3

เหมือนตอนนี้สมองของริออนจะตอบสนองช้าไปหน่อย แต่เมื่อมันประมวลผลทันแล้วเธอก็ช็อคกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูดออกมา

'เขา...ทำไมเขาถึงอยากจะได้เรามาเป็นภรรยากัน?' ในหัวของเธอเริ่มคิดไปถึงแง่ร้ายไปต่างๆ นาๆ ความไว้ใจที่มีต่อออกัสของเธอนั้นเป็นศูนร์

เธอไม่มีวัน ไม่มีวันอภัยให้กับสิ่งที่เขาทำกับเธอ เขาพรากสิ่งสำคัญของเธอไปด้วยกำลัง

อารมณ์ของริออนตอนนี้คือมาถึงที่สุดแล้วจริงๆ มันเป็นครั้งแรกเลยที่เธอแสดงใบหน้าที่โกรธแค้นออกมา

สติของเธอหลุดราวกับด้ายที่ขาดผึ่ง

"...ภรรยา....ภรรยางั้นเหรอ!?" ตาของริออนแดงก่ำ แม้ว่าบริเวณท้องน้อยของเธอจะเจ็บขาของเธอจะไม่ค่อยมีแรง

แต่ความโกรธและเกลียดมันก็มากพอที่จะทำให้เธอยื่นขึ้นและลงมือทุบตีอีกฝ่ายด้วยแรงทั้งหมดที่มี

ตอนแรกออกัสตกใจแต่ก็สงบลงและปล่อยให้เธอทำร้ายร่างกายของเขาแม้ว่าร่างกายของเขาจะต่อต้านและประท้วงแค่ไหนก็ตาม

ตอนนี้เขาเดินเกมผิด เขาไม่ควรที่จะถามแบบนั้นออกไป

เขาไม่มีสิทธิ์อะไรด้วยซ้ำที่จะให้เธอมาเป็นภรรยายของเขาจากเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งหมดทั้งมวลมันก็ผิดจุดเริ่มต้นของทุกอย่างมันก็เริ่มมาจากตัวของเขาทั้งนั้นไม่ใช่ใครอื่นใด

"........."

"ฮา....ฮา.......ฮา!" ริออนหอบหายใจออกมาตอนนี้หัวของเธอโล่งไปหมดเมื่อได้ปลดปล่อยทุกอย่างที่อยู่ในใจ

และตอนนี้เธอก็รู้ตัวแล้วว่าทำอะไรลงไป ใบหน้าของเธอกลายเป็นขาวซีดภายในใจของเธอหวาดกลัวว่าอีกฝ่ายจะใช้อำนาจที่มีทำอะไรเลวๆ อีก

แต่ทว่า....นั้นกลับไม่ได้เป็นไปอย่างที่เธอคิดเพราะเมื่อเธอเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของออกัสแล้ว ความคิดในเเง่ลบต่างๆ ของเธอมันก็หายไป

ใบหน้าที่เธอกำลังเห็นอยู่ในขณะนี้คือใบหน้าของคนที่รู้สึกผิด ใบหน้าที่เหงาหง่อยราวกับว่าภายในโลกใบนี้มีเพียงแค่ตัวเขาเท่านั้น

'...อะไรกัน..ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไงกัน' ริออนสับสนกับความรู้สึกของตัวเองทันที

"..ขอโทษทีนะ ช่วยลืมๆ ที่พูดเมื่อกี้ไปเถอะ" ออกัสพูดเสียงค่อย "คนอย่างฉัน....คงอยู่กับใครไม่ได้จริงๆ"

"........" ริออนเงียบ เธอมองเขาลุกขึ้นและเดินกลับไปยังห้องของตัวเองเงียบๆ

หญิงสาวร่างเล็กตกอยู่ในภวังค์ เกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อเธอเห็นด้านที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนของอีกฝ่ายความรู้สึกอคติก็เริ่มสับส่าย

ตั้งแต่ที่เธอจำเกี่ยวกับตัวของออกัสได้นั้นก็คือเขาคือบุตรชายเพียงคนเดียวของดยุกที่มีอำนาจที่สุดในอาณาจักร มีทรัพย์สินเงินทองมากมายจนใช้ยังไงก็ใช้ไม่หมด

ชีวิตของอีกฝ่ายสมบูรณ์แบบมาก แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาคาดเหลือไปก็คือพวกพ้อง

เขาไม่มีเพื่อนแท้ที่จริงใจสักคนเดียว หรือแม้จะมีแต่ก็โดนตีตัวออกห่างไปอย่างมาคัสและไอริส

ริออนเริ่มคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

'ถ้าเขามีคนค่อยนำทางให้สักหน่อย นิสัยของเขาก็คงจะไม่เลวร้ายขนาดนี้...ใช่ไหม?' เธอหลับตาลงราวกับกำลังจะตัดสินใจในอะไรบางอย่างที่สำคัญมากๆ ในชีวิต

เธอยังคงรู้สึกไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูดมาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนนี้...แต่ตอนนี้ อย่างน้อยเธออยากจะลองเสี่ยงกับมันดู

ในเมื่อเขาอยากจะแสดงความรับผิดชอบอย่างนี้เอง ยังไงในตอนนี้เธอก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว

ริออนค่อยๆ ลุกขึ้นยื่นก่อนที่จะเดินกลับห้องที่เธอโดนแย่งครั้งแรกไป

เคาะประตูอยู่สามครั้งเธอก็พูดขึ้น

"นี้ฉัน...ริออนเองคะ"

เมื่อได้ยินเสียงของหญิงสาวร่างเล็กที่น่าถนุถนอมเข้าออกัสที่กำลังนั้งจับเข่าอยู่ก็ถึงกับหูตั้งและรีบวิ่งมาเปิดประตูอย่างไว

"มะ มีอะไร" เสียงของออกัสสั่นแต่สีหน้าของเขากลับสวนทางกันไปหมด

ริออนเองก็รู้สึกว่าตอนนี้ชายหนุ่มตรงหน้านั้นไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด แต่นั้นก็เป็นเพียงแค่ความรู้สึกเท่านั้น เพราะเอาจริงๆแล้วความโกรธความแค้นและความเกลียดในตัวอีกฝ่ายมันยังไม่หายไปไหน

ถึงในอนาคตเธอจะสามารถให้อภัยอีกฝ่ายได้ไหมก็คงต้องรอดูต่อไปก่อน

"เรื่องที่พูดก่อนหน้านี้...ฉัน..ตกลงคะ"

"จริงเหรอ!"

เมื่อหญิงสาวเห็นท่าทางตกใจของอีกฝ่ายก็รู้สึกว่ามันแปลกๆ เนื่องจากไม่คุ้นเคยกับท่าทางแบบนี้ของเขา

เธอยกมือขึ้นมาก่อนที่จะชูสามนิ้วให้เห็น

"แต่ฉันมีขอแม้ ถ้าคุณทำตามนี้ได้ฉันก็ตกลงคะ"

"ว่ามาสิ"

"ข้อหนึ่ง. คุณจะไม่ทำร้ายและข่มขืนฉัน

ข้อสอง. คุณจะไม่บังคับให้ฉันทำอะไรที่ฉันไม่อยากทำ

และข้อสุดท้าย...อย่าทำร้ายเพื่อนของฉันอีก"

"......" ออกัสที่ได้ยินเงื่อนไขของริออนก็เงียบไปเหมือนกำลังใช้ความคิด

เมื่อหญิงสาวเห็นว่าเขายังไม่ตกลงในทันทีก็กะเอาไว้คร่าวๆ แล้วว่าอีกฝ่ายคงวางแผนอะไรเอาไว้สักอย่าง

แต่ก่อนที่จะพูดอะไรต่อออกัสก็เอ่ยขึ้นมา ซึ่งมันเป็นคำตอบที่เธอนั้นไม่ได้คาดคิดเอาไว้เลยสักนิดเดียว

"ก็ได้ฉันตกลง"

"เมื่อกี้ว่าอะไรนะคะ...?"

"ฉันบอกว่าตกลงไง เดียวหลังจากนี้ไปหาพ่อกับแม่ของฉันกันพวกเราจะไปพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ อ่อ..เดียวต้องไปเชิญพ่อกับแม่ของเธอมาด้วยสินะ อีกอย่างงานแต่งเองจะเอาแบบใหญ่ๆ อลังการไหม? หรือว่าอยากจะให้จัดกันแบบคนในครอบครัวเล็กๆ ดีจะได้ไม่ยุ่งยาก?"

"เอ๋ เดียวๆ เดียวก่อนคะ!"

"มีอะไรอีก หรือว่าเธอเปลี่ยนใจแล้ว"

เมื่อริออนเห็นใบหน้าที่ยุ่งยากของอีกฝ่ายเพราะกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจจริงๆก็หุบปากฉับไม่กล้าพูดอะไรต่อ

เธอไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน อีกอย่างจู่ๆ มาพูดเรื่องจัดงานแต่งงานแบบนี้เธอเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน ไม่คิดว่าเขาจะจริงจังแบบนี้เลยสักนิด

"ดีล่ะ งั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปหาพ่อแม่ของฉันกันเร็วเข้า!"

ออกัสลากริออนเข้าไปในห้องก่อนที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่เนื่องจากว่าชุดเก่าของเธอนั้นฉีกขาดหมดแล้วเขาเลยออกไปเอาของใหม่มาให้โดยการไหว้วานสาวรับใช้ไปหามาให้

เมื่อได้มาแล้วเขาก็กะจะเข้าไปช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แต่โดนไล่ออกมา

"อะไรกันเนี้ย..เห็นของกันและกันไปแล้วจะมาทำตัวอายอะไรกันอีก.."

"ใครจะเป็นเหมือนคุณกันคะ! ฉันไม่ได้ยินยอมสักหน่อย!" เสียงริออนตะโกนออกมาจากในห้องน้ำ

ออกัสหน้าจ๋อยไปเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอกล่าวออกมา ตอนนี้ร่างกายและจิตวิญญานของเขาเริ่มปรับจูนเข้าที่เข้าทางแล้วจึงสามารถขยับและบังคับมันได้ดั่งใจมากขึ้น

ถึงจะยังติดขัดเพราะยังมีศักดิ์ศรีบ้าบอนั้นอยู่ก็ตามนั้นจึงทำให้บางอย่างหากทำอะไรขัดกับการทำลายมัน ร่างกายก็จะไม่ยอมขยับหากไม่ตั้งใจฝืนมันจริงๆ

ในระหว่างที่หญิงสาวเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ ออกัสเองก็เริ่มเปลี่ยนด้วยเช่นกัน

เมื่อพวกเขาทั้งสองคนเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วก็พากันไปเรือนใหญ่ที่พ่อกับแม่ของชายหนุ่มอาศัยอยู่ทันที

พอริออนได้มาแต่งชุดหรูๆแล้วเธอก็ดูราวกับเจ้าหญิงที่น่าถนุถนอมไม่แพ้ขุนนางคนไหนเลยสักนิดเดียว

ในระหว่างการเดินไปออกัสต้องคอยประคองร่างของเธอไปด้วยเพราะร่างกายยังไม่ค่อยมีเเรงเท่าไหร่บวกกับเจ็บช่วงล่างด้วย

ในใจของริออนตอนนี้คือวิตกกังวลมากเพราะไม่คิดว่าออกัสจะพามาเจอพ่อกับแม่เพื่อพูดคุยเรื่องที่จะรับเธอมาเป็นภรรยาจริงๆ

'เขาจริงจังจริงๆ ใช่ไหม?' หญิงสาวเริ่มคิดหนักและกังวลกับเรื่องที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอ

***

"ลูกเอาจริงใช่ไหม?" แม่ของออกัสถามเมื่อได้ยินในสิ่งที่ลูกชายของตนเองพูดในขณะที่มองริออนที่ยืนข้างๆ

หญิงสาวที่โดนจ้องก็ก้มหน้าลงแต่ตัวของออกัสก็เข้ามาบังเอาไว้

"ผมเอาจริงครับ"

ดยุกเอ็มเบอร์และภรรยามองหน้ากันและกันก่อนที่จะถอนหายใจออกมา ตั้งแต่ไหนแต่ไรพวกเขาก็ตามใจลูกมาตั้งนานแล้วเวลาที่อีกฝ่ายอยากทำอะไรพวกเขาก็ปล่อยให้ทำไป

แต่ก็ไม่คิดว่าจะถึงขั้นพาหญิงที่เป็นเพียงสามัญชนมาเพื่อคุยเรื่องแต่งงานกันเสียได้

ถึงแม้จะไม่เหมาะสมแต่พวกเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรแม้จะไม่ค่อยพอใจริออนหน่อยๆ เพราะคิดว่าเธอคงมาอ่อยและหว่านเสน่ห์ให้ลูกชายของพวกเขาหลง

"ตามใจลูกก็แล้วกัน"

ออกัสยิ้มกว้างก่อนที่จะกล่าวขอบคุณเเละเข้าไปกอดพวกท่านทั้งสอง

"......"

"......"

สองสามีภรรยาอึ้งไปเมื่อได้รับอ้อมกอกจากลูกชายเพียงคนเดียวของพวกเขาอีกทั้งรอยยิ้มที่สดใสนั้นอีก มันกี่ปีกันแล้วนะที่พวกเขาไม่ได้เห็นลูกชายดีใจและมีความสุขขนาดนี้

ดูเหมือนว่า...การแต่งงานนี้อาจจะดีกว่าที่พวกเขาคิดเอาไว้ก็ได้ ถึงฝ่ายหญิงจะเป็นเพียงสามัญชนแต่ถ้าหากลูกของพวกเขามีความสุขแล้วจะเป็นไรไป

เงินทองพวกเขาไม่ได้ขาดอยู่แล้ว อำนาจเหรอ? เหอะนั้นนะยิ่งเป็นสิ่งที่ตระกูลเอ็มเบอร์มีเหลือเฝือเลยล่ะ

ออกัสกับริออนออกมาจากเรือนใหญ่ชายหนุ่มก็พาหญิงสาวขึ้นรถม้าตรงไปหาพ่อแม่ของฝ่ายหญิงต่อทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***