ไก่ได้พลอย

นิทานเรื่อง ไก่ได้พลอย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีไก่ตัวหนึ่งกำลังง่วนอยู่กับการหาเมล็ดข้าวสารกินอยู่กลางทุ่งนา...

ระหว่างที่มันก้มลงคุ้ยดินอยู่นั้นมันเห็นก้อนวาววับเหลื่อมตามันอยู่ภายใต้กองดินนั้นเอง

เจ้าไก่ตัวนั้นจึงคุ้ยเขี่ยดินออก จนพบเม็ดพลอยเม็ดหนึ่งสะท้อนแสงแวววาวอยู่เบื้องหน้ามัน

เจ้าไก่จิกเม็ดพลอยขึ้นมาและพยายามที่จะกินมัน ทว่าเม็ดพลอยก้อนนั้นกลับแข็ง

และโตกว่าที่มันจะกินและกลืนลงไเพลงไม่มีหลอกปยังท้องของมันได้...

เจ้าไก่จึงนึกขึ้นว่า"เจ้าพลอยแสนสวย เจ้าช่างไม่มีประโยชน์อันใดต่อข้าเลย"

"หากแม้มีเม็ดพลอยอย่างเจ้ากองอยู่หน้าข้าเท่ากองฟาง ก็ไม่ได้มีประโยชน์ต่อข้าเท่าเม็ดข้าวเม็ดหนึ่งเลยแม้แต่น้อย"เจ้าไก่นึกขึ้นในใจ...

แล้วเจ้าไก่ก็เขวี้ยงเม็ดพลอยเม็ดนั้นไปให้ไกลจากตัวมันแล้วจึงจิกหาเม็ดข้าวสารที่ตกอยู่ต่อไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

ของมีค่า...แม้จะมีค่ามากเพียงใด หากไปตกอยู่ในมือของผู้ที่ไม่รู้คุณค่าก็ย่อมไร้ประโยชน์...

นิทานเรื่อง ห่านกับไข่ทองคำ

ชายชราผู้หนึ่งมีฐานะยากจน สมบัติทั้งหมดที่เขามีก็มีแค่บ้านเก่าๆ หลังหนึ่งกับแม่ห่านอีกตัวหนึ่งเท่านั้น แม่ห่านจะออกไข่วันละฟองเพื่อให้เขานำไปขายที่ตลาดทุกวัน

อยู่มาวันหนึ่งแม่ห่านนึกสงสารจึงออกไข่ทองคำฟองหนึ่งให้แก่ชายชรา ชายชราดีใจมาก จึกรีบนำไข่ทองคำไปขาย ทำให้ได้เงินมามากมายและทำให้ฐานะดีขึ้น แต่ชายชรายังไม่พอใจ เกิดความโลภอยากจะได้ไข่ทองคำหลายๆใบในคราวเดียวกัน

ชายชราคิดว่าในท้องห่านนั้น จะต้องมีไข่ทองคำเหลืออยู่อีกมากอย่างแน่นอน วันหนึ่งเขาจึงแอบย่องเข้าไปในเล้าห่าน แล้วเอามีดที่เตรียมไว้ผ่าท้องห่านทันที แต่ทว่านอกจากจะไม่พบไข่ทองคำเลยสักใบในท้องห่านแล้ว แม่ห่านก็ต้องมาตายลงอีก นับแต่นั้นเป็นตันมา ชายชราผู้โลภมากไม่มีทั้งห่าน หรือแม้แต่ไข่ห่านสักใบให้นำไปขายอีกต่อไป...

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

หากเรามีความโลภมาก โชคลาภก็จะหายเหมือนกับชายชราผู้นี้...

เหมือนกับสุภาษิต "โลภมากลาภหาย" นั้นเอง...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

หมาป่าอกตัญญู

บทต่อไป

เจ้าชายกบ

