ฉันชอบเขา

แม่เจ้าาา ดีใจสุดๆที่บังเอิญคุณน้าผ่านมากำลังจะกลับบ้านฉันเลยได้ติดรถมาด้วย

“ทำไมมาเดินอยู่หละ ตาทิมไปไหน” คุณน้าเอ่ยถาม ฉันจะตอบว่าลูกชายเขาไล่ฉันได้ไหม

“เอ่ออ คือหนูให้พี่ทิมกลับก่อนค่ะ หนูอยากลองกลับเองบ้าง แต่ผิดพลาดไปหน่อยเลยงงๆ”

“ไม่ได้นะลูกก คราวหน้าห้ามทำแบบนี้นะ เอ๊ะ แล้วนี่ขาเป็นไรอีกหละ”

ตาดีจริงแท้ มาเห็นทำไมตอนนี้อ่ะคุณน้าาา

“อ้ออ หนูสะดุดล้มหนะค่ะ”

“หนูขวัญ บอกน้ามาเถอะนะ น้ารู้ว่าหนูโกหกอยู่ หนูโกหกไม่เก่งเลยนะ อย่าเก็บไว้เลยบอกน้าได้”

ฉันเล่าทุกอย่างให้คุณน้าฟังแล้วก็ร้องไห้ ถึงฉันจะปากดีแต่ฉันก็แค่ปกป้องตัวเองแล้วฉันก็เสียใจเป็นนะ สุดท้ายคุณน้าก็บอกฉันว่าสองคนนั้นเคยคบกันจริงแต่ลูกปลาบอกเลิกแล้วไปคบกับคนใหม่แต่ทั้งสองก็ยังติดต่อกันอยู่นานๆทีเพราะพี่ทิมเคยรักลูกปลามาก .... ทำไมฉันแน่นอกจัง รักมากหรอ ตอนนี้ก็คงยังรักมากสินะ

(ฉันว่าฉัน ชอบหมอนั่นแล้วหละ)

พอมาถึงบ้านฉันก็ทำตัวปกติแต่หมอนั่นไม่ลงมากินข้าวเลย พอตกดึกฉันอ่านหนังสือแล้วรู้สึกคอแห้งเลยลงมาดื่นน้ำฉันก็เจอพี่ทิมกำลังนั่งกินอาหารอยู่

“เอ่ออ หวัดดีค่ะ ทำไมไม่มากินพร้อมกันหละ”

“ไม่อยากเห็นหน้าเธอ”

เขาตอบโดยที่ไม่มองหน้าฉันเลย ฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยได้แต่เดินออกมาอย่างเงียบๆ

“เขาคงเกลียดฉันมากๆแน่เลย”

ฉันเดินขึ้นมาบนห้องโทรหาคุณพ่อคุณแม่เล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง

“ไหวหรือเปล่าลูกถ้าไม่ไหวก็มาหาแม่นะ หรือไม่แม่ก็จะเช่าหอพักให้ลูกอยู่ที่อื่น”

“ไหวค่ะแม่ เรื่องแค่นี้เองหนูทนได้นะ”

“โถ่วลูกก แม่จะไม่ว่าเลยถ้าลูกจะอ่อนแอบ้างก็ได้ อย่าทำให้ตัวเองต้องเจ็บมากนะ”

“ค่ะ แม่”

——สองวันต่อมา—

วันนี้คุณน้าไม่อยู่เพราะท่านต้องไปทำงานต่างจังหวัดสองอาทิตย์เลยบอกให้พวกเราดูเเลบ้าน ซึ่งยิ่งเป็นเหตุให้พี่ทิมไม่ยอมพูดกับฉันเลยสักคำถึงแม้จะไปส่งฉันที่ ม. เขาก็ไม่ยอมคุยแค่ถามคำตอบคำเท่านั้น ฉันไปทำอะไรให้นักหนา เห้ออออออ งั้นฉันจะพยายามทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นด้วยการซื้อเค้กมาให้นี่แหละ

หลังจากถึงบ้านฉันก็เริ่มแผนการ

“นี่พี่ ฉันซื้อเค้กมา กินด้วยกันนะ”

“ไม่หิว”

“นะๆ กินด้วยกันเถอะฉันตั้งใจซื้อมาให้เลยนะ”

“ก็บอกว่าไม่ไง”

เขาไม่ยอมมองหน้าแล้วก็ไม่ค่อยคุยด้วยเลยอ่ะ ใจร้ายเกินไปแล้วนะนี่ฉันอุตส่าห์อยากคุยด้วย

“มาแล้วค่ะทิมมมม” หาาา ยัยลูกปลา

“เธอมาทำไม” ฉันถาม

“ฉันบอกมาเองแหละ” ทิมตอบ

“นี่ค่ะ ปลาซื้อขนมมาด้วย มากินด้วยกันนะคะทิม”

“อืม ได้สิ”

สองคนนั้นกินขนมกันโดยทำเหมือนฉันเป็นอากาศ ฉันเดินออกมานอกบ้านแต่ยัยลูกปลาก็ตามออกมา

“โถๆๆ น่าสงสารจัง ทิมเขาไม่สนใจเธอเลยอ่ะ เขาเชื่อฉันทุกอย่างจริงๆ”

“เชื่อเธอ? เธอไปบอกอะไรเขา”

“ฮ่าๆ ยัยโง่ ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ยกทิมให้เธอหรอกนะ เดี๋ยวเธอก็จะได้ออกไปจากที่นี่ เพราะฉันบอกเขาไปว่าเรื่องวันนั้นเธอเป็นคนมาหาเรื่องฉันก่อนแล้วเพื่อนฉันมาช่วยไว้”

“นี่เธอทำไมเป็นคนแบบนี้ แต่แค่นี้ฉันไม่สนหรอกนะ ฉันไม่สนใจพวกเธอสองคนอยู่แล้ว” ไม่สนก็บ้าแล้ว ในใจนี่ฉันกลัวจะตาย ยัยนี่จะทำอะไรอีกก็ไม่รู้

“อ้อ เหรอออ งั้นก็โชคดีนะ”

ยันนั่นเดินกลับไปแล้ว และตอนเย็นพวกเขาก็ออกไปด้วยกันแล้วก็ไม่ยอมกลับมาสักที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***