ไรมง

"ไปก่อนนะครับพี่อากิ"เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินออกจากบ้านบอกลาลูกพี่ลูกน้องของตัวเองก่อนจะเดินไปเล่นกับหมา

"ไปก่อนนะซาสึเกะ"พอเล่นกับหมาจนพอใจแล้วก็ไปโรงเรียนทันทีโดยไม่รู้เลยว่าบ้านของตัวเองเปลี่ยนไปแล้ว

สวัสดีครับผม มัตสึคาเสะ เทนมะ ครับตอนนี้ได้เข้าชมรมฟุตบอลและชนะฟุตบอลฟอร์นเทียร์อิเตอร์เนเชเนลแล้วล่ะครับเป็นการแข่งขันระดับโลกเลยนะครับมีแต่คนเก่งๆทั้งนั้นเลยล่ะครับแต่ไม่ต้องห่วงนะครับพวกเราก็ผ่านมันมาได้แล้วด้วยฟุตบอลของเราและทุกคน

ตอนนี้ผมกำลังไปโรงเรียนอยู่ครับเป็นโรงเรียนที่ผมได้เริ่มต้นความฝันโรงเรียนไรมงนั้นเองครับตั้งแต่ปิดเทมอไปโรงเรียนจะเปลี่ยนไปมากขนาดไหนกันนะ

ผมเดินมาถึงโรงเรียนไรมงแล้วล่ะครับ"เอะ"ว้าวสุดยอดไปเลยนะเนี้ยโรงเรียนเปลี่ยนไปมากเลยแฮะ

"เทนมะ"ผมหันไปตามเสียงเรียกของรุ่นพี่ชินโดรุ่นพี่ชินโดโบกมือทักทายผมอย่างเป็นพิธีตามด้วยรุ่นพี่คิริโนะที่เดินตามหลังรุ่นพี่ชินโดมาติดๆยิ้มทักทายผมตามปกติ

"กัปตัน!!?"คงอยากรู้ใช่มั้ยล่ะครับว่าทำไมผมถึงเรียกรุ่นพี่ชินโดว่ากัปตันก็พอจบศึกกาแลตซี่ผมก็คิดว่าผมสั่งการไม่ดีพอเลยยกตำแหน่งกัปตันคืนให้รุ่นพี่ชินโดไปครับ

"มาดูนี่สิครับโรงเรียนเปลี่ยนไปมากเลยนะครับ"ผมพูดพร้อมชี้โรงเรียนให้พวกรุ่นพี่ดู

"จะว่าไปก็แปลกนะผู้อำนวยการเปลี่ยนสไตล์โรงเรียนยกโรงเรียนเลยหรอยังกับสร้างใหม่ยังงั้นแถมยังเปลี่ยนไปเป็นแบบเก่ากว่าเดิมด้วย"รุ่นพี่ชินโดพูดออกมา

"จะว่าไปก็จริงล่ะนะ"คราวนี้รุ่นพี่คิริโนะช่วยเสริมอีกแรงถึงความเปลี่ยนไปของโรงเรียนในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"เอาเถอะครับเรามาซ้อมฟุตบอลกันดีกว่านะครับ"ผมพูดพร้อมกับยิ้มร่าวิ่งไปทางสนามฟุตบอลของโรงเรียนและผมก็เห็นใครไม่รู้กำลังใช้สนามฟุตบอลของเรา

"เทนมะ"ผมได้ยินเสียงชินสุเกะผมจึงหันไปมองเห็นขินสุเกะกับทุกคนในทีมไรมงกำลังแอบกันตามต้นไม้อยู่และมองพวกเขาซ้อมกันอยู่

"เกิดอะไรข้นนะชินสุเกะ"ผมถามชินสุเกะด้วยความสงสัยก่อนจะได้รับคำตอบที่ทำให้สงสัยยิ่งกว่าเก่าอีก

"ฉันไม่รู้พอมาถึงก็เป็นแบบนี้แล้วและพวกเขาก็เข้าใช้สนามโดยพละการล่ะ"ชินสุเกะตอบก่อนจะหันไปทางสนาม

"นั้น.."ผมเพ่งมองคนที่อยู่ในสนามดีๆก่อนจะเห็นใครหน้าตาคุ้นๆ

"โค๊ชคิโดกับโค๊ชเอนโดนี้"ผมตลึงไปเลยเมื่อเห็นโค๊ชทั้งสอง

"ไม่ใช่แค่นั้นนะพวกเขาดูเด็กลงกว่าเดิมมากเป็นเท่าตัว"สึรุงิพูดขึ้นซึ่งทำให้ผมหันไปมองอีกที

"จริงด้วย!!?"ผมตกใจมากไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมโค๊ชเอ็นโดกับโค๊ชคิโดดูเด็กกันจังเลย

และก็มีคนเดินมาหาโค๊ชเอนโดผมขาวๆราวกับหิมะสวมผ้าพันคอทั้งๆที่อากาศร้อนจะตายไป

"นั้น.."ยูคิมูระพูดแค่นั้นก่อนจะเพ่งสมาธิมองไปที่ชายผมขาวที่พูดคุยกับโค๊ชเอนโดอย่างสนุก

"คุณฟุบุคิไม่ใช่หรอ"ยูคิมูระพูดแค่นั้นก่อนที่จะเกิดเดธแอร์ขึ้นในกลุ่มของพวกเราต่างคนต่างเงียบกันไม่มีใครปริปากพูดออกมา

"ส่วนนั้นคงเป็นคุณคาเซมารุสินะ"คิริโนะเป็นคนเปิดปากพูดและเพ่งมองไปที่คนผมฟ้าอมเขียว

"นั้นอาจารย์โซเมโอกะนี้"นิชิกิพูดขึ้นทำให้ทุกคนเริ่มเงียบไปเลย

"นี้มัรเกิดอะไรขึ้นเนี้ย"แล้วทุกครก็ตะโกนออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***