ลงมือเลยท่านแม่

โลแซง

      คำร่ำลือถึงพลังของ Feather blue โด่งดังไปไกลทั่วทั้งดินแดนน้อยใหญ่ในโลแซง ศัตรูต่างหมายตาเพื่อแย่งชิงอำนาจของขนนกสีน้ำเงินมาเป็นของตนเอง จนก่อเกิดสงครามขนาดเล็ก กลาง และใหญ่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่มีวันจบ ผู้คนล้มตายจากศึกสงครามกันอย่างมากมาย แต่ไม่มีใครสามารถแย่งชิงอัญมณีสีน้ำเงินไปจากเพอร์ซี่ได้สักคนเดียว

ดินแดนไซโคนิค

“ท่านแม่ ท่านเองก็รู้ว่าไม่เคยมีดินแดนไหนชนะ และแย่งชิงขนนกนั้นมาจากไฟท์แอดเตอร์ได้เลย”

“ข้ารู้ไบโอซีล แต่ถ้าเราไม่ลองพยายามมันก็ไม่มีทางเอาชนะไฟท์แอดเตอร์ได้ ลูกรัก”

“ท่านรู้ แต่ท่านยังจะกล้าเสี่ยงเอาคนของเราไปสู้กับพลังอำนาจของ Feather blue อีกหรอ ท่านแม่!!”

ไบโอซีลตวาดลั่นห้องโถงประชุม เมื่อรับรู้ถึงแผนการของราชินีแห่งไซโคนิค ที่จะเปิดศึกสงครามกับไฟท์แอดเตอร์ เพื่อแย่งชิงหัวใจสำคัญของดินแดนนั้นมา

“ไบโอซีลลูกข้า ข้าไม่เคยอยากจะส่งคนของเราไปตายในดินแดนนั้น เราสู้ด้วยพละกำลังไม่ได้ เราต้องสู้ด้วยสมอง และเล่ห์เหลี่ยมถึงจะชนะ”

หญิงชราผมขาวส่งยิ้มหวานแต่แอบแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ให้กับบุตรชายที่เดินวนไปวนมาอยู่ตรงหน้า ด้วยความกลัดกลุ้มใจ

“ท่านหมายความว่าอย่างไร ท่านแม่”

“ข้าส่งสตรีผู้งดงามหลายคนจากดินแดนเราเข้าไปเพื่อหลอกล่อให้บุตรแห่งไฟท์แอดเตอร์ตกหลุมพราง แต่มันไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง เพราะบุรุษผู้นี้มีสตรีที่รักและปรารถนาอยู่ในใจ แต่เพอร์ซี่ไม่มีวันที่จะตามหานางเจอแน่ๆ”

ไบโอซีลรีบหันใบหน้าหล่อเหล่ามาทางหญิงชราอย่างงุนงง พลางจ้องมองใบหน้าเหี่ยวของผู้เป็นมารดาอย่างไม่ว่างตา เพื่อรอฟังกลอุบายจากความคิดของผู้เป็นมารดา

“สตรีนางนี้เป็นใครกันเล่าท่านแม่”

“นางอยู่ห่างไกลเรายิ่งนักไบโอซีล แม้กระทั่งเจ้าก็ไม่มีทางหานางเจอ เว้นแต่ข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่จะสงเคราะห์ให้เพอร์ซี่เจอกับสตรีผู้ที่อยู่ในห้วงแห่งความฝัน”

หญิงชราเผยยิ้มที่มุมปาก นางเป็นลูกศิษย์แม่มดสายดำที่อยู่ในโลแซง แต่ไม่มีความเก่งกล้าพอที่จะต่อกลอนและต่อต้านกับพลังจากเฮไดร์ และ Feather blue ได้ แต่นางสามารถที่จะทำบางอย่างโดยที่คนในโลแซงไม่สามารถทำได้ นั้นคือการข้ามผ่านเข้าไปในอีกโลกคู่ขนาดที่เรียกว่า ‘ดาวเคราะห์โลก’

“ทำไมท่านถึงได้ปักใจเชื่อนักว่าสตรีนางนี้จะสามารถช่วยเรานำขนนกบ้าบออะไรนั้นมาได้”

