=<[\%^;=:\'<%]+^?<+]:]-\+]<?

ชื่อตอนมีความหมาย มาลองทายกันดูว่าแปลว่าอะไร เฉลยตอนหน้านะคะ คิกค้าก

คฤหาสน์

07:03น.

"คุณเอยขึ้นไปปลุกนายน้อยกับนายท่านเถอะค่ะ ดิฉันจะดูแลในครัวต่อเอง"มาเรียมเอ่ย วันนี้ก็เป็นวันที่2แล้วที่ฉันได้อยู่ที่นี่ และตื่นเช้าขึ้นมาทำกับข้าวเช่นเคย 

"ฝากด้วยนะคะ"จากนั้นเธอก็ขึ้นห้องเพื่อไปปลุก2พ่อลูููก

"คิกคิกป๊า พี่ฮือ จั๊กจี๋"ฉันกำลังจะเปิดประตูเข้าไป แต่ก็ได้ยินเสียงหยอกกันของพ่อลูกก่อน มีความสุขรึเกินนะ

"พี่จืออาบน้ำได้แล้วครับ"

"อื้อ ป๊าอาบให้พี่นะ"

"อืม เอาสิ"ชิงหลง

"แน่ใจหรอค่ะ"

"เอยก็สอนสิ ปะ จืออาบน้ำกัน"2พ่อลูกเดินหายไปในห้องน้ำ ทิ้งฉันไว้ข้างหลัง กับวิญญาณที่หลุดออกจากร่าง ฮือ

"แม่จ๋าเร็วๆซี่"พี่จือเร่งฉัน

"มาแล้วค้าบ"ตอนนี้พี่กำลังอยู่ในอ่างขนาดไม่ใหญ่มาก พี่จือผิวขาวมาก รอยจากเมื่อวานก็ยังคงแดงอยู่ หัวถึงจะยุบลงแล้วแต่ยังคงมีรอยแดงอยู่

"พี่ต้องดูอุณหภูมิของน้ำไม่ให้เย็นหรือร้อนจนเกินไป จากนั้นก็ค่อยๆอาบน้ำให้พี่จืิอใช้มือค่อยๆถูนะคะ"ฉันสาธิตให้เขาดู

"อืม ทำได้ เอยไปอาบน้ำห้องพี่ก็ได้"

"ค่ะ มีอะไรก็เรียกเอยนะคะ"

"ป๊าอาบน้ำๆกัน"พอเห็นว่าชิงหลงจะถอดเสื้ออาบน้ำกับพี่จือฉันเลยวิ่งออกมาก่อน นี่เขาจงใจแกล้งฉันใช่มั้ย

วันนี้ฉันอาบน้ำเสร็จเลยตรงมาข้างล่างที่โต๊ะอาหารก่อน2พ่อลูกนั่น ก็เล่นกันคิกคักในห้องน้ำนั่นแหละ พี่จือมีความสุขก็ดีแล้ว ปัญหาตอนนี้คือจะบอกพ่อกับแม่ยังไงดี

"เอย"

"เอย"

"เอย!!"ชิงหลงตะโกน

"คะ ค่ะ มีอะไรหรือเปล่า"

"เอยเหม่อ"

"อ่อ เผลอคิดไรนิดหน่อยค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"เขาทำหน้าสงสัยฉัน 

"ป๊า แม่จ๋าพี่หิวแย้ว"พี่จือเอ่ยตัดบทระหว่างฉันกับเขา ชิงหลงในตอนนี้เริ่มมีแววตาที่อ่อนโยนลง

"ครับๆ มานั่งกับแม่จ๋าค่ะ วันนี้แม่จะป้อนข้าวเอง"ฉันจัดการป้อนข้าวพี่จือ เจ้าตัวกลมก็อ้าปากรับทันที ดูแก้มสองข้างนั่นที่พองออกมาสิ เหมือนหนูชัดๆ ฮือ ไม่ให้หลงเจ้าลูกชายได้ยังไงกัน

"วันนี้พี่จืออยากไปกับใครค่ะ"ฉันถามขึ้น

"พี่ไปกับป๊าได้มั้ย"เจ้าตัวกลมดูมีความลังเลอยู่ไม่น้อย 

ชิงหลงเองที่ได้ยินบทสนทนาก็ยังลุ้นอยู่เหมือนกันว่าคนเป็นแม่ของลูกจะยังไว้ใจเขาอยู่มั้ย

"ไปสิครับ ให้ป๊าดูแลพี่จือดีๆนะครับ"เธอยิ้มอ่อนให้กับลูกชาย ลูบหัวเบาๆด้วยความเอ็นดู เธอเชื่อว่าชิงหลงจะไม่มีวันปล่อยให้มีเรื่องเกิดขึ้นอีก 

"อิ่มรึยังครับ"

"อิ่มแย้ว"

"งั้นกันครับ ไปกันค่ะ"

มหา'ลัย

"อย่าดื้อกับป๊านะ วันนี้แม่จ๋าเลิกเย็น อย่างอแงนะครับ"

