ระลึกที่ 3

ตอนช่วงขึ้นเทอมสองของชั้น ประถมศกษาปีที่ 2 คุณครูแนะนำให้ ลงแข่งศิลปะหัตถกรรม ฉันตกลง

เพราะในตอนนั้นฉันไม่กล้าปฏิเสธใครเลย แต่เพราะได้แข่งคู่กับใบตองฉันจึงชอบมาก เป็นการแข็งประติด นำของที่อยู่ตามธรรมชาติมาประติดลงไปบนแผ่นไม้ให้เป็นรูปร่างนูนขึ้นมา อย่างถั่ว ใบไม้ ก้อนหิน เยื้อไม้บางๆที่นำมาย้อมสี

หลังเรียนเสร็จเราก็จะมาซ้อมกันที่หน้าอาคารห้องสมุด ตรงนั้นมีโต๊ะหินอ่อนและบ่อปลาที่เป็นน้ำตกจำลองขนาดกว้างแต่ไม่ลึก

ที่ฉันรู้ว่าไม่ลึกเพราะน้ำใสมาก บรรยากาศตรงนั้นร่มรื่นเย็นสบาย ซ้อมไปก็เพลิดเพลินไปด้วย

หลังจากเลิกเรียนก็ช่วยกันเก็บของใส่กล่องแล้วเข้าแถวสวดมนต์ก่อนกลับบ้าน

"ใกล้แข่งแล้วซ้อมตั้งแต่เช้าเลยเนาะ"

ครูที่ส่งฉันกับใบตองลงแข่งขอครูประจำชั้นว่าขอยืมตัวฉันกับใบตองมาซ้อม ครูประจำชั้นก็อนุญาต เพราะเขาก็ต้องการซ้อมการแข่งของตัวเองเหมือนกัน

ช่วงนี้นักเรียนไม่ค่อยได้เรียน พากันซ้อมกันหมด คงเพราะนักเรียนน้อยทุกๆคนมีการแข่งที่ตัวเองสามารถทำได้

"ดวงใจคิดว่าเราจะชนะโรงเรียนอื่นได้มั้ย"

เพื่อนถามด้วยความตื่นเต้น

"ไม่รู้สิเราไม่เคยเห็นการซ้อมของโรงเรียนอื่นนี่นา เค้าไม่รู้หรอก"

"อยากรู้จังว่าพวกเค้าทำรูปอะไร หนรือทำเหมือนกันหมดนะ"

ครูมองฉันสองคนคุยกัน

"ครูลืมบอกเลยเนาะทุกโรงเรียนทำเหมือนกันหมด แล้วถ้าชนะครูจะเลี้ยงไก่ทอดผู้พัน"

"ไก่ทอดผู้พันหรอคะ"

"อืมก็ไม่ได้กินนานแล้วนะ"

ฉันกับใบตองตองตอบแล้วยิ้มๆให้ครูโดยไม่ได้แสดงอาการมาก เพราะฉันสองคนเคยอยู่กรุงเทพนะ ได้กินออกบ่อย

"ทั้งสองคนเคยอยู่กรุงเทพสินะ ครูก็เคยเพราะเรียนมหาวิทยาลัยที่นั้น"

"ค่ะ/ค่ะ"

"รู้สึกว่าชีวิตวุ่นวายไหม ทำไมได้มาอยู่ที่นี่"

"วุ่นวายมากค่ะเพราะหนูอยู่กับพ่อสองคน แม่หนูอยู่ที่ลาวค่ะ มาอยู่นี่เพราะย่าไม่ค่อยสบายพ่อเลยจะกลับมาอยู่ที่นี่หางานทำที่นี่ค่ะ"

ใบตองตอบกลับไป

"อ่อ แล้วดวงใจหละ"

"ไม่ค่อยวุ่นวายหละมั้งคะ จำไม่ค่อยได้แล้วค่ะ พ่อกับแม่เตรียมให้ทุกอย่างค่ะ ที่มาอยู่ที่นี่เพราะบ้านยายอยู่นี่ค่ะ"

ฉันตอบไปโดยไม่ได้บอกว่าหลังจากมาอยู่ที่นี่แล้วพ่อกับแม่ของฉันก็หย่ากัน ก็ครูถามแค่ว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ นี่นา

ถึงวันแข่งแล้วฉันกับใบตองนั่งรถรับส่งมาถึงโรงเรียนก็ไปช่วยครูถือของที่จะใช้แข่งขันขึ้นรถ เรานั่งรถของครูมาที่สนามแข่ง

โรงเรียนที่จัดการแข่งเป็นโรงเรียนขนาดกลาง ใหญ่กว่าโรงเรียนฉันเพราะมีอาคารหลายอาคาร เราแข่งกันที่ห้องของอาคารสามชั้นสอง

ฉันค่อนข้างรู้สึกว่าตัวเองน่าจะประหม่าเพราะคนเยอะมาก กรรมการคุมการแข่งจัดแจงให้เรามานั่งที่โต๊ะที่มีชื่อแปะอยู่

บวรวรรณ ภักดี

ดั่งดวงใจ คงยั่งยืน

ฉันมองที่ชื่อของตัวเองอยู่อย่างนั้น รู้สึกแปลกดีนี่คือชื่อของฉันหรอไม่ต้องหาความหมายให้ยุ่งยาก แต่ว่าจริงๆแล้วตัวฉันเหมาะสมกับชื่อนี้ไหมนะ

ฉันหลุดจากภวังค์เมื่อกรรมการคุมการแข่งขันเริ่มอธิบายถึงกฎการแข่งขัน

การแข่งจบลงแล้วเรารอฟังการประกาศผลจากครู พอเห็นครูเดินกลับมาใจของฉันมันเต้นตึกตัก นี่คือความรู้สึกตื่นเต้นสินะ

"ผลการแข่งออกแล้วจ้า"

"ได้ที่เท่าไหร่คะครู"

ฉันรอฟังเงียบๆ

"ได้ที่สี่ ถือว่าทำได้ดีนะ"

"แต่ว่าเราไม่ชนะนะคะครู"

ใบตองพูดเสียงหงอย จนฉันนึกขึ้นได้ว่าเธอขี้อายคงเป็นแบบนี้กับคนที่สนิทสินะ

"ฮึๆ ไปขึ้นรถเดียวครูเลี้ยงไก่ทอดผู้พันจะได้ทีเท่าไรก็ช่างพวกเธอเก่งแล้วหล่ะนะ ปีหน้าเอาใหม่นะ"

"ค่ะ/ค่ะ ขอบคุณค่ะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***