื่อยเหลือเกิน

เขารู้ว่าเธอโกหก ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไร แต่เรื่องนี้คงจัดการแบบเงียบๆ โดยที่ไม่ให้ขวัญเอยรู้

ครืด

หมายเลขที่ไม่รู้จัก

"สวัสดีค่ะ"เบอร์แปลกแหะ

"ค่ะ ใช่ค่ะ"เธอขมวดคิ้วเป็นปม ชิงหลงจนไม่ไหวเขาค่อยใช้มือนวดระหว่างคิ้วที่เป็นปมเข้าหากันให้คลายลง

"อ่ะ ค่ะสวัสดีค่ะ"ทำไงดีเนี้ย เพราะข่าวพวกนั้นแน่ๆ เธอโดนอธิการบดีเรียกพบในวันพรุ่งนี้ เธอจะโดนไล่ออกหรือ ไม่ได้นะ ฉันเรียนมาจะจบจะยอมแพ้ไม่ได้ หรือจะบอกคุณชิงหลงดี ไม่ได้สิ

"เอย"

"เอย! "

"อ่ะ ค่ะเรียกเอยเสียงดังอีกแล้ว"

"เอยเหม่อ"

"ฮือ แม่ แม่จ๋า"

"ว่าไงครับๆ แม่จ๋าอยู่นี่"พี่จือตื่นนอนตอนนี้ คืนนี้จะนอนตอนไหนเนี้ย

"แม่อย่าร้องนะ พี่จะดูแม่เอง"ไม่พูดเปล่าจะตัวกลมก็มุดตัวก้อนๆ ของตัวเองเข้าสู่อ้อมอกคนเป็นแม่

"ไม่ร้องแล้วครับ ฟอด"

"คิกคิก พี่จะดูแลทั้งแม่ทั้งป๊าเลย ป๊าอย่าน้อยใจนะ"

หึ เจ้าตัวจะรู้ไหมนะว่าประโยคเมื่อครู่เรียกรอยยิ้มให้คนเป็นพ่อเป็นแม่ดีขนาดไหน.

แค่เธอเห็นรอยยิ้มของลูก พรุ่งนี้มันก็คงไม่ได้น่ากลัวมากขนาดนั้นหรอก เพื่อลูก ผ่านอะไรมาก็เยอะแล้ว แค่จะผ่านพรุ่งนี้ไปอีกวันที่แย่ๆ ก็คงไม่เป็นไรหรอก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***