"ยับซาบ"

"ฝากลูกด้วยนะคะ"ฉันหันไปบอกคุณชิงหลง

"อืม ตั้งใจเรียนทำหน้าที่ของเธอให้ดี"

"พี่ด้วยนะคะ ขอให้โชคดีเป็นของพี่ค่ะ"

"แม่จ๋าไปแล้ว ฟอด"

ฉันตรงไปที่โรงอาหารทันทีหลังลงจากรถ แต่ก็ยังมีคนให้ความสนใจอยู่เหมือนเดิม บางคนก็ป้องปากซุบซิบ นินทา แต่ฉันก็ไม่ได้สนอะไรอยู่แล้ว 

"ฉันว่ายัยนั่นมีเสี่ยเลี้ยงแน่ๆเลย"

"จริง เห็นมีรถหรูมาส่งสองวันติดแล้ว"

"ขายตัวแน่ๆ"

"แรงไปรึเปล่าเธอ"

ฉันที่เดินผ่านกลุ่มพวกนั้น ก็เผลอได้ยินคำพวกนั้นเข้า เห้อ เมื่อไหร่จะพ้นคำพวกนี้สักที เบื่อจะแย่

"พวกเธอดีมากกันรึไงมาว่าคนอื่น"การันต์ทำหน้านิ่งเอ่ยเสียงเข้ม หึ ฉันกลั้นขำจนไหล่สั่น ปกติการันต์ไม่ชอบอะไรที่มันยุ่งยาก คาราคาซัง แต่เรื่องเพื่อนทีไรการันต์มักจะเป็นแบบนี้เสมอ รักเพื่อน ไม่ทิ้งเพื่อน

"ขอบใจจ่ะ หึ"

"ขำไร แล้วนี่หลานฉันเป็นไงบ้างคิดถึงจะแย่"

"สบายดี ติดพ่อมาก"

"เอยๆ นั่งนี่"สงครามเรียกฉัน

"เขาดูแลเธอดีมั้ย"พึ่งมาเป็นห่วงฉันรึไง

"ดีสิ"ดีสุดๆไปเลยล่ะ

"ก็ดีแล้ว แล้วจือล่ะ คิดถึงมือป้อมๆ แก้มพองๆนั่นมาก"ฐานทัพเอ่ยถาม

"เสาร์นี้ว่างกันมั้ย ไปสวนสัตว์กันมั้ยล่ะ"เพราะปกติเธอไม่ค่อยพาพี่จือไปไหน เพราะต้องทำพาร์ทไทม์

"ไม่ต้องทำพาร์ทไทม์ล่ะหรอ"เพลิงกัลป์

"ใช่ ลาออกแล้ว พ่อขอไว้อ่ะ"ฉันบอกเหตุผล

"ดีแล้ว ปะเรียนกัน คาบนี้ช้าไม่ได้ด้วย"

เราก็ลุกจากโต๊ะประจำมุ่งหน้าไปยังห้องเรียน การเรียนช่วงนี้ไม่ค่อยมีปัญหาอะไรมาก หนักๆสุดก็สอบ 

11:39น.

ครืดดดด

ชิงหลง

"สวัสดีค่ะ พี่จืองอแงอะไรหรอค่ะ"ฉันรับสายคงเพราะคิดว่าพี่จืองอแงแน่ๆ สหายทั้ง4พอได้ยินว่าใครโทรมาก็เงียบฟังทันที ใส่ใจกันเก่งจริงๆ

"เปล่า เรียนอยู่หรอ"

"กำลังเก็บของไปทานข้าวค่ะ"

"อืม"อืม อืมเนี้ยนะ

"พี่ทานอะไรรึยังค่ะ"

"กำลังป้อนจือ จือครับอ้าปาก อย่าอมข้าว"ประโยคแรกเขาบอกฉัน ประโยคหลังคงพูดกับพี่จือ

"ทานข้าวด้วยนะคะ เอยไปทานข้าวก่อน"

"เลิกกี่โมง"

"สี่โมงครึ่งค่ะ"

"แม่จ๋าพี่กินข้าวเยอะมาก ป๊าป้อนหร่อย"

"ค้าบๆ แม่ไปทานข้าวก่อน รักนะค้าบ"

"บะบัย"ฉันวางสาย

"แหมมมมม อยู่ในสถานะไหนหน๊ออ"การันต์แซวเพื่อนสาว

"หยุดเลย ฉันก๋วยเตี๋ยวต้มยำ สั่งให้ด้วย จะไปจองโต๊ะ"

"เขินแล้วหนีชัดๆ"การันต์

"อย่าไปแกล้งเอย"ฐานทัพ

ฉันมองหาโต๊ะที่ว่างพอที่จะนั่งสำหรับ5คน เดินไปนั่งรอทั้ง4คนที่ไปสั่งข้าวซื้อน้ำ จู่ๆทุกคนก็หันมามองที่ฉัน

