ใจเต้น

00:00

ดึกมากแล้วทำไมยังไม่กลับมาอีกนะ สองคนนั้นไปทำอะไรที่ไหนกันโทรหาสักหน่อยละกัน

(มีอะไร) ปลายสายตอบกลับมาด้วยเสียงรำคาญ

“อยู่ไหนอ่ะ ทำไมยังไม่กลับอีก”

(อยู่ไหนก็ช่าง จะทำอะไร)

“แค่ถามหนะ เห็นดึกแล้วยังไม่มีใครกลับมา คุณน้าบอกให้พี่อยู่บ้านหนิ”

(ฉันจะทำอะไรก็ได้ เธอจะไปทำอะไรก็ไปเลยไป)

“งั้นหนูล็อกประตูเลยนะ”

(อืม)

เขาวางสายไป เห้อ ทำไมฉันต้องห่วงเขาด้วยนะ ยัยนั่นกำลังทำอะไรเขาอยู่หรือเปล่า แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

***Tim part***

เดินเรื่องมาตั้งนานผมยังไม่ได้ระบายเลยสักคำ ขอบ้างละกัน ผมชื่อ ทิม อายุ 25 ผมพึ่งทำงานในบริษัทได้ช่วงนึงแล้วก็เป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟีย ซึ่งตอนนี้ผมอยู่นอกบ้าน ดึกแล้วแต่ยังสนุกอยู่เพราะลูกปลาชวนออกมาเป็นเพื่อน เธอบอกผมว่าเพลงขวัญเป็นคนหาเรื่องเธอตอนอยู่คณะ อันที่จริงผมก็ไม่ได้เชื่ออย่างเต็มที่หรอกนะเพราะไม่มีเหตุผลที่ยัยเพลงจะไปหาเรื่องใครก่อนอยู่แล้วนอกจากจะเถียงผมฉอดๆเท่านั้น

ตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกรักอะไรลูกปลาแล้วแค่เห็นเป็นเพื่อนคนนึงเท่านั้น เมื่อหลายวันก่อนผมเผลอใส่อารมณ์ยัยเตี้ยมากเกินไปจนไล่เธอลงรถ ที่ผมโกรธเพราะยัยนั่นทำอะไรไร้สาระ เขาด่าก็ไปด่าเขากลับแล้วก็ไม่ชอบยอมใคร อันที่จริงมันเป็นเรื่องดีแต่ถ้าอยู่ในที่ที่ผมไม่รู้หละ ใครจะช่วยเธอได้ แล้วที่ผมไม่คุยด้วยคือแค่อยากแกล้งเฉยๆ

อย่าพึ่งคิดอะไร ผมไม่ได้ชอบยัยนั่นหรอกนะ ก็แค่เห็นเป็นคนที่แม่บอกให้ดูแลเฉยๆเลยต้องดูแล แล้วผมก็อยากรู้ความจริงด้วยว่ามันเป็นยังไง

อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ยัยเด็กนั่นโทรมาถามว่าทำไมยังไม่กลับ ผมตอบไปแบบเฉยๆ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่าผมปล่อยให้เธออยู่คนเดียวที่บ้านยังไงยังงั้นเลย

พอออกจากที่เที่ยวผมก็ไปส่งลูกปลาที่บ้าน

“ทิมข๋าา ปลากลัวเด็กนั่นจังเลยค่ะไม่รู้ว่าจะทำอะไรอีก” ลูกปลากอดแขนผม ทำไมช่วงนี่กลับมาทำตัวแบบนี้อีก

“ปล่อยได้แล้ว คุณไม่ควรทำแบบนี้นะ”

“ทิมต้องช่วยปลานะคะ ถ้าเด็นนั่นมาแกล้งปลาอีก”

“อื้ม ได้สิ”

“ทิมคะ แล้วทำไมไม่ไล่เด็กนั่นออกไปล่ะคะ สร้างแต่เรื่องให้คุณต้องวิ่งตามตลอด”

“ไม่ได้หรอกนะ เพราะแม่ผมขอไว้หนะ เอาเป็นว่าคุณขึ้นบ้านเถอะมันดึกแล้ว “

“งั้นปลาไปก่อนนะทิม จุ๊บ ”

ตี2กว่าๆ ผมกลับบ้านเปิดประตูเข้าไปกำลังจะเดินผ่านห้องรับแขกก็เหลือบไปเห็นเด็กน้อยนอนห่มผ้าอยู่ที่โซฟา

“นี่เธอ... รอฉันหรือเปล่านะ”

จะไปนอนบนห้องดีๆก็ไม่ไปชอบทำอะไรยุ่งยากอยู่เรื่อย ผมเดินผ่านไป แต่ก็เดินกลับมาคืน นี่ฉันเป็นบ้าไปแล้วหรือเปล่านะ ผมซ้อนตัวเด็กน้อยขึ้นแล้วอุ้มเธอขึ้นไปบนห้องของเธอเอง ห่มผ้าให้แล้วผมก็เผลอนั่งมองหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้สงบนิ่งแล้วก็ดูน่ารักดี

“อื้มม พี่คะ กลับมาแล้วหรอ”

เฮือก! ยัยนี่พลิกตัวหันกลับไปแล้วเผลอละเมอออกมา ผมสะดุ้งตกใจกลัวเธอตื่นมาแล้วเจอผม นี่ยัยนี่เรียกฉันว่าพี่ได้สบายๆแบบนี้แล้วหรอ 55 อยู่ดีๆผมก็เผลอยิ้มออกมาแล้วก้มลงไปหอมแก้มหนึ่งที

“อืม กลับมาแล้วครับ”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ฉันชอบเขา

บทต่อไป

ถ้าบอกว่า คิดถึง หละ

