อยู่ก่อนได้ไหม

แล้วฉันคนนี้ก็เดินขึ้นมาหยุดอยู่หน้าห้องเขา

“ก๊อกๆ พี่คะ”

“เข้ามา”

“มีอะไร” คนตัวสูงนั่งหันหลังให้ฉัน เขานั่งทำงานอย่างตั้งใจโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามองกันเลย ฉันเลย ช่างเป็นคนที่ยุ่งตลอดเวลาจริงๆเลย

“เอานมมาให้ค่ะ” ฉันวางนมลงข้างๆเขาแล้วยืนมองเขานั่งทำงานจนลืมหปเลยว่าจะพูดอะไร

“มองอะไร”

“ฮึ เปล่าค่ะ แค่อยากมองพี่ทำงานเฉยๆ เห็นดูตั้งใจจัง อันนี้งานของบริษัทคุณน้าหรอคะ”

“ไม่ใช่หรอก”

“แล้วมันอะไรหรอคะ”

“...” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก

“เอ่อออ งั้นหนูกลับ...”

“งานส่วนตัวหนะ งานที่ทำธุรกิจกับเพื่อนไง”

เห้ยย เขาตอบฉันด้วย นึกว่าจะไปตะพรืดไปซะอีก

“อ๋อ งี้นี่เอง งั้นขอดูห้องพี่หน่อยนะ”

“เนียนเลยนะเธอหนะ ยัยเตี้ย อยู่เงียบๆละกันฉันจะทำงาน”

“ได้ค่ะ ฮิๆ”

เขาไม่ไล่ฉัน แล้วก็ไม่ปฏิเสธฉันด้วย ถือเป็นเรื่องที่ดีนะ ดูดีๆแล้วห้องเขาสะอาดมาก สมแล้วที่เป็นคนตรงๆ ฉันเดินวนไปข้างห้องมันมีรูปถ่ายตอนยังเด็ก ฮ่าๆ น่ารักเป็นบ้าเลยผู้ชายคนนี้ แล้วก็มีรูปในสมัยเขายังอยู่ ม ต้น แล้วก็ ม ปลาย แล้วก็... เอ๋ ผู้หญิงคนนี้ ลูกปลาหรือเปล่านะ ในรูปนี้พวกเขาดูเป็นคนที่รักกันมากเลย เหมาะสมกัน สุดๆไปเลยแหละ

เขายังรักลูกปลาอยู่หรือเปล่านะ...

“ดูอะไร”

เฮือกก ตกใจ ไอ้บ้าามาแบบนี้อยู่เรื่อย

“ก็ดูไปเรื่อยๆ”

“ดูรูปคนอื่นไปมั่วแบบนี้จะดีหรอ ฮึ”

“พี่ไม่ใช่คนอื่นหนิคะ แล้วงานเสร็จละหรอ”

“ยังหรอก เหลืออีกนิดหนะ แต่เห็นเธอแล้วหมดอารมณ์จะทำ”

“จะไล่กันทางอ้อมหรอคะ หนูกำลังจะไปอยู่แล้วหละน่าาา”

ฉันวางสมุดภาพลงกำลังจะเดินออกไป แต่อยู่ๆก็มีมือมาดึงแขนฉันไว้

“อะ อะไรคะ ก็กำลังจะไปแล้วนี่ไง”

นี่เขา...หน้าแดงหรอ ทำไมต้องเบี่ยงหน้าหนี

“อยู่กับฉันก่อน”