"นั่นไงๆ เขาว่ามีเสี่ยเลี้ยงอ่ะ"

"โห มอปล่อยคนแบบนี้มาได้ไง"

"จริงแกเสียชื่อมอมาก"

"เห้ยๆมึงลองติดต่อดูดิเผื่อได้  เขาว่าขายนี่หว่า5555"เสียงผู้ชายกลุ่มตรงข้ามฉันหัวเราะออกมาจนเสียงดังไปทั่วโรงอาหาร

แต่ทุกเสียงก็เงียบไปเมื่อเพื่อนทั้ง4คนของฉันเดินมา ฉันพยายามไม่เก็บเอาคำพูดนั้นมาใส่ใจ และลืมมันไป

พอทานข้าวกลางวันเสร็จ เราก็เตรียมตัวไปเรียน แต่ก็ไม่วายโดนสายตา และคำนินทาสาดใส่

16:32น.

"แหม่ รีบเก็บของกลัวใครรอนานหรือเปล่าน่า"สงครามพูดหยอก

"สงครามเดี๋ยวเถอะ"

"5555ไปเถอะ เดี๋ยวลูกกับพ่อของลูกจะรอนาน"

"ฝากไว้ก่อนเถอะ"ฉันเดินออกมาอย่างเคืองๆ แต่ก็ไม่ได้จรืงจังอะไร ปกติสำหรับเราไปแล้ว

"แม่จ๋ามาแล้ว"

"ไงครับ คิดถึงมั้ย จุ้บหน่อย"

"คิกคิก พี่คิดถึงแม่จ๋า"

"เหนื่อยมั้ยค่ะ"ฉันถามคุณชิงหลง

"ไม่เลย ดูเครียดๆนะ เรียนหนักหรอ"สังเกตเก่งจังแหะ

"นิดหน่อยค่ะ"ฉันยิ้มให้เขา

รถลีมูซีนคันหรูยังคงแล่นบนถนนไปยังคฤหาสน์หลังโต ฉันผินหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง 

ครืดดด

เพจมหา'ลัย

6นาทีที่แล้ว

วันนี้แอดมินเพจเห็น เอ่อขอใช้อักษรย่อละกันนะคะ ขวัญอ. เมื่อวันก่อนมีผู้หวังดีส่งรูปนางมาให้แอดมินจ้า หืีมมม ไม่ธรรมดาเลย ลีมูซีนคันหรูมาส่งนางถึงหน้าคณะ แว่วๆว่า นางขาย งั้นลูกของนางนี่ที่เกิดมาเพราะ....

สมสี: เพราะนางมั่ว

สมานชานสี: ขายจริงหรอ อยากลองวะ

เอกเอก:น้องไม่น่าเป็นคนแบบนั้นนะ

สามสี่:ลูกที่เกิดมาหาพ่อได้ยังอ่ะ

สองห้า:สงสารเด็กอ่ะ

บนเก้า:แม่แบบนี้ แล้วลูกโตมาคงไม่มั่วแบบแม่เนาะ55

ฉันที่เห็นโพสต์และคอมเม้นเมื่อครู่ได้แต่พยายามข่มอารมณ์ไว้ให้ได้มากที่สุด แต่ไม่รู้ตอนไหนที่ความอดทนหมด น้ำใสๆค่อยๆไหลช้าๆโดยที่เจ้าตัวยังไม่รู้ตัว มือที่กำโทรศัพท์แน่นจนสั่น ริมฝีปากกระทบกันจนรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือด เธอทำผิดอะไรนักหนา การที่เธออยู่เฉยๆไม่ตอบโต้มันผิดมากหรือไง ลูกชายฉันเกี่ยวอะไรด้วย ทำไม ทำไม

"แม่ แม่จ๋า ฮึก แม่จ๋าอย่าร้องนะ"ฉันที่ได้สติกลับมาหันมามองพี่จือที่ร้องไห้ตาม เจ้าตัวกลมปีนขึ้นมาบนตักคนเป็นแม่ พยายามกอดรัดเพื่อกอดปลอบ 

ในสายตาเด็กน้อยคนนี้ ไม่เคยเลยที่แม่ของเขาจะร้องไห้ง่ายๆ แม่จ๋าเป็นคนเก่ง 

"เอย ระบายได้นะ"ฉันมองหน้าคุณชิงหลงจากนั้นก็ไม่มีความลังเลใจใดๆอีกต่อไป ชิงหลงเข้ามาปลอบเธอ อยู่ข้างๆเธอ กอดเธอกับลูกไว้ ตอนนี้บนรถมีเสียงร้องไห้ดังลั่นรถของสองแม่ลูก ลูกก็อยากปลอบแม่ แต่ก็ร้องไห้ไปด้วย

ขวัญเอยร้องไห้ไปพักใหญ่จนหลับไปในอ้อมกอดของชิงหลง จนถึงคฤหาสน์ เขาอุ้มเธอลงมาพร้อมกับพี่จือที่ตามป๊าไม่ห่าง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***