“เพราะบุตรแห่งไฟท์แอดเตอร์หลงใหลนางยิ่งกว่าอะไร ถ้าเราใช้นางให้เป็นประโยชน์ ขนนกนั้นก็อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมไบโอซีล”

“งั้นก็ลงมือเลยท่านแม่ ข้าใคร่ต้องการอำนาจมากขึ้นทุกวันแล้ว”

ดาวเคราะห์โลก

“บายๆ คามีเอล แล้วเจอกันสัปดาห์หน้านะ”

“บายไรญา แล้วเจอกัน”

เท้าเรียวเล็กของคามีเอลก้าวขึ้นบันไดรถเมย์โดยสาร แต่ก็ยังไม่วายหันมาโบกมือลาเพื่อนพยาบาลคู่เวร เพื่อกลับห้องพักแต่ด้วยความเหนื่อยล้าที่สะสมจากการทำงานมาทั้งอาทิตย์ ทำให้เธอเผลอหลับบนรถเมย์ทันที

“เฮ้คุณ!! ถึงสถานนีสุดท้ายแล้วครับ”

“เออ ฉันขอโทษค่ะเผลอหลับไป”

หญิงสาวรีบลนลานวิ่งลงจากรถเมย์โดยสารทันที ก่อนจะเรียกรถแท็กซี่ย้อนกลับไปยังห้องพัก อย่างหงุดหงิดตัวเอง

“เฮ้อ!! เหนื่อยจัง”

คามีเอลทิ้งตัวลงบนเตียงหนานุ่มในห้องพักด้วยความเหนื่อยล้า เธอมักมีอาการอ่อนเพลียแบบนี้ทุกครั้งในคืนที่ฝันเห็นหน้าชายหนุ่มคนนั้น

“คุณทำให้ร่างกายฉันกำลังจะรวนนะ คุณคืนวันพระจันทร์เต็มดวง”

เธอบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะถอดเสื้อผ้าเตรียมจะอาบน้ำ แต่แล้วมีบางสิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นจนแทบหัวใจวาย เมื่อหางตาหันมามองยังบานกระจกแล้วพบกับร่างของหญิงชราที่เจอในโรงพยาบาล

“โอ้วพระเจ้า!! คะ..คุณเป็นใคร?”

คามีเอลถอยหลังกรูติดฝาผนังห้องน้ำทันทีด้วยความตื่นกลัว เหงื่อเม็ดเล็กเร่งผุดออกมาจากใบหน้าและฝ่ามือดังสายธารจนตัวเปียกโชก

“เจ้าไม่ต้องกลัวข้า”

“คุณเข้ามาในห้องของฉันได้ยังไง โอ้วพระเจ้าออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจ”

หญิงสาวพยายามเอื้อมมือเรียวดึงมือถือ แล้วกดโทรหาตำรวจเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่กลับต้องชะงักทันทีเมื่อหญิงชราเอ่ยปากออกมา

“คนบนโลกของเจ้าไม่สามารถทำอะไรข้าได้ โปรดจงตั้งสติและฟังข้าเถิด”

“คุณหมายความว่ายังไง ออกไปห่างๆ ฉันเดี๋ยวนี้นะ”

หญิงสาวรีบคว้าถังขยะที่อยู่ในห้องน้ำออกมายกขึ้นเหนือศีรษะเพื่อป้องกันตัว เมื่อหญิงชราก้าวเท้าเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่ยังไม่ทันที่คามีเอลจะขว้างถังขยะใส่หญิงชราทัน ถังก็ถูกแรงมหาศาลดึงออกจากมือบางของคนร่างเล็กทันที และลอยเคว้งอยู่ในอากาศต่อหน้าต่อตาคามีเอลอย่างน่าตื่นตกใจ

“คุณ…เป็น…โอ้วพระเจ้า…”

ฟุบ

“เจ้าไม่ฟังข้าเลยสาวน้อย”

ร่างของหญิงสาวล้มสลบคอพับลงบนพื้นอย่างตื่นตกใจสุดขีด จนช็อก ก่อนที่หญิงชราจะพาเธอก้าวเข้าสู่ห้วงแห่งมวลมหาศาลของจักรวาลเพื่อมายังโลแซงและดินแดนแห่งไซโคนิค

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***