วังหลวง หนิงอัน
ค่ำคืนพระจันทร์ เต็มดวง รมพัดเย็นอ่อนๆ ใบหน้าคมสวยสูดอากาศ ความสดชื่น ที่สพาน พิง
"ท่าน เข่อซิง กลับเข้าตำหนักเถอะ ดึกแล้วนะพะยะค่ะ มันอันตราย "
" เป็นชายใยต้องกลัว อีกอย่างเจ้าก็ดูแลข้าได้อยู่แล้ว "
" จริงอยู่ที่เป็นชายไม่ควรเกร่งกลัวอันใด แต่ท่านนี้ไม่ใช่บ้านเมืองเรา ระวังตัวไว้ก็ดีนะพะยะค่ะ "
เข่อซินไม่ได้ตอบอะไร ยืนนิ่ง มองไปแม่น้ำ ใต้สพานที่กำลังใหล
" ท่านกลับกันเถอะ "
" เจ้าคิดว่าท่าน เจียวซิ่น เป็นคนยังไง "
" ใยท่านถึงถาม "
" ข้าเพียงคิดเรื่องวันนี้ที่เกิดขึ้น ที่แม่น้ำฟาฟา "
" เรื่องที่ท่าน ป๋อเหวิน ถูกลงโทษห้ามออกจากตำหนัก หนึ่งวัน ใช่รึไหม "
" ใช่หากข้าไม่ขอเอาไว้คง ได้อยู่ในตำหนักเป็นเดือน "
" ท่านเจียวซิ่นเพียงแค่ทำหน้าที่ว่าไม่ ว่าใครทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ ทำเป็นตัวอย่างให้ทาสรับใช้ดู เพราะพระองค์คงต้องขึ้นครองบัลลังก์ในอนาคต "
" น่าเกรงขามยิ่งนัก "
"กลับกันเถอะ ท่าน เข่อซิน "
เข่อซินเดินทางกลับตำหนัก แต่กลับเจอองค์ชายเจียวซิ่น เดินส่วนทาง ยามดึกเช่นนี้กลับยังไม่นอน ไร้ประโยคคำทักทายใดๆ
ตำหนักเข่อซิน
" ใยท่านเจียวซิ่นนยังไม่นอน "
" ทางนั้นเป็นทางไปหานางบำเรอที่มีคนมาถวายพะยะค่ะ "
" เจ้ารู้ได้เช่นใด เจ้าเคยไป? "
ไร้ประโยคตอบกลับมา องครักษ์ก้มหน้าได้แต่เงียบ
" อย่ามาเงียบใส่ข้านะ เจ้าพูดมา "
" ข้าเพียงรู้เท่านั้น นางๆทั้งหลายที่อยู่ที่นั้น เป็นเพียงของท่านเจียวซิ่นเพียงผู้เดยวเท่านั้น "
" ไม่น่าเชื่อเลย "
" ชายใดก็เป็นเช่นนี้ "
"ยกเว้นข้า ไว้คนนึง "
" พรุ่งนี้ ช่างอีจะมาถึงแล้ว "
ใบหน้า เข่อซินยิ้มอ่อนๆ เมื่อได้ยินว่าชื่อองครักษ์ของตนกำลังจะมาถึง เรื่องอีกลำที่ขนข้าวของเครื่องใช้
" เช่นนั้น ข้านอนละ พรุ้งนี้ข้าจะตื่นแต่เช้าไปรอที่ท่าเรือ "
" เช่นนั้นข้าขอตัวพะยะค่ะ "
โรงครัววังหลวง
"ยามดึกเช่นนี้ องครักษ์ องค์ชาย เข่อซินมาทำอะไรที่นี้ขอรับบ "
" ข้าเพียงหิวมาหาอะไรกินเท่านั้น "
" แล้วท่านละมาทำอะไรที่นี่ "
" ข้ามาของข้าทุกวัน มาหาเหล้ากิน "
องครักษ์ เจียวซิ่น นั่งลงข้างๆ
"ท่านชื่ออะไรท่านผู้ติดตาม องค์ชายเข่อซิน "
" ข้าชื่อ เฟยฉี แล้วเจ้าละชื่ออะไร "
"ข้าชื่อหยิ่น "
" ที่นี้ครึ่กครื่นเมื่อยามดึก เมืองแห่งยามค่ำคืน ดึกเพียงนี้ยังมีผู้คนเดินไปมา "
" ที่นี้ เค้าเปิดร้านค้าขาย ยามดึกมาเนิ่นนานแล้ว ผู้คนจากเมืองอื่นจึงมาซื้อของที่นี้ เรียกว่า เป็นเมืองเเห่งการค้าขาย"
" นี้ท่านออกไปเดินด้านมารึ " หยิ่น ถามด้วยความ งง ว่าทำไมคนตรงหน้านั้นรู้ดีนัก
" ใช่ข้าออกไปเดินด้านนอกมา ข้าอยากรู้ว่าที่เค้าพูดกันปากต่อปากว่ามันจริงรึไหม "
" แล้ว ท่านเห็นเป็นเช่นไร "
" เมืองหนิงอันมันงามยิ่งนัก "
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments