เปลี่ยนแปลง

ติ่ง!!

เสียงข้อความไลน์จากมือถือกระตุ้นให้มิลล์ที่กำลังนั่งท่าครีมอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งถึงกลับหยุดชะงัก รีบคว้ามือเล็กไปจับมือถือขึ้นมาดูทันทีด้วยความสงสัย

LIKE | KP

KP : "ไงจ๊ะ ทฤษฎีของแกจีบหมอเทรย์ไปถึงไหนแล้ว"

Milk : "เขาปฏิเสธฉัน เขาบอกฉันไม่ใช่สเปค5555"

"โคตรเจ็บเลย งื้อ"

KP : "ว้ายยย!!"

"ก็แหงละสิ เพราะแกไม่แต่งตัวนิ หมอเทรย์นางชอบหญิงแซ่บๆ สวยๆ ไม่รู้หรอจ๊ะ"

Milk : "รู้ดีเลยแหละ ฉันแค่อยากเป็นตัวของตัวเอง

KP : "แล้วเอาไงต่อ"

Milk : "แกเคยได้ยินเรื่องกฎของความรักป่ะ"

KP : "ไม่เคยค่ะ"

Milk : "ฉันเชื่อว่า ถ้าใครรักเรา เราจะรักเขาตอบเพียงเพราะเขาจริงใจจนสัมผัสได้และที่สำคัญเขารักในตัวเราจริงๆ บางครั้งสเปคมันก็ไม่ใช่กฎเกณฑ์ที่เอามาตีกรอบความรักเสมอไปหรอกนะ"

KP : "นิยามบ้าบออะไรของแกเยอะแยะไปหมด"

Milk : "ก็ฉันเชื่อว่าถ้าฉันตั้งใจรักหมอเทรย์ดีๆ เขาจะเปิดใจให้ยังไงละ"

KP : "เอางี้ ถ้าอยากได้ใจเขา แกก็ต้องปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขาด้วย ฉันจะส่งไลน์หมอเทรย์ให้แล้วลองทักไปคุยกับนางดูนะ"

KP : send line เทรย์เลอร์

ข้าวฟ่างตัดสินใจส่งไลน์ให้กับมิลล์ เพราะสงสารเพื่อนมากที่ต้องค่อยเฝ้าฝันลมๆ แล้งๆ กับคนอย่างหมอเทรย์

Milk : "5555 ขอบใจมากๆ"

โครงหน้าสวยเผยรอยยิ้มหน้าบานอีกครั้งให้กับหน้าจอมือถือ เธอรีบกดแอดไลน์ ส่งข้อความน่ารักๆ ไปหาหมอเทรย์ ดีดตัวลุกขึ้นมาจ้องมองหน้าตัวเองในกระจกพลางนึกถึงคำพูดของข้าวฟ่าง

"เอาจริงๆ เราก็ได้ได้ขี้เหร่ขี้ริ้วอะไรขนาดนั้นป่ะ"

"ก็แค่หน้าเป็นรอยสิว ไม่แต่งหน้า ทาปากแดง ผิวหมองคล้ำ สวมแว่นหนาแค่นั้นเอง"

ถึงแม้จะเอ่ยคำพูดเข้าข้างตัวเองแค่ไหน สุดท้ายแล้วก็แพ้ใจตัวเองอยู่ดี

"เฮ้อ!! เอาจริงๆ ก็ขี้เหร่จริงๆ แหละ"

สายตาสั้นไร้แว่นสวมทับจ้องมองไปยังหน้าจอมือถือ มือเล็กรีบคว้าหยิบแล้วกระโดดขึ้นบนเตียงนอน เธอพยายามค้นหาแนวทางการดูแลตนเองผ่านทางอินเทอร์เน็ต อยู่นานสองนานก่อนจะเผลอหลับไปบนเตียงนอนหนานุ่มในที่สุด

@คอนโดสุดหรูของเทรย์

ร่างใหญ่เดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอวหนาเอาไว้ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือถือมาตรวจเช็คข้อความ แต่แล้วก็มาสะดุดกับข้อความที่ถูกส่งมาจากคนร่างเล็ก

"หึ!! ไปเอาไลน์มาจากไหนนะมิลล์"

ชายหนุ่มเผลอเปิดอ่านข้อความในไลน์โดยไม่ได้ตั้งใจเขาเองก็ไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากเปิดเข้าไปอ่านทั้งที่เธอเองไม่ใช่สเปคของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

DAY 2

เช้าวันต่อมา

"เห้ยไอ้เทรย์!!"

"อ้าวไอ้กาย มึงมาแต่เช้าจังเลยวะ"

"แต่เช้าห่าอะไร กูมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว มีเคสด่วนในเวร เนี่ยพึ่งออกจากห้อง cath lab (cath lab\= ห้องปฏิบัติการสวนหัวใจ) "

"อ่อ ลืมไปเมื่อคืนเวรมึง"

"ใช่สิ๊!! กูไม่ใช่หัวหน้าภาคแบบมึงนิ จะได้ไม่ต้องอยู่เวรให้เสียเวลานอน"

"ฮ่าๆ ธรรมดา"

ขายาวของเทรย์เลอร์และกายเดินตรงดิ่งมาที่โต๊ะทำงาน มือหนาพลางว่างแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ ก่อนจะสายตาละออกจากหน้าจอมือถือที่กำลังอ่านข้อความรายงานเคสจาก ICU เพราะมีบางอย่างกระตุ้น

พรึ่บ!!

"เฮ้ย!!"

แก้วกาแฟล้มลงบนโต๊ะเพราะชนเข้ากับช่อดอกไม้ขนาดเล็กกะทัดรัดและกล่องอาหารสีขาวสะอาดตา ฉุดให้น้ำและน้ำแข็งทะลักออกมาเปียกเลอะเทอะเต็มไปทั่ว

หมอกายที่เดินตามเข้ามารีบหันตามเสียง เมื่อเพื่อนกำลังพยายามคว้าแก้วกาแฟที่จมน้ำทะลักเต็มพื้น

"เชี่ย!!"

"ดอกไม้งั้นหรอ?"

สายตาคมของหมอกายเปล่งประกายแวววาวออกมา เหร่ตาคมจ้องมองหน้าเพื่อนตนเองที่กำลังชักสีหน้าหงุดหงิด เมื่อมีเรื่องให้สกปรกเลอะเทอะแต่เช้า

"เออดิ!!"

"จากใครวะ มึงมีหญิงจีบในโรงพยาบาลเลยหรอ"

ยังไม่สิ้นสุดคำพูดของหมอกาย เขารีบดีดตัวเข้าไปใกล้ๆ เอื้อมมือไปหยิบกระดาษโน๊ตที่อยู่บนช่อดอกไม้มาอ่านเสียงดังฟังชัด

ข้อความ

กลิ่นหอมอ่อนๆ จะทำให้คุณหมอรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น ช่วงนี้คนไข้หนักค่อนข้างเยอะ มิลล์ทำอาหารมาเป็นกำลังใจให้หมอเทรย์นะคะ

"มิลล์งั้นหรอ? อย่าบอกนะว่าน้องพยาบาลตึก 8 ที่ใส่แว่นหนาๆ นั้นนะ"

"หึ!! เสือกรู้นะมึงเนี่ย"

"เอ๊าไอ้เทรย์ มึงเจอหญิงจีบงั้นหรอ ฮ่าๆ"

ใบหน้าหล่อดูดีรีบชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อเพื่อนขำเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตนเอง ก่อนจะรวบดอกไม้และข้าวกล่องทิ้งลงในถังขยะทันทีโดยไม่ลังเล ม้วนตัวหยิบเสื้อกาวน์เดินออกจากห้องไปทิ้งให้หมอกายยืนขำจนท้องแข็งกับท่าทางของเขาอยู่ในห้องคนเดียว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***