“อ้ากกก พี่จะแก้ผ้าทำไม ใส่เดี๋ยวนี้นะน่าเกลียดน่ากลัว”
“เอ๋ กลัวหรอครับ หืมม” เขาขยับหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนจมูกจะชนกันอยู่แล้ว
“โอ้ยย อะไรของพี่เนี่ย”
เพี้ยะ ฉันฟาดแขนเขาไปแรงๆ
“โอ้ย เจ็บนะ ฉันป่วยอยู่นะ”
หมอนี่บ้าไปแล้วแน่ๆ เขาทำเสียงอ้อนด้วย
“ป่วยก็ไปกินยาสิ จะมาบอกทำไม”
“ไปเอาให้ที”
“ลุกแล้วก็ไปเอาเองสิคะ”
“........”
“เออๆ งั้นหนูไปเอาให้ละกัน”
“ไม่ต้อง! ฉันเกือบหายดีแล้ว เธอนอนไปเถอะ”
เอ้าา จะเอาไง เป็นไบโพล่าหรือไง
“ไม่อ่ะ สายแล้วหนูจะไปเรียนตอน 10 โมง”
“ก็บอกว่า ไม่ต้องไง ฉันบอกเพื่อนเธอแล้วว่าเธอไม่สบายกำลังจะตายในไวๆนี้”
“บ้ารึไง หนูจะไป”
“อย่าให้ต้องพูดอีก”
อ้าววว ละจะมาให้ฉันขาดเรียนทำไมเนี่ย
“อืมๆ งั้นพี่ก็ไปได้ละ”
“แหม พอดีด้วยละไล่จังนะ ฉันเอาข้าวเช้าไว้ตรงโต๊ะนะ กินแล้วก็พักผ่อน ห้ามออกจากห้องฉัน ชุดเธอฉันก็เอามาแล้ว”
โอ้ ขนาดนี่ไม่สลับห้องกันเลยหละจ๊ะ
“เพื่ออะไรรรรร พี่เป็นอะไรคะเนี่ย หรือว่าาา อยากขอบคุณที่ช่วยไปลากพี่กลับบ้านเมื่อคืนนี้ โอ้ แล้วพี่ก็เป็นคนอุ้มฉันขึ้นมานอนบนเตียงสินะ ใช่ม้าาาา บอกมา”
“อืมใช่ ฉันอุ้มเธอมาเอง เห็นนอนเหมือนกำลังจะตาย”
“แรงอีกแล้วอ่ะ แล้วนี่จะไปทำงานหรอ”
“ฮ่าๆ ใช่จะไปทำงาน ไม่อยากเห็นหน้าเธอ”
เขาหัวเราะด้วย ครั้งแรกเลยที่ฉันได้เห็นรอยยิ้มจริงใจนั่น
“งั้นรีบไปเลย เบื่อพี่เหมือนกันแหละ”
จุ๊บ
•0• เขาหอมแก้มฉันนนน
“รอกินข้าวเย็นพร้อมกันนะครับ”
อึ้งงง เขาทำแบบนี้ทำไม
“แล้วก็รีบไปล้างหน้าซะ มันเมือกหมดแล้ว”
เหอะๆ ฉันบอกแล้วเขาดีได้แค่สองนาที
“โอ้ย ไอ้คนบ้ารีบไปเลยนะ”
“ฮ่าๆ คราบๆ” เขาหัวเราะชอบใจแล้วก็เดินออกไป ส่วนฉันนี่สิ นั่งยิ้มเป็นอยู่บ้าอยู่คนเดียว
หลังจากนั้นฉันก็ไปอาบน้ำกินข้าว แล้วก็ไปเอาการบ้านมาทำ ฮิๆ
ดีจังที่ได้คุยกันดีขึ้นมาบ้างแล้ว ว่าแต่วันนี้เขาบอกฉันรอทานข้าวด้วย งั้นตอนเย็นฉันจะเตรียมอาหารรอดีกว่า ฉันจะไปทำอาหารกับป้าพิม พอพี่เขากลับมาจะได้ตกใจจจ เอาเมนูอะไรดีน้าาา เห็นแบบนี้ฉันก็ทำเป็นนะคะทุกคนน (ถึงจะแค่บางอย่างก็เหอะ ฮ่าๆ)
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 47
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments