ระลึก
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่อาจกระทบต่อจิตใจ
ชีวิตคือ อะไร ฉันไม่รู้ อดีต อนาคตอันใกล้ฉันไม่เคยสนใจ สิ่งที่ฉันสนใจมีแค่วันพรุ่งนี้จะเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นบ้าง จะได้รับความสุข หรือความทุกข์ จำหน้าคนก็ไม่ได้ ไม่มีเพื่อนที่สนิท ไม่ปฏิเสธใคร ไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง
นี่คือเรื่องราวของฉันที่อยากให้ทุกคนรับรู้ ฉันชื่อดวงใจ และนี่เป็นเรื่องราวในอดีต ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้ว แต่รู้สึกว่าสิ่งที่จะต้องทำต่อจากนี้น่ารำคาญกว่าตอนเรียนเสียอีก มาเริ่มกันเถอะ
ตอนเด็กๆฉันอยู่กับพ่อ และแม่ที่เมืองหลวงมีความสุขมาก ฉันได้ไปเที่ยวห้างสรรพสินค้าบ่อยๆ ได้ไปโรงเรียน ได้ทุกสิ่งที่อยากได้ พ่อ และแม่ไม่เคยพูดคำหยาบกับฉัน ไม่ดุด่าต่อว่า และไม่ตีฉัน ฉันรู้สึกโชคดีมากๆ
พออายุได้5-6 ปี พ่อกับแม่อยากให้ฉันมาอยู่ต่างจังหวัดกับญาติ โดยถามความเห็นของฉันก่อน ฉันเห็นด้วย เพราะฉันเห็นพ่อกับแม่ต้องเหนื่อยกับการทำงาน ไหนจะต้องมาดูแลฉัน ต้องมีเวลาไปส่งฉันที่โรงเรียน ไปรับฉันที่โรงเรียน ฝากฉันไว้กับพี่เลี้ยงแล้วค่อยกลับไปทำงานต่อ ฉันเลยตัดสินใจมาอยู่ต่างจังหวัด ฉันก็เลยได้มาอยู่กับยาย แต่หลังจากนี้ฉันรู้สึกได้ว่าตัวเองเจ็บปวดมากเพราะพ่อกับแม่หย่ากัน ฉันไม่เข้าใจถึงเหตุผลนั้นเลย รู้สึกว่าตัวเองเป็นใครก็ไม่รู้ รู้สึกว่าไม่มีที่ไป แต่ฉันเป็นเด็กจะทำอะไรได้
เวลาผ่านไปความหนักหน่วงก็เริ่มเบาลง พ่อและแม่ยังคงรับผิดชอบชีวิตฉันอยู่ ฉันอยู่กับยายสองคนแม่มาหาฉันทุกเทศกาล พ่อมาหาฉันทุกสิ้นเดือนและรับฉันไปบ้านปู่กับย่า
“พ่อไม่มาไม่เห็นหน้าเลยนะหนู”
ฉันไม่ได้ตอบโต้กลับไปทำเพียงเดินหนีเข้าบ้านไปฉันในตอนนั้นเป็นคนไม่ค่อยพูดและไม่ค่อยยิ้ม ฉันรู้สึกสับสน
ถึงเวลาที่พ่อต้องกลับพ่อมาส่งฉันที่บ้านยาย ฉันเสียใจที่ได้เจอพ่อแค่ไม่กี่วันใช้เวลาทำใจก็สองถึงสามวันถึงกลับมาเป็นปกติ
ฉันต้องไปโรงเรียนยายปลุกฉันตอนหกโมงเช้าให้มาเตรียมตัว อาบน้ำ ล้างน้ำ ทานข้าว นั่งดูทีวียามเช้ารอรถรับส่งมารับ ฉันไปโรงเรียนทุกวันไม่เคยขาด ในหนึ่งปีฉันป่วยเพียงครั้งเดียวจึงไม่มีความจำเป็นที่จะหยุดเรียน แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่มีความสุขเลย ฉันไม่มีเพื่อนฉันไม่สนิทกับใคร ตลอดการเรียนชั้นอนุบาล
ยินดีที่ได้พบค่ะนักอ่านทุกท่าน
คิดว่าดวงใจจะได้พบเจอกับอนาคตแบบไหนคะ
:ตโมนุท
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
